Bloggang.com : ธารน้อย : จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 7 ตอนที่ 2)

จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 7 ตอนที่ 2)

ใกล้จะหกโมงเย็นแล้วที่ผมลงมาจากห้องของแม่เก๋ พอถึงรถผมก็บึ่งมาที่สโมสรราชตฤณมัย เสี่ยตั้งคงจะต้องอยู่ที่นั่นแล้วตอนนี้เป็นประจำ

ผมขึ้นไปบนห้องอาหารของสโมสร เสียงทักเกรียวกราวของพวกพ้องขี้เมาของผมดังมา พอผมก้าวเข้าไปในห้อง

“ ไอ้ยอดโว้ย มาทางนี้ มาเลี้ยงเหล้าต่อ ”

ผมตรงเข้าไปหาพวกมัน เงินในกระเป๋าของผมยังหนา ผมให้บ๋อยยกเหล้าชั้นดีขวดใหญ่มาตั้ง พร้อมกับแกล้มครบชุดอย่างเคย

“ ไม่รู้มันไปถูกล็อตเตอรี่งวดไหนมา ” ไอ้คนหนึ่งพูด “ หมู่นี้ มันมีเงินเลี้ยงเพื่อนได้ทุกวัน ”

“ จะยัดทานเงียบ ๆ หรือมึงจะให้กูลุกหนี ” ผมมองหน้าไอ้คนพูด” อยากกินแล้วยังเสือกสงกะสัย กูไม่ได้ไปตบเจ๊กจีนที่ไหนมาอย่างพวกมึงก็แล้วกัน ”

“ มึงด่าพวกกูทุกทีเวลาจะกินเหล้ากินข้าว เลี้ยงพวกกูแล้วเก็บปากหมา ๆ ของมึงไว้สักวันได้ไหม มึงอย่านึกว่ามึงเป็นนักมวยแล้วจะถูกเตะไม่ได้ ”

“ ก้อพวกมึงรู้จักพูดอะไรให้เป็นมงคลเสียบ้างซี ” ผมว่าหัวเราะ ๆ ไม่ได้จริงจังอะไรกับพวกมัน “ เฮ้ย ! เสี่ยตั้งยังไม่มาหรือวะ ”

“ ถามหาคู่พิสมัยเชียวนะมึง ” ไอ้คนหนึ่งพูด “ เดี๋ยวก็คงมา เขาไม่เคยขาด นั่นไง ” มันชี้ไปทางขึ้นหน้าประตู

“ พอพูดถึงก็มาพอดี ”

ผมไม่ได้หันไปดูตามที่มันชี้ ยกถ้วยเหล้าของผมขึ้นดื่ม ไม่เอาใจใส่

“ อยู่กันพร้อมหน้าทีเดียว ” เสียงของเขาละ ที่ดังมาข้างหลังผม “ อ้อ คุณยอดทวนก็อยู่ด้วย ผมกำลังอยากพบอยู่ทีเดียว ” ว่าแล้วเขาก็ลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ ผม

“ สบายดีหรือครับ ”

“ ก็ไม่เป็นอะไร สุขภาพของผมยังเป็นปกติ ” ผมหันไปมองเขา “ ว่าแต่เสี่ยเหอะ ” ผมพูดทิ้งไว้แค่นั้น

เขาหัวเราะและยกมือไหว้ผม

“ ผมอยากพบเพื่อจะขอโทษที่พูดอะไรไม่ดีไปในวันนั้น วันนี้ก็เลยจะมาแก้ตัวด้วยการเชิญไปเลี้ยงเหล้าฟังดนตรีกันให้สนุก ขออนุญาตนะครับ ”

ผมไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน แต่ผมจะต้องลอง

“ ยังหัวค่ำอยู่เลย เสี่ย ” ผมตบเข่าเบา ๆ “ แล้วก็ไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมไม่ได้ถือสาอะไร ”

“ ยังงี้ซิ ถึงจะใจนักเลง ” เขาชมออกมา “ กินอะไรกันที่นี่ก่อนก็ได้ ซักสี่ทุ่มค่อยโยกย้ายขบวน ”

ผมไม่ขัดใจเขา เขยิบที่ให้เขาเข้ามานั่งใกล้ ๆ โต๊ะให้ถนัดในการรินเหล้า

“ วันอาทิตย์ไม่มาสนามบ้างหรือครับ ” เขาพูดกับผม “ อาทิตย์นี้ ม้าของผมจะเข้าแข่งแล้วมันจะชนะ คุณหย่อนไว้สักห้าหกร้อย ก็ขนเงินกลับบ้านไม่ไหวแล้ว ผมเปิดม้าที ต้องจ่ายเลขสามตัวขึ้นไป ”

“ ผมแทงม้าไม่เป็น ” ผมว่า “ ยังไม่รู้ว่ามันชนะกันยังไง แล้วเขาก็ห้ามตำรวจเข้าสนามม้า ”

เขาหัวเราะร่วน ก่อนที่จะพูดปนเสียงหัวเราะออกมาว่า

“ ปัดโท่ ! ผมเห็นตำรวจยุ่บยั่บบนห้องนี้และข้างล่างในวันแข่งม้า ไม่เห็นเขาเอาใจใส่อะไรกับคำสั่งห้ามที่คุณว่า ”

“ เขามาปราบพวกโต๊ดเถื่อนกันมั้ง ผมได้ยินว่า ทางกรมสั่งมาในเรื่องนี้เหมือนกัน ”

“ ปราบโต๊ดเถื่อน ” เขากระแทกเสียงออกมา พร้อมกับหัวเราะอีก “ มาคุมละมั้ง ผมเห็นรับกินรับใช้กันต่อหน้าตำรวจที่ว่ามาปราบโต๊ดเถื่อนกันนั่นเอง ”

“ อย่าพูดมากไป ไอ้พวกนี้มันจะลุกขึ้นมาเตะเอา ” ผมกวาดนิ้วไปที่ไอ้เพื่อนตำรวจของผมที่นั่งเรียงรายอยู่รอบโต๊ะ

“ พวกนี้นะเหรอ ” เสี่ยตั้งหัวเราะอีก “ มันไม่เตะผมหรอก ”

ก็แปลกที่ไอ้พวกนั้นนั่งนิ่งกันเป็นแถว ไม่ยักมีใครซักคนที่พูดอะไร ผมไม่อยากมองตามันให้มันเขิน

“ เฮ้ย ! นางฟ้าคนนั้นของใครวะ ไม่เคยเห็น ” พวกมันที่นั่งตรงข้ามกับผมหันไปทางขึ้น พูดขึ้นมา นัยน์ตามันจ้องเขม็งไปทางนั้น ทุกคนหันไปมองตามสายตาของมัน รวมทั้งผมด้วย

ผู้หญิงคนหนึ่งในเครื่องแต่งตัวรัดรูปทรงเหมือนทากาวเอาไว้ทั้งตัว กำลังนวยนาดจะเข้าไปในห้องข้างใน หล่อนพริ้วกายอันได้ส่วนสัดงดงามของหล่อน เหมือนกับย่างออกมาจากหนังสือนางแบบ ผ่านประตูเข้าไป คางเชิด

ไอ้เพื่อนผมที่โต๊ะคนหนึ่งลุกขึ้นเดินเข้าไปดู สักครู่มันก็กลับมารายงาน

“ มาคอยใครก็ไม่รู้ว่ะ กูเห็นเดินเข้าไปในห้องบิลเลียด มองหาใครก็ไม่รู้ แล้วก็กลับออกมานั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องอาหาร นั่งอยู่คนเดียว สวยฉิบหาย ”

ทุกคนต่างมองกันไปมองกันมา “ กูว่าเป็นหน้าที่ของมึงที่จะต้องไปต้อนรับเขา ให้ความอบอุ่นกับแขกของสมาชิก ไม่ควรให้เขานั่งคนเดียว ไม่มีใครเอาใจใส่ เขาจะคิดว่าพวกเราไม่เป็นสุภาพบุรุษ ”

“ ทำไมต้องเป็นกู ” ผมว่า “ ทำไมไม่เป็นใครคนใดคนหนึ่งในพวกมึง ”

“ ก็เพราะว่า มึงหน้าด้านกว่าพวกกู... เอ็ย ... ไม่ใช่ เพราะว่ามึงเก่งกว่าพวกกูในเรื่องนี้ ” มันรีบแก้ตัว “ มึงไปเชิญเขามานั่งที่นี่ พวกเรายินดีต้อนรับจนกว่าคนที่เขาคอยจะมา ”

ผมลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เดินเข้าไปในห้องข้างใน

“ ยังงั้นซีวะ ไอ้ยอด ” ไอ้คนนั้นพูดตามหลังผมมา “ ไปเชิญเขามานั่งกับพวกเราดีกว่าที่จะนั่งอยู่คนเดียว เสียมารยาทสมาชิกผู้มีเกียรติ ที่จะปล่อยให้สุภาพสตรีนั่งอยู่คนเดียว ”

มันพูดจบพอดีที่ผมหายไปในห้องอาหารข้างในแล้ว

Create Date : 19 สิงหาคม 2552

Last Update : 19 สิงหาคม 2552 1:46:17 น.

0 comments

Counter : 711 Pageviews.