จดหมายฉบับแรกนี้ เป็นจดหมายฉบับแรกที่คุณพ่อเขียนถึง เมื่อท่านได้เดินทางจาก กรุงเจนีวา ไปถึง นครเวียงจันทร์ ประเทศลาว เรียบร้อยแล้ว

ชีวิตช่วงนี้  คือช่วงหลังจากที่ ท่านอดีต พล ต.อ. เผ่า ศรียานนท์ ได้เสียชีวิตที่นครเจนีวาแล้ว เมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2507 

คุณแม่ และ พี่สาวคนโต คือ พี่ตุ้ย ได้เดินทางกลับกรุงเทพฯ

น้องชายคนเล็ก ติ๊ก ยังคงเรียนอยู่ที่  Swarthmore, Ohio, U.S.A.

ตัวเราเอง ตุ๊ก ยังเรียนมุธยมปลาย ปีสุดท้ายที่ี International School of Geneva กำลังจะสอบ Baccalaureat ของฝรั่งเศส และกำลังตัดสินใจว่า เรียนว่าต่อ Preliminary year อยู่ที่ Ecole d' Architecture de Grenoble, France หรือไม่ เป็นปีที่เราจะต้องตัดสินใจว่า จะเรียนต่อทางสถาปัตถ์ นี้ หรือจะไม่เรียนต่อ

ส่วนคุณพ่่อนั้น  เมื่ออายุความยังไม่ครบ ท่านจึงยังกลับมาประเทศไทยไม่ได้ ท่่นก็ต้องอพยพไปอยู่ที่ นครเวียงจันทร์ ประเทศลาว

ขณะนั้น พ.ต.ค. ปูระชา พุนพิพัฒน์ ไปอพยพไปอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว หลายปี  และได้ติดต่อขอให้ทางสถานทูตไทยที่ เวียงจันทร์ ดำเนินการขอให้คุณพ่อสามารถลี้ภัยการเมืองได้ พร้อมทั้งช่วยหาที่อยู่ให้คุณพ่อด้วย เป็นชั้นบนของร้านอาหารไทย

ส่วนครอบครัว วิเศษภักดี นั้น ได้เดินทางไปอยู่ที่ Boston, Massachusetts U.S.A. ไปใช้ชีวิตอยู่กับบุตรชายอีก 2 คน ที่ศึกษาอยู่ที่นั่น

จดหมายทุกฉบับของคูณพ่อ จะพิมพ์จากเครื่องพิมพ์ดีด ท่านจะพิมพ์เองทุกฉบับ เนื่องจาก ท่านเป็นคนเขียนหนังสือตัวโต ที่อ่านง่ายมาก แต่ท่านคงจะเกรงว่า จะหนาเกินไปที่จะส่งทาง Airmail   

จดหมายฉบับแรกของคุณพ่อ เขียนจาก นครเวียงจันทร์ ประเทศลาว ลงวันที่ 14 ธันวาคม 2507

มีความว่า

ตุ๊ก ลูกรัก

พ่อได้เดินทางมาถึงเมืองลาวแล้วเรียบร้อย ขณะนี้ พ่ออยู่ที่เมืองเวียงจันทร์ ชึ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศลาว  และพักอยู่ที่บ้านเพื่อนคนหนึ่งของพ่อ ตามตำบลที่บอกมาข้างล่างนี้

พ่อออกจากกรุงปารีสตั้งแต่วันืั้ ๑ เดือนนี้ มาถึง โคเกียว ญี่ปุ่น วันที่ ๒  และได้ออกจาก โตเกียว วันที่ ๑๐  ต้องมาค้างคืนที่ ไช่ง่อน เมืองหลวงของ ญวน ได้ ๒ คืน เพราะไม่มีเครื่องบินที่จะบินตรงมาลาวได้  จึงต้องคอยเครื่องบินอยู่ที่นั้่นสองวัน 

วันที่ ๑๒ พ่อจึงได้เครื่องบินมาที่เวียงจันทร์นี้ได้

การเดินทางของพ่อยุ่งมาก

ตอนทีีออกจาก ไช่ง่อน จะมา เวียงจันทร์  กว่าจะออกจากสนามบินที่ ไช่ง่อน ได้ ก็เสียเวลาตั้งชั่วโมงกว่า ในเรื่องตรวจของขาออก ซึ่งแปลกกว่าเพื่อน  เพราะที่ไหนที่ไหน เขาก็ไม่ครวจของขาออกอย่างที่ ไช่ง่อน  เขาตรวจแต่ขาเข้าเมือง

อากาศที่นี่ร้อนมาก แม้ว่าจะเป็นหน้าหนาวแล้ว  ใส่เสื้อเชิ๊ตได้ตัวเดียว เหงื่อยังแดก  ร้อนมาก

พ่อได้เขียนบอกแม่เขาไปแล้วว่า พ่อได้มาถึงที่นี่แล้ว อีกหน่อย ทั้ง ตุ้ย และ แม่ เขาก็คงจะมาเยี่ยมพ่อได้

พ่อกำลังหางานทำ เพื่อนของพ่อยังไม่กลับจาก vacances จึงต้องคอยไปอีกสองอาทิตย์

พ่อหวังว่าตุ๊กคงอยู่สบายดี และพ่ออยากรู้ว่า หนังสือพิมพ์ La Suisse ที่พ่ออยากให้เขาเปลี่ยนที่ส่งนั้น  เขาได้ส่งมาให้ที่ตุ๊ก ตามที่พ่อได้สั่งหรือเปล่า

อีกเรื่องหนึ่งคือ เรื่องเงิน Sport-Toto ที่พ่อเขียนไปให้เขาส่งมาให้ตุ๊กนั้น  เขาได้ส่งมาให้ตุ๊กตามที่พ่อเขียนไปถึงเขาหรือเปล่า

หนังสือทาง Bank Swiss Israel มีมาถึงพ่อบ้างหรือไม่  เพราะบางทีอาจจะมีคนส่งเงินเข้าบัญชีพ่อ ตอนที่พ่อเดินมางมาแล้วนี้  เขาจะต้องส่งหนังสือมาบอกว่า ได้นำเงินเข้าบัญชีพ่อไว้แล้ว เขาจะต้องส่งหนังสือแจ้งนั้นมาที่บ้านที่ตุ๊กอยู่ 

ถ้ามี ขอให้ตู๊กจัดส่งหนังสือนั้นไปให้พ่อด้วย แอดเดรสของพ่อ ดังนี้

Mr. P.B. Somphob

47 Luang Prabang Road

Vientiane. LAOS

พ่อหวังว่า  ตุ๊กคงจะตั้งใจเรียนให้ดี สมกับความหวังของพ่อ หากมีเรื่องอะไรที่เดือดร้อน หรือตกลงใจไม่ถูก  ก็เขียนมาถึงพ่อตามแอดเดรสที่ให้ไว้นี้  

อีกไม่กี่เดือน ตุ๊กก็จะจบจากที่โรงเรียนที่อยู่นี้แล้ว  การสอบ Bacc ปีนี้ จะไปสอบที่ไหน และจะต้องเตรียมการอย่างไร ที่ให้คิดเสียเดี๋ยวนี้ และจะต้องการอะไรบ้าง ก็บอกพ่อมา  

และเมื่อ ตุ๊ก สอบ Bacc ได้แล้ว จะเรียนอะไรต่อ หรือจะรียน อังกฤษ แล้วกลับเมืองไทยไปทำงานอย่างพี่ตุ้ยเขา ก็แล้วแต่ตุ๊กจะเลือก พ่อตามใจ  ขอให้บอกให้พ่อรู้เท่่านั้น

พ่อขอฝากความคิดถึงมายัง Mme Hefti ด้วย ตลอดจนครอบครัวของเขา

ตุ๊กต้องรีบตอบจดหมายฉบับนี้ของพ่อ เพราะพ่ออยากรู้ข่าวของตุ๊กมาก

ด้วยรักจากพ่อ

(ลายเซ็นย่อ ของคุณพ่อ)

ปล. ให้ตุ๊กเขียนไปบอก ติ๊ก ด้วยว่า พ่ออยู่ที่ไหนเวลานี้  และบอก address ของพ่อให้ไป และ ขอให้ ติ๊ก เขียนมาถึงพ่อ ถ้ามันมีอะไร

    ตอนนี้ พ่อยังไม่มีอะไรจะเขียนถึงติ๊ก  จึงให้ ตุ๊ก บอกไปแทน