|
|
ทางเสือผ่าน (ตอนที่ 14)
ทางเสือผ่าน โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 14
กลุ่มม้าทั้งสิบตัวควบฝ่าแสงแดดยามบ่าย เรื่อยมาตามริมคันนา ทิวไม้ของหมู่บ้านปรากฏให้เห็นอยู่ลิบ ๆ โน่น ทวน ทองรุ่ง ชักผ้าเร่งขึ้นไปถึงม้าตัวนำ
พ่อ ที่เห็นนั่น หมู่บ้านชายเมือง ใช่ไหมพ่อ
เสือฝ้ายพยักหน้า
ใช่ ใกล้แดนมเหศวรเข้ามาแล้ว พ่อว่า ไอ้ช้วยต้องพักอยู่ที่นี่ มันจะไปไหนไม่ได้ไกลกว่านี่
พ่อรู้จักผู้ใหญ่บ้านที่นี่หรือเปล่า
เมื่อก่อน ผู้ใหญ่ม้วนอยู่ที่นี่ พ่อยังไม่แน่ใจว่าเขาจะยังอยู่หรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้
ทวนชักม้ากลับเข้าไปรวมกับขบวนทางท้าย เขาร้องสั่ง
เตรียมตัวให้พร้อม ข้างหน้านั่น ยังไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนเตรียมอาวุธพร้อม
ม้าทั้งขบวนควบเข้าสู่หมู่บ้านนั้น ขยายแถวเป็นปีกกา โอบล้อมม้าตัวนำ มุ่งหน้าเข้าไปยังทิวไม้ที่ค่อย ๆ เขยิบใกล้เข้ามาตามฝีเท้าม้าที่ควบเข้าไปหา
ฝูงคนทั้งชายหญิงยืนออกันอยู่ที่ริมชายไม้หมู่บ้าน ต่างส่งเสียงซักถามกัน จับความได้ว่าต่างยังไม่รู้ว่าเป็นขบวนม้าของใคร เมื่อม้าทั้งขบวนเข้ามาถึงชายหมู่บ้าน ต่างก็หลีกทางให้ขบวนผ่านเข้าไป
เสือฝ้ายหยุดม้าที่ลานกว้างหน้าบ้านหลังหนึ่ง โดดลงจากหลังม้า มือข้างหนึ่งถือสายบังเหียน จูงม้าก้าวช้า ๆ เข้าไปยังบ้านหลังนั้น พลพรรคที่ขยายแถวอยู่เบื้องหลังต่างสลัดปืนที่สะพายไหล่อยู่ลงมาไว้ในมือข้างที่ว่างจากบังเหียนด้วยความชำนาญ
ชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากใต้ถุนบ้านหลังนั้น เดินยิ้มร่า กระพุ่มมือไหว้เข้ามาหา
พี่ฝ้าย เขาร้องทัก มายังไง ไม่มีวี่แวว ทำไมไม่ส่งคนมาบอกก่อนล่ะ
เสือยกมือรับไหว้
เออ ม้วน ยังอยู่สบายดีอยู่หรือ
ก็ดีอยู่พี่ฝ้าย นี่จะไปทางไหนล่ะ ถึงได้ผ่านมาที่นี่
ไม่ไปไหนหรอก ก็มุ่งมาที่นี่แหละ
อ้าว งั้นก็พักม้าเสียก่อนซี พี่ฝ้าย ผู้ใหญ่บ้านหัวเราะชอบใจ ไม่รีบร้อนไปไหนก้อ
ทวน ทองรุ่ง จูงม้าเข้ามาใกล้ เขายืนเคียงข้างผู้พ่อเฉยอยู่
นั่นใครล่ะ พี่ฝ้าย ผู้ใหญ่พยักมาทางทวน
ไอ้ทวน ลูกข้า เสือตอบ เอ็งคงไม่เคยเห็นมัน มันไม่เคยมาทางนี้
ผู้ใหญ่บ้านมองดูทวนด้วยสายตาชื่นชม
แอบไปมีลูกไว้ที่ไหนนี่ พี่ฝ้าย โตใหญ่สมนักเลง
เสือฝ้ายหันไปสั่งให้พลพรรคทั้งหมดลงจากหลังม้า
พักผ่อนกันเสียก่อนที่นี่โว้ย จัดการผูกม้าตามใจชอบ แล้วมารวมกันที่ลานนี่
เสือเดินตามผู้ใหญ่บ้านเข้าไปที่ใต้ถุนบ้านหลังนั้น ขยับซองปืนพกที่คาดเอวอยู่ให้กระชับมั่น ทวน ทองรุ่ง เดินตามพ่อไปติด ๆ นั่งลงข้าง ๆ พ่อ ที่นั่งร้านใต้ถุนนั้น เมื่อผู้ใหญ่บ้านม้วนเชื้อเชิญให้นั่งพลางหันไปสั่งคนที่ยืนดูอยู่ใกล้ ๆ ให้เอาน้ำมาเลี้ยง
มีคนแปลกปลอมมาพักที่นี่มั่งไหมล่ะ ม้วน เสือฝ้ายเอ่ยขึ้นเมื่อนั่งเรียบร้อย
ก็มีอยู่คนเดียว คนของพี่ฝ้ายไงล่ะ มันเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เอง
ผู้ใหญ่ตอบ
ไอ้ช้วย ใช่ไหม
นั่นแหละ พี่ฝ้าย มันบอกว่ามันมีธุระจะไปเมืองกาญจน์ ฯ มาขอพักสักคืน มันก็ไม่ยักบอกว่าพี่ฝ้ายจะตามหลังมา
มันจะบอกได้ยังไง เสือคำรามออกมา แล้วเดี๋ยวนี้มันอยู่ไหน
อยู่บ้านไอ้ยอด ต่อจากนี่ไปสามหลัง ผู้ใหญ่ชี้ไปทางข้างหลัง พลางหันไปมอง อ้าว นั่นไง มันกำลังวิ่งออกไปโน่น
ร่างของชายคนหนึ่งวิ่งออกไปจากบ้านหลังหนึ่ง ไกลออกไปสองสามหลัง
ทวน ทองรุ่ง เผ่นลงมาจากที่นั่ง วิ่งตามร่างชายคนนั้นไปอย่างว่องไว เขาเร่งฝีเท้าไล่ติดตามคนที่กำลังวิ่งมุ่งลัดเลาะไปตามเสาเรือนที่เรียงรายอยู่ เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นอยู่หลายคน แตกกลุ่มเมื่อคนคนนั้นวิ่งฝ่าออกไป ทวน ทองรุ่ง กวดฝีเท้าตามไปติด ๆ
หยุด ไอ้ช้วย เขาตะโกนไล่หลัง
ผู้ที่ถูกไล่เร่งฝีเท้าต่อไปอีก โดยไม่ได้หันมามองทางหลัง ทวนกวดกระชั้นเข้าไป เบื้องหลังของเขามีพลพรรควิ่งตามมาอีกหลายคน ระยะห่างระหว่างคนหนีกับอีกฝ่าย ไล่กระชั้นชิดเข้ามาเมื่อจะออกสู่ท้องทุ่ง
ไอ้ช้วย หยุดนะ ม่ายงั้นกูจะยิง ทวนตะโกนไล่หลังไปอีก เมื่อฝ่ายหนีกำลังจะออกสู่ท้องทุ่ง
ฝ่ายหนีไม่ได้เอาใจใส่กับคำขู่ ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งต่อไป
ทวนดึงปืนออกจากเอว เขาหยุดวิ่ง ลั่นกระสุนเปรี้ยงออกไป ฝุ่นบนผืนดินข้าง ๆ เท้าคนหนีกระจุยเป็นควันด้วยแรงกระสุน คนวิ่งหนีหยุดวิ่ง หัวคะมำลงพื้นนาตรงหน้า นั่งยันร่างมองดูฝ่ายไล่ที่มาถึงตัวพอดี
ลุกขึ้น ไอ้ช้วย ทวงจ้องปืนตรงขมองคนนั่ง
คนที่นั่งยันพื้นอยู่เหลือบตาขึ้นมองปากลำกล้องปืน แล้วสะบัดสายตามาที่นัยน์ตาคนจ่อปืน
เก่งจริง อย่าใช้ปืนซี ไอ้ทวน
เอาเหอะ ทวนขยับปืนในมือ เอ็งลุกขึ้นมาก่อน แล้วค่อยพูดกัน
ช้วยค่อย ๆ ยันกายขึ้นช้า ๆ สายตาจับจ้องนัยน์ตาทวนเขม็ง แต่สายตาคู่นั้น ไม่ยอมปล่อยโอกาสให้เขาหาช่องที่จะแก้ไขอะไรได้ ทวนก้าวเท้าแอบ เบี่ยงเปิดทางให้
ไป เดินไปข้างหน้าข้า ไป เขาออกคำสั่ง กลับไปหาพ่อเสียดี ๆ
ช้วยก้าวเดินผ่านไปอย่างช้า ๆ สายตาคอยจ้องหาจังหวะที่จะเปิดให้ แต่ไม่มี จึงต้องเดินช้า ๆ ผ่านกลับไปทางเดิมที่วิ่งออกมา
เออ ไอ้ช้วย เสือฝ้ายทักขึ้น เมื่อสมุนเก่าเข้ามายืนอยู่ตรหน้า
สบายดีหรือมึง
ช้วยรู้ว่าเสียงทักนั้นไม่ใช่เสียงทักธรรมดา ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า ไม่ตอบคำถามนั้น
มึงทำกูสวยมากนะ ไอ้ช้วย เสือฝ้ายพูดต่อ
ฉันไปทำอะไรให้ล่ะ พี่ฝ้าย ช้วยพูดท่าซื่อ ๆ
เสือหัวเราะลั่น
เออ เอ็งทำหน้าซื่อดี เอ็งไม่ได้ทำอะไร แล้วเอ็งหนีมาที่นี่ทำไม
ฉันไม่ได้หนี ฉันมาเยี่ยมพี่ม้วนเขาไม่ได้หรือไง
แล้วเอ็งไปหลอกไอ้เฟี้ยมมันไว้ว่ายังไง เสือฝ้ายพูดเสียงเหี้ยม
เอ็งพาพวกไหนไปปล้นบ้านตากลับ เอ็งทำทำไม หรือว่าไม่ได้ทำอีก
ช้วยยืนนิ่งครู่หนึ่ง พูดว่า
ใครว่าฉันเป็นคนทำ ฉันจะไปเอาพวกที่ไหนมาทำได้
ไอ้ลูกหมา เสือคำรามออกมา เอ็งมันไม่น่าอยู่เป็นคนต่อไป เอ็งก็รู้แล้วไม่ใช่หรือว่า ข้าจะทำยังไงกับคนที่ทรยศกับข้า
หึ ช้วยเน้นเสียงออกมา พี่ฝ้ายก็ได้แต่ฆ่าคนที่ไม่มีอาวุธ
เสือกระโดดจากที่นั่ง ทวนเข้าขวางไว้
ฉันเอง พ่อ เขาหันไปทางช้วย เอ็งจะเลือกเอาทางไหน ข้าเอง ไม่ต้องถึงพ่อ
ช้วยหัวเราะหึ ๆ อีก
ไอ้ทวน เอ็งมันไม่พอมือข้าหรอก
ทวนหัวเราะ ใจเย็น
ก็อยากจะลองดู ไอ้ช้วย มือขนาดมึงไม่ต้องถึงมือพ่อ
พ่อเอ็งก็ได้แต่ใช้ปืน กล้าสู้กับข้าตัวต่อตัวไหมล่ะ อะไรก็ได้
กลุ่มเสือหลายคนถลันเข้ามาที่ช้วย ช้วยล้มลง ก้นกระแทกโดยไม่รู้ว่าโดนอะไร
ลงท้ายก็หมาหมู่ ช้วยนั่งลูบปากที่มีเลือดไหลปรี่ออกมา สมุนเสือฝ้าย เชอะ
ทวนเข้าไปกั้นหมู่เสือนั้นให้ถอยออกไป
ช้วย... ข้าเอง เอ็งเลือกมา จะเอารูปไหน มีด ปืน หรือมือเปล่า
ช้วยยันกายลุกขึ้นช้า ๆ มือยังลูบอยู่ที่แผลที่ริมปาก
มือเปล่าก่อนเป็นยังไง ว่าแต่ว่า ถ้าข้าชนะเอ็ง แล้วจะปล่อยตัวข้าไปไหมล่ะ
ทวนหันไปมองเสือฝ้าย เสือส่ายตาไปมา ตกลงใจไม่ได้
เออ ทวนสะบัดหน้ามาทางช้วย ข้าตอบแทนพ่อก็ได้
ช้วยหัวเราะ พูดปนเสียงหัวเราะออกมาว่า
เอายังงี้ก็แล้วกัน ถ้าคำพูดของเอ็งเชื่อได้จริง ๆ ให้พี่ฝ้ายเขารับคำออกมาหน่อย
ไอ้ทวนมันลูกข้า เสียงเสือฝ้ายลั่นออกมา มันพูดก็เหมือนข้าพูด
ช้วยหัวเราะอีก ย่างเท้าช้า ๆ เข้ามาหาทวน พลางพูดว่า
ถ้ายังงั้นก็ได้
ยังไม่ทันที่ทวนจะระวังตัว ตีนข้างหนึ่งของช้วยก็ตวัดเข้าที่ชายโครงดังสนั่น ร่างของทวนเซไปตามแรงเตะ ช้วยตามติดเข้ามา ยกตีนอีกข้างหนึ่งขึ้นรับร่างของทวนที่กำลังซวนไปทางนั้นเสียงดังหนักแน่น ทวนทรุดลงไปกระแทกพื้นดิน ช้วยก้าวประชิดเข้าไป
แต่ร่างของทวนพลิกกลับก่อนที่ตีนข้างหนึ่งของช้วยจะกระทืบลงไปโดน แล้วก็เด้งตัวขึ้นมาในจังหวะเดียวกันกัน เหวี่ยงหน้าแข้งซ้ายขวาสลับกันไปเข้าที่ชายโครง ซ้ายขวา ซ้ายขวา สองสามตลบ ร่างของช้วยซวนเซตามแรงตีน ด้วยแรงเตะที่หนักหน่วงนั้น ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นดิน
ทวนยืนค้ำร่างของช้วยที่บิดตัวด้วยความเจ็บปวดอยู่กับพื้นดิน
ช้วยบิดตัวอยู่สองสามตลบก็ผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เสือกมือข้างหนึ่งเข้าที่ลำตัวของทวน ในทันทีในจังหวะเดียวกันกับที่ทวนเอี้ยวตัวหลบได้ทันควัน มือข้างนั้นมีมีดปลายแหลมคมขาววับอยู่ในกำมือที่เสือกพรวดเข้ามานั้น
เฮ้ย เสียงเสือฝ้ายร้องขึ้น ไอ้ช้วย มึงไอ้ชาติหมา
สมุนเสือกรูเข้ามา ทวนยกมือ กันสมุนเสือออกไป
ปล่อยมัน ข้าจะลองดูฝีมือมันทางมีด
ใครคนหนึ่งโยนมีดมาให้ ทวนเขี่ยมีดเล่มนั้นที่ตกกับพื้นดินออกไป เขาก้าวย่างเข้าไปหาช้วยซึ่งยืนถือมีดจังก้าอยู่ตรงหน้า
คนหนึ่งมือเปล่า อีกคนมีมีดชายธงส่งแสงแวววับอยู่ในมือ จี้ปลายแหลมออกมาตรงหน้า ทั้งสองคนเดินก้าวช้า ๆ เป็นวงเวียน จ้องหาจังหวะที่จะเข้าโรมรัน สายตาของทวนจับเขม็งอยู่ที่มือข้างที่ถือมีดนั้น ทั้งคู่ยังอยู่ในท่าที่จ้องหาจังหวะ ย่างก้าวเป็นวงเวียนอยู่ นัยน์ตาจ้องจับกันแน่วแน่ แล้วทวนก็สะดุดตีนตัวเองที่กำลังเยื้องย่างนั้น ร่างของเขาซวนผวาไป
ช้วยเผ่นพรวดถึงตัว เสือกปลายมีดพุ่งเข้ามาร่างของทวนที่กำลังซวนอยู่นั้น
มันเป็นจังหวะที่ทวนแสร้งทำขึ้นอย่างเหมาะเจาะ เขาเอี้ยวตัวหลบปลายมีดนั้นตามท่วงจังหวะได้อย่างสวย ยกเข่าขึ้นรับร่างของช้วยที่ถลาเสียหลักตามปลายมีดมานั้นเข้าเต็มรักที่ชายโครง เสียงดังพลั้ก หนักแน่น เมื่อเข่าข้างนั้นถอนออก ร่างของช้วยก็ลงไปนอนกองอยู่กับพื้น มีดหลุดกระเด็นตกลงพื้นดิน
ทวนใช้ตีนเขี่ยมีดเล่มนั้นออกไปทางหมู่เสือที่ล้อมกลุ่มดูอยู่ เขายืนจังก้าคร่อมร่างของช้วยที่ยังนอนบิดร่างด้วยความเจ็บปวดอยู่ตรงนั้น ทวนใช้ตีนเขี่ยไปที่ร่าง คำรามสำทับลงไป
ลุกขึ้น ไอ้ช้วย ไอ้หน้าตัวเมีย
ทวนก้มลงไปจิกผมที่หัว ดึงร่างอันหมดแรงของช้วยขึ้นมา ร่างนั้นอ่อนปวกเปียกห้อยอยู่กับมือที่ดึงขึ้นมานั้น ทวนคำรามต่อ
เอ็งแพ้ข้าหมดท่าแล้ว ไอ้ช้วย ทีนี้จะให้ข้าทำยังไงกับเอ็ง ถ้าเอ็งชนะ เอ็งจะได้ออกไปจากที่นี่ แต่เอ็งแพ้ ลองพูดมาซิว่า เอ็งจะเอายังไง
ช้วยยกมือขึ้นไหว้
ปล่อยผมไปเถอะ พี่ทวน เสียงพูดนั้นอ่อนระโหย
ปล่อยเรอะ เสียงเสือฝ้ายดังลั่น ไอ้ชาติหมา ปล่อยให้มึงไปคิดทรยศกูอีกงั้นเรอะ
เสือฝ้ายลุกขึ้นจากที่นั่ง ก้าวเท้ายาว ๆ เข้ามาหา ในมือถือปืนกระชับ
มึงชนะ มึงจะได้ไป แต่เมื่อมึงแพ้ มึงก็จะได้ไปเหมือนกัน ไอ้ช้วย ... ไปเมืองผี
คำ ปืนในมือเสือก็จ่อขมับเข้าที่สมองช้วย เสียงปืนลั่นดังเปรี้ยงเดียว เลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากรูกระสุนที่เจาะเข้าไปในสมอง ... ทะลักออกมาเป็นลิ่ม ๆ ทวนปล่อยมือ ร่างของช้วยก็พับนิ่งอยู่ตรงนั้น
เสียงไชโยโห่ร้องดังรอบ ๆ ที่สมุนเสือล้อมกันอยู่ ต่างโห่ร้องยินดีกับชัยชนะของทวน
แต่ ... เสียงโห่ร้องที่แทรกเข้ามาจากเบื้องนอกของหมู่บ้านนั้น ดังยิ่งกว่า
| Create Date : 03 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 3 พฤศจิกายน 2552 1:32:52 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 670 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [