จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 4 ตอนที่ 3)

ยายปิ๋วเสร็จเรื่องเก็บสำรับแล้วก็ยกออกไปข้างนอก ผมนั่งอ้อยอิ่งอยู่ที่โต๊ะ กะว่าจะเข้าไปงีบหลังอาหารซักหน่อย ตกบ่าย ๆ จะแวะไปสโมสรราชตฤณมัย ผมอยากจะพบเสี่ยตั้งเขาสักนิด มันมีอะไร ๆ ที่ผมน่าจะค้นคว้าจากเขาอีกเสียแล้ว ผมกำลังจะเข้าห้อง มันก็โผล่หน้าเข้ามาเงียบ ๆ

ไอ้หมู่ทอง จอมกะล่อนของผมนั่นยังไง ไอ้สิบตำรวจโททอง ลูกน้องจอมลื่น สังกัดแผนกของผมคนนั้น

“ หายไปไหนตั้งหลายวันหือ หมวด ” มันเข้ามานวดที่ขาผม นั่งยอง ๆ ตรงหน้า “ หายไปทำงาน หรือหายไปหลบงาน ”

ผมยันเท้าข้างที่มันนวดอยู่โครมเข้าไปที่หน้าอก มันตูดกระแทกหงายหลังวัดพื้น

“ มึงเป็นพ่อกูหรือยังไง กูถึงจะต้องรายงานตัวกับมึง ”

มันยังยิ้มเหงือกแดง มือทั้งสองข้างยันพื้น

“ ไปทำงานที่ไหน ไม่เอาไอ้ทองไปด้วยไม่มีทางสำเร็จ จำได้หรือเปล่าเล่า ไม่ได้ไปที่กองสองสามวันแล้ว มีอะไรหรือ หมวด ”

ผมขยับตัวจะลุกขึ้น ไอ้ทองเขยื้อนตัวถดตูดหนี ยกมือขึ้นปราม

“ ไม่เอาน่า หมวด พูดกันดี ๆ ก็ได้ ทำไมต้องพูดด้วยตีนทุกที ผมคิดถึงหมวดก็มาถามข่าว มีงานอะไรบอกไอ้ทองมั่ง จะได้ช่วย ”

“ มึงไม่มีปัญญาหรอก กูเองยังนั่งงงอยู่นี่ ”

“ อ้าว ! หนูยังช่วยสิงโตให้หลุดจากบ่วงได้ ลืมนิทานเรื่องนี้เสียแล้วหรือ หมวด ”

ไอ้นี่มันอ่านนิทานอีสปเสียด้วย ผมนั่งเล็งนัยน์ตามันนิ่งอยู่ มันยิ้มให้ แต่เตรียมพร้อมที่จะหนี ถ้าผมขยับเข้าหาตัวมัน ผมพูดออกไป

“ มึงเคยได้ยินชื่อนาย วรวิทย์ วิเศษสุริยอนันต์ ไหมล่ะ ”

“ เสี่ยตั้ง บ้านอยู่ฝั่งธน เป็นเจ้าของคอกม้าใช่หรือเปล่า ” มันทั้งตอบทั้งสวนคำถาม

“ แล้วนาย อุทิศ ตันผลานุสนธิ์ ล่ะ ”

“ นายแบงค์ใหญ่คับฟ้า มีหรือไอ้ทองจะไม่รู้จัก ทางกองเคยส่งผมไปเฝ้าบ้านและอารักขาเขาอยู่ตั้งหลายเดือน หมวดลืมเสียแล้วหรือ ”

จริงของมัน ! ไอ้ทองเคยถูกส่งตัวไปอารักขานายธนาคารใหญ่คนนี้เมื่อปลายปีที่แล้ว ตอนนั้นเขาถูกขู่จะโดนลักพาตัวเรียกค่าไถ่หลายล้าน ผมเพิ่งจะนึกออก ไอ้ทองมันมีความสำคัญเสียแล้ว ทำไมผมถึงได้ลืมมันเสียได้ก็ไม่รู้ ไอ้นี่เข้ามาถูกจังหวะทุกที ดวงของมันกับผมคงจะสัมพันธ์กัน

“ งั้นเดี๋ยวมึงไปกับกู กลับมาหากูตอนสี่โมงเย็น พกปืนมาด้วย ”

มันเลิกเสื้อให้ดูปืนที่มันเหน็บอยู่ที่เอว

“ เสือไปที่ไหนต้องมีเขี้ยวเล็บ ” มันว่า “ เรื่องนี้ไม่ต้องเตือนไอ้ทอง ”

“ มึงรีบ ๆ กลับไปเสียก่อน ก่อนที่กูจะลุกขึ้นเตะมึง แล้วมาหากูบ่ายสี่โมง ไปได้แล้ว ”

มันค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน หน้ามันยังทะเล้นยิ้มอยู่ พูดเบา ๆ พอได้ยินว่า

“ เด็กคนที่เก็บสำรับกับข้าว หน้าตามันสวยดีนะ หมวดเว้นมันเสียมั่งนะ ”

ผมลุกขึ้น มันเผ่นแผล๊วออกไปไวยิ่งกว่าลิง

พบไอ้ทองอย่างบังเอิญด้วยความทะลึ่งของมันคราวนี้เข้าที ผมพอจะมองเห็นหนทางที่จะเข้าถึงตัวเป้าหมายของผมได้ ไอ้ทองนี่แหละจะเป็นหัวหอกของผมปูทางเข้าไป แต่จะเข้าไปยังไง ต้องคิดดูให้รอบคอบ เขาใหญ่คับฟ้าจริง ๆ นายอุทิศคนนี้

ผมเข้าไปในห้องนอน เอนหลังพิงพนักหัวเตียง คิดวางลู่ทางที่จะทำอย่างไรต่อไป ไอ้งานอย่างนี้มันไม่ใช้งานส่งเดช ... แล้วผมก็คิดออก ! เมื่อคิดออก – ผมก็ม่อยหลับไป

ผมตื่นขึ้นด้วยเสียงไอ้ทองเรียกเอะอะอยู่นอกห้อง แถมเคาะประตูลั่น

“ หมวด สี่โมงเย็นแล้ว ตื่นเสียทีซี อยู่คนเดียวหรือเปล่าน่ะ ”

ผมลุกขึ้นจากเตียง เปิดประตูออกไป ไอ้ทองโดดถอยห่างออกไปพ้นรัศมีเท้า ไปยืนอยู่ห่าง ๆ

“ ไปเหอะ หมวด ” มันว่า “ อย่ามัวหาเรื่องเตะกันอยู่เลย เดี๋ยวจะเสียงาน ”

ดูมัน ทะลึ่งเข้าไส้ดีไหมครีบ

ไอ้น้อยเข้ามาเมื่อผมก้าวจะลงมาจากบ้าน

“ คุณไม่กลับมากินข้าวเย็นใช่ไหมครับ ” มันถามไล่หลังมา

“ กูยังไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไหร่ แต่ข้าวเย็นมึงเอาไปกินได้ กูคงจะไม่ได้กลับมากิน แล้วอย่าไปไหน เฝ้าบ้านให้ดี กูอาจจะกลับหัวค่ำก็ได้ ” ผมหันไปสั่งมัน

ผมขึ้นนั่งบนที่นั่งคนขับ ล้วงเข้าไปใต้เก้าอี้นั่งที่ผมยัดเอาไอ้ระเบิดท่อนนั้นไว้เช้านี้ ไอ้ทองกำลังจะปีนขึ้นมานั่งข้าง ๆ ผมโดยไม่ทันต้องเชื้อเชิญ ผมโยนระเบิดที่ถอดชนวนแล้วลูกนั้นไปให้มัน

ไอ้ทองรับไว้ พอมองเห็นว่าเป็นอะไรมันก็โยนทิ้ง กระโดดแผล๊วว่องไวมากออกไปห่าง ก้มตัวเอาหน้าหม้อรถบัง ผมนั่งหัวเราะอยู่บนรถ

“ ไวดีนี่มึง ลิงยังไม่ไวเท่ามึง ”

มันค่อย ๆ โงหัวขึ้นมา จ้องมองระเบิดลูกนั้นที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นถนน

“ เล่นอะไรก็ไม่รู้หมวดนี่ มันระเบิดขึ้นมาจะว่ายังไง” มันค้อนตาคว่ำ

“ มันระเบิดขึ้นมามึงก็ตายไป กูจะว่ายังไง นอกจากจะเป็นเจ้าภาพงานศพให้มึงเหมาะ ๆ มึงอาจจะได้เป็นจ่ากับเขาก็คราวนี้ – เก็บมันขึ้นมา ” ผมสั่งมัน ชี้ไปที่ระเบิดลูกนั้น

“ มันไม่ระเบิดแน่นะ ” มันยังจ้องมองไอ้ระเบิดนั่นอย่างไม่ไว้วางใจ แล้วค่อย ๆ ก้มลงเก็บส่งมาให้ผม ผมรับเอามาซุกไว้ใต้เก้าอี้นั่งตามเดิม พอไอ้ทองก้าวขึ่นรถ ผมก็ออกรถพรืดทั้งที่ตีนอีกข้างของมันยังไม่พ้นพื้นดิน

Create Date : 05 สิงหาคม 2552		0 comments
Last Update : 5 สิงหาคม 2552 17:50:30 น.
Counter : 777 Pageviews.
Share Tweet