จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 9 ตอนที่ 1)
นั่งนิ่ง ๆ อย่าขยับเขยื้อน ชั่วเพียงผมรู้สึกมีอะไรมาดันที่ท้ายทอยเบื้องหลัง ผมก็ได้ยินเสียงนี้หนักแน่น ขยับนิดเดียว ขมองกระจุย เอามือทั้งสองข้างวางบนตัก
ผมต้องนั่งนิ่ง มือทั้งสองวางบนตักตามคำสั่งของมัน ก็ประตูมันลั่นปิดสนิทแล้วไอ้บ้านี่มันแอบเข้ามาได้ยังไง ผมมองดูเสี่ยตั้ง เขานั่งมองดูผมอยู่แล้ว หัวเราะลั่นห้อง
ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนซี คุณยอด เขาพูดปนเสียงหัวเราะออกมา แล้วหันไปดูข้างหลังคุณ
ผมนั่งนิ่งจ้องเขาอยู่ พอจะขยับตัวไอ้ลำกล้องปืนที่จ่ออยู่ที่ท้ายทอยก็ดันแรงเข้ามา ผมต้องนั่งตัวแข็งอยู่อย่างเดิม
ปล่อย..ให้ลุกขึ้น เสี่ยตั้งพยักหน้าไปเบื้องหลังผม แต่อย่าขยับมือนะ คุณยอด พวกนี้เขามือไว
ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน หมุนตัวช้า ๆ ไปทางเบื้องหลัง
คนสองคนที่ผมเห็นยืนเคียงข้างกันอยู่นั้นเป็นผู้หญิงทั้งคู่ รูปร่างใหญ่โตเหมือนนักมวยปล้ำ คนที่ถือปืนอยู่ยังจ่อปาก
กระบอกนิ่งตรงหน้าผากของผม หน้าตาทั้งคู่ถมึงทึง นัยน์ตาจ้องจับอยู่ที่นัยน์ตาผมไม่กระพริบ
เห็นไหม ผมบอกคุณว่าจะพามาหาผู้หญิง ผมไม่ได้หลอกคุณ
เสียงเสี่ยตั้งพูด หัวเราะชอบใจมาจากข้างหลัง
แล้วก็สองคนอย่างที่ผมว่า คุณจะนอนกับเขาก็ยังได้
ในสมองของผมมีอะไรเดือดปุด ๆ อยู่ เจ็บใจตัวเองที่มาเสียรู้คนอย่างโง่ ๆ ด้วย เขามีวิธีเล่นที่เจ็บแสบกว่าผม ผู้หญิงทั้งสองคนนี้ต้องถูกคัดตัวมาไว้สำหรับต้อนรับผมโดยเฉพาะ
แล้วผมก็รู้สึกว่ามีมือมาคลำที่เอวข้างที่ผมเหน็บปืนไว้ มือข้างนั้นล้วงเข้าไปดึงเอาปืนออกมาจากข้างในเสื้อ ผมขยับตัวไม่ได้เพราะแม่คนที่ถือปืนอยู่นั้นจ่อปากกระบอกปืนอยู่หน้าผากของผม ไม่ให้กระดิกตัว
ทีนี้ก็หันกลับมาทางผมได้ เสียงเสี่ยตั้งพูดมาอีก
ผมค่อย ๆ หันกลับมาทางเขา ในสมองผมกำลังคิดหาทางแก้ไข แต่ดูมันออกจะไม่มีทางให้แก้ ผมตกอยู่ในฐานะที่อับจนจริง ๆ นอกจากจะยอมเสี่ยงตายอย่างโง่ ๆ - ผมไม่ทำ คอยดูต่อไปดีกว่าว่าเขาจะเล่นบทอะไรกับผมต่อไปอีก
เดินตามผมมา เขาออกคำสั่ง แล้วก็อย่าพยายามเล่นอะไรแผลง ๆ ผู้หญิงข้างหลังคุณเขาจะตามจ่อท้ายทอยคุณตลอดทางอย่างใกล้ชิด
ผมก็ต้องทำตามคำสั่งของเขา เขาเดินไปที่ประตูบานเล็กที่เปิดเข้าไปในบาร์ เขาแตะที่ฝาข้าง ๆ ประตูบานเล็กนั้น ฝาที่ตั้งเหล้าก็ค่อย ๆ พลิกเปิดออกช้า ๆ ทั้งแผง เปิดให้เห็นช่องทางกว้างพอที่จะเดินผ่านเข้าไปได้ ผมเดินตามเขาเข้าไป เสียงฝีเท้าผู้หญิงสองคนนั่นยังตามหลังผมมาไม่ห่าง ปากลำกล้องปืนยังคงดันอยู่ที่ท้ายทอยผมติดผนังศีรษะ
ในห้องที่ก้าวเข้าไปนั้นเป็นห้องโถงใหญ่ ไม่มีประตูหน้าต่าง ไม่มีอะไรประดับห้องแม้แต่ชิ้นเดียว ตรงกลางห้องมีเก้าอี้เหล็กตัวใหญ่ตั้งอยู่ตัวหนึ่ง ผมมองเห็นว่าขาของเก้าอี้นั้นตรึงอยู่กับพื้นห้องแน่น
เชิญนั่ง เสี่ยตั้งผายมือไปที่เก้าอี้ตัวนั้น
ผมนั่งลงตามคำสั่ง เสี่ยตั้งเดินอ้อมมาทางข้างหลังเก้าอี้ แล้วผมก็ถูกปิดตาด้วยผ้าผืนใหญ่ ถูกจับแขนทั้งสองข้างไขว้ไปข้างหลัง แล้วแขนทั้งสองนั้นก็ถูกมัดแน่นด้วยเชือกเส้นใหญ่ไขว้ติดกันอยู่อย่างนั้น ไม่มีทางขยับเขยื้อน นั่งอกแอ่นอยู่บนเก้าอี้ตัวนั้น
ผมได้ยินเสียงลั่นครืด ๆ ภายในห้อง จับไม่ได้ว่าเป็นเสียงอะไร มันดังคล้าย ๆ เสียงพื้นห้องหรือฝาผนังห้องเลื่อนออกจากกัน มันดังครืด ๆ อยู่ครู่หนึ่งก็เงียบ
มีคนแก้ผ้าผูกตาของผมออก ผมต้องกดหนังตาเข้าหากันทั้งสองข้าง เพื่อข่มแสงสว่างที่สาดตาจ้าเข้ามา ไฟในห้องสว่างมากกว่าที่ผมเข้ามาครั้งแรก แล้วผมก็เห็น
| Create Date : 26 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 26 สิงหาคม 2552 0:36:38 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 790 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามา ผมหวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะครับ