เรื่องของคน ตลกสังคม เรื่องที่ 14
เรื่อง เรื่องของคน
เฮ้ย! มึงเคยมีเมียน้อยไหมวะ ไอ้เพื่อนของผมคนหนึ่ง จู่ ๆ มันก็ใช้คำถามนี้เอากับผม
ผมนิ่งไปครู่ใหญ่ กว่าจะนึกออกว่าจะต้องตอบมันยังไง
เรื่องอะไรกูจะต้องบอกมึง แล้วก็มึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม
อยากจะรู้ว่า ถ้ามึงมี มันจะเหมือนกูมั้ย มันว่า แล้วมันก็ทำท่าทบทวนความจำ มึงกะกูนี่ ไม่ได้พบกันมากี่ปีแล้ว มันนึกอยู่อีกครู่หนึ่ง ก็นึกออก สิบสี่ปีเข้าไปแล้วละมั้ง
เออ แล้วยังไง มันกับผม ไม่ได้พบกันราว ๆ นั้นจริง ๆ มันโผล่มากรุงเทพ ฯ ครั้งนี้มีแปลก
สิบสี่ปีที่กูไม่ได้พบมึง กูมีเมียน้อยถึงสี่คน มันเล่า
เออ มึงก็เก่ง
เก่งห่... อะไร มันยันตัวตรง ก่อนลั่นผรุสวาทออกมา เดี๋ยวนี้ กูไม่เหลือซักคน
อ้าว ผมร้องออกมาได้แค่นั้น
มามีเรื่องเอาคนที่สี่นี่เอง กูเพิ่งจะรู้ว่า การมีเมียน้อยมันก็ต้องมีศิลปะ มันก้มหน้าครุ่นคิด
ทำไม เมียมึงจับได้งั้นเหรอ ผมชักเห็นใจมัน
ไม่ใช่ยังงั้น เมียเอกกูน่ะเหรอ มันว่า ยังกะแม่พระ กูจะไปมาลีทองที่ไหน ไม่เคยยุ่งกะกู ไอ้คนที่สี่นี่แหละ ที่ยุ่งที่สุด
มึงเล่ามาดีกว่า ผมตัดบท กูขี้เกียจซัก มีอะไรอยากเล่า เล่าไป กูจะฟังแล้วออกความเห็นทีหลัง
กูมีคนที่หนึ่งก็เรียบร้อยดี อีกสามปี กูมีอีกคน ก็ยังเรียบร้อยดี ไม่มีใครยุ่งกับใคร ต่างคนต่างอยู่ กูให้กิน ให้อยู่ ให้ใช้ตามควรแก่อัตภาพทุกคน มาอีกสองปีกูก็มีอีกคน ก็ยังเรียบร้อยดี ต่างคนต่างแยกกันอยู่คนละทิศ ไม่มีอะไรยุ่งหัวใจ อีกสามปีกูก็มาได้คนที่สี่ มันหยุดพูดเมื่อถึงตอนนี้ แล้วถอนหายใจเฮือก
ก็ดีนี่หว่า ผมว่า มึงเก่ง แล้วมึงปกครองเขาได้ยังไง
กูไม่ต้องปกครอง ไอ้คนที่สี่นี่ เขาจัดการเสร็จ
อ้าว ก็ยิ่งดีใหญ่ มึงไม่ต้องยุ่ง หาความสุขทางกามอย่างเดียว
ดีกะผีอะไร มันถอนหายใจอีกเฮือก ก่อนจะพูด ไอ้คนที่สี่นี่มันอาละวาด ไล่ไปทีละคน จนเหลือมันคนเดียว ชั่วระยะเวลาที่มาอยู่กับกูไม่ถึงปี
อ้าว ถ้ายังงั้น เขาก็เก่งกว่ามึง เขาคงรักมึงจริง
รักกูเรอะ มันคำราม ตั้งแต่ได้ไอ้คนที่สี่นี้ กูกับมึงก็ไม่ได้พบกัน กูต้องไปหากินตัวเป็นเกลียว เลี้ยงเมียอีกสี่คน ยิ่งกูมีเงิน เมียกูแต่ละคนก็ถูกไล่ไปทีละคน ๆ จนเหลือไอ้คนที่สี่นี้คนเดียว มันอาละวาดหนีไปหมด
นั่นแหละ แสดงว่าเขารักมึงจริง ต้องการอยู่กับมึงคนเดียว
ตอนกูยังหาได้ขายคล่อง ก็ยังไม่เป็นไร ตอนนี้มึงก็รู้ว่ากูหมดตัว แพ้ความเขา เป็นหนี้เป็นสินรุงรัง มันก็แสดงความรักกูออกมา มันไล่กูออกจากบ้านโว้ย
อ้าว ผมร้องออกมาได้คำเดียวอีก
มันว่ามันจะไปมีผัวใหม่ให้ดีกว่ากู อยู่กับกูไม่มีความก้าวหน้า มันว่ายังงั้น มันชอบความก้าวหน้า มันเบื่อกู กูอยู่ก็เกะกะมัน
เขาก็พูดถูก คนเราต้องหวังความก้าวหน้า
อยู่กับกูมาจนป่านนี้ มันก็ก้าวหน้ามาแยะแล้ว มันเถียง
มึงมันอยู่กับที่แล้ว เขาจะก้าวหน้าต่อไป มึงก็ต้องหลีกทางให้เขา ตัดใจเสียเถอะวะ
กูกลุ้มโว้ย มันส่ายหน้าช้า ๆ กลุ้มจริง ๆ
กลุ้มเรื่องเมียน้อยนี่นะเหรอะ มึงจะบ้า ผมเตือนสติมัน
ค่าไฟฟ้าโว้ย มันตะโกน กูกลุ้มเรื่องค่าไฟ มันดันขึ้นราคาไปอีก เห็นบิลแล้วกูจะช็อค
ผมนิ่ง หาคำพูดไม่ได้ ได้แต่นั่งมองดูมัน
กูไปละ มันว่า แล้วลุกขึ้นเดินออกไปเฉย ๆ
จนบัดนี้ ผมก็ยังไม่รู้ว่า มันไปหาบ้านอยู่ใหม่ หรือไปหาเงินมาเสียค่าไฟฟ้า !!
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2553 0:02:32 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 704 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [