เรื่อง ปัญหาไทย ๆ - ตลกสังคม ตอนที่ 34

โดย ะ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ


เมื่อตอนที่แล้ว ผมเคยได้เขียนถึงปัญหาฝรั่ง คราวนี้จะเขียนถึงปัญหาไทย ๆ ให้คุณ ๆ ได้อ่านดูบ้าง ผู้ตั้งปัญหาได้เขียนถึงผมดังนี้

เรียน คุณ ...
ผมเป็นผู้ชายวัยรุ่นขนาด หกสิบ การัต ผมเรียกตัวผมเองว่า วัยรุ่น ก็เพราะผมได้หยุดอายุของผมไว้แค่ สี่สิบ การัต อย่างที่คุณเคยหยุดของคุณไว้ อีกยี่สิบ ผมทิ้งมันให้มันเดินของมันไป ครึ้มดีเหมือนกันครับ ผมกำลังกระฉับกระเฉงมากในเรื่องอย่างว่า (หวังว่าคุณคงจะไม่เข้าใจว่า ไอ้เรื่องอย่างว่า เป็นเรื่องอย่างอื่น)

ผมมีเมียมาแล้วเพียงสี่คน สี่คนที่ว่านี้ ไม่ใช่เมียหลวง เป็นเมียอะไรคุณคิดเอาเองก็แล้วกัน ผมอยู่สุขสบายดีกับบรรดาเมีย ๆ ของผม ซึ่งต่างคนต่างมีบ้านช่องเป็นของตัวเอง แยกย้ายกัน (ผมยังไม่มีฝีมือถึงขนาดที่จะเอาทั้งหมดมาไว้บ้านหลังเดียวกัน) ที่ผมว่า ผมอยู่อย่างสุขสบายดีนั้น ผมคงอยู่มาได้ตั้งหลายปี เพราะผมค่อย ๆ ทยอยมีเมีย สองปีคนหนึ่งบ้าง สามปีอีกคนหนึ่งบ้าง ผมไม่ได้มีเมียคราวเดียวสี่คนนั่นหรอก คุณว่า ผมฉลาดทำไหม ?

เรื่องมันมามีตอนที่ผมมีเมียคนที่สี่นี่ซิครับ มีอย่างไร ขอให้คุณใจเย็น ๆ อ่านต่อไป

พอผมมีเมียคนที่สี่ ซึ่งผมยอมรับว่า ผมหลงใหลเขามาก จะไม่ให้หลงใหลยังไง ใคร ๆ ก็ต้องหลงใหลในเมียคนหลังทั้งนั้น ผมหลงใหลอยู่ได้ไม่กี่ปี แม่เมียคนที่สี่นี่อาละวาดเอากับเมียคนที่หนึ่งของผม จนทนไม่ไหว ต้องเลิกรากับผมไป

ไม่เป็นไร ผมบอกกับตัวผมเอง เสียไปคนเดียวก็ยังเหลืออีกสามคน

ทีนี้ มันไม่ยังงั้น ต่อมาอีกสอง-สามปี เมียคนที่สองก็มีอันต้องเลิกรากับผมอีกคน เพราะทนเมียคนใหม่คือคนที่สี่นี้ อาละวาดเอามาไหว

ผมก็ยังบอกกับตัวเองว่า ไม่เป็นไร เสียไปอีกคน ก็ยังเหลืออีกสองคน

อยู่มาอีกสาม-สี่ปี เมียคนที่สามก็ไปอีกคน เพราะอย่างว่า ทนคนสุดท้ายคือคนที่สี่ อาละวาดไม่ไหว ก็เป็นอันว่า ผมเหลือเมียอยู่คนเดียว คือคนที่สี่ นักอาละวาดคนนั้น ทีนี่ เขาก็ได้เป็นเจ้าของผมเพียงคนเดียว ยกเว้นเมียอีกคนที่ไม่ใช่เมียน้อย คนนั้นเขาไม่มายุ่งอะไรด้วย เขาเพียงแต่รับฟังเรื่องของผมเงียบ ๆ จะแอบหัวเราะด้วยหรือเปล่า ผมก็ไม่ได้ยิน

ผมอยู่เหงา ๆ ก็เลยทำลูกกับเมียคนที่สี่ซะหนึ่งคน เขาก็ยอมโดยดีให้มีลูก ซึ่งเขาไม่ยอมมานานแล้ว มายอมเอาตอนบรรดาเมีย ๆ หนีไปหมดนี่แหละ ลูกคนนี้ก็เป็นตัวผู้เสียด้วย ใครจะว่ายังไงผมไม่ทราบ แต่ผมตื่นเต้นกับเขามาก

ปัญหาอะไรมันก็ไม่น่าจะเกิด แต่มันก็เกิดจนได้

จู่ ๆ เมียคนที่สี่ก็ออกปากบอกเลิกกับผม เขาว่า เขาจะไปหาผัวใหม่ อยู่กับผม ไม่มีอะไรจะตื่นเต้นอีกแล้ว ไม่มีเมียน้อยให้เขาไล่อาละวาด ผมเล่นวางเฉยเสียแล้ว ไม่ยักหาเมียใหม่ ๆ มาให้เขาอาละวาด เขาเบื่อ จะไปหาผัวที่มีเมียแยะ ๆ ให้เขาออกกำลังเล่นดีกว่า แล้วเขาก็ยื่นคำขาด ไม่ให้ผมไปให้เขาเห็นหน้าอีก เขาจะได้หาผัวใหม่ได้สบาย ๆ ใจ คนที่จะมาเป็นผัวใหม่ก็จะไม่กระดาก

คุณ... ครับ ผมจะทำยังไงดี ช่างแม่งหรือยังไง ?

ตอบ :-
ใจเย็น ๆ ไว้ อย่าเพิ่งช่างแม่ง
ก่อนอื่น ผมขอแสดงความยินดี ที่คุณยังอย่างว่าได้กระฉับกระเฉง ทั้ง ๆ ที่ปาเข้าไป หกสิบกว่า การัตแล้ว ไชโย ! และยังแถมมีเมียถึงสี่คน ไม่นับเมียหลวง และขอไชโยให้เมียคนที่สี่ของคุณ ที่สามารถไล่เมียซึ่งเป็นผู้มาก่อนได้ถึงสามคน ผมจะไชโยดัง ๆ ให้อีกสามครั้ง ถ้าเขาสามารถไล่เมียใหญ่ ที่คุณยังรักษาไว้ได้ไปได้อีกคน ทีนี้คุณก็จะเหลือแต่ตัวเดียวอันเดียว แล้วก็ตั้ง หกสิบ การัตแล้ว คุณจะไปหาเมียที่ไหนได้อีก คุณก็นั่งไชโยให้กับตัวเองไปคนเดียวก็แล้วกัน ผมไม่ซ้ำเติม

ทางที่ดี ผมขอแนะนำให้คุณเปลี่ยนบทบาทเสียมั่ง คือ แสวงหาผู้หญิงที่ต้องการผัวน้อย คุณก็ยังกระฉับกระเฉงอยู่ คน หกสิบ การัต ที่ยังกระฉับ กระเฉงอย่างคุณนั้นหายาก อาจจะเป็นที่พึงอกพึงใจของสาวแก่แม่ม่ายที่กำลังควานหาในตลาดก็ได้ เผลอ ๆ คุณอาจจะไปเจอะกับเมียคนที่สี่ของคุณเข้า โดนกงเกวียนกำเกวียน (อย่ามาถามผมว่า ไอ้คำนี้แปลว่าอะไร) อีกก็ได้ และถ้าคุณยังมีทีเด็ดอยู่อย่างคุย ก็แฮปปี้

ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็ช่างแม่งได้แล้ว ขอไชโยให้คุณล่วงหน้า !

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2553		3 comments
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2553 4:39:59 น.
Counter : 705 Pageviews.
Share Tweet