จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 2 ตอนที่ 2)

หล่อนมาหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าผม เมื่อคนที่นำทางเข้ามานั้นชี้มาทางผมแล้วผละกลับไป

หล่อนทำหน้าสงสัย เพ่งพิศดูผมอย่างไม่รู้จัก หรือกำลังนึกควานหาความทรงจำอยู่ก็ได้

“ คุณไม่รู้จักผมหรอก ” ผมว่า ยิ้มอย่างกว้างขวาง “ แต่ว่า ผมคิดว่าคุณคงจะไม่รังเกียจที่จะรู้จักผมใช่ไหมครับ เชิญนั่ง ” ผมผายมือไปที่เก้าอี้ข้าง ๆ ผม

หล่อนค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่ง นัยน์ตายังคงจ้องจับอยู่ที่ใบหน้าของผม สายตานั้นควานหาคำตอบอะไรบางอย่างบนใบหน้าของผมนั้น แล้วหล่อนก็พูดว่า

“ แดงเขาบอกว่า คุณมีนัดกับต๊อย ต๊อยก็กำลังนึกอยู่ว่า ต๊อยไปนัดอะไรกับคุณไว้เมื่อไหร่ ”

“ อย่านึกให้เสียสมองเลย ” ผมพูดหัวเราะ ๆ “ คุณไม่เคยนัดอะไรกับผมหรอก ”

“ อ้าว ! ” หล่อนอุทาน “ ถ้างั้นต๊อยไปละนะคะ ”

หล่อนขยับจะลุกขึ้น ผมพูดขึ้นว่า

“ คุณรังเกียจที่จะรู้จักผมก็แล้วไป ผมมาจากหนังสือพิมพ์ ... ” ผมบอกชื่อหนังสือพิมพ์ที่ขายดีไปชื่อหนึ่ง “ ผมเขียนข่าวบันเทิงอยู่ที่นั่น ”

หล่อนนั่งแปะลงทันที ก็เหมือนกับนักร้องทั้งหลาย หล่อนเกรงหนังสือพิมพ์ไม่ผิดกัน ไม่อยากจะขัดใจโดยไม่จำเป็น เพราะหล่อนจะดังหรือไม่ดังอยู่ที่เสียงเชียร์ในหน้าบันเทิงของหนังสือพิมพ์ และหล่อนทุกคนอยากดัง

“ มีธุระอะไรกับต๊อยหรือคะ ” หล่อนพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ อยากรู้จักด้วยเท่านั้นแหละ ” ผมว่า “ ดื่มอะไรสักหน่อยไหมครับ ”

หล่อนอ้ำอึ้งอยู่ ผมจึงหันไปเรียกบ๋อยซึ่งมายืนรออยู่แล้วตั้งแต่หล่อนเยื้องกรายมาถึง แล้วสั่งไปว่า

“ ทอมคอลลินส์ถ้วยหนึ่ง เอาอย่างแท้ ”

หล่อนเลิกคิ้วมองดูผม “ อะไรกันคะ ทอมคอลลินส์ ”

“ เป็นชื่อเหล้าผสมชนิดหนึ่ง คุณไม่เคยลิ้มรสเลยหรือ ”

“ ไม่เคยได้ยินค่ะ ”

“ แล้วคุณจะชอบมัน เป็นเครื่องดื่มที่สุภาพบุรุษควรจะสั่งให้กับสุภาพสตรีร่วมโต๊ะที่เขาอยากจะสนิทชิดชอบด้วย ”

“ มีเหตุผลพิเศษอะไรหรือเปล่าคะ ที่ควรเช่นนั้น ” หล่อนชักสนใจ

“ แล้วผมจะอธิบายให้ฟัง ”

“ มาคนเดียวหรือคะ ” หล่อนเปลี่ยนเรื่อง “ ทำไมไม่เรียกน้องสาวมานั่งเป็นเพื่อนสักคน ”

“ ผมมาคนเดียว เพราะชอบเที่ยวคนเดียว และการที่ผมไม่เรียกใครมานั่งด้วย ก็เพราะผมตั้งใจมาพบคุณโดยเฉพาะ ”

หล่อนยิ้มพราย คงจะเคยถูกเกี้ยวมาเสียจนเคยหู

“ ต๊อยกลัวออก คนหนังสือพิมพ์ เมื่อเขาตั้งใจจะพบใครสักคน ถ้าพูดไม่ถูกหูละก็คงโดนด่าจมเลย ใช่ไหมคะ ต๊อยรู้จักหลายคน แต่เพิ่งจะเคยเห็นคุณเป็นครั้งแรก คงจะมีความตั้งใจอะไรสักอย่างเป็นพิเศษ ที่ว่าตั้งใจมาพบต๊อย ..โดยเฉพาะ ” หล่อนทิ้งท้ายเล่น

“ นอกจากจะร้องเพลงเพราะ สวย ช่างพูดแล้ว ก็ยังเดาใจคนเก่งอีกด้วย ”

หล่อนยกมือขึ้นทาบอก

“ ตายจริง ต๊อยไปทำอะไรไว้หรือคะ คุณจึงได้ตั้งใจมาพบ คงจะมาสัมภาษณ์ละซีงั้น ”

“ เปล่าหรอก ตั้งใจมาคุยด้วย แล้วก็อยากจะให้ลองทอมคอลลินส์เท่านั้น ” ผมชึ้ไปที่ถ้วยเครื่องดื่มที่บ๋อยนำมาให้พอดี “ ลองจิบดูสักนิด แล้วบอกผมว่าเป็นยังไง ”

หล่อนขยับตัวเข้ามาใกล้โต๊ะ แล้วก้มลงดูดหลอดฟางที่เสียบอยู่ในถ้วยเครื่องดื่มนั้นอึกใหญ่

“ อร่อยดีค่ะ ต๊อยเพิ่งจะคอยลอง ” หล่อนเงยหน้าขึ้นพูด

“ บอกผมอีกที ตอนหมดถ้วย ”

“ ทำไมคะ ไอ้เครื่องดื่มนี้มันมีอะไรพิเศษ ”

“ แล้วผมจะบอก ว่าแต่คุณมีแฟนแล้วหรือยัง ”

“ แฟนของต๊อย ก็นี่ไง ” หล่อนกวาดมือผายไปทั่ว ๆ “ แฟนต๊อยทั้งนั้น ”

“ ผมหมายถึงเจ้าของหัวใจ ”

“ ก้อต๊อยเอง เจ้าของหัวใจของต๊อย ”

“ ไม่มีใครร่วมเป็นเจ้าของเข้าครอบครองเลยงั้นหรือ ”

“ ต๊อยยังไม่อนุญาตใคร ”

“ ขอผมดูมือหน่อย ” ผมแบมือออกไปวางบนโต๊ะ

“ ทำไมคะ ”

“ ผมจะดูว่าคุณพูดจริงหรือเปล่า ”

“ คุณเป็นหมอดูด้วย ? ”

“ พอจะดูเป็น ผมศึกษาทางนี้อยู่ ”

หล่อนยื่นมือข้างขวามาวางบนฝ่ามือของผมที่หงายรอรับอยู่

“ มือนุ่มดี ” ผมว่า พลางบีบมือนั้นเบา ๆ

“ ทีแท้ก็หลอกจับมือ ” หล่อนว่า ขยับชักมือออก

ผมยึดมือหล่อนไว้แน่น

“ เดี๋ยวก่อน นั่นเป็นเพียงคำชมเชย เดี๋ยวผมจะดูให้ ”

ผมพลิกมือหล่อน เอียงไปมากับแสงไฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วทำทีอ่านลายมืออยู่ครู่หนึ่งด้วย นิ้วของผมที่เขี่ยไปมาทำยังกับวาดไปตามเส้นลายมือ

หล่อนชักมือออก

“ ไม่เอาละ หลอกจับมือ ”

Create Date : 26 กรกฎาคม 2552		0 comments
Last Update : 26 กรกฎาคม 2552 23:07:39 น.
Counter : 809 Pageviews.
Share Tweet