พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 46)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 46
เฮ้ย ปล่อยมันลง เสียงเจ้าของบ้านสั่งการ
ผมถูกปล่อยตุ้บลงกองกับพื้นทันทีที่สิ้นเสียงสั่ง
ไปดูที่ประตูซิวะ ใครมันมากดกริ่ง เสียงสั่งการต่อ
คนหนึ่งที่ลากผมอยู่เมื่อกี้นี้ ผละออกเดินก้าวครึ่งวิ่งไปที่หน้าประตู
เสียงเคาะยังดังพร้อมกับมีเสียงกระแทกประตูโครมคราม ไม่ต้องสงสัย นั่นต้องเป็นฝีมือพี่ถมของผม ผมอยู่ในนี้เกินสิบนาทีไปแล้ว
พอประตูเปิดออกด้วยมือของคนที่วิ่งไปจากในบ้าน คนสามคนก็ลอดประตูเข้ามา คนเดินนำหน้าคือนายถม สองคนตามหลังคือตำรวจในเครื่องแบบ คนทั้งสามวิ่งมาที่ตัวบ้าน ผมยังนอนครึ่งนั่งอยู่กับพื้น
เป็นยังไงมั่งคุณ พี่ถมรี่มาฉุดผมลุกขึ้น
ผมยังมาทันพูด เจ้าของบ้านก็ชิงพูดขึ้นก่อน
ตำรวจมาก็ดีแล้ว จับไอ้คนนี้ไป มันบุกรุกเข้ามาในบ้าน จะทำร้ายผม
ตำรวจสองคนยืนเซ่ออยู่พักหนึ่ง หันไปมองหน้าพี่ถมที มองเจ้าของบ้านที พี่ถมของผมก็ยืนงง
จับมันไปซี หมู่ เจ้าของบ้านพูดขึ้นอีก
ตำรวจที่มีบั้งสองบั้งที่แขนซ้าย ตรงเข้ามาดึงผมลุกขึ้น แล้วหันไปพูดกับพี่ถม
ไหนว่ามีคนถูกกักขังอยู่ในบ้านนี้ไงล่ะ นี่มันบ้านคุณอนุชิตนี่
พี่ถมของผมยังยืนงง มองหน้าผมเลิ่กลั่ก ยังไม่ทันได้พูดอะไร กุญแจมือของผู้หมู่ที่จับแขนผมก็สับมันเข้าที่ข้อมือทั้งสองข้างของผม
ไปโรงพัก เขาฉุดผม ลื้อด้วย เขาหันไปชี้พี่ถม แล้วหันไปทางตำรวจที่ไม่มีบั้งอีกคน ที่เข้ามาพร้อมกัน คุมไอ้คนนี้ไป เขาชี้ไปที่พี่ถม ใส่กุญแจมือด้วย
พี่ถมทำท่าจะสะบัดแขนที่ถูกยึดจะสับกุญแจที่ข้อมือ
อย่าพี่ถม ผมชิงตะโกนออกมาเสียก่อน ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นจากฝีมือพี่ถม ไปกับเขาดี ๆ เถอะ
พี่ถมจึงหยุดท่าจะอาละวาด แต่ก็ยังไม่ยอมให้ใส่กุญแจมือ พูดว่า
ไม่ต้องใส่กุญแจมือ เดี๋ยวอั๊วไปด้วย ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวก็รู้ อะไรเป็นอะไร
แล้วเขาก็ออกเดินหน้าไปที่ประตูบ้าน
ผู้หมู่สองบั้งยกมือขึ้นตะเบ๊ะนายอนุชิต
ขอโทษนะครับที่เข้าใจผิด เขาชิดเท้าพูด เขาไปแจ้งมันอีกอย่างหนึ่ง
ไปเถอะ ไปได้แล้ว นายอนุชิตพูด แล้วผมจะตามไปเองที่โรงพัก
ตำรวจสองคนตะเบ๊ะเจ้าของบ้านอีกที แล้วลากผมเดินตามพี่ถมไป
พี่ถมทำหน้าที่ขับรถโดยไม่พูดอะไร พอขึ้นนั่งกันครบถ้วน เขาก็ออกรถ ดูเขาจะรู้ทางในเมืองดี โรงพักตัวเมืองอยู่ไม่ไกลจากบ้านนายอนุชิตนัก ไม่กี่นาทีก็มาถึง พี่ถมลงจากรถก่อน แล้วออกเดินพร้อม ๆ กับผมและตำรวจสองคนนั่นขึ้นบนโรงพัก
ตำรวจสองบั้งเอาตัวผมเข้าห้องขังทันที เขาขอกุญแจห้องขังจากนายสิบเวรที่นั่งอยู่ตรงทางขึ้นไปไขห้องขัง แล้วยัดผมพรวดเข้าไปในห้องนั้น ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ไขกุญแจมือจากข้อมือผม แล้วก็ปิดประตูห้องขังโครม ลั่นกุญแจประตูกริ๊ก เดินไปที่โต๊ะที่มีนายตำรวจแต่งเครื่องแบบติดดาวสองดวงบนบ่า
ผมนั่งจับเจ่ามองออกไปนอกห้องขัง สองบั้งคนนั้นเข้าไปหานายตำรวจสองดาวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะนั่น ผมเห็นเขาชิดเท้ารายงานอะไรอยู่ สองดาวคนนั้นหันมามองผมเป็นพัก ๆ
พี่ถมของผมก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ผมเห็นเขาส่งเสียงล้งเล้งอะไรอยู่กับตำรวจสองคนนั่น แล้วเขาก็ดึงเอาสองดาวคนนั้นลุกขึ้น จูงมือไปที่ระเบียงลูกกรงด้านหน้า พูดอะไรกันอยู่สองคน สองดาวคนนั้นหันมามองผมเป็นพัก ๆ อีก
พี่ถมควักอะไรออกมาให้นายร้อยสองดาวนั่นดู ผมเห็นเขารับไปพิจารณา พักเดียวก็เดินไปที่นายสิบเวร สั่งการอะไรผมไม่ได้ยิน
นายสิบเวรคนนั้นลุกขึ้นเดินมาที่ห้องขังที่ผมนั่งจับเจ่าอยู่นั่น แล้วก็เอากุญแจออกมาไขประตูห้องขังเปิดออก พยักหน้าให้ผมออกมา
ผมลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องขังอย่างงง ๆ อะไร ๆ มันเกิดขึ้นรวดเร็ว จนผมตามเหตุการณ์ไม่ทัน เขาให้ผมนั่งอยู่ที่ม้ายาวที่อยู่ระเบียงหน้าโรงพักข้าง ๆ ทางขึ้น
นั่งเฉย ๆ อยู่ที่นี่ เขาสั่งผม อย่าลุกไปไหน
ผมก็ไม่รู้ว่าจะลุกไปทางไหน นั่งดูเหตุการณ์ที่จะเกิดต่อไป ได้แต่คลำแผลที่ปาก มันกำลังเจ็บมากขึ้นทุกที จะไปไหนได้ยังไง
ผมต้องล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมาเช็ดเลือดที่ปาก แต่ฟันไม่หลุด มันเพียงแต่โยกได้สองซี่ข้างหน้าข้างบน
นายร้อยเวรคนนั้นนั่งสอบสวนนายถมอยู่ที่โต๊ะที่เขานั่งอยู่ทีแรก ผมเห็นเขาจดอะไรไป แล้วก็เงยขึ้นถามอะไรนายถมเป็นพัก ๆ นานหลายนาที แล้วเขาก็ให้นายสิบเวรมาเรียกผมเข้าไปหา
ผมเดินเช็ดเลือดที่ปากเข้าไปหาที่โต๊ะ นั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่ข้าง ๆ นายถม
เขาดึงเอากระดาษฟอร์มสอบสวนออกมา เริ่มสอบสวนผม
เสียงรถจอดพรืดที่หน้าโรงพัก แล้วก็มีเสียงคนเดินกัง ๆ ขึ้นมา ผมหันไปดู
นายอนุชิต เศรษฐีใหญ่คนโตของเมืองกาญจน์ ฯ ก้าวกึง ๆ ตำรวจที่นั่งอยู่บนโรงพักยกมือไหว้เขากันทุกคนที่เขาเดินผ่าน เขาเดินตรงไปที่โต๊ะนายร้อยเวร
ทำไมไม่เอาเข้าห้องขัง เขาส่งเสียงเอากับนายร้อยเวรสองดาวคนนั้น
นายร้อยสองดาวลุกขึ้น แตะมือที่ข้อศอกนายอนุชิต พูดเบา ๆ ว่า
เชิญทางนี้หน่อยครับ
เขาพานายอนุชิตเดินหายเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง ที่อยู่ทางปีกห้องด้านซ้ายของโรงพัก ผมกับพี่ถมได้แต่แลกสายตากัน มองดูกันเอง แล้วพี่ถมก็นั่งนิ่ง เบนสายตาออกไปที่ห้องที่สองคนนั่นเข้าไป
นานพอดู สองคนนั่นก็กลับออกมา ทั้งสองคนเดินตรงมาที่ผมพับพี่ถมนั่ง
คราวนี้สองดาวคนนั้น จูงมือพี่ถมไปที่มุมหนึ่งของโรงพัก นายอนุชิตผละออกไปเดินคุยกับตำรวจที่นั่งอยู่ที่ระเบียงสองสามคน ดูเขาคุ้นเคยกับตำรวจที่นี่มาก
| Create Date : 02 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 2 กรกฎาคม 2553 1:59:02 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 644 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [