ชัยชนะและความพ่ายแพ้ของ "บุรุษเหล็กแห่งเอเชีย" (ตอนที่ 68)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 68
สินบนจับฝิ่น
ผมกลับไปพักผ่อนที่บ้าน วันรุ่งขึ้นก็ไปหาเจ้านายที่วังปารุสก์
มึงไปพบเขาได้ที่... ที่จุด ๆ ไว้นั่นเป็นชื่อกรมกองทหารแห่งหนึ่ง แถว ๆ บางซื่อ
เจ้านายพูดกับผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะดี
เขาเตรียมเงินไว้ให้มึงแล้ว และของคนของมึงด้วย ไปเหอะ เขาบอกกูเมื่อเช้านี้ ไปเดี๋ยวนี้ก็ได้
ผมก็ออกจากวังปารุสก์ ตรงไปที่หน่วยที่ท่านบอกไว้ ที่นั่นรถผมเข้าออกได้สบายอยู่แล้ว เพราะเป็นที่ที่ผมเคยเข้าออกบ่อยสมัยก่อน ผมมีบัตรผ่านติดรถอยู่
ผมเข้าไปถึงบ้านพักท่านผู้บังคับหน่วย ท่านที่ยกมือห้ามขบวนรถของผมวันนั้น ผมขึ้นบ้านด้วยความเคยชิน
ผมพบภริยาของท่านรอรับผมอยู่ในห้องรับแขก ตัวท่านไม่อยู่ คุณหญิงของท่านออกมารับแขกแทน ให้ผมนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องรับแขก ในห้องไม่มีใครนอกจากคุณหญิงกับผม
คุณหญิงส่งซองให้ผม พูดว่า
ในนั้น มีเงินสองหมื่น เป็นของคุณ
ผมมองดูซองในมือที่คุณหญิงส่งให้ผม ผมไม่รับ พูดว่า
ทำไมสองหมื่นล่ะครับ เห็นท่านอธิบดีบอกว่า ผมจะได้สองแสน และของตำรวจของผมอีกคนละสองหมื่น ห้าคนด้วยกัน
คุณหญิงมองหน้าผม พูดหัวเราะ ๆ ว่า
เขาให้มาแค่นั่นแหละ พ่อค้าเขาขาดทุน มีให้ได้แค่นี้
คำพูดนั้นมันฟังพิกล เล่นกันดื้อ ๆ ยังงี้เอง จากสองแสนเหลือสองหมื่น แล้วยังจะต้องเอาไปแบ่งให้ตำรวจที่ร่วมจับกุมด้วย มันจะออกตลกไม่เข้าท่ามากไปหน่อย ผมถามไป
มันไม่ตลกไปหน่อยหรือครับ
ก็เขาให้มาแค่นี้ ฉันก็มอบให้เท่าที่เขาให้มา เขาว่าเขาขาดทุนมากคราวนี้
มันก็ยังฟังไม่ออกอยู่ดี ได้ของคืนไปครบถ้วนแล้วมันจะยังขาดทุนอีกได้ยังไง ผมมองดูซองที่วางบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้น พูดว่า
คุณหญิงเก็บเอาไว้เถอะครับ ผมฝากไว้ทำบุญด้วย จะอุทิศส่วนกุศลให้ญาติผู้ใหญ่ของใครก็ตามใจ ผมลาละครับ
ผมลงจากบ้านนั้น ขึ้นรถออกมา ไปรายงานให้ท่านทราบถึงเรื่องเงินที่เขาให้ผม แล้วผมทิ้งไว้ให้ฝากทำบุญทั้งหมดนั่น
ไอ้ห่า ท่านคำรามออกมา มันเล่นยังงี้เชียวหรือวะ
เรื่องนี้ยังไม่จบแค่นี้ ยังมีอะไรสนุก ๆ เกิดขึ้นอีก
หนังสือพิมพ์วันรุ่งขึ้นลงข่าวเรื่องจับฝิ่นรายนี้ครึกโครม ไม่ทราบว่าเขาไปเอาข่าวมาจากทางไหน วันที่ไปจับนั้นก็ไม่เห็นมีหนังสือพิมพ์ฉบับไหนตามไป ข่าวพาดหัวออกมาว่า มีการจับฝิ่นรายใหญ่ได้ถึงหลายคันรถ หนักหลายตัน
เจ้านายเรียกผมเข้าวังปารุสก์อีก
เฮ้ย ใครไปให้ข่าวหนังสือพิมพ์วะ เดี๋ยวมันแห่กันมาจะว่ายังไง
ให้เป็นข่าวเสียบ้างก็ดีครับ ผมว่า ผมจะให้สัมภาษณ์เองก็ได้ ว่าของกลางมันอยู่ที่ไหน
ไอ้บ้า เสียงคำราม มึงก็พูดเป็นเล่นเรื่อย กูว่า หนังสือพิมพ์มันเอาแน่ จะแก้ไขยังไงดี มึงช่วยกูคิด
เป็นเสียยังงี้ แทนที่ฝ่ายทำผิดจะต้องคิด กลับเป็นฝ่ายจับกุมต้องมาคิด
นี่แหละ สุภาพบุรุษทางการเมือง
ทางทหารเขาจะเข้าใจเราผิดว่า ไม่ช่วยเหลือเขา สุภาพบุรุษรำพึง เราจะพูดกับหนังสือพิมพ์ยังไง ถ้ามันแห่กันมาหาข่าว มันต้องมากันแน่ ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ มึงต้องเป็นคนคิดแก้ปัญหานี่
ก็ต้องเป็นผมอีก ผมบอกไปทันที
ก็ให้ทางเขาขนเอาฝิ่นมาคืนเป็นของกลางเสียบ้าง เล่นเก็บไปหมดก็ไม่ถูก ท่านบอกเขาซิครับ ให้ขนเอามาให้เราเก็บเป็นของกลางสักสี่-ห้าสิบกระป๋อง ให้มันดูจำนวนมากหน่อย อย่าให้มันดูกระจอกนัก เพราะทางรถไฟเขาก็ต้องรู้ข่าวว่าขนมาเป็นตู้ หนังสือพิมพ์ก็คงไปเอาข่าวจากทางนั้นมาด้วย
ท่านคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้า
เออ เดี๋ยวกูจะพูดกับเขา มึงจะเอาเมื่อไหร่
วันนี้ก็ดีครับ ไม่รู้ว่าเขาจะแห่กันมาเมื่อไหร่ แต่ต้องเร็วแน่
เอาก็เอา เดี๋ยวกูจะพูดกับไอ้ ... มัน ที่จุด ๆ ไว้นั่นก็เป็นชื่อของท่านที่ไปกั้นสกัดขบวนของผมในวันนั้น แล้วมึงจะให้เขาขนไปไว้ที่ไหน
ผมคิดอยู่ประเดี๋ยวเดียวก็ได้ที่ที่จะเอาของไปเก็บ
เมื่อก่อนนี้ กองตรวจนครบาลเหนือมีที่ทำงานอยู่ที่สถานีตำรวจนครบาลบางขุนพรหมเก่า ซึ่งยกมารวมกับสถานีชนะสงคราม ตัวสถานีเก่า กองตรวจก็เข้าไปยึดเอามาเป็นที่ตั้งกองตรวจเหนือ ตอนนี้ที่นั่นว่าง และมีห้องขังใหญ่โตพอที่จะเก็บของกลางได้ ผมก็บอกเข้านายไปให้เขาขนเอาของไปเก็บที่นั่น ผมจะไปดูแลให้เอง
ตกลงก็ให้เขาแบ่งของมาให้บ้าง เป็นของกลาง เผื่อหนังสือพิมพ์มาสัมภาษณ์ ทางฝ่ายนั้นเขาก็ตกลง และนัดจะขนของกลางไปตอนบ่ายวันนั้น
ผมไปคอยอยู่ที่สถานีตำรวจบางขุนพรหมเก่า ที่อยู่ข้าง ๆ วังบางขุนพรหม บนถนนสามเสน สักครู่ก็มีรถบรรทุกคันหนึ่ง บรรทุกกระป๋องลักษณะเหมือนกระป๋องใส่ฝิ่นที่ผมไปจับมาที่สถานีช่องแค วันก่อนนั้น คนที่คุมมาเป็นคนนอกเครื่องแบบ เขาช่วยกันขนกระป๋องบรรจุฝิ่นทั้งหมดสี่สิบกระป๋องพอดี ๆ ลงจากรถ ผมนำเขาให้ขนเข้าไปในสถานีตำรวจเก่านั้น ซึ่งมีห้องขังขนาดใหญ่อยู่กลางสถานี ให้เขาขนกระป๋องหนัก ๆ ทั้งสี่สิบใบเข้าไว้ในห้องขังนั้น ลั่นกุญแจเรียบร้อย จัดตำรวจของผมเป็นเวรผลัดเปลี่ยนกัน เฝ้าของกลางไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
หนังสือพิมพ์ติดต่อมา ขอดูของกลางจริง ๆ ในตอนเย็นวันนั้นเอง
ผมนัดให้เขามากันในวันรุ่งขึ้น และจะนัดเจ้าหน้าที่ทางสรรพสามิตมาตรวจสอบของกลางด้วย เขาถามว่า ของกลางได้ทราบว่ามีจำนวนมาก เต็มตู้รถไฟใช่ไหม
ผมตอบเขาว่า มีมากแต่ไม่เต็มตู้ ได้มาสี่สิบกระป๋องก็ราว ๆ สิบกิโล ทั้งหมดก็ร่วมครึ่งตัน เขาถามผมถึงสถานที่เก็บของกลาง ผมก็บอกสถานที่ให้ และนัดให้เขาไปพบผมพร้อมกันที่นั่นตอนเช้าวันรุ่งขึ้น จะได้นัดให้เข้าหน้าที่สรรพสามิตมาเปิดกระป๋องตรวจของกลางพร้อมกัน ต่อหน้าหนังสือพิมพ์ ให้หายข้องใจเสียเลย
| Create Date : 13 เมษายน 2553 |
| Last Update : 13 เมษายน 2553 0:49:11 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 913 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ขอบคุณมาก..