สู่ลาว ... ตอนที่ 32
สู่ลาว ... ราชอาณาจักรแห่งความไม่แน่นอน
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์ เมื่อปี พ.ศ. 2527
เหตุการณ์เกิดระหว่างปี พ.ศ. 2507 2512
ตอนที่ 32
ผมขับรถไปที่บ้านคุณประทาน ฉุดออกมาจนได้ แต่กว่าจะออกมาได้ก็โดนข่วนเสียหลายรอย เป็นครั้งหนึ่งที่ไม่ค่อยจะบ่อยนัก ที่แกจะรอดออกมาได้ แต่ยังงั้น คุณใจใส เมียคุณประทานยังออกมาเรียกให้คุณประทานเอารถออกไปด้วย และกำชับให้กลับแต่หัวค่ำ กลัวว่าไปลำพังกับผมแล้ว จะต้องกลับดึกถ้าจะให้ผมมาส่ง คุณประทานจึงต้องถอยรถออกมา ขับตามกันไป
คืนนั้น เราไปกินข้าวเจ๊กกันเป็นรายการใหญ่ ก็ที่ร้านตันดาวเวียงนั่นแหละ จะมีที่ไหน ออกจากร้านเอาร่วมสี่ทุ่มกว่า ชักจะได้ที่กันทั้งสามคน คุณประทานนั้นลืมคุณใจใสไปแล้ว - เห็นช้างเท่าหมู พอผมชวนไปต่อก็ไม่ขัดข้อง ขับรถตามมาต้อย ๆ
ผมวกเข้าดงป่าลานสถานที่อันไม่ผิดหวัง ทั้งเหล้า ทั้งผู้หญิง อยู่จนเขาเลิกปิดบาร์ ผมก็ยังไม่ยอมยกพลกลับ พาผู้หญิงกันไปคนละคน หาที่นอนมันในดงลานนั่นเอง คุณประทานนั้นลืมคำสั่งของคุณใจใสสนิทแล้ว เลือกได้บ้านหลังใหญ่ที่มีห้องนอนสามห้อง ทีนี้ก็ตัวใครตัวมัน
พ่อเหนาะนั้น ไม่ค่อยสนใจเรื่องหลับนอนนัก เขาขอนอนคนเดียว ไม่ยุ่งกับใคร
ผมเสร็จภารกิจแล้ว ผมก็กลับ เอาผู้หญิงไปส่งบ้านเขา สีเหนาะหลับปุ๋ยอยู่อีกห้องหนึ่ง ผมไม่ได้เรียกเขา เพราะเดี๋ยวคุณประทานตื่นมาก็คงเรียกกลับไปด้วยกันเอง เพราะบ้านอยู่ทางเดียวกัน
รุ่งเช้า ผมได้รับโทรศัพท์จากสีเหนาะแต่เช้า
พี่พุฒ ทิ้งผมไปได้ สีเหนาะต่อว่า ปล่อยให้เดินกลับคนเดียว
อ้าว ก็คุณประทานเขายังอยู่ตอนที่พี่กลับ ไม่อยากกวนเหนาะ เพราะเห็นกำลังหลับ คิดว่าคุณประทานเขาคงจะหิ้วเหนาะกลับด้วยกันน่ะซิ
พี่ทานเขากลับไปเมื่อไหร่ ผมรู้เสียเมื่อไหร่ ผมตื่นขึ้นมากลางดึก เห็นประตูห้องอีกสองห้องเปิดหราอยู่ เข้าไปดูในห้องไม่เห็นมีใครซักคน รถก็หายไปทั้งสองคัน ต่างคนต่างไปหมด ผมต้องเดินกลับคนเดียว กว่าจะถึงบ้านแทบตาย แล้วก็ต้องเดินผ่านคุกด้วย กลัวมันจะจับผมเข้าไปเก็บในคุกจะตาย
ว่าแล้วเขาก็หัวเราะ
นั่นเป็นความทรงจำของสีเหนาะ อย่างไม่มีวันลืม แล้วทำไมผมถึงลืมเขาเสียได้ เรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องที่น่าเล่าสู่กันฟังเหมือนกัน
อย่างนี้จะเรียกว่า เป็นความไม่แน่นอนของลาว ก็ยังได้
ขาไปนั่งรถ ขากลับเดินผ่านคุก
ตอนนี้สีเหนาะเป็นเลขา ฯ โท อยู่ที่เวลลิงตัน นิวซีแลนด์ อีกหน่อยเขาก็เป็นตัวทูต ก็คงไม่มีวันลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นแน่นอน เผลอ ๆ เป็นปลัดกระทรวงการต่างประเทศเมื่อไร คงจะยิ่งประทับใจในเหตุการณ์นั้นยิ่งขึ้น แต่ดูเหมือนสีเหนาะจะประทับใจในเรื่องลูกเต๋ามากกว่า เพราะเขาบรรยายมาในจดหมายอย่างกับจดจำเอาไว้ไม่มีวันลืม ผมไม่ได้ถามว่าวันนั้นเขาได้ส่วนแบ่งไปเท่าไหร่ แล้วก็คงจะเขียนจดหมายไปถึงเขาในวันสองวันนี้ อยากรู้ด้วยว่า ได้ผลิตผลหรือยัง
คุยถึงเรื่องสีเหนาะมาพอแล้ว วกเข้าหาเรื่องเดิมเสียที
ก็เป็นอันว่าปัญหาเรื่องผี ๆ ที่บ้านเช่าหลังใหม่นี้หมดลง
| Create Date : 22 ตุลาคม 2554 |
| Last Update : 26 ตุลาคม 2554 1:27:39 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 766 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [