พริกขี้หนูเผ้ด (ตอนที่ 56)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 56
พี่ถมว่า มีอะไรจะเล่าให้ผมฟัง ผมเตือน เมื่อนั่งที่สำรับเรียบร้อยแล้ว
เออ จริง พี่ถมอุทานออกมา ก่อนที่จะพูดต่อ ไอ้ถึกมันไม่ยอมพูดอะไร
ผมมองหน้าพี่ถม เพราะแกพูดไว้แค่นั้น แล้วหยุดเสียเฉย ๆ
พี่ถมพบมันมาแล้วงั้นหรือ ผมต้องถามออกมาเอง
พี่ถมพยักหน้า
ไปขออนุญาตนายเวรเข้าพบ ความจริงเขายังไม่ยอมให้ใครพบมัน เราอ้างว่าเคยเป็นเพื่อนกับมัน จะไปเกลี้ยกล่อมให้ เขาก็เลยอนุญาต
พี่ถมพูดยังกับว่าผมไม่รู้เรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่ตำรวจด้วยกัน ตำรวจที่ไหนจะอนุญาต ผมจึงโพล่งขึ้นมา
เอางี้ดีกว่า พี่ถม พี่ถมอย่ามาปิดผมดีกว่าว่า พี่ถมเป็นตำรวจ ผมรู้แล้ว แต่ยังไม่รู้ว่ามียศ-ตำแหน่งอะไรเท่านั้น ถ้าจะคุยกันให้รู้เรื่องละก็ ผมว่าพูดกันตรง ๆ ดีกว่า
พี่ถมยกช้อนข้าวคาปาก มองดูผมนิ่ง ไม่ทันตั้งตัว เขาวางช้อนลงบนจานแทนที่จะเอาเข้าปาก นั่งตัวตรงมองหน้าผมนิ่งเฉยอยู่
เรื่องไอ้ถึกนี่ มีใครต่อใครหลายคนอยากพูดกับมัน ผมพูดต่อ
และก็มีใครอีกไม่น้อยกว่าสองคนที่อยากให้มันปิดปาก แล้วก็อยากจะเก็บมัน ก่อนที่มันจะพูด
ผมพูดแค่นั้นก็หยุด นั่งตักข้าวเข้าปากของผมคนเดียวก็ได้ พี่ถมยังไม่ยักตักข้าวต่อ ผมไม่ได้เงยดูหน้าเขาว่าอยู่ในท่าอะไร
พูดต่ออีกซี พ่อคนฉลาด เสียงพี่ถมพูดออกมาจนได้ ด้วยความรำคาญ
ผมไม่พูด ตักข้าวซดน้ำแกงของผมอยู่เงียบ ๆ
เฮ้ย บอกว่าให้พูดต่อ เสียงพี่ถมคำราม ท่ามันยังงี้ ถึงได้แผลบ่อย ๆ
ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา พุดว่า
พี่ถมบอกผมก่อนว่า เป็นตำรวจใช่มั้ย แล้วก็มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ยังไง
จะรู้ไปทำไม เขาเน้นเสียงถาม
อ้าว ถ้าไม่ใช่ตำรวจ ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ผมจะพูดให้เสียเวลาทำไม
พูดไปซิวะ เสียงพี่ถมชักจะเพิ่มรำคาญ
เป็นตำรวจใช่ไหมล่ะ ผมมองหน้าเขา
อุ๊วะ บอกให้พูดไป เขาเบิกตากว้าง ถามเซ้าซี้อยู่ได้ รำคาญแล้วโว้ย
ผมหัวเราะ ทีนี้ก็ชัดแล้วว่า อะไรเป็นอะไร ผมเดาไม่ผิดล่วงหน้าไว้แล้ว
ผู้การพิทักษ์ไปสอบไอ้ถึกแล้วหรือยัง พี่ถม ผมถามก่อนพูดต่อ
ไปแล้ว แน่บไปตั้งแต่วันแรกที่รู้ข่าวมันถูกจับ
ได้ความอะไรจากมันไหมครับ
จะไปได้ความอะไรจากมัน มันปิดปากเงียบ
ผมมีวิธีจะให้มันพูด ผมว่าออกไป เสียงเรื่อย ๆ พลางเอาข้าวเข้าปาก
เก่งอีกแล้ว เสียงพี่ถมเยาะ ๆ ตำรวจเกือบจะทั้งกอง ยังทำให้มันพูดไม่ได้ แล้วเราจะเก่งกว่าเขาได้ยังไง
ตำรวจทั้งกองเอาตัวมันมาได้หรือเปล่าล่ะ พี่ถม
เขาหัวเราะหึ ไม่พูด ผมรู้ว่าในหัวของเขา ความคิดกำลังวิ่งพล่านว่า จะเชื่อผมดีหรือไม่ดี
เอาก็เอาวะ เขาพูดออกมา เดี๋ยวไปกัน
พี่ถมกินข้าวเสียก่อน อย่าคิดอะไรให้มาก ผมชี้ไปที่จานข้าวของเขา หัวคิดมันจะได้เดิน
เขาจับช้อนส้อมขึ้นมาตักข้าวกิน แต่นัยน์ตาเหลือบมองผมเป็นพัก ๆ
อิ่มข้าวก็พอดีตะวันตกดิน วันนี้มีของหวานตั้งอยู่ข้าง ๆ ตัวพี่ถมเป็นของล้างปาก พี่ถมหยิบส่งให้ผมที่หนึ่ง วางไว้เป็นของแกอีกที่หนึ่ง
ผมมองดูของหวานในจานเป็นกล้วยเชื่อม ไอ้ผมมันไม่ชินกับของหวานหลังข้าว นั่งมองดูมันเฉยอยู่
กินเสียซี หัดกินของหวานหลังข้าวเสียมั่ง หัวมันจะได้เดิน เดี๋ยวไปกัน พี่ถมสั่ง พร้อมกับเคี้ยวกล้วยในจานกร้วม ๆ
ผมลองตักกล้วยเชื่อมเข้าปาก รสของมันหวานจับใจดี อยากถามว่าฝีมือใคร หรือไปซื้อเขามา ก็ไม่อยากถามให้กวนใจแก ผมว่าคงเป็นฝีมือแม่ตุ่ม เพราะถ้าไปซื้อ แม่ตุ่มจะออกไปซื้อเองได้ยังไง แต่ผมจะต้องเห็นแม่ตุ่มนี่ให้ได้วันหนึ่ง
จบของหวาน พี่ถมก็ลุก พยักหน้าให้กับผม แล้วว่า
ไปกันเหอะ เดี๋ยวจะมืด
ไปไหน ผมแกล้งถาม
พี่ถมทำปากจิ๊กจั๊ก
ไอ้พรรค์นี้ เดี๋ยวก็ไม่ต้องไปกัน
เอ้า ไปก็ไป ผมว่าพลางลุกขึ้นยืน
พี่ถมมองหน้าผมนิ่ง ก่อนที่จะหันออกเดินไปหน้าบ้าน เขาคงอยากจะทำอะไรผมสักอย่าง
| Create Date : 10 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 10 กรกฎาคม 2553 5:07:28 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 798 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
จะรออ่านต่อ..ขอบคุณมากๆ..