พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 9)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 9
บทที่ ๕
ผู้การเดินกัง ๆ ออกมาจากห้องคุณพี่ ท่าทางเขาเร่งรีบ เขาเหลือบมองดูผมแวบหนึ่งก่อนที่จะลงบันไดไป
คุณพี่เดินออกมา ขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้นเข้าไปในห้องพอดี
อ้าว ! พ่อดนัย ไหนว่าจะไปบ้านนายห้างสากลพานิช คุณพี่พูดเมื่อเห็นผม
ผมยังไม่รู้จักบ้านเขา ว่าจะรอถามคุณพี่ และผมยังมีเรื่องที่จะพูดกับคุณพี่อีกด้วย
เรื่องอะไรอีกล่ะ
เรื่องแม่ยุพดีคนนั้น ผมว่ามันออกจะชอบกล
อย่าไปยุ่งกับเขาเลย เรื่องนั้น มันเป็นเรื่องของตำรวจเขา คุณพิทักษ์เขารับว่าเขาจะตามตัวมาให้ได้ แล้วเอาตัวไปถอนประกันเมื่อได้ตัวมา คุณพี่พูดยิ้ม ๆ อย่างเชื่อมือผู้การ
คุณพี่แน่ใจว่าจะได้ตัวแน่หรือครับ
คุณพิทักษ์เขามีลูกน้องแยะ ไม่พ้นมือเขาหรอก
ถ้าเงินแสนบาทที่วางประกันนั้น มันไม่ใช่เงินของเรา ก็น่าจะวางใจได้ ผมพูด แต่ถ้าเป็นเงินที่เขาให้เราวางไว้ก่อน เพราะเชื่อแน่ว่าจำเลยจะไม่หลบหนี มันก็ยังไม่แน่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเงินจำนวนนั้น ถ้าเกิดไม่ได้ตัวมา ศาลก็จะยึดเอา แล้วใครจะมาใช้คืน คุณพี่ได้ค่าประกันตัวแพงไหมครับ
ราคาดีซี ไม่งั้นพี่จะยอมหรือ คุณพี่พูดยิ้ม ๆ
แล้วเงินสดที่วางประกัน ก็คงจะเป็นเงินของคุณพี่ เขาให้ออกไปก่อน และผู้การพิทักษ์ก็คงจะรับรองว่า จำเลยรายนี้ไม่หนีไปไหนแน่นอน งั้นใช่ไหมครับ
คุณพี่นิ่ง ยิ้มมองดูผมเฉยอยู่ ผมจึงพูดต่อไป
หากแม่ยุพดีแก่เกิดหนีขึ้นมาจริง ๆ คุณพี่เชื่อยังไงว่า ผู้การจะเอาตัวมาได้แน่ๆ
อย่าเป็นห่วงเลย พ่อดนัย คุณพี่ยังยิ้มอยู่ คุณพิทักษ์เขารับรองแข็งขัน และอีกอย่างหนึ่ง เราก็ยังมีเวลาอีกนานที่จะตามตัว เพราะศาลนัดอีกตั้งสองเดือน กว่าจะถึงวันนัด เขาก็คงจะได้ตัวแกแล้ว
ผมว่า คุณพี่อาจจะต้องเอาตัวมาส่งก่อนหน้านั้น
ทำไม ? ก็พี่ทราบคำสั่งของศาลมาแล้วแน่นอน
นั่นเป็นคำสั่งนัด ก่อนหน้าที่เรื่องฆาตกรรมรายนี้จะเกิดขึ้น
แล้วยังไง
ตำรวจเขากำลังต้องการตัวยุพดีมาสอบสวน เขาก็คงต้องติดต่อกับทางศาล เมื่อเขาทราบว่า หล่อนเป็นจำเลยในคดีรถชน และมีประกันตัวไป เขาอาจจะขอให้ศาลเรียกตัวจำเลยมาให้ก็ได้ ถ้าเขาตามแล้วไม่พบ ศาลก็จะต้องร่วมมือ ตอนนั้น เวลาที่คุณพี่จะต้องนำตัวแม่ยุพดีมาส่งก็คงจะไม่ใช่สองเดือนเสียแล้วละครับ มันอาจจะเป็นวันสองวันนี้ก็ได้
ไฮ้ ! มันจะเป็นไปได้ยังไง คุณพี่พูดออกมาอย่างไม่เชื่อ
ผู้การไม่ได้บอกคุณพี่ถึงเรื่องนี้หรอกหรือครับ
ไม่เห็นเขาว่ายังงี้นี่ ศาลนัดวันไหนก็ควรจะเป็นวันนั้นซี
ในสัญญาประกัน เขาจะระบุไว้ว่า ผู้ประกันจะต้องนำตัวจำเลยมาให้ได้เมื่อศาลต้องการ คุณพี่อ่านดูหรือเปล่า วันนัดในการพิจารณาคดี เป็นวันที่ศาลกำหนดตามรายการนัดของศาลตามปกติ แต่ถ้าจำเป็น ศาลก็อาจจะนัดวันไหนก็ได้อีกที และตำรวจเขาคงจะไม่รอจนถึงวันนัดปกตินั้นหรอก เขาจะต้องเร่งเรื่องสอบสวนของเขา ถ้าศาลเกิดให้คุณพี่ส่งตัวปุบปับขึ้นมาตามคำขอร้องขอตำรวจ แล้วเราตามตัวมาให้ไม่ได้ ทีนี้ เราก็ต้องเสียเงินที่วางประกันละครับ
คุณพี่นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า
ถึงจะเสียเงิน คนที่เขาติดต่อกับคุณพิทักษ์ เขาก็จะใช้คืนเรา
เขามีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรไว้คุณพี่แล้วยังงั้นหรือครับ
ไม่หรอก แต่เชื่อถือได้ เสียงของคุณพี่ชักจะอ่อน ๆ
ผมหัวเราะ ไม่พูด
ถ้าเขาเกิดไม่รับรู้ คุณพิทักษ์แกก็คงจะจัดการให้พี่ได้ เขารู้จักกันดี คุณพี่พูดต่อ และเขาก็ต้องเกรงใจคุณพิทักษ์อยู่
ผมหัวเราะอีก ไม่ว่าอะไร
คุณหัวเราะทำไม มันมีอะไรน่าหัวเราะงั้นหรือ คุณพี่พูดอย่างสงสัย
ไม่ทราบซีครับ ผมว่า ผมหัวเราะออกมายังงั้นเอง เพราะดูคุณพี่เชื่อคนง่าย ๆ เหลือเกิน แต่ผมว่าเรื่องนี้มันพิกล ๆ อยู่ มันมีอะไรที่น่าสงสัย ผมก็พูดออกมายังงั้นเอง กลัวคุณพี่จะเสียเงินเปล่า ๆ ไม่คุ้มกับที่ได้เป็นค่าประกันมา
คุณพี่นิ่งไปอีกชั่วครู่ แล้วพูดว่า
ที่คุณว่า ศาลอาจจะเร่งเวลามาอีกนั้น เป็นไปได้จริง ๆ หรือ
เป็นไปได้ครับ และเคยมีมาแล้ว เพราะศาลยอมทรงไว้ซึ่งสิทธิ์ที่จะเรียกตัวเมื่อไรก็ได้
คุณเข้าไปคุยกับพี่ในห้องหน่อย คุณพี่พยักหน้าให้ผมตามเข้าไปในห้อง
ผมเดินตามคุณพี่เข้าไป
นั่งก่อนซี คุณพี่ชี้ที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะ แล้วนั่งนิ่ง มองหน้าผม
ผมเบนสายตาไปทางอื่น ไม่พูดอะไร
คุณช่วยพี่คิดหน่อยว่า เราควรจะทำอย่างไรดี คุณพี่พูด
เดี๋ยวผู้การจะหาว่าผมยุ่ง เพราะแกกำลังจัดการให้คุณพี่อยู่แล้ว ไม่ใช่หรือครับ ผมว่า
คุณช่วยอีกแรงหนึ่ง ก็คงจะไม่เสียหายอะไร คุณก็เคยเป็นทนายชั้นดีมา และคงจะมีเพื่อนฝูงมากพอที่จะช่วยกันได้
อาจจะต้องใช้เงินบ้าง เพราะดูมันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ
คุณพี่นิ่งไปเสียตอนหนึ่ง ผมรู้สึกว่าคุณพี่ไม่ค่อยจะชอบเรื่องเสียเงิน
หรือเราจะรอฟังคุณพิทักษ์เขาดูก่อน คุณพี่พูดออกมา ถ้ามันไม่ชอบมาพากลยังไง ค่อยคิดกันใหม่
ถึงตอนที่ศาลเรียกตัวมาก็คงจะยุ่ง ถ้ายังไม่ได้ตัว ผมอาจจะช่วยคิดอะไรไม่ทัน
คุณพี่เคาะนิ้วเล่นกับโต๊ะ นิ่งอยู่ครู่ใหญ่ จึงพูดว่า
รอฟังทางคุณพิทักษ์เขาก่อนก็แล้วกัน คุณไปติดต่อนายห้างสากลพานิชได้แล้ว
ผมลุกขึ้น ล้วงกระเป๋าหยิบเอากระดาษที่ผู้การพิทักษ์เซ็นกู้ผมไว้นั้นออกมาส่งให้คุณพี่
คุณพี่ช่วยจ่ายเงินห้าร้อยบาท ที่ผู้การเซ็นไว้ให้ผมนี้หน่อยเถอะครับ แล้วคุณพี่เก็บเอาที่ผู้การ ผมกำลังต้องการใช้เงิน
คุณพี่มองกระดาษแผ่นนั้น นิ่งไปอีก แล้วว่า
คุณเก็บเอาไว้ทวงแกเองไม่ดีหรือ
คุณพี่ไม่ค่อยจะแน่ใจว่า จะเรียกเก็บจากแกได้งั้นหรือครับ
คุณพี่มองหน้าผมนิ่ง ไม่พูด คงกำลังค้นหาถ้อยคำ
คุณพี่ยังไม่ค่อยจะแน่ใจ แล้วผมจะไปเก็บกับแกได้ยังไง ผมพูด ค่อย ๆ เก็บกระดาษแผ่นนั้นเข้ากระเป๋า
เงินแค่ห้าร้อย ยังแน่ใจ แล้วเงินเป็นแสน คุณพี่จะแน่ใจกับแกได้ยังไง
คุณจะเอาเงินไปทำอะไร คุณพี่ไม่ตอบ กลับถามผม
ผมจะเอาไปใช้ส่วนตัวบ้าง และบางทีจะใช้เกี่ยวกับเรื่องช่วยฟังข่าวเกี่ยวกับแม่ยุพดีให้กับคุณพี่ด้วย ในระหว่างที่รอฟังทางผู้การอยู่ เผื่อยังไง ๆ จะได้ทันการณ์ เวลามันไม่ชอบมาพากล
เดี๋ยวก่อน คุณพี่เรียก เมื่อผมขยับจะหันหลังออกไป
ผมชะงัก หันกลับมา
คุณพี่เปิดลิ้นชัก หยิบเอาเงินขึ้นมานับ เป็นใบละร้อยห้าใบ ส่งให้ผม แล้วว่า เอากระดาษนั่นมาให้พี่ แล้วรีบไปพบนายห้างสากล ฯ เขา ได้ความยังไง บอกพี่ หรือจะจดรายการไว้ให้ที่กัณหาเขาก็ได้
ผมควักกระดาษแผ่นนั้นส่งให้คุณพี่ ขอทราบที่อยู่ของนายห้าง ฯ ที่จะไปพบจากคุณพี่ แล้วก็ออกมาจากห้อง
คุณพี่ทำท่าครุ่นคิดอยู่ตอนที่ผมจะออกมา
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2553 0:38:45 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1330 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [