สู่ลาว ... ตอนที่ 6
สู่ลาว ... ราชอาณาจักรที่ไม่มีความแน่นอน
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ (ประพันธ์เมื่อปี พ.ศ. 2527)
เหตุการณ์เกิดระหว่าง ปี พ.ศ. 2507 - 2512
ตอนที่ 6
เมื่อตอนที่ผมเดินทางเข้าลาวนั้น เป็นระยะเวลาที่มีการประชุมที่เจนีวา ตกลงกันเรื่องลาวเป็นกลาง และมีจ้าวสุวรรณภูมาเป็นนายกรัฐมนตรี แต่จ้าวสุวรรณภูมาก็เป็นนายก ฯ ไปตามแต่ชื่อเท่านั้น เพราะไม่มีกำลังอะไรสนับสนุนพวก กลุ่มต่าง ๆ ที่ว่ามาก็ยังจ้องกันอยู่ จะฟาดจะฟันกันอยู่ทุกวัน
เมื่อมีข้อตกลงเรื่องความเป็นกลางแล้ว จ้าวสุภาณุวงศ์ ก็ได้รับสิทธิที่จะเข้ามาตั้งหน่วยกำลังส่วนหนึ่งในลาว และมีที่ตั้งกองบัญชาการในเวียงจันด้วย ที่ตั้งกองบัญชาการของจ้าวสุภาณุวงศ์อยู่ที่บ้านหลังหนึ่งใก้ ๆ กับตลาดเช้า ที่นี่เขามีตลาดเช้า และตลาดบ่ายซึ่งเขาเรียกว่า ตลาดแลง ตลาดเช้าก็ทีขายตอนเช้า ตลาดแลงก็ขายตอนบ่าย
ตอนเช้า ๆ พลพรรคของจ้าวสุภาณุวงศ์ก็เดินออกมาจากที่ตั้ง มาจ่ายตลาดที่ตลาดเช้า เพราะอยู่ใกล้ ๆ เดินไม่กี่ก้าวก็ถึง ออกมาทีละสองสามคน ไม่กล้าออกมาคนเดียว แรก ๆ ก็จ่ายและกลับบ้านเรียบร้อย อยู่ไปนาน ๆ ออกมาจ่ายสาม กลับไปสอง มาสองกลับหนึ่ง หนัก ๆ เข้า มาสาม หายหมด ไม่รู้หายไปไหน กับข้าวก็ไม่ได้กิน คนออกมาจ่ายตลาดก็หายไปหมด จ้าวสุภาณุวงศ์ก็บอกว่า ไม่เอาแล้ว อพยพดีกว่า ก็เลยอพยพไปอยู่ที่ตั้งเดิมที่ซำเหนือ ขืนอยู่ในเวียงจัน เท่าไรก็หมด ก้อเข้ามาอยู่ในปากเสือ
ระหว่างที่จ้าวสุภาณุวงศ์อยู่ในเวียงจัน วันดีคืนดี (ความจริงไม่ดี) ก็มีลูกปืน เค. ลอยมาจากทางไหนไม่ปรากฏ ตกลงในตลาดเช้า สองสามลูก ขณะที่ผู้คนกำลังจ่ายตลาดกัน เจ็บตายกันไปบ้างสองสามคน เป็นการทำลายความเงียบเหงาแบบลาว ๆ เรื่องพรรค์นี้เขาถือว่า เป็นเรื่องธรรมดา
พอจ้าวสุภาณุวงศ์อพยพออกไปแล้ว เรื่องระเบิดตูมตามนี่ก็เงียบไป ทีนี้ก็หันมาเล่นกันเอง ระหว่างกองกำลังสามสี่เส้านั้น นาน ๆ ก็ได้ยินเสียงปืนลั่นเป็นชุดเสียที แก้เหงา บอกแล้วว่าเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเสียงปืนหายไปนาน ๆ นี่ซี มันชักไม่ค่อยธรรมดาเสียแล้ว
ที่ร้านสีมาลา ในฐานะที่เป็นที่พักของนายตำรวจไทยสองนาย จึงมีตำรวจลาวมาเยี่ยมเยียนบ่อย ๆ และยิ่งทั้งคู่เป็นนายตำรวจสันติบาลเก่าด้วยแล้ว ก็ยิ่งอยู่ในความสนใจของตำรวจลาวมากขึ้น ที่สนใจก็ไม่ใช่เรื่องอะไร เขาอยากให้ช่วยสอนเขา เรื่องการสืบสวนสอบสวนเท่านั้น ทางตำรวจสันติบาลลาวก็ส่งตำรวจมาอบรมวิชาการสืบสวน และการเขียนรายงานการสืบสวน พ่อประชาเขาเป็นครูอบรมเรื่องนี้ ผู้บังคับการตำรวจสันติบาลลาวตอนนั้นชื่อ พันตำรวจเอก วัตถา รูปร่างใหญ่โต ผิดคนลาวอื่น ๆ และพูดจาฉาดฉาน สมเป็นตำรวจสันติบาล เขาส่งคนของเขามาเรียนเรื่องนี้ อาจจะเป็นเพราะว่า ตำรวจของเขาสืบสวนพอได้ แต่เรื่องเขียนรายงานให้ผู้บังคับบัญชาอ่านรู้เรื่อง คงจะทำไม่ได้ เรื่องการเขียนรายงานนี้ เป็นเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งของงานประเภทนี้ เพราะหากไปสืบสวนเรื่องราวมาใด้ แล้วเขียนรายงานให้นายอ่านไม่รู้เรื่อง มันก็เปล่าประโยชน์ รู้คนเดียว ให้คนอื่นเขารู้มั่งไม่ได้ โดยเฉพาะผู้บังคับบัญชา งานมันจะเดินไปได้ยังไง
เขาส่งคนของเขามาเรียนทุกวัน วันละประมาณสิบคน จบแล้วก็สับเปลี่ยนกันมา สอนอยู่ตั้งหลายวัน เรื่องสอนตำรวจนี่แหละเกือบจะได้เรื่อง
เรื่องอะไร อ่านต่อ ๆ ไปเถอะครับ เดี๋ยวก็ถึงตอนนั้น
| Create Date : 03 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 3 สิงหาคม 2554 4:53:37 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1101 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [