พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 63)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 63
ประตูหน้าบ้านเปิดผลัวะออกอีกอย่างแรง ทีนี้คนที่ก้าวออกมาและเดินแกมวิ่งไปที่กลุ่มคนหน้าบ้านนั้น คือตัวนายอนุชิตเอง
ว่ายังไงกันล่ะ เขาหันไปพูดกับตำรวจแก่ ทำไมไม่จับมันไป มันบุกรุก ยกพวกมาปล้นกันชัด ๆ
ร้อยตำรวจโทแก่ยืนคอตก ไม่พูด
เอ้า ว่ายังไง นายอนุชิตจับแขนตำรวจแก่เขย่า ปล่อยให้ทำกันยังงี้ได้เรอะ
ร้อยตำรวจโทหนุ่มยืนหัวเราะอยู่ที่ตรงบันไดทางขึ้น เขาชี้มาทางนายอนุชิต
คุณนั่นแหละขึ้นมาด้วย จะได้เป็นพยานว่า พวกผมทำอะไรกันบ้าง
ไม่ขึ้น นายอนุชิตสะบัดเสียงออกมา
ถ้าไม่ขึ้น ผมค้นอะไรได้ คุณจะต้องรับผิดชอบ เพราะคุณปฏิเสธที่จะดูผมตรวจค้น
คุณจะจับผมด้วยงั้นเรอะ นายอนุชิตกระแทกสียง ก็เอาซี
คุณมีความผิดอะไร ผมถึงจะจับคุณ ร้อยตำรวจโทหนุ่มยังยืนยิ้ม
ก็เรื่องที่หนังสือพิมพ์ลงกันครึกโครมนั่นยังไง ว่าผมจ้างไอ้ถึกมันฆ่าคน นายอนุชิตเถียงเสียงสั่น ๆ
จริงเรอะ คุณจ้างมันจริง ๆ เรอะ ตำรวจหนุ่มเย้า
นายอนุชิตไม่พลาดท่า เขาขยับจะพูดอะไรออกมา แต่ชะงัก นายตำรวจหนุ่มยิ้ม มองดูเจ้าของบ้านก่อนที่จะหันหน้ากลับ เดินตรงไปที่ประตูห้องหน้าบ้าน นายอนุชิตก้าวขึ้นบนบ้านตามติดไป
ผมเดินเข้าไปมั่ง ประตูหน้าบ้านเปิดออกได้ ไม่ยักปิดกลอนอย่างเคย นายอนุชิตคงจะลืมปิดตอนที่เปิดออกมา แล้วออกจากบ้านไปวางหมากกลอะไรของเขา
ผมนั่งที่เก้าอี้หมู่ที่หน้าบ้าน ไม่ได้ตามเข้าไปข้างใน
ตำรวจสองคนเดินจูงพวกที่ถูกใส่กุญแจมือออกไปนอกบ้าน พี่ถมของผมตามตำรวจอีกสามคนเข้าไปในห้องด้วย สักครู่ตำรวจสองคนที่จูงคนออกไปก็กลับเข้ามา เขาคงจะมีตำรวจบนรถที่คุมพวกที่ถูกจับไว้บนรถ ตำรวจทั้งหมดตามเข้าไปข้างใน ผมได้ยินเสียงกุกกักกึงกังภายในบ้าน เขาคงจะตรวจค้นกันทุกซอกทุกมุม
เวลาผ่านไปพร้อมกับเสียงตรวจค้นนั้นนานร่วมชั่วโมง เสียงก็ค่อย ๆ เงียบ แล้วคนทั้งหมดก็เดินตามกันออกมา เขามองดูผมด้วยสายตาประหลาด ๆ ส่วนนายอนุชิตหัวเราะร่า
ร้อยตำรวจหนุ่มพานายอนุชิตไปที่โต๊ะรับแขกอีกชุดหนึ่งของบ้าน แล้วเขาก็นั่งลงเขียนอะไรอยู่บนโต๊ะนั้น ผมไม่ได้เอาใจใส่ว่าเขาเขียนอะไร
คุณอนุชิตเซ็นรับทราบการตรวจค้นที่ท้ายบันทึกนี้ครับ นายตำรวจหนุ่มพูดเมื่อเขียนอะไรนั่นเสร็จ แล้วโปรดตรวจค้นตัวพวกผมทุกคนด้วยว่า ไม่ได้หยิบฉวยอะไรไป และไม่มีความเสียหายเกิดขึ้นในบ้านนี้
นายอนุชิตเดินหัวเราะกั้ก ๆ ไปที่โต๊ะนั้น เขาหันมามองผมด้วยสายตาเยาะเย้ย ก่อนที่จะนั่งลงรับปากกามาจากนายตำรวจ
ผมลุกขึ้น
เดี๋ยวก่อนครับ อย่าเพิ่งเซ็น หมวด
ผมเดินเข้าไปที่ประตูห้อง พยักหน้ากับหมวดหนุ่ม
เข้าไปดูให้แน่อีกทีครับ
ผู้หมวดยืนลังเล มองดูผม พี่ถมซึ่งยืนจ้องมองผมอยู่ สะกิดผู้หมวด
ตามมันเข้าไปเถอะครับ ไอ้เสือนี่มันมีอะไรแปลก ๆ
เขาเดินตามผมเข้าไปในห้องนั้นอีก นายอนุชิตเดินตามติดมาด้วย เขายังส่งเสียงหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ในมาดผู้ชนะ
ห้องแรกมีเก้าอี้โต๊ะรับแขกอย่างหรูอยู่ชุดหนึ่ง ผมเดินเลยเข้าไปข้างใน ประตูห้องนั้นปิด ผมลองขยับลูกบิดดู มันติดกุญแจ ผมขอให้นายอนุชิตไขกุญแจห้องนั้น
เมื่อกี้นี้เปิดแล้ว เขาพูดปนหัวเราะ เสียเวลาเปล่า ๆ
เมื่อกี้นี้เปิดแล้ว หมวดหนุ่มพูด ผมดูทั่วแล้ว ไม่มีอะไร
เปิดอีกทีเถะครับ ผมว่า ให้ผมดูอะไรหน่อย
นายอนุชิตล้วงกุญแจออกมาไข ผมเปิดประตูห้องชะโงกเข้าไป ในห้องนั้นมีตู้เสื้อผ้าอยู่ติดฝาห้อง ไม่มีอะไรนอกจากตู้ใบนั้น ผมคิดว่าตำรวจเขาคงจะเปิดตู้ใบนั้นแล้วแน่ ๆ ผมไม่เข้าไป เดินไปตรงมุมที่หักออกไปทางหลังบ้าน ด้านหลังเป็นห้องแถวสำหรับคนใช้
แถวนั้นดูแล้วหรือยังครับ ผมหันไปถามหมวดคนนั้น
ดูแล้ว ดูหมดทุกห้อง เสียงเขาชักหงุดหงิด ข้างบนก็ดูหมดแล้วทั่วทุกห้อง
| Create Date : 12 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 2:58:52 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1025 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [