สู่ลาว ...ตอนที่ 26
สู่ลาว ... ราชอาณาจักรแห่งความไม่แน่นอน
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์ เมื่อปี พ.ศ. 2527
เหตุการณ์เกิดระหว่างปี พ.ศ. 2507 2512
ตอนที่ 26
ภาษาลาวเขา ถ้าฟังไม่ดี ไม่คุ้น มีเรื่องที่จะทำให้เกิดเรื่องบ่อย ๆ หรือไม่ก็ไปคนละเรื่องเลย เช่น คำว่า นำ ของเขาน่ะ แทนที่จะแปลว่า ไปข้างหน้า กลับแปลว่า ตามไปข้างหลัง
มีอยู่วันหนึ่ง ผมจะไปกินข้าวกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นคนลาว แต่ผมไม่รู้จักบ้านที่จะไปกินข้าวด้วยกัน ผมก็ให้เพื่อนลาวที่มาชวนนั้นพาผมไป ผมจะขับรถตามไป เขาก็ว่า
เออ นำข้อยไปเด๊อ
นำไปยังไงเล่า ผมก็ว่า คุณนำผมไปซี
บ่อได้ดอก เจ้านำข้อยไปเฮอะ เขาว่ากลับมา
ผมไม่รู้จักทาง จะนำไปได้ยังไง ผมเถียง
เออ บ่รู้จักก็นำข้อยไปแมะ เขาก็ว่ามายังงั้นอีก
เถียงกันอยู่แทบล้มตาย จนเกือบจะเลิกไป เพราะแทนที่จะได้ไป จะเกิดวางมวยกันเสียก่อน กว่าจะรู้ว่า ไอ้ที่ว่านำนั้น มันหมายความว่า ให้ตามไป กลับตาลปัตรมันเสียนี่
แล้วก็มีอีกครั้งหนึ่ง ผมคิดจะเช่าที่ว่างแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไร เอไว้ทำสนามกอล์ฟเล็ก เพื่อหารายได้เข้ามาบ้าง พบที่ว่างที่ถูกใจแล้ว และรู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของที่ ผมก็ให้พ่อประชาพาไปหาเจ้าของที่ ซึ่งเป็นผู้หญิง เพื่อตกลงสนนราคากัน พบกับเจ้าของที่ พูดคุยกันดี เขาก็ไม่ขัดข้องที่จะให้เช่า ผมถามว่า จะให้เช่าราคาเท่าไร และระยะเวลาเท่าไร เขาก็บอกว่า เขาขอคิดดูก่อน ผมถามว่า เมื่อไรจะให้มารับคำตอบ
มื้ออื่นค่อยมา เจ้าของที่บอก
ไอ้คำว่า มื้อ น่ะพอรู้ว่า แปลว่า วัน แต่คำว่า อื่น นี่มันไม่แน่นอน ผมก็ถามว่า จะให้มาวันใด
มื้ออื่นซะ แกก็ว่ามายังงั้นอีก
วันไหนละครับ ผมก็ถามอีก
มื้ออื่นเหอะเนาะ แกก็ว่าของแกมายังงั้นอยู่อีก
ผมก็ลุกขึ้นลากลับ ลงแกไม่บอกวันแน่นอนยังงี้ พูดแต่วันอื่นอยู่เรื่อย แกคงไม่เต็มใจจะให้เช่า เลิกความคิดดีกว่า หาที่อื่นใหม่ แกมื้ออื่น เราก็ไม่หาที่อื่นเสียก็หมดเรื่อง
งั้นไม่เอาละครับ ผมบอกแกด้วยความรำคาญ
กลับมาถึงร้าน พ่อประชาเขาก็ไม่ว่าอะไร นั่งยิ้มอยู่
ท่านรอง อย่าทำเลยครับ กอล์ฟเล็กไม่คุ้มหรอก ผมว่า เขาพูดกับผม
ไม่ทำไม่แทมแม่งแล้ว ผมเกิดโมโหขึ้นอีก พูดจาโยเย จะไม่ให้เช่า ก็บอกมาตรง ๆ พูดเบี่ยงบ่ายให้มาวันอื่นอยู่นั่นแหละ ไม่ยุ่งกับแกอีกแล้ว ดีไม่ดี อาจถูกโยเยอะไรเข้าอีก
ประชาเขาก็หัวเราะอีก แล้วว่า
ดีแล้วล่ะครับ อย่าไปยุ่งกับแกเลย ผมก็ไม่อยากให้ท่านรองทำ แต่ที่แกว่า มื้ออื่น นั่นนะ แปลว่า แกให้มาหาแกอีกทีพรุ่งนี้ มื้ออื่น เขาแปลว่า พรุ่งนี้
ผมมองดูพ่อประชานิ่งอยู่ เขารู้ท่า เดินเลี่ยงเข้าหลังร้านไป
นี่แหละ ความที่ไม่รู้ภาษา รอดตัวไปได้ เพราะหลังจากนั้นอีกไม่ถึงสองเดือน ก็เกิดน้ำท่วมใหญ่ทั่วเวียงจัน ขนาดต้องใช้เรือพาย
สนามกอลฺฟนั่นน่ะ ไม่ต้องพูดถึง มิดหัวเลยทีเดียว ถ้าเกิดผมเข้าใจภาษา เจรจากันตกลง ผมก็คงหมดตัว เรียกว่า ฟังไม่รู้เรื่อง ก็เฮงได้เหมือนกัน ก็น่าขอบใจพ่อประชาเขาอยู่หรอก ที่ไม่ได่แปลความให้ผมเข้าใจถูกต้องเสีย ตอนกำลังเจรจากัน
ภาษาลาวเขายังมีพิสดารมากกว่านี้เข้าอีก อย่างห้องนอนยังงี้ เขาเรียกว่า ส้วมนอน ผมเคยไปขอเข้าส้วมที่บ้านคนลาว ที่เป็นข้าราชการผู้ใหญ่คนหนึ่ง เกือบมีเรื่อง เขาถามว่า จะเข้าส้วมของเขาทำไม กว่าจะรู้เรื่องกันก็เหนื่อย
ไอ้เรื่องส้วมนี่แหละ ที่ข้าราชการลาวมาประชุมที่กรุงเทพ ฯ มาลงรถไฟที่หัวลำโพง ก็เที่ยวถามหาห้องพักตามโรงแรม คือ เที่ยวหิ้วกระเป๋า ถามหาส้วมนอนตามโรงแรมแถว ๆ หัวลำโพง โกที่โรงแรมก็บอกว่า มีแต่ส้วมนั่ง ส้วมนอนไม่มี แกก็จะหาส้วมนอนให้ได้ บ่นไปตลอดทางว่า คนไทยนี่ มันไม่นอนกันหรือไง เอาแต่นั่งในห้องพัก ลงท้ายเหนื่อยเข้าก็ยอม
เอาวะ นั่งก็นั่ง แกว่า แล้วให้ไอ้โกพาไปเข้าส้วมนั่ง
ไอ้โกก็พาเข้าไปส้วมจริง ๆ ถึงได้รู้ว่า อะไรเป็นอะไร กว่าจะได้ห้องนอนก็เหนื่อย
ส้วมจริง ๆ ของลาว เขาเรียกว่า เว๊จ ภาษาไทยเดิมเราตรง ๆ เลยทีเดียว
ผมพาคุณออกนอกเรื่องไปมากแล้ว กลับเข้าเรื่องเสียที แต่รู้ภาษาลาวไว้บ้างก็ดี จะได้ไม่เกิดเรื่องที่ไม่ควรจะเกิด เวลาเข้าลาว
| Create Date : 18 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 19 ตุลาคม 2554 2:35:13 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1042 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [