จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 14 ตอนที่ 3)
ผมพลิกลำกล้องปืนที่นิ้วชี้อยู่ในโกร่งไกแล้วนั้นขึ้นตั้ง กระดิกนิ้วสองครั้ง มันดัง ฟั่บ ฟั่บ สองครั้ง เหมือนเสียงชายผ้าสะบัดแรง ๆ ขณะที่เขากำลังอ้าปากจะร้องตะโกนอะไรออกมา เสียงที่ออกมาจากปากนั้นก็เลยออกมากลายเป็นเสียง โอ๊ะ ออกมาเสียงเดียว เลือดเป็นลิ่มสีแดงค่อย ๆ ผุดออกมาที่หน้าอกสองรู แล้วไฟทั้งห้องก็ดับพรึ่บ ! ผมทิ้งห่อของ เผ่นหันหลังกลับในความมืดสนิท
โกลาหลเกิดขึ้นทั่วบริเวณ เสียงผู้คนวิ่งพล่านปนกับเสียงโต๊ะล้มและข้าวของตกลงบนพื้นระงมไปหมด ไม่รู้ใครเป็นใคร ต่างวิ่งชนกันระเนระนาด แต่พอผมหลุดออกมาทางด้านที่ผมก้าวเข้าไป ก็มีมือหนึ่งมายึดแขนข้างที่ถือปืนของผมแน่น แล้วมือนั้นก็ฉุดผมออกวิ่ง ผมเอง หมวด เสียงไอ้ทองของผมกระซิบเบา ๆ ตามผมมา แล้วมันก็ฉุดผมวิ่งไปในความมืดเหมือนกับมันวิ่งในที่ที่มันรู้ทาง มีร่างคนมาปะทะบ้างตามทางที่วิ่งไปช้า ๆ นั้น ผมผลักร่างที่เข้ามาปะทะนั้นกระเด็นไปเต็มแรง แล้ววิ่งตามแรงฉุดของไอ้ทองไป มันไม่ได้พาไปตามทางออกทางเก่า มันดึงผมก้าวลงไปตรงที่ที่มีบันได ระวัง หมวด ระวังขั้นบันได มันกะซิบเตือนผมอีก ตามขั้นบันไดนั้นไม่มีใครพลุ่กพล่าน มันมืดก็จริง แต่ยังพอเห็นเสียงสลัว ๆ เมื่อเลี้ยวหักมุมลงไปอีกขั้น ไอ้ทองปล่อยมือจากผม เพราะพอมองเห็นบันไดราง ๆ แล้ว บันไดนั้นหยุดลงตรงหน้าประตูเล็ก ๆ บานหนึ่ง ไอ้ทองผลักประตูนั้นเปิดก้าวออกไป พอผมก้าวตามมันพ้นประตู มันก็ผลักประตูนั้นปิดสนิทตามเดิม แล้วก็ออกเดินนำหน้าผมไปอย่างเร่งฝีตีน แต่ไม่วิ่ง ผมก็ต้องทำตามมัน มันเป็นผู้นำของผมเสียแล้ว เดินไปครู่เดียวก็เลี้ยวออกมุมตึก เห็นถนนที่เลี้ยวเข้าหน้าตึกทอดอยู่ตรงหน้า ไฟข้างนอกก็มืดสลัว ๆ มองเห็นรถจอดเป็นแถวยาวเหยียด เหตุการณ์ข้างนอกสงบ มีแต่เสียงเอะอะอยู่ข้างบนยังไม่จบ ผู้คนที่อยู่ที่ที่จอดรถคงจะวิ่งขึ้นไปดูเหตุการณ์ข้างบนกันหมด แถวที่จอดรถจึงมีแต่รถจอดเรียงรายอยู่เงียบ ๆ ไอ้ทองพยักหน้าให้ผมตามมันไปอีก มันหลบเข้าข้างถนนใช้แถวรถบังร่างเดินลัดเลาะไปข้าง ๆรถ มาหยุดอยู่ที่รถคันหนึ่ง แล้วมันก็เดินอ้อมรถคันนั้นไปที่ถนน รถคันที่ผมกับมันนั่งมาจอดอยู่ซ้อนกับรถคันนั้น หัวหันไปทางออกแล้ว มันเปิดประตูขึ้นนั่งที่คนขับ ผมก็ตามมันออกไปเปิดประตูอีกด้านหนึ่งขึ้นไปนั่งคู่กับมัน มันติดเครื่องเข้าเกียร์ออกรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถแล่นเอื่อย ๆ มาถึงหน้าประตู ยามคนหนึ่งเข้ามากั้นชะโงกหน้าถาม เกิดอะไรกันครับ ข้างบน เขาจุดประทัดฉลองกัน ไอ้ทองหันไปพูดกับยาม เดี๋ยวก็เลิกแล้ว ยามยกมือตะเบ๊ะ ไอ้ทองกระชากรถเลี้ยวออกไปสู่ถนนใหญ่ แล้วมันก็เร่งเครื่องฉิวไปยังกับจะบินไปให้พ้น ๆ ไปจากที่นั่น ผมตบไหล่มันหนัก ๆ ไอ้ทอง มึงมันวิเศษอย่างกูนึกไม่ถึง กูเห็นจะเรียกมึงหมาไม่ได้เสียแล้ว แล้วจะเลิกเตะด้วยหรือเปล่าล่ะ มันถาม ตาจับนิ่งข้างหน้า มึงจะให้กูเลิกรักมึงด้วยงั้นเหรอ ผมขยี้หัวมัน มันหัวเราะชอบใจ มึงเป็นคนดับไฟหรือเปล่า ผมถามมัน มันสั่นหัว ผมไม่รู้เรื่อง แต่ตอนที่หมวดเดินเข้าแถวมาถึงที่ผมยืนอยู่นั้น คนที่โต๊ะหมวดเขาเข้ามาพูดกับผม ให้ผมคอยฉุดหมวดออกมาถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมก็ยังไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น พอดีหมวดถึงตัวเสี่ย ผมเห็นเสี่ยสะดุ้งทำท่าล้ม แล้วไฟก็ดับ ผมก็เผ่นทีเดียวถึงตัวหมวด ดึงหมวดออกมานี่แหละ หมวดไปทำอะไรเขาล่ะ กูเข้าไปแสดงความยินดีกับเขาดี ๆ เขาก็เกิดเป็นลมลงไป แล้วไฟก็ดับ กูไม่ได้ทำอะไร แฮะแอ้ มันร้องออกมา แต่ตายังมองตรงข้างหน้า
พรุ่งนี้ข่าวก็ออกทางหน้าหนังสือพิมพ์หรอก ดีแต่ไอ้ทองเห็นท่าหมวดทำท่าไม่ดีตั้งแต่บ่ายแล้ว คิดไม่ผิดว่าคงจะมาเล่นอะไรที่นี่แน่ แล้วไอ้หน้าเหี้ยมสองตัวนั่นมันก็ทำท่าพิกล ยิ่งหมวดสั่งให้ผมขึ้นไปหาถ้าไอ้สองตัวนั่นมันขึ้นไปข้างบนด้วยแล้ว ผมก็แน่ใจว่า คืนนี้ผู้หมวดต้องเล่นอะไรที่สนุกอีกแน่ ไม่งั้นไม่สั่งผมยังงั้น แล้วอย่างหมวดน่ะหรือจะยอมแต่งตัวโก้มางานอย่างนี้ ไอ้ทองไม่เคยเห็น ผมก็ต้องขึ้นไปเฝ้าหมวด เผื่อจะมีอะไรใช้ ผมตบหัวมันเล่นสอง-สามที เออ มึงมันยอดสมองอิ่มของกูเสียแล้ว ไอ้ทอง ว่าแต่จะไปไหนล่ะ มันถาม
มึงกินอะไรแล้วหรือยังตั้งแต่เย็นนี่น่ะ จะมีเวลาไปกินอะไรที่ไหน มันตอบเสียงดุ ๆ มัวเป็นห่วงหมวดอยู่น่ะซี งั้นไปหาอะไรกินกัน
ที่ไหนล่ะ ซิลเวอร์ สตาร์ ผมบอกมัน
Create Date : 04 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 4 ตุลาคม 2552 23:43:17 น. |
|
0 comments
|
Counter : 778 Pageviews. |
|
|
|
| |