เหล็กละลาย (ตอนที่ 16)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 16
เจ้านายนั่งรออยู่แล้วในล๊อบบี้โรงแรม เลยไม่ได้อาบน้ำ เพราะจะให้นายนั่งรออยู่คนเดียวก็ไม่เข้าที และอีกประการหนึ่ง การอาบน้ำเย็นที่เมืองนอกนั้น มันไม่ค่อยจำเป็นเท่าไร เหงื่อไคลมันไม่ค่อยจะมี
ที่โต๊ะอาหารในร้านอาหารจีนแห่งนี้ เจ้านายพูดตอนหนึ่งว่า
กูนึกออกแล้ว เราจะไปดูลาดเลาที่ ลิชเต้นสไตน์กัน พรุ่งนี้ กูคิดจะให้ไอ้พุฒมันไปอยู่ที่นั่นก่อน
ลิชเต้นสไตน์เป็นประเทศเล็ก ๆ แทรกอยู่ในสวิสเซอร์แลนด์ มีการปกครองไปต่างหาก ไม่ขึ้นกับสวิสส์ ฯ เช่นเดียวกับรัฐโมนาโคในฝรั่งเศส แต่พึ่งพาแทบทุกอย่างกับสวิสส์ ฯ ที่นั่นเป็นที่บริษัทต่าง ๆ ในยุโรป ใช้เป็นที่หลบภาษี เขาจะตั้งบริษัทกันในลิชเต้นสไตน์ รัฐบาลสวิสส์ ฯ ก็ตามไปเก็บภาษีไม่ได้ และภาษีในประเทศศวิสส์ ฯ นั้น แพงอร่อยนัก
แล้วค่อยรู้เรื่องลิชเต้นสไตน์กันต่อไป
กูคิดอยู่นานเมื่อวานนี้ เพราะเราไปไหนไม่ได้ พาสส์ปอร์ตก็ดันส่งเขาไปเสียนี่ ใจร้อนไปหน่อย ไม่ได้ทันนึกถึงว่า มันจะมีเรื่องอย่างนี้ เอ็งว่ายังไง ไอ้พุฒ
ที่นั่น มีไนท์คลับไหมครับ ผมถาม
โธ่ ไอ้นี่ เงื้อมือฝรั่งขึ้นมาอีก แต่แค่เงื้อเท่านั้น แล้วหดไป ถ้าไม่มี มึงไม่ไปงั้นหรือ
ไปซีครับ ทำไมไม่ไป ผมถามดูเท่านั้นเอง เพื่อความรู้
มึงมันช่างยั่วกูดีนัก ตั้งแต่อยู่ในเมืองไทยแล้ว กูจะเตะเสียหลายหน หมั่นไส้มึงนัก นานแล้ว รู้ตัวหรือเปล่า
ทำไมจะไม่รู้ ผมพูดแค่นั้นแล้วนิ่ง ก้มหน้าตักอาหารเข้าปาก
มึงดูท่ามัน ไอ้อ้วน ท่านหันไปพูดกับไอ้อ้วน ว่าง ๆ มึงช่วยยืมตีนเตะมันให้กูหน่อย ตอนนี้กูหัวใจไม่ค่อยดี เดี๋ยวมันจะวายเสีย
ไอ้อ้วนหัวเราะ
พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะโว้ย ท่านว่า มึงทั้งคู่ อย่าเสือกไปเที่ยวดึกนะ คืนนี้ กูกะออกเดินทางก่อนเจ็ดโมง นัดคนที่รู้จักทาง ให้เขาพาไปแล้ว
ผมเหลือบตาดูไอ้อ้วน มันกำลังเหลือบมองผมเหมือนกัน
เสร็จจากอาหารเลยสามทุ่มไปนิดหน่อย เจ้านายรีบกลับโรงแรมแล้วขึ้นนอนทันที ตามประสาคนเจ็บ ไอ้อ้วนกับผมก็ติดปีก บินปร๋อออกไปอีก ไอ้ดอลฟ์เป็นสารถีตามเคย
เราไปอยู่ที่ แลส์ แอมบาสซาเดอร์ ตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่ม สั่งบรั่นดีมาย่อยอาหารกันก่อนคนละถ้วย
มันอยู่ที่ไหนกันวะ ไอ้ลิชเต้นสไตน์นี่ ไอ้อ้วนถาม
อยู่ในสวิสส์นี่แหละ ผมอธิบาย มันเป็นอีกประเทศเล็ก ๆ อาศัยอยู่ในดินแดนสวิสส์ แต่ปกครองตัวเอง ดีเหมือนกันโว้ย ถ้าสวิสส์คิดจะเอาตัวกูก็ทำไม่ได้ ต้องเจรจากับเจ้าแผ่นดินที่นั่น ความจริงกูก็จะเอ่ยถึงเมืองนี้เหมือนกัน ตอนที่ท่านถามว่าจะทำยังไงกันดี แต่กูไม่อยากไป ก็เลยนิ่งเสีย เจ้านายเกิดนึกถึงมาเองได้เสียนี่
แล้วไหงมึงว่าดีเหมือนกัน เมื่อกี้นี้
ก้อ ถ้ามันจะต้องไปจริง ๆ ก็ต้องว่าดี
ยัดทานบรั่นดีเสียเถอะวะ มันพยักหน้าไปที่ถ้วยบรั่นดี ซึ่งแม่บริกรเอามาวางไว้ให้ อย่าคุยกันเลยเรื่องนี้
เรานั่งกันเงียบ ๆ ฟังเพลง แล้วจิบบรั่นดีไปด้วย นัยน์ตาก็กวาดมองดูผู้คนที่นั่งอยู่ในนั้น ซึ่งมีอยู่หลายโต๊ะเหมือนกัน รู้สึกว่าสถานที่นี่เป็นที่ที่ผู้คนชั้นดีชอบมาแวะดื่มอะไรก่ออะไรกัน
บางโต๊ะมีแต่ผู้หญิงมาด้วยกันสอง-สามคน คงจะเป็นผู้หญิงชั้นดี หรือไม่ บางคนอาจจะเป็นผู้หญิงที่มาหาเหยื่อ ซึ่งพวกนักการทูตหรือนักธุรกิจต่างประเทศมักจะชอบมาที่นี่ เพราะสังเกตใบหน้าและลักษณะผิวพรรณของพวกที่นั่งอยู่ในนั้น ไม่ใช่ชาวสวิสส์เสียเป็นส่วนมาก และแม่พวกผู้หญิงที่มากันตามลำพังนั้น นัยน์ตามักไม่ค่อยจะอยู่สุข ชอบส่ายสายตาไปมองตามโต๊ะต่าง ๆ ที่มีแต่ผู้ชายนั่ง
ทางที่เรานั่งอยู่ก็ยังโดนนัยน์ตากวาดมา มันกวาดมาแล้วไม่ค่อยจะเลยไป พักอยู่พอให้เวลาเราได้ส่งยิ้มหรือส่งสายตาทักทาย ถ้าทำเฉยอยู่ สายตานั้นจึงจะผ่านไปทางอื่น แล้วก็เวียนมาอีกในระยะเวลาพอสมควร
โมนิคกับมารีโรสมาถึงตรงเวลาเป๊ะ
ทั้งสองคนอยู่ในเครื่องแต่งกายที่เปลี่ยนใหม่ และคงจะมีการเสริมสวยกันเป็นพิเศษ ทั้งทรงผมและใบหน้า เพราะทั้งคู่สวยกว่าเมื่อตอนบ่าย
ไอ้หนุ่มทั้งหลายและไม่หนุ่มที่นั่งอยู่ก่อนในนั้น หันมามองเจ้าหล่อนทั้งสองเป็นตาเดียว เมื่อหล่อนเยื้องย่างเข้ามา ส่วนผู้หญิงโต๊ะอื่นก็ซุบซิบกัน คงไม่ใช่ซุบซิบชมเชยแม่สองคนนั่นหรอก
พอหล่อนตรงรี่เข้ามานั่งที่โต๊ะเรา สายตาผู้ชายทั้งหมดก็ถอนพรวดเดียวกลับไปทางอื่น คงจะพากันจ้องหาโอกาสที่จะส่งสายตาทักทายอยู่เหมือนกัน ถ้าหล่อนนั่งลงที่โต๊ะว่าง ๆ
มาคอยนานไหม ปองปอง โมนิคถามคู่เชยของหล่อน
บรั่นดีหมดไปสองถ้วยเท่านั้น ปองปองตอบ กำลังดี
ขอให้ฉันบ้างซี หล่อนว่าแล้วหันไปทางเพื่อน เอาบ้าไหม มารีโรส
มารีโรสพยักหน้า แล้วปรายยิ้มมาทางผม
แม่คนนี้ยิ้มสวย
คืนนี้ ฉันจะพาไปที่ใหม่ เอาไหม โมนิคออกความเห็น พอดีวันนี้เป็นวันเสาร์ ที่นี่มีเต้นรำที่น่าเที่ยวอยู่อีกแห่งหนึ่ง ดนตรีที่นั่นดีมาก และบรรยากาศดีกว่ามูแลงรูช บางทีปิแอร์เขาอาจจะไม่อยากไปมูแลงก็ได้ คืนนี้
ปิแอร์เขาอาจจะอยากไปพบเวโรนิคที่นั่นก็ได้ มารีโรสพูดยิ้ม ๆ มองดูผม
ผู้หญิงไม่ว่าชาติไหน เป็นยังงี้เหมือน ๆ กันทุกคน ต้องให้ได้ยั่วเย้าเข้าไว้
ผมมองดูหล่อนเฉย ไม่พูด
นัยน์ตาคุณน่ากลัวออก ปิแอร์ มารีโรสพูด คราวนี้ไม่ยิ้ม อาจจะกลัวจริง ๆ ก็ได้
สถานที่ใหม่ที่โมนิคพาเราเข้าไป เป็นสถานคาสิโน ซึ่งเขาว่ามีแห่งเดียวในเจนีวา ชื้อมันก็บอกอยู่แล้ว เพราะที่นั่นมีชื่อว่า กรองค์ คาซิโน
| Create Date : 02 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 3 สิงหาคม 2553 3:44:06 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 818 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [