Bloggang.com : ธารน้อย : เหล็กละลาย (ตอนที่ 22)

เหล็กละลาย (ตอนที่ 22)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 22

เราออกจากห้องอาหารเช้า ขึ้นรถไปยังธนาคารที่เพื่อนชาวต่างประเทศของท่านเป็นผู้จัดการใหญ่อยู่ เขาเป็นคนยิวที่เคยเข้ามาหากินอยู่เมืองไทยนานแล้ว และได้เมียไทย มาตั้งรกรากอยู่ที่เจนีวา และมีธนาคารที่แม้จะไม่ใหญ่โต ก็ไม่เล็ก มีกิจการที่กว้างขวางพอดูทีเดียว

ดีใจมากที่ท่านมาพบ บอกว่าได้ทราบข่าวมานานแล้ว แต่ไม่ทราบว่าพักอยู่ที่ไหน จึงไม่ได้ติดต่อเยี่ยมเยียน และประกอบงานกำลังยุ่ง เพราะเข้าปลายปีแล้ว จึงไม่ค่อยจะมีเวลา เขาถามว่า จะมีอะไรให้เขารับใช้ได้บ้าง

“ อยากจะมาหารือเรื่องให้หาทนายความที่ดี ๆ ให้สักคนหนึ่ง ” ท่านเริ่มเรื่อง

“ ทนายประจำแบงค์ของผมนี่แหละดี ” เขาว่า “ เก่งทั้งในทางแพ่งและอาญา เขาเคยเป็นนายกเทศมนตรีของเจนีวามาก่อนด้วย ท่านจะให้เขาทำอะไร ”

“ ให้เป็นทนายความประจำตัวเลย ผมต้องการให้เขาจัดการในเรื่องทรัพย์สิน และเรื่องการติดต่อกับเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลสวิสส์ ในทางลี้ภัยทางการเมืองให้ด้วย ” ท่านพูด

“ เขาทำได้ทุกอย่าง แล้วผมจะพาท่านไปหาเขาตอนบ่าย ๆ ดีไหมครับ ”

ท่านบอกว่า ดี

“ ผมกำลังยุ่งอยู่กับงานทางนี้ ไอ้ทางบ้านก็มีเรื่องเข้าอีก ” เขาว่า

“ เรื่องอะไรล่ะ ” ท่านถาม

“ ไอ้ลูกชายคนโตของผม มันเล่นกับน้องสาวมัน มันเอาไม้แยงหูน้อง จะดันให้ทะลุไปอีกทาง เพื่อจะดูว่าหูสองข้างมันทะลุถึงกันได้หรือไม่ ไอ้น้องสาวเลยต้องเข้าโรงพยาบาล เคราะห์ร้ายแท้ ๆ ” เขาส่ายหัวดิก แต่หัวเราะเบา ๆ

“ คงจะไม่หนักหนาอะไร ”

“ หมอเขาบอกว่า ยังไม่ถึงทะลุ เพราะน้องมันร้องออกมาเสียก่อน ไม่ยังงั้นจะร้ายกว่านี้ ไอ้ลูกชายผมมันซนจริง ๆ แม่เขาก็ไม่มีเวลาจะดู คนใช้เพิ่งจะออกไป เลยต้องทำอะไร ๆ เอง เผลอนิดเดียว แยงหูกันเล่นเสียแล้ว ”

เรื่องคนใช้ในต่างประเทศนี่อีกอย่าง เป็นเรื่องที่มีปัญหาบ่อย ๆ เพราะคนใช้ของเขาไม่เหมือนของเรา เขาถือเป็นการประกอบอาชีพที่มีฐานะในทางสังคมอย่างหนึ่ง จะใช้จะสอยกันก็ต้องพูดเพราะ ๆ พูดผิดหู แม่ลาออกเสียเฉย ๆ ค่าจ้างก็แพง คิดกันเป็นชั่วโมง และวันหนึ่งจะใช้กันเกินแปดชั่วโมงก็ไม่ได้ สัปดาห์หนึ่งต้องมีวันหยุดให้อย่างน้อยหนึ่งวัน ค่าจ้างชั่วโมงหนึ่งอย่างต่ำ คิดเป็นเงินไทยสิบกว่าบาท (สมัยนั้น ปี พ.ศ. 2501)

ฉะนั้น ครอบครัวใดที่มีคนใช้ ก็ต้องเป็นครอบครัวที่มีเงินหนา และคนใช่แต่งตัวโก้ อย่างที่เราเคยเห็นกันในหนังนั่นแหละ ส่วนมากก็ต้องทำอะไรกันเอง ตลอดจนการทำความสะอาดบ้าน และซักผ้า

ยิ่งตอนหน้าหนาว หิมะตกคลุมเต็มลานบ้านไปหมด ก็ต้องออกมาโกยหิมะกันเอง เครื่องทุนแรงจึงเป็นของจำเป็นมากสำหรับครอบครัว เช่น เครื่องซักผ้า เครื่องดูดฝุ่น เพราะของพวกนี้ช่วยบรรเทาความเหน็ดเหนื่อยไปได้มาก มันทำหน้าที่แทนคนใช้ได้เป็นอย่างดี

คนรถของเราค่อยยังชั่วหน่อย เพราะเคยอยู่กับคนไทยมานาน พอจะเข้าจิตเข้าใจของนายจ้างไทยบ้าง พอจะอยู่กันได้ แต่กระนั้น เราก็ต้องให้เขาพักอาทิตย์ละวัน วันพัก เขาก็จะขับรถของเขากลับบ้าน ซึ่งอยู่ถึงเบิร์น ห่างจากเจนีวาราว ๆ สองร้อยกิโล เขามีรถส่วนตัวของเขาเอง

เจ้านายปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ กับนายแบงค์คนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง เราก็ลาเขากลับ นัดกันว่าหลังอาหารกลางวันแล้ว เราจะมาหาเขาอีกที เพื่อที่จะได้ไปพบทนายคนนั้นด้วยกัน

เขาบอกว่า เขาจะเรียกทนายคนนั้นมาพบกับเราที่แบงค์ดีกว่า

ตกลงนัดกันบ่ายสองโมง เราจะมาที่แบงค์อีกที

ออกจากแบงค์ก็นั่งรถไปดูข้าวของที่จะหาซื้อไว้ใช้เมื่อจำเป็นต่อไป แวะชมร้านรวงต่าง ๆ ที่ยังไม่ได้เห็นอีกหลายแห่ง

เราให้รถจอดในที่จอดรถซึ่งทางเทศบาลเขาทำไว้ให้ ที่จอดรถนี้จำเป็นมาก สำหรับผู้ที่ไม่มีคนขับรถ เพราะจะเที่ยวจอดเกะกะตามใจชอบริมถนนอย่างบ้านเราไม่ได้ เขาทำที่จอดรถไว้ให้เป็นเรื่องเป็นราว มีคนเฝ้า และเสียเงินตามระเบียบ และคันหนึ่งจะจอดเกินกว่าสองชั่วโมงไม่ได้ จะต้องขับออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้คนอื่นเขาเข้าไปจอดได้บ้าง

ที่จอดรถเหล่านี้แน่นเสมอในระหว่างเวลาทำงาน ผู้ที่มาเมื่อแน่นแล้ว ก็ต้องจอดอยู่อย่างนั้น เข้าคิวกัน พอมีรถออก เจ้าหน้าที่ที่เฝ้าเขาก็จะมาเรียกให้เข้าไปจอดตามลำดับกันไป เสียเงินคนละครึ่งแฟรงก์ ก็เกือบสามบาท ฝรั่งเขาทำกันตามระเบียบ ของเรา พออยู่ไปนาน ๆ ที่จอดรถนี้ก็แทบจะเป็นที่จอดรถของเราเอง มาทีไรไม่ว่าจะเต็มหรือไม่เต็ม เป็นได้จอดเสมอ และจอดนานเท่าไรก็ได้ เพราะเราให้ทีละสองแฟรงก์ บางครั้งที่จอดรถเต็ม ขนาดที่ฝรั่งขับรถมารอเจ้าหน้าที่ก็จะโบกให้เลยไป เพราะมีคนคอยอยู่มาก แต่พอรถเราเข้าไป เขาจะโบกให้เข้า และเลื่อนรถของเขาเองที่จอดไว้นั้นออก ให้เราเข้าจอดแทน

ก็จะไม่สะดวกได้ยังไง นอกจากทีละสองแฟรงก์แล้ว นานทียังหิ้วแวง (เหล้าองุ่น) มาฝากให้ขวดหนึ่งเสียอีก ของพรรค์นี้ พี่ไทยถนัดนัก

เหมือนกันทั้งนั้นแหละครับ ไม่ว่าที่ไหนในโลก สินน้ำใจเป็นกุญแจสำคัญที่เปิดประตูของความสะดวกด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่า ฝรั่ง ไทย หรือชาติไหน

ลงจากรถแล้ว เราก็เดินชมข้าวของเป็นการฆ่าเวลา ร้านนาฬิกาที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง เพราะสวิสส์เป็นเมืองนาฬิกา ถนนทุกสายจะต้องมีร้านนาฬิกาอยู่เป็นแถว และมีตั้งร้อย ๆ ยี่ห้อ

เรามาได้ความรู้ว่า นาฬิกายี่ห้อใหญ่ ๆ นั้น บางยี่ห้อ หรือแทบจะเรียกได้ว่า แทบจะทุกยี่ห้อ ไม่ได้ทำโดยตรงจากโรงงานที่ใช้เครื่องหมายนั้น ๆ ชิ้นส่วนบางอย่างเป็นอุตสาหกรรมในครอบครัว คือทำในบ้านคนธรรมดานี่แหละ แล้วทางโรงงานก็จะสั่งให้ส่งไปยังโรงงานอีกที ตัวจักรกลชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผมเคยเห็นเขาทำกันในบ้าน แล้วก็ส่งไปเข้าโรงงาน ประกอบออกมาเป็นนาฬิกาโรเล็กซ์บ้าง โอเมก้าบ้าง

ผมเคยซื้อนาฬิกาจากบ้านที่ทำนี้ ซึ่งเมื่อเขาทำชิ้นส่วนได้หลายชิ้น ก็หาทางประกอบขึ้นมาเอง ไม่ใส่ยี่ห้อ แต่นาฬิกาพวกนี่มีไม่กี่เรือน เพราะเขาไม่มีโรงงานที่จะประกอบให้เป็นเรื่องเป็นราว ทำไว้ทีละเรือนสองเรือน ใครชอบใจซื้อก็ขายไป ราคาถูกกว่าที่ออกมาจากโรงงานตั้งครึ่งค่อนตัว และใช้ได้ดีเท่า ๆ กับนาฬิกาที่ยี่ห้อหรู ๆ เสียอีก ผมเคยซื้อมาเรือนหนึ่ง เป็นนาฬิกาที่ส่งโอเมก้า แต่ราคาไม่ถึงครึ่งของโอเมก้าที่ขายในท้องตลาด

พูดถึงนาฬิกานี่ ก็ควรจะรู้ไว้อีกหน่อยว่า ราคานาฬิกานั้น ต้นทุนกับกำไรห่างกันลิบ ร้านค้านาฬิกาชั้นดี ๆ นั้น วันหนึ่งขายนาฬิกาได้เพียงเรือนเดียวก็คุ้มค่าให้จ่ายไปได้ตั้งเดือน เขามีสมาคมผู้ผลิตนาฬิกา ซึ่งควบคุมในเรื่องราคา และวิธีการค้า ที่ว่าควบคุมในเรื่องราคานั้น ไม่ใช่ให้ขายถูก ๆ แต่ไม่ให้แต่ละแห่งขายในราคาที่ต่ำกว่ากำหนด

ฉะนั้น เราผู้ซื้อ จะไม่มีวันได้รู้ถึงต้นทุนของนาฬิกาที่แท้จริงแต่ละเรือน และราคาขายของนาฬิกาที่อยู่ในชั้นเดียวกัน จะเท่ากัน หรือใกล้เคียงกัน นอกจากจะมีการลดราคากันเป็นพิเศษเท่านั้น เฉพาะผู้ซื้อเป็นรายไป ราคาที่ติดไว้นั้น จะต้องเป็นไปตามที่โรงงานของยี่ห้อนั้น ๆ กำหนดออกมาตามแคตตาล็อค ไม่ว่านาฬิกานั้นจะไปขายอยู่ที่ไหนในโลก จะไปผิดราคากันก็ที่การเสียภาษีแต่ละประเทศเท่านั้น

Create Date : 02 กันยายน 2553

Last Update : 2 กันยายน 2553 2:14:53 น.

0 comments

Counter : 837 Pageviews.