เหล็กละลาย (ตอนที่ 5)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 5

ผมหันไปถามอาดอล์ฟว่า ทำไมขยิบตาห้ามเราเมื่อกี้นี้

“ ผมรู้จัก ทั้งสามคนเป็นกระหรี่อยู่ที่ บาร์ดอนจวน ทีละสามสิบเท่านั้น อย่าดีกว่า ” เขาว่า “ ถ้าคุณต้องการผู้หญิงไปนอนคืนนี้ ผมจะพาไปที่ดี ๆ กว่าแม่สามคนนั่น ”

“ แล้วจะหาใครมาเป็นเพื่อนเต้นรำกันล่ะ ” ผมชักเป็นห่วง

“ เดี๋ยวก็มีครับ รอให้ดึก ๆ ว่านี้สักหน่อย อาจจะมีหมูหลงมา พวกผู้หญิงดี ๆ ฟลุค ๆ คุณอาจจะได้นอนกับหล่อน แชมเปญก็ไม่ต้องเสีย ”

ดูนาฬิกา มันเพิ่งจะสี่ทุ่ม ไนต์คลับที่นี่ปิดตีสาม ยังหัวค่ำอยู่เลย
เรานั่งฟังเพลง ผสมวิสกี้ ได้หลายเพลงและหลายถ้วย ก็ยังไม่เห็นใครถูกใจ เลยคุยกันไปเองพลาง ๆ ฆ่าเวลา เพลงของที่นี่เขาใช้ได้ และนักร้องก็รูปร่างน่ากิน

ผมถามอาดอล์ฟว่า เราจะเรียกนักร้องมาคุยด้วยได้ไหม

“ ไม่รู้ซีครับ ไอ้อย่างนี้ ผมก็ไม่เคย ” เขาว่า “ ลองให้หัวหน้าบ๋อยคนเมื่อกี้นี้ไปเชิญมาเอาไหม ”

ผมพยักหน้า

เขาหันไปหาหัวหน้าบ๋อย ยังไม่ทันเรียก อนงค์นางสองนางเดินนวยนาดเข้ามาอย่างแช่มช้า ท่าทางและลักษณะการแต่งกายของเจ้าหล่อนผิดกับแม่สามคนที่ถลาเข้ามาเมื่อกี้นี้ และข้อสำคัญ ใบหน้าเจ้าหล่อนคนหนึ่งละม้าย ริต้า เฮยเวิร์ธ ยังไงยังงั้น เลยทำให้เพื่อนของหล่อนอีกคนที่เดินมาด้วยกันนั้น ถึงจะน่าดู ก็ด้อยสวยลงไปหน่อย

ทั้งสองคนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะข้างล่างริมฟลอร์ วางท่าไม่เอาใจใส่กับใคร สั่งเครื่องดื่มไปกับบ๋อยที่เข้ามาถาม แบบนี้คงไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยมาหากินที่นี่

ผมเรียกอาดอล์ฟ “ เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่ง สองคนนั่นรู้จักไหม ”

เขาหันมา “ สองคนไหน ”

ผมชี้ให้เขาดู

เขาสั่นหน้า “ ไม่เคยเห็น คงจะเป็นคนมาเที่ยว ” แล้วเขาก็ยิ้ม “ นี่แหละครับ อาจเป็นหมูหลงอย่างว่า ถ้าคุณโชคดี ”

“ งั้นก็ไม่ต้องเรียกหัวหน้าบ๋อย นักร้องเอาไว้วันหลังก็ได้ เรายังจะได้พบที่นี่อีกทุกวัน แต่แม่สองคนนี่ พรุ่งนี้อาจไม่มา ”

ผมหันไปดูแม่สองคนนั่น หล่อนกำลังจิบมาร์ตีนี่อยู่ทั้งคู่

ผมกระดกนิ้วเรียกหัวหน้าบ๋อย ซึ่งกำลังมองดูเราอยู่ ตั้งแต่ตอนที่อาดอล์ฟกำลังหันหน้ามองเขา เขาก้าวเท้าอย่างรีบ ๆ เข้ามาหา

“ ช่วยไปกระซิบคุณผู้หญิงที่โต๊ะนั้นที ” ผมชี้ไปที่โต๊ะที่เจ้าหล่อนนั่งอยู่ “ ว่า ถ้าจะมีสุภาพบุรุษสักคนอยากสั่งแชมเปญให้สักขวด เขาจะยินดีไหม ”

“ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่นี่นะครับ ” เขาว่า

“ เหอะน่า ผมรู้แล้ว ”

เขาผละจากผมตรงไปที่โต๊ะนั้น เขาก้มลงไปพูดอะไรกับแม่ ริต้า เฮย์เวิร์ธ คนนั้น แล้วก็หันมาทางผม แม่นั่นหันมามองตาม ผมยิ้ม หล่อนยิ้ม

เท่านั้นก็เป็นต่อแล้ว

หัวหน้าบ๋อยคนนั้นกลับมาที่ผม แล้วว่า

“ เธอให้ผมมาบอกคุณว่า ขอบคุณ ”

ก็เป็นอันว่าใช้ได้ ผมให้เขาไปเอาแชมเปญมาให้ที่โต๊ะนั้น

เจ้าหล่อนสองคนพูดอะไรกับเบา ๆ อยู่ แล้วชำเลืองมาทางโต๊ะเราเป็นพัก ๆ ยังไม่กล้าสบตา คงจะสงวนท่าทีไว้ก่อน

เสียงจุกแชมเปญระเบิดดัง โป๊ะ ที่โต๊ะนั้น

ผมหันไป

เจ้าหล่อนทั้งสอง ยกถ้วยแชมเปญที่บ๋อยรินให้แล้วนั้น ขึ้นชูมาทางพวกเรา เราก็ยกถ้วยวิสกี้ขึ้นรับและดื่มพร้อม ๆ กัน ริมฝีปากของหล่อนพึมพำจับได้ว่า ‘แมร์ซี ’ เมื่อวางถ้วยลง

แล้วหล่อนก็หันไปคุยกัน ทำเป็นไม่เอาใจใส่กับเรา ก็คงจะต้องรู้ว่า บทบาทของเจ้าหล่อนควรจะมีเพียงแค่นั้น ไอ้หนุ่มจะต้องเดินบทต่อไปเอง

ผมลุกขึ้นจากโต๊ะ สะกิดเพื่อนผมให้ตามมา

ผมนำไปที่โต๊ะนั้น ก้มลงโค้งศีรษะให้ ต้า เฮย์เวิร์ธ

“ เต้นรำกับผมหน่อยไหมครับ ” ผมส่งภาษาฝรั่งเศส

หล่อนลุกขึ้น นำออกไปที่ฟลอร์ แล้วก็เข้ามาในวงแขนของผมอย่างนิ่มนวล

ผมหันไปดูไอ้เพื่อนผม มันกำลังประคองเพื่อนของหล่อนตามหลังผมออกมาเหมือนกัน ใช้ได้ รู้บทบาทกันอย่างนี้ก็คงจะได้เรื่อง

“ คุณเป็นคนไทยใช่ไหมคะ ” หล่อนถามผม

เป็นคำถามที่น่าจะได้ยินจากปากคนต่างประเทศ เพราะเท่าที่ผมเคยเจอมา มักจะถามว่า เป็นญี่ปุ่น หรือไม่ พม่า อินโดเนเซีย ไปโน่น

ผมพยักหน้า

“ ทำไมคุณถึงรู้ว่า ผมเป็นคนไทย ”

“ ดิฉันมีเพื่อนที่เขามีสามีเป็นคนไทย เขาเคยแนะนำให้รู้จัก และเขาบอกว่าผู้ชายไทยเจ้าชู้ทุกคน ” หล่อนพูดแล้วมองผม คล้ายจะรอคำตอบโต้

ผมต้องยิ้ม นิ่งไปครู่ จึงหาคำพูดได้

“ เป็นผู้ชาย ถ้าไม่เจ้าชู้ ก็ไม่รู้จะเป็นไปทำไม ถ้าผู้ชายทั้งโลกเลิกเจ้าชู้หมด พวกคุณก็ต้องเกี้ยวพวกผมก่อนละทีนี้ ผมว่า ทุกชาติก็เหมือนกันหมด ”

หล่อนหัวเราะคิก

“ คุณลองทายซิว่า ฉันเป็นคนชาติอะไร ”

“ ฝรั่งเศส และเป็นปาริเซียนด้วย ” ผมว่า

หล่อนทำตาโต “ ทำไมคุณทายถูก ”

“ สำเนียงคุณมันปาริเซียนชัด ๆ ไม่มีคนเมืองไหนของฝรั่งเศสจะพูดสำเนียงได้ชัดเจนอย่างคนปารีเซียน ”

“ คุณคงเคยไปปารีสมาบ่อย ”

“ ผมเคยไปที่นั่นสองครั้ง และผมมีเพื่อนผู้หญิงอยู่ที่นั่นคนหนึ่ง ”

“ สำเนียงฝรั่งเศสของคุณก็แบบปารีเซียน ”

“ เพื่อนคนนั้นของผมเขาสอนให้ แต่ยังไงมันก็ไม่เหมือนชาวปารีเซียนจริง ๆ อย่างคุณ คุณมาเที่ยวเจนีวาหรือยังไง ”

“ ฉันมาทำงานอยู่ที่นี่ ”

“ ที่ไหนล่ะ ”

“ อย่าเพิ่งรู้เลย” หล่อนว่า “ เรายังไม่รู้จักกันดีพอ ”

“ ผมก็ถามไปยังงั้นเอง ไม่อยากรู้จริงจังอะไรหรอก ว่าแต่ชื่อของคุณ คุณคงไม่หวง ”

หล่อนหัวเราะเบา ๆ ก่อนตอบว่า “ เวโรนิคค่ะ แล้วคุณล่ะ ”

“ เรียกผมว่า ปีแอร์ก็แล้วกัน เพื่อน ๆ ฝรั่งเศสเขาเรียกผมว่ายังงั้น ชื่อของผมภาษาไทยมันฟังไม่เพราะ เมื่อออกเสียงแบบภาษาฝรั่งเศส ”

“ ฉันอยากรู้ชื่อภาษาไทยของคุณ ”

ผมบอกชื่อจริงออกไป

หล่อนทำเสียงชื่อผมอยู่สอง-สามครั้ง แล้วว่า “ เหมือนเสียงท่อไอเสียรถดัง ดีแล้ว ฉันเรียกคุณว่า ปีแอร์ ด้วยก็แล้วกัน ”

“ ทุกคนเขาก็ว่าอย่างคุณ ”

“ คุณมาเที่ยวหรือคะ ”

ผมพยักหน้า

“ จะอยู่เจนีวาอีกนานไหม ” หล่อนถามต่อ

" ยังไม่รู้ ถ้ามีเพื่อนที่ถูกใจอย่างคุณ ก็อาจจะอยู่นานหน่อย ”

“ ช่างพูดนะคุณนี่ รู้หรือเปล่า ”

“ ไม่รู้หรอก มีแต่คนอื่นเขาบอกผมบ่อย ๆ ”

“ ก็คงเป็นผู้หญิงเสียส่วนใหญ่ ที่บอก ใช่ไหม ”

“ รู้สึกจะเป็นอย่างนั้น เพราะผมคุยกับผู้หญิงมากกว่าผุ้ชาย ”

หล่อนหัวเราะชอบใจ แล้วพูดว่า

“ คนพูดคล่อง ๆ อย่างนี้คงเจ้าชู้พิลึกละ แต่ผู้ชายเจ้าชู้น่ารักนะ ”

“ ผมคงไม่น่ารักเท่าไหร่ เพราะไม่เจ้าชู้ ”

“ เจ้าชู้หรือไม่ ฉันก็ไม่รู้ แต่ไวไฟนะเห็นจะแน่ ” หล่อนเหลือบตาขึ้นมองผม “ ฉันเคยไปนั่งตามบาร์ และเรสโตรองหลายแห่งตามลำพังคนเดียวบ้าง กับเพื่อนผู้หญิงบ้าง ผู้ชายตามที่ต่าง ๆ เหล่านั้น ไม่เห็นจะไวไฟอย่างคุณ เขามาเอาใจใส่กับฉันด้วยซ้ำ ”

“ บางทีเขาอาจจะมากับเมีย หรือคู่รักของเขาก็ได้ ”

“ ไม่ใช่หรอก บางทีก็มากันลำพังผู้ชายอย่างคุณนี่แหละ เพียงแต่เขาไม่กล้าอย่างคุณเท่านั้น คนอย่างคุณนี่แหละ ที่เขาเรียกว่า ไวไฟ ผู้ชายที่ไม่ไว ไม่กล้า ก็ไม่มีทางได้ผู้หญิง จริงไหม ”

“ ไม่ทราบซิ ” ผมว่ายิ้ม ๆ “ เพราะผมเองก็ยังไม่รู้ว่า ตัวเองจะได้หรือเปล่า คืนนี้ ”

“ก็คอยดูกันต่อไป ” หล่อนว่าแล้วหลบตาม แต่ยิ้มในที

เพลงไม่มีท่าทีจะจบง่าย ๆ ผมชวนหล่อนิกมาจากฟลอร์ ทั้งที่เพลงยังไม่จบ พลางพูดว่า

“ ไปนั่งคุยกันที่โต๊ะผมดีกว่า ดีกว่าจะนั่งกันอยู่กันตามลำพังผู้หญิงสองคน ”

หล่อนยืนลังเลอยู่ที่โต๊ะครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองทางฟลอร์ ทำบุ้ยใบ้กับเพื่อนของหล่อนที่ยังคงอยู่ในวงแขนของเพื่อนของผมอยู่ที่นั่น แล้วชี้ไปทางโต๊ะที่พวกผมนั่งอยู่เดิม แม่คนนั้นพยักหน้ารับรู้

ผมหันไปสั่งบ๋อยให้ยกพวกเครื่องดื่มบนโต๊ะนั้น ตามไปที่โต๊ะผม

เท่านั้นเอง เราก็ได้เพื่อนผู้หญิงสำหรับคืนนั้น

Create Date : 20 กรกฎาคม 2553		1 comments
Last Update : 22 กรกฎาคม 2553 0:57:09 น.
Counter : 970 Pageviews.
Share Tweet