Bloggang.com : ธารน้อย : ทางเสือผ่าน (ตอนที่ 27 )

ทางเสือผ่าน (ตอนที่ 27 )

ทางเสือผ่าน โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 27

ร้อยตำรวจเอก เผชิญ ทรงศักดา เปิดเปลือกตาช้า ๆ เขาหันหน้ามองรอบ ๆ ข้าง อากาศยามเช้ายังมืดสลัว เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน บิดกาย ผู้ใหญ่ดำเกิงซึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกตัวตื่นตั้งแต่นายตำรวจหนุ่มบิดกาย เขานอนพลิกหน้าหันมาทางผู้กองตำรวจ

“ ตื่นแต่มืดเชียว ผู้กอง ” ผู้ใหญ่ดำเกิงยิ้ม “ เมื่อคืนคงจะนอนไม่หลับ ”

ผู้กองหนุ่มหัวเราะเสียงห้วน ๆ

“ ผมจะออกเดินทางละ ผู้ใหญ่ ถึงจะนอนคิดแต่เรื่องนี้ทั้งคืนก็พอได้หลับเป็นพัก ๆ พอมีแรง ผู้ใหญ่จะไปพร้อมผมก็ไปสั่งคนของผู้ใหญ่ได้แล้ว ล้างหน้าล้างตาแล้วจะเคลื่อนขบวนทันที อาหารเช้าไปหากินเอากลางทาง ผมไม่อยากให้เสียเวลา ”

ผู้ใหญ่ดำเกิงลุกขึ้นกระฉับกระเฉง ม้วนเก็บเครื่องนอน หอบเอาเครื่องเคราต่าง ๆ เดินผละไป ผู้กองหนุ่มลุกขึ้นเดินไปที่พวกตำรวจนอนกันระเกะระกะ ตะโกนเสียงก้อง

“ เฮ้ย ตื่น – ตื่นโว้ย – เตรียมตัวออกเดินทาง ”

เสียงขยับตัวดังไปทั่ว ร่างของคนที่นอนอยู่ค่อย ๆ ลุกขึ้น แต่ละคนเงยหน้าดูผู้บังคับบัญชาที่ยืนเด่นสั่งการอยู่นั้น

“ ลุกขึ้นเร็ว ” เสียงบงการดังลั่นขึ้นมาอีก “ มัวแต่มองอยู่ทำไมวะ ”

เท่านั้น ความเคลื่อนไหวคล่องแคล่วก็เริ่มขึ้นไปทั่วทุกตัวคน ฝูงคนกลุ่มใหญ่แยกย้ายกันไปทำความสะอาดร่างกายในที่ต่าง ๆ ชุลมุน ครู่เดียว กลุ่มคนในเครื่องแบบครบเครื่องก็มายืนเข้าแถวเรียงกันอยู่ตรงหน้าร้อยตำรวจเอก เผชิญ ซึ่งอยู่ในเครื่องแบบพร้อมก่อนหน้านี้แล้ว

“ ตรวจอาวุธ กระสุน เครื่องประกอบทุกชิ้น ” คำสั่งดังออกมาหนักแน่น

“ เรียบร้อยครับ ” พักเดียวก็มีเสียงตอบดังพร้อมเพรียงกันมาจากแถว

“ ผูกเครื่องม้า ตรวจตราให้เรียบร้อย พร้อมที่จะออกเดินทาง ” นั่นเป็นคำสั่งที่ตามมา

แถวบุคคลแตกกระขายออกไป เสียงเอ็ดอึงดังขึ้นอีกพักใหญ่ แล้วต่างคนต่างจูงม้าของตัวออกมายืนเข้าแถวอยู่ตรงหน้าผู้กอง ตำรวจคนหนึ่งจูงม้าของเขามาส่งบังเหียนให้ ผู้กองหนุ่มรับบังเหียนจากมือตำรวจผู้นั้น ตบไหล่ม้าประจำตัวที่กำลังเต้นเร่า ๆ อยู่

“ ขึ้นม้า ” เขาออกคำสั่ง ตัวเองเหยียบโกลน โหนตัวขั้นนั่งหลังม้า ขยับบังเหียนในมือให้กระชับ

“ ตามข้าพเจ้า ”

เขาบังคับม้าเยาะย่างออกมาจากที่นั่น แถวม้าที่มีตำรวจในเครื่องแบบนั่งประจำชักม้าตามติดมา เว้นระยะห่างพอควร เสียงฝีเท้าม้ากระทบพื้นดินดังกึกก้องตามจังหวะที่ย่างก้าว ผ่านหมู่ชาวบ้านที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงอึกทึกนั้น มายืนดูเป็นกลุ่มย่อย ๆ ใบหน้าอันอ่อนระโหย ของชาวบ้านมองดูแถวตำรวจที่ย่างม้าผ่านไปด้วยนัยน์ตาอันร่วงโรย จนขบวนม้านั้นออกพ้นหมู่บ้านไป

ผู้กองหนุ่มชักม้าวนเวียนตรวจตราแถวมาทางเบื้องหลัง เขาโบกมือให้กับขบวนม้าของผู้ใหญ่ดำเกิงที่ตามมาเป็นแถวนั้น ผู้ใหญ่ดำเกิงเร่งฝีเท้าม้าขึ้นมาหา

“ เราจะมุ่งเข้าบ้านกอไผ่ ” ผู้กองเผชิญพูดกับผู้ใหญ่ดำเกิงเมื่อม้าเข้ามาเทียบกัน “ ศึกครั้งนี้อาจหนัก เพราะที่นั่นเป็นบ้านของเสือฝ้าย แต่ผมแปลกใจว่า เสือฝ้ายยกขบวนสวนทางเราโดยไม่เจอกับเราได้ยังไง มีเส้นทางอื่นอีกหรือ ผู้ใหญ่ ”

“มีทางอ้อมลงไปใต้ได้ครับ ผู้กอง ” ผู้ใหญ่ให้คำตอบ

“ ผมสงสัยว่าเสือฝ้ายต้องมีสายส่งข่าวให้รู้ว่าเรายกกันมา ” ผู้กองขมวดคิ้ว

“ สายของเสือฝ้ายมีอยู่ทั่วไปในถิ่นแถวนี้ ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ ผู้กอง ” ผู้ใหญ่หัวเราะหึ “ ที่เราย้อนลงนี่ก็ต้องรู้ถึงเสือฝ้าย เราจะต้องระวังตัวทุกฝีก้าว ”

“ ถ้างั้น ผู้ใหญ่ไปเตือนคนของผู้ใหญ่ให้อยู่ในลักษณะพร้อมรบทุกขณะ ผมจะสั่งการคนของผม ”

“ ผมสั่งการคนของผมไว้แล้วครับ ตั้งแต่เริ่มเคลื่อนขบวน ”

ผู้ใหญ่ชักม้าวนกลับไปหาขบวนของตัว

ร้อยตำรวจเอกเผชิญนั่งมองร่างของผู้ใหญ่ดำเกิงที่ชักม้ากลับไปนิ่งอยู่ครู่ ก่อนที่จะบังคับม้าหัวขบวน เขาออกคำสั่งให้คนของเขาอยู่ในสภาพพร้อมรบขณะที่ควบม้าย่างผ่านขบวนไป เสียงลูกเลื่อนปืนถูกดึงขึ้นลำดังไปตลอดแถวตำรวจ

Create Date : 05 ธันวาคม 2552

Last Update : 5 ธันวาคม 2552 1:45:56 น.

0 comments

Counter : 759 Pageviews.