จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
<<
มกราคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
19 มกราคม 2553
 
All Blogs
 
ชัยชนะและความพ่ายแพ้ของ "บุรุษเหล็กแห่งเอเชีย" (ตอนที่ 7)

ชัยชนะและความพ่ายแพ้ของ "บุรุษเหล็กแห่งเอเชีย"
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 7


รัฐประหารปี 2490

วันที่เกิดการปฏิวัติที่เรียกว่ารัฐประหารนั้น ผมนั่งอยู่กับเพื่อนวงใหญ่ในวันฉลองของศิษย์เก่าโรงเรียนสายปัญญา ที่สวนอัมพร วันที่ 9 พฤศจิกายน 2490

ผมกำลังสนุกสนานกับพรรคพวกกลุ่มใหญ่ร่วมสิบคนที่โต๊ะใกล้วงดนตรี ข้าง ๆ ฟลอร์ เวลาประมาณเกือบสามทุ่มเห็นจะได้ งานนั้นมีท่านนายก ฯ หลวงธำรง ฯ มาร่วมด้วยในฐานะประธานงาน นั่งโต๊ะยาวตรงกลาง หันหน้าหาเวลาดนตรี ท่านนายก ฯ นั่งเก้าอี้กลางแถวเด่น มองจากโต๊ะผมเห็นชัด ผมกำลังจะออกเต้นรำ ก็เห็นใครคนหนึ่งเดินรีบ ๆ เข้ามาหาทานนายก ฯ ก้มลงกระซิบอะไรกับท่านนายก ฯ อยู่ แล้วคนคนนั้นก็รีบผละออกไป ผมวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์ กลับมาอีกที ท่านนายก ฯ หายไปเสียแล้วจากที่นั่ง แต่อีกหลายคนในแถวนั้นยังอยู่ ผมพาคู่ของผมกลับมาที่โต๊ะ ความรู้สึกในใจของผมขณะนั้นมันพิกล ผมนั่งกินเหล้าอยู่อีกครู่เดียวก็ได้ยินเสียงอึกทึกทางหน้าบันไดทางขึ้นสถานลีลาศนั้น เสียงคล้ายเสียงสายพานรถเกราะบดมาตามถนน เสียงนี้ผมคุ้นกับมัน

เสียงดังหนัก ๆ นั้นมาหยุดตรงหน้าทางขึ้นเวที แล้วก็มีนายทหารในเครื่องแบบพร้อมรบเดินเขย่าเสปอร์กรุ๋งกริ๋งขึ้นมาอย่างเร่งรีบ มีทหารในเครื่องแบบพร้อมอาวุธติดตามมาอีกสองคน นายทหารคนนั้นก้าวฉับ ๆ ไปที่แถวที่เรียงรายหน้าฟลอร์นั้น ตรงไปที่คุณหลวงธำรง ฯ เพิ่งจะลุกไป เขาชะงักเมื่อมองเห็นเก้าอี้ว่างเปล่า ก้าวเข้าไปหาคนที่ยังนั่งอยู่ ก้มลงพูดอะไรกัน เดี๋ยวเดียวก็เขย่าเสปอร์กลับลงไป เสียงล้อรถสายพานบดถนนกึง ๆ ออกไป

ผมบอกตัวเองว่า “ เอาแล้ว ”

ผมลุกขึ้นจากโต๊ะ ล้วงเงินที่มีอยู่ในกระเป๋าออกมาวางบนโต๊ะ บอกพรรคพวกว่า ผมมีธุระต้องรีบไปเสียแล้ว เสียหายเท่าไหร่ก็เอาเงินนี่จ่ายไปผมเผ่นออกมาจากที่นั่น โดยไม่ให้พรรคพวกทันได้ถามอะไร

ผมเดินรีบ ๆ มาที่รถของผมที่จอดอยู่ใกล้ทางขึ้น บึ่งรถไปที่จุดนัดหมายทันที พี่เชื้อบอกผมไว้ว่า ถ้ามีเรื่องให้ไปพบกันที่เมรุเผาศพวัดเทพศิรินทร์ ที่นั่นเป็นจุดนัดหมายที่จะรวมพล ในรถผมมีอาวุธประจำพร้อมอยู่แล้ว ทั้งปืนกลมือและระเบิด ผมบึ่งไปที่เมรุวัดเทพ ฯ ทันที

ผมจอดรถแอบเงามืดอยู่ข้างเมรุ จอดเงียบอยู่ตั้งนานก็ไม่เห็นมีใครมา หรือว่าเขายังไม่รู้เรื่องกัน ผมจอดรถรออยู่เป็นชั่วโมง ก็ไม่มีใครมา ผมนั่งอยู่ในรถคนเดียว มืดก็มืด เมรุเผาศพก็อยู่ข้าง ๆ ไม่ไกล ดีไม่ดี ผีจะมาแทนเอา ผมรออยู่อีกครู่ใหญ่ ไม่มีใครมา ผมก็ติดเครื่องบึ่งกลับบ้านนอน

ผมตื่นตอนเช้าด้วยมือเมียสะกิด ลืมตาขึ้นมามันยังเช้าอยู่ อากาศยังสลัว ๆ ไม่รู้ว่าเขาสะกิดทำไม แล้วเขาก็กระซิบที่หูว่า “ พี่ พี่ ทหารล้อมบ้านเรา ”

ผมลุกขึ้นทันที คว้าปืนกลทอมป์สันที่วางอยู่ข้างตัว ย่อตัวเดินไปที่ริมหน้าต่าง ชะเง้อคอขึ้นมอง ปืนกุมอยู่ในมือพร้อมที่จะใช้การ

ที่ริมรั้วบ้านผม มีแถวทหารในเครื่องแบบพร้อมรบ ขยายแถวรายล้อมอยู่ นายทหารในเครื่องแบบยศร้อยเอกนำหน้าแถวทหาร ค่อย ๆ ย่องเข้ามาทางประตูบ้านที่เปิดอยู่ ผมชะโงกหน้าออกไปทางหน้าต่าง ถามไปว่า
“ มาหาใครครับ ”

ร้อยเอกคนนั้นเงยหน้าขึ้น พอเห็นผมเขาก็ยกมือตะเบ๊ะ
“ บ้านคุณทอง กัณหาธรรม อยู่หลังไหนครับ”
คำถามของเขาทำให้ผมโล่งอก บ้านคุณทอง กัณหาธรรม รัฐมนตรีคนหนึ่งในคณะรัฐบาล อยู่หลังบ้านผม รั้วชนกัน ผมรู้จักดี

“ อยู่หลังบ้านนี่แหละครับ” ผมบอกร้อยเอกคนนั้น พร้อมกับชี้ทางให้
“ ขออนุญาตผ่านบ้านไปหน่อยได้ไหมครับ ” ร้อยเอกตะเบ๊ะอีก สุภาพเรียบร้อยดี
“ เชิญครับ ” ผมอนุญาตเขาไปทันที

เขายกมือตะเบ๊ะอีกที ก่อนที่จะนำทหารของเขาผ่านประตูบ้านผม แล้วขยายแถวผ่านบ้านผมไปทางด้านหลัง เลยออกไปทางด้านนั้น ปรากฏว่าคุณทองหนีไปก่อนหน้านั้นแล้ว ทหารทั้งแถวก็เลยออกไปทางด้านนั้นเลย ไม่กลับมายุ่งกับผมอีก

วันนั้นผมไปทำงานเป็นปกติ ที่กองผมมีนายตำรวจหายไปสองสามคน ผู้กำกับประจวบของผมอยู่ที่ทำงานเป็นปกติ ผมก็ไม่ได้รายงานให้ท่านทราบถึงเรื่องที่เกิดที่บ้านผม พูดไปเดี๋ยวจะมากเรื่อง

คณะรัฐประหารทำการครั้งนั้นสำเร็จลงด้วยดี ท่านปรีดี ฯ ลงเรือหนีไปก่อนหน้านั้นเหมือนกัน เขาพากันหนีไปหมด มีผมคนเดียวที่ไม่รู้อะไรกับเขา มาทราบทีหลังว่า เขาเปลี่ยนที่ชุมนุมพล จากวัดเทพ ฯ ไปที่บ้านคุณหลวงสังวร ฯ ที่บางนา รวมกำลังกันที่นั่น โดยไม่ได้บอกถึงการเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ให้ผมรู้ เขาอาจคิดว่าผมเป็นพวกรัฐประหารไปแล้วก็ได้ เพราะเรื่องที่ผมไปบอกเขาถึงที่ถูกชวนเข้าพวกปฏิวัตินั่น

บุคคลสำคัญของรัฐบาลที่ไปชุมนุมกันที่บ้านคุณหลวงสังวร ฯ ผู้รักษาการณ์อธิบดีตำรวจนั้น ก็อพยพหลบหนีกันออกทางน้ำกันไปหมดเหมือนกัน ไม่มีใครในคณะรัฐบาลถูกควบคุมตัวได้สักคน ที่ท้า ๆ เขาให้ปฏิวัตินั้น นึกว่าจะสู้ท้าแล้วหนีเท่านั้นเอง




Create Date : 19 มกราคม 2553
Last Update : 19 มกราคม 2553 1:30:38 น. 3 comments
Counter : 1264 Pageviews.

 
เรื่องราวน่าอ่านค่ะ เป็นเรื่องราวการเมืองสมัยก่อน จากเรื่องจริงหรือคะ

ยินดีที่ได้รู้จัก และยินดีให้ไปเยี่ยมบ่อยๆค่ะ



โดย: vanilla_ole วันที่: 19 มกราคม 2553 เวลา:9:45:27 น.  

 
คุณ Vanilla_Ole

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ประวัติจริงทั้งหมดค่ะ
คุณพ่อ (พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ) ประพันธ์ไว้ค่ะ
เคยตีพิมพ์เมื่อ 20 ปีที่แล้ว
เลยนำออกมาให้อ่านกันใหม่
เพราะเป็นประวัติศาสตร์ทั้คนรุ่นใหม่น่าจะทราบกัน

แล้วตามอ่านไปเรื่อย ๆ นะคะ
จะพยายาม up บ่อย ๆ ค่ะ




โดย: ธารน้อย วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:0:58:37 น.  

 
คุณ Vanilla_Ole

แล้วคุณจะได้ทราบว่า ชื่อ "บะหมี่อัศวิน" จานดังของร้านสีฟ้านั้น มาจากไหน

ตามอ่านนะคะ



โดย: ธารน้อย วันที่: 21 มกราคม 2553 เวลา:1:42:20 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.