เงื่อนไม่มีปม # 7 เรื่อง รักของตำรวจ (ตอนที่ 8)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์เมื่อ ปี พ.ศ. 2516
เรื่อง รักของตำรวจ (ตอนที่ 8)
เขาดูนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลากว่าทุ่มหนึ่งเข้าไปแล้ว มันเลยเวลาที่เขาควรจะไปรับ รังรอง ไปกินข้าวตามที่เขานัดหล่อนไว้ เขาจะต้องรีบไป เขาสั่งให้เสมียนเวรจดชื่อและที่อยู่ของหญิงผู้ต้องหาไว้ให้เขา โดยไม่ต้องลงประจำวัน แล้วเขาก็กลับไปที่ห้องพัก ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ
ทวน อยู่ในผ้าขาวม้าผืนเดียวเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จ แล้วกลับมาที่ห้องพัก เขาพบหญิงผู้ต้องหาคนนั้นนั่งอยู่ในห้องของเขา หล่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้รับแขก ซึ่งตั้งอยู่ในห้องห้องเดียวของเขา ที่ใช้ทั้งรับแขก กินข้าว แล้วก็ตั้งเตียงนอน เพราะมันเป็นห้องของนายตำรวจที่เป็นโสด
ทวน มองดูหล่อนขณะที่เขาเช็ดตัวไปด้วย พร้อมกับพูดว่า
ยังมีอะไรอีกหรือครับ
ดิฉันจะมาขอบพระคุณที่ได้กรุณาช่วยเหลือ หล่อนพูด
ไม่เป็นไร ทวน พูดยิ้ม ๆ
ลืมมันเสีย ว่าแต่คุณต้องพยายามที่จะหาเงินใช้ผมให้ได้ ตามที่คุณสัญญาไว้แล้วกัน เงินจำนวนนั้นมันมีความหมายสำหรับผมมากอยู่เหมือนกัน
ดิฉันเข้าใจ หล่อนพูดเบา ๆ ก้มหน้า
ทวน หันไปมองดูหล่อน
ที่คุณเข้าใจ ยังไม่ลึกซึ้งพอ ถ้าคุณรู้ว่า ผมเก็บเงินนั้นไว้ทำไม
หล่อนเงยหน้าขึ้นมองดูเขาอย่างตั้งคำถาม
ผมเก็บมันไว้เพื่อเอาไปซื้อแหวนหมั้นผู้หญิงคนหนึ่ง ทวน ตอบคำถามของสายตาคู่นั้น
ความจำเป็นของคุณมีมากกว่าผม ผมจึงให้คุณไปก่อน เท่านั้นเอง
โธ่ หล่อนครางออกมาด้วยเสียงอันตื้นตันใจ
ทวน ยิ้ม เขายืนมองดูหล่อนเพื่อที่จะเตือนให้รู้ว่า เขาอยากจะเปลี่ยนจากผ้าขาวม้า เป็นเครื่องแต่งตัวอย่างอื่น แต่เขาไม่อยากจะทำต่อหน้าสุภาพสตรี
หล่อนอาจจะไม่เข้าใจทีท่าของเขา หรืออาจจะไม่ถือ อย่างใดอย่างหนึ่ง หล่อนคงนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น และพูดว่า
ดิฉันไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณของคุณครั้งนี้ได้อย่างไร
ทวน หัวเราะหึ ๆ เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร
หล่อนค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างแช่มช้า คล้ายคนกำลังครุ่นคิด และตัดสินใจอะไรไม่ตกอย่างหนึ่ง เดินไปที่ประตู
ทวน หันกลับไปที่หน้ากระจก เพื่อผลัดจากผ้าขาวม้า เป็นกางเกงใน เขาได้ยินเสียงประตูถูกงับปิดทางเบื้องหลังของเขา เขายิ้มกับตัวเอง สั่นศีรษะน้อย ๆ ให้อภัยในการที่หล่อนออกไปโดยไม่ได้กล่าวลา
แต่ในขณะที่เขากำลังก้าวขาข้างหนึ่งไปในขากางเกง เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของหล่อนยังคงเดินอยู่ภายในห้องนี่เอง ทวน หันไปดู เขาพบด้วยความประหลาดใจว่า หล่อนเดินกลับมานั่งอยู่บนเตียงนอนของเขา ทวน หันไปมองประตูซึ่งถูกงับปิดสนิท แล้วหันกลับมามองหล่อนอย่างไม่เข้าใจ
หล่อนหลบสายตาของเขา มีสีเลือดซ่านขึ้นมาบนใบหน้า แล้วหล่อนก็ค่อย ๆ เอนกายลงนอนหงายนิ่งอยู่บนเตียงนั้นเอง พลางหันหน้ามามองเขาด้วยสายตาครึ่งหวาด ครึ่งเชิญชวน
ทวน เพิ่งจะเข้าใจความตั้งใจของหล่อน เขาหัวเราะเบา ๆ เบือนหน้ากลับมาอย่างเดิม เขาแต่งตัวต่อไปโดยไม่เอาใจใส่กับหล่อน
เขาเรียกหล่อนให้ลุกขึ้นเมื่อแต่งตัวเสร็จ และพูดว่า
คุณกำลังตัดสินใจผิด ๆ อีกครั้งหนึ่ง ไปกันเถอะ บ้านคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปส่ง
หล่อนลุกขึ้นเดินตามเขาออกมานอกห้องอย่างว่าง่าย ทวนพาหล่อนมาที่รถของเขา ถามตำบลบ้านที่อยู่ของหล่อนให้แน่ชัดอีกทีหนึ่ง แล้วเขาก็ขับไปส่งหล่อนตามตำบลที่หล่อนบอก
ก่อนที่หล่อนจะลงจากรถ หล่อนก้มลงกราบเขานิ่งบนตักครั้งหนึ่ง พูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า
ดิฉันกราบขอบคุณ และกราบขออภัย ที่ได้แสดงกิริยาอันน่าละอายต่อคุณเมื่อกี้นี้ คุณช่างมีน้ำใจอันประเสริฐอะไรอย่างนี้
ทวน หัวเราะอีก เขาไม่รู้จะพูดอะไรอย่างเคย
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2555 2:12:15 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 679 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ชาลีขอเวลาย้อนกลับไปอ่านทั้งหมดอีกทีนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่นำมาแบ่งปันกันนะคะ