เรือง โฆษณาบ้าเลือด - ตลกสังคม ตอนที่ 42
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ผมตั้งชื่อเรื่องด้วยความบ้าเลือดเหมือนกัน
ไม่บ้ายังไง เช้ามืด ยังไม่ทันจะหกโมงเช้าดี เอื้อมมือไปเปิดวิทยุข้างเตียง จะฟังเพลงกล่อมอารมณ์เช้า ๆ สักหน่อย ก็มีเสียงตะโกนลั่นเข้ามาในแก้วหู ร้องขายอะไรก็ไม่รู้ ต้องรีบปิดเสียครู่หนึ่ง
มันก็ต้องบ้าเลือดแต่เช้ากันมั่ง
พอเปิดใหม่ ฟังเพลงกำลังเพลิน ๆ เคลิ้ม ๆ เอาอีกแล้ว เสียง
รังแค รังแค รังแค ไม่รู้กี่ รังแค ตะโกนก้องเข้ามาในรูหู นั่นเป็นโฆษณาขายยาอะไรก็ไม่ได้จำชื่อ ให้ซื้อมาไว้ใส่บนหัว ฆ่ารังแค ฟังเสียงร้องแล้วน่ากลัวว่า รังแค จะกัดหัวทะลุ เสียก่อนใช้ยา
รังแค เงียบเสียงไป มีเพลงให้ฟังพอเพลิน ๆ ไปได้อีกหน่อย ทีนี้ก็มาถึงเรื่องบ้านจัดสรร อมรซิงห์นิเวศน์
บ้านนี้น้ำไม่ท่วม เพราะถมดินสูงกว่าถนน คงจะสูงกว่าถนนที่เป็นทางเข้าหมู่บ้านเท่านั้น เพราะถ้าถมสูงกว่าถนนที่ว่าอยู่ติด ๆ กัน และหลังโรงพักอะไรนั่น ก็คงจะสูงเกือบครึ่งโรงพัก
แล้วก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งถามอย่างอยากรู้ว่า
เอ๊ะ! หมู่บ้านอมรซิงห์นี่ อยู่ที่ไหนคะ ?
เสียงผู้ชายก็ตอบว่า " ไม่ไกล อยู่หลังโรงพักบางคดนี่เอง "
อ๋อ... อยู่แค่นี้เอง เสียงผู้หญิงพอใจ เห็นจะต้องไปอยู่หมู่บ้านอมรซิงห์นิเวศน์เสียแล้ว
ใจง่ายจัง !
ยัง ยังไม่หมด !
นอนฟังเพลงที่เอาไว้ขัดจังหวะโฆษณาอยู่ไปประเดี๋ยว ทีนี้มีมาใหม่ เป็นของน้ำมันหล่อลื่น เสียงเด็กตะโกนออกมา
ลื่นเหลือล้น ทนเหลือหลาย... บั - ล - ลั - ย
ตอนท้ายนี่ อ่านออกเสียงให้ยาว ๆหน่อย ความจริงชื่อน้ำมันหล่อลื่นยี่ห้อนั้นเขาเพราะกว่าชื่อที่ผมตั้งให้นี้ ออกเสียงจริงคล้าย ๆ กันนั่นแหละครับ
เด็กคนนี้ โตขึ้นจะลื่นเหลือล้นเหมือนน้ำมันนั่นหรือเปล่า ก็ต้องจับตาดูกันต่อไป
ที่เด็ด ๆ กว่านี้ก็ยังมี แต่ผมจำไม่ไหว เท่าที่จำมาเล่านี่ก็เวียนหัวพอแล้ว ขืนนั่งจำนอนจำมากไปกว่านี้ ก็น่ากลัวว่าจะต้องเปลืองยาแก้บวด
ไอ้ยาแก้บวดนี่แหละครับ ที่เป็นผลงานของท่านผู้ขยันในสมัยหนึ่ง ท่านไม่ให้ตั้งชื่อยาเป็นไปในทางโฆษณาคุณภาพ เราก็เลยได้ยา บวดหาย กับยา ทัมใจ มาขายในท้องตลาด คนซื้อหายาพวกนี้ก็ช่างเข้าอกเข้าใจ ซื้อหาได้ถูกต้องกับความต้องการ
ความขยันของท่านผู้มีหน้าที่ควบคุมเรื่องโฆษณานี้ เกือบจะทำเอายุ่งกัน เมื่อเร็ว ๆ นี้ ที่พวกท่านจะออกคำสั่งมาว่า ให้เขียนชื่อสินค้าเป็นชื่อไทย ๆ เราเกือบได้กิน โคก กิน เปปซี กันอยู่แล้ว บังเอิญท่านคิดได้ยังไงก็ไม่ทราบ งดคำสั่งนั้นไปเสีย
เรื่องโฆษณานี้ ผมต้องยกให้คุณชาย ถนัดศรี ฯ
ของคุณชายนี่ นิ่มนวล ไม่เอะอะ เช่น ซอส ตราอกคุณปรียา ยังนี้ คุณชายพูดออกมาเรื่อย ๆ ไม่ต้องตะโกนให้คนเชื่อ ฟังแล้วสบายหู จนผมหลงเชื่อ เวลานี้ที่บ้านผมใช้แต่ซอสตรานี้ตราเดียว จะเพราะนึกถึงคุณปรียาด้วยหรือเปล่า ก็ไม่แน่ใจ
นี่ไม่ได้จับเส้นคุณชาย
เรามี ก.บ.ว. หรือ กบว. ไว้ควบคุมเรื่องการโฆษณานี้อยู่แล้ว ก็เห็นเอาการเอางานกันอยู่ใหม่ ๆ ตอนตั้งแรก ๆ เอาการเอางานกันมากไปหรือยังไงก็ไม่ทราบ ตอนนี้ชักจะเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ถึงได้มี รังแค แล้วก็ตบท้ายด้วย บั-ล-ลั-ย ออกมาอย่างว่า
ไม่เป็นไร ถ้า กบว. ไม่เอาเรื่อง เราก็ตั้งคณะกรรมการควบคุมการปฏิบัติงานของ กบว. ขึ้นมาอีกคณะหนึ่งก็ได้ ให้กวดขันการทำงานของ กบว.
ถ้าคณะกรรมการควบคุม กบว. ยังทำงานไม่ได้ผล เราก็ตั้ง คณะกรรมการควบคุมการปฏิบัติงานของคณะกรรมการควบคุมการปฏิบัติงานของ กบว. ขึ้นมาอีกก็ยังได้
ของพรรค์นี้ รัฐบาลท่านถนัดนัก
เขียนมาถึงตรงนี้ เกือบลืมไปเสียอีกแล้วว่า คำว่า ปปป. นั้น ย่อมาจากอะไร เงียบดีจัง
หรือไปยันเอา ตอ อะไรเข้าครับ ... ?
เอ๊ะ ! เขียนเรื่องโฆษณาอยู่ดี ๆ ไหงมาจบเอายังงี้จนได้
| Create Date : 06 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 8 ธันวาคม 2553 2:05:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 671 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [