พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 65)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 65

ที่ด้านฝาห้องนั้น ห่างออกไปจากแสงสว่าง มีกองวัตถุสีขาว ๆ วางซ้อนกันอยู่ นายตำรวจหนุ่มเอื้อมมือไปคลำข้างฝา เขาพบสวิทช์ไฟอยู่ตรงนั้น เปิดสวิทช์ แสงไฟฟ้าสาดไปทั่วห้อง กองวัตถุสีขาวที่เห็นวางซ้อนกันอยู่นั้น เป็นถุงสีขาวขนาดเล็กกองซ้อนกันหลายสิบถุง เขาเดินไปที่กองนั้น ผมตามติดไปด้วย

“ เฮ้ย นี่มันถุงเฮโรอีนนี่หว่า ” เขาร้องออกมา เมื่อก้มลงตรวจถุงพวกนั้น “ เบอร์ ๙๙๙ อยู่นี่ไง ” เขาชี้ไปที่ถุงนั้น

ผมเข้าไปดูใกล้ ๆ

ถุงนั้นมีตราเลข ๙๙๙ ประทับอยู่ทุกถุง ผมไม่รู้จักไอ้ตรานี้ว่ามันคืออะไร ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา

“ เฮโรอีนชั้นเยี่ยมนี่น่ะ ” เขาว่า ชี้ไปที่กองวัตถุนั้น แล้วตบไหล่ผม
“ ทีนี้คุณก็รวยไม่รู้เรื่อง เขามีรางวัลนำจับเป็นล้าน ถูกหวยแล้วรู้หรือเปล่า ”

ผมก็ไม่รู้ว่าถูกหวยได้ยังไง

เขาเดินออกมาจากห้องนั้น ก้าวอ้าวไปที่ทางขึ้น ไม่รอผม

ผมต้องก้าวถี่ ๆ ตามติดเขาไป ขึ้นไปชั้นบน เขาวิ่งไปที่รถ ครู่หนึ่งตำรวจก็นำเอาตัวนายอนุชิตกลับเข้ามา คราวนี้ที่ข้อมือนายอนุชิตมีกุญแจมือคล้องอยู่ ผู้หมวดนำหน้าตำรวจที่ลากเอานายอนุชิตลงไปด้วยตามทางลงนั้น

ผมไม่ตามลงไป นั่งคอยอยู่บนเก้าอี้เขียนหนังสือที่ถูกเลื่อนมากลางห้องตัวนั้น

ตำรวจที่เดินลงไปเดินกลับขึ้นมาเป็นแถว ๆ ในมือแต่ละคน หิ้วเอาถุงสีขาวนั้นขึ้นมาด้วย คนละถุงสองถุง เดินออกไปแล้วก็กลับมามือเปล่า เข้าแถวกันลงไปข้างล่างอีก แล้วเดินกลับขึ้นมา หิ้วถุงเหล่านั้นขึ้นมาอีกอย่างทีแรก เขากำลังขนไอ้ถุงสีขาวที่ว่าเป็นเฮโรอีนพวกนั้นขึ้นมา

ผมไม่ได้นับว่าเท่าไหร่ แต่เห็นขนกับหลายเที่ยว กว่าผู้หมวดคนนั้นจะขึ้นมาพร้อมกับดึงนายอนุชิต ที่มีตำรวจคุมมาด้วย

ขึ้นมาจากช่องนั้น เขาพาตัวนายอนุชิตไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ หยิบเอากระดาษบนโต๊ะมาเขียนข้อความอะไรอยู่ยิก ๆ เสร็จแล้ว เขาก็ส่งให้นายอนุชิตอ่าน

ผมเห็นนายอนุชิตก้มหน้าก้มตาอ่านข้อความในกระดาษนั้น แล้วก็ยืนเฉย

“ อ่านถูกต้องแล้วใช่ไหมครับ ” หมวดหนุ่มพูด “ โปรดเซ็นชื่อท้ายบันทึกนี้ด้วย ” เขาส่งปากกาในมือให้

นายอนุชิตไม่รับปากกานั้น

“ ผมไม่เซ็น ” เขาสะบัดหน้า

หมวดหนุ่มหัวเราะ หมวดคนนี้น่ารัก หัวเราะบ่อย

“ เซ็นเสียเถอะครับ ” เขาพูดเลา ๆ เสียงนุ่มนวล “ ถ้าไม่เซ็น มันจะไปกันใหญ่ ผมมีพยานในการตรวดค้นนี้หลายคน เซ็นเสียเถอะครับ ไอ้ที่หนักมันจะได้กลายเป็นเบา ”

นายอนุชิตสะบัดหน้าอีก

นายตำรวจหนุ่มหัวเราะ เขาเอากระดาษแผ่นนั้นมา เขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ แล้วส่งกระดาษแผ่นนั้นมาให้ผม

“ ลงชื่อให้ผมหน่อย ที่ท้ายบันทึกนี้ ” เขาพูดกับผม “ เป็นพยานในการตรวจค้น ผมบันทึกลงไปแล้วว่า ผู้ต้องหาไม่ยอมเซ็นชื่อ ”

ผมรับกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านข้อความบันทึกนั้น เป็นบันทึกในการจับกุมตรวจค้น มีรายละเอียดในการตรวจค้น ได้เอาตัวใครไปบ้าง ผมจึงได้รู้ว่า ถุงที่เขาค้นได้นั้น มีจำนวนถึงแปดสิบสี่ถุง

ผมเซ็นชื่อเป็นพยานลงไป ต่อจากชื่อขยุกขยิกของนายตำรวจนั้น อ่านไม่ออกมาชื่ออะไร

พี่ถมเข้ามาพอดี เลยถูกจับให้เซ็นชื่ออีกคน พี่ถมไม่ได้ขัดข้องอะไรในการเซ็นชื่อ ตำรวจเขารู้กันอยู่แล้ว และพี่ถมของผมคราวนี้ เป็นคนขับแท็กซี่ เป็นพยานในฐานะราษฎรเต็มขั้น ไม่ใช่ตำรวจพวกเดียวกัน

ตำรวจพาตัวนายอนุชิตออกมาข้างนอก เขาเอาตัวส่งให้ตำรวจที่อยู่บนรถแวนทึบคันนั้น ไอ้ถุงพวกนั้นก็คงจะอยู่ในรถคันนั้นด้วย รวมทั้งแม่ยุพดีคนนั้น

ผมไม่รู้ว่า ในรถนั้นมันจะกว้างใหญ่แค่ไหน อาจจะมีห้องหับแบ่งเป็นสัดส่วนก็ได้ เรื่องของเขา ผมไม่เกี่ยว

ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นายตำรวจหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้ามาหาผม เขายกมือตะเบ๊ะผม แล้วยิ้ม พูดว่า

“ เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณมากที่ช่วยเหลือราชการตำรวจในครั้งนี้ เรื่องรางวัลนำจับ ผมจะจัดการให้เอง แล้วจะบอกไปทางจ่าเขา ให้ติดต่อกับคุณ ”

ผมยกมือไหว้รับความเคารพของเขา เขาขยับจะเดินไปที่รถแวนของเขา

“ เดี๋ยวก่อนครับ ” ผมพูดขึ้น “ หมวดชื่ออะไรครับ ผมอยากรู้จัก ”

เขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ชี้ให้ดูแผ่นป้ายที่หน้าอกด้านขวาของเขา ผมชะโงกเข้าไปอ่าน

“ ยอดทวน ธงไทย ”

ป้ายชื่อเขียนไว้ยังงั้น ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้

Create Date : 14 กรกฎาคม 2553		2 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2553 3:22:47 น.
Counter : 950 Pageviews.
Share Tweet