พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 24)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 24

ผมออกมาจากเขาสองทุ่มเข้าไปแล้ว ผมบอกให้นายถมบึ่งไปที่ภัตตาคารงามเลิศ

ผมมาถึงที่หมายเอาสองทุ่มกว่าเกือบสิบห้านาที ผมให้นายถมขับรถช้า ๆ ชะลอความเร็วผ่านภัตตาคารนั้นไปเรื่อย ๆ แล้วผมก็กวาดนัยน์ตาไปรอบ ๆ ทางที่รถผ่านไป

ไอ้รถคันนั้นจอดอยู่ในซอกเงามืด ผมจำเลขทะเบียนมันได้ ไอ้รถ ช.บ. ๑๒๓๖๖ คันนั้น

ผมให้นายถมหยุดรถ เมื่อแล่นเลยจะวกกลับมาอีกทางด้านหนึ่ง แล้วผมก็พูดกับเขาว่า

“ คุณช่วยขึ้นไปดูคนบนภัตตาคารงามเลิศให้ผมหน่อย ขึ้นไปที่ห้อง ๓๐๗ ถ้ามีคนคอยผมอยู่ในห้องนั้นก็บอกเขาว่า ผมให้คุณมาบอกว่า ผมจะมาช้าหน่อย ผมกำลังคุยอยู่กับผู้การพิทักษ์ยังไม่จบ ให้เขารอสักหน่อย ไม่ต้องบอกเขาว่าผมอยู่ที่ไหน ถ้าเขาถามว่าผมอยู่ที่ไหน บอกว่าไม่ทราบ ”

“ ผู้การอะไรนะครับ ” เขาถาม

“ ผู้การพิทักษ์ ถ้าเขาถามว่า ผมสั่งคุณได้ยังไง บอกเขาว่า ผู้การพิทักษ์โทร. มาบอกคุณว่า ผมให้มาบอกยังงั้นเท่านั้น ”

เขามองหน้าผม แล้วหัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะรับคำ แล้วผละไปยังทางเข้าภัตตาคารนั้น

ผมนั่งสูบบุหรี่อยู่เงียบ ๆ คนเดียว นัยน์ตาจับอยู่มี่ปากทางเข้าภัตตาคาร และที่ไอ้รถคนนั้น


บทที่ ๑๐

นายถมหายไปครู่ใหญ่ ๆ ก็กลับลงมา เขาตรงมาที่รถ

“ เรียบร้อยแล้วครับ ผมบอกเขาแล้ว ” เขารายงาน

“ ขึ้นมาบนรถ ” ผมบอกเขา “ แล้วยังไม่ต้องติดเครื่อง คุณพบใครบ้างในห้องนั้น ”

เขาขึ้นมานั่งบนรถ แล้วพูดว่า

“ มีด้วยกันสามคน ”

“ รูปร่างยังไง ”

“ คนหนึ่งตัวใหญ่ ๆ อีกสองคนเล็กหน่อย คนตัวใหญ่ก็ขนาดผมนี่แหละ คนนั่นเขาซักผมว่า คุณอยู่ที่ไหนขณะนี้ ผมก็บอกไปอย่างคุณสั่ง บอกว่ายังคุยอยู่กับผู้การพิทักษ์ เขาก็ซักว่าอยู่ที่ไหน ผมบอกไม่ทราบ ผู้การพิทักษ์โทร. มาสั่งผม ให้ผมบอกยังงั้น เขาถามผมว่า ผมเป็นตำรวจหรือ ”

“ แล้วคุณว่ายังไง ”

“ ผมบอกว่า ผมเคยเป็น ”

“ เขาซักอะไรอีกหรือเปล่า ”

“ เปล่าครับ ผมตอบแค่นั้น แล้วผมก็ออกมา ”

“ ดีมาก ”

“ ไปไหนต่อครับ ” เขาหันมาถาม

“ ยังไม่ไปไหน จอดอยู่เฉย ๆ ก่อน เดี๋ยวคุณกับผมไปกินข้าวด้วยกัน ”

“ อ้าว แล้วคุณไม่ขึ้นไปกินกับพวกนั้นหรือครับ ”

“ ไม่หรอก ถ้าขึ้นไปเขาก็กินโต๊ะผมอีก ”

เขาหันมามองดูผมครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า

“ คุณมีเรื่องกับพวกนี้หรือครับ ”

“ ก็ไม่เชิง อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า ”

“ ถ้าจะแจกกันเมื่อไร บอกผมนะครับ ผมถนัด ” เขาว่า หัวเราะชอบใจ

“ ยังหรอก – มีเมื่อไรผมจะบอก ”

เขาหัวเราะหึ ๆ ไม่พูดอะไร

ผมนั่งมองไปทางไอ้รถคันนั้น สักครู่ผมก็เห็นคนสามคนเดินอย่างรีบ ๆ มาที่รถคันนั้น

ไอ้คนตัวใหญ่ผมจำได้ มันคือคนที่ดึงคอผมในคืนนั้น ผมจำหน้ามันไม่ได้ถนัด แต่รูปร่างผมจำไม่ผิด อีกสองคนผมไม่แน่ใจ แต่รูปร่างมันมีเค้าพวกที่ไปด้วยกันในคืนนั้น ผมบันทึกภาพทั้งสามคนไว้ในความทรงจำ ผมเห็นเขาอีก ผมต้องจำได้

ทั้งสามคนเปิดประตูรถไปด้วยอาการเร่งรีบ ไอ้ตัวใหญ่ขึ้นนั่งข้างหลัง อีกสองนั่งหน้า คนหนึ่งทำหน้าที่ขับรถ แล้วรถคันนั้นก็ถอยหลังออกมา ตั้งลำ พุ่งปราดออกไปจากที่นั่น

ผมสะกิดให้นายถมตามไป

รถคันนั้นเลี้ยวออกถนนเพชรบุรี ไปทางสี่แยกราชเทวี เลี้ยวเข้าทางแยกอุรุพงษ์ ไปเข้าถนนพระรามหนึ่งผ่านหน้าสนามกีฬา แล้วก็อ้อมวงเวียนตรงดิ่งไป ผ่านสี่แยกราชประสงค์ เข้าเพลินจิต เลี้ยวขวาเข้าวิทยุ แล้วก็ค่อย ๆ ชะลอหยุดตรงฝั่งซ้ายมือ ตรงหน้าบ้านนายเชิด ตุรงค์นพคุณ

นายถมของผมหยุดรถอยู่ในระยะห่าง

ชายทั้งสามคนเปิดประตูรถด้านหน้าลงมา แล้วเดินไปที่หน้าประตูบ้านนายเชิด ผมเห็นเขากดกริ่งที่หน้าประตู สักครู่ประดูก็เปิด ทั้งสามคนเดินหายเข้าไปในประตูนั้น

ผมให้นายถมขยับรถเลื่อนออกจากที่ไปช้า ๆ ผ่านรถคันนั้นไป แล้วไปหยุดจอดอยู่ใต้เงาต้นไม้ ห่างจากรถคันนั้นประมาณช่วงเสาไฟฟ้า

ผมถามนายถมว่า เขามีไปฉายเดินทางหรือเปล่า เขาบอกว่ามี เพราะเขาต้องมีไว้ประจำรถเสมอ เผื่อเกิดเรื่องขลุกขลักตอนค่ำคืน ผมขอยืมไฟฉายเขาแล้วลงจากรถเดินไปที่รถคันนั้น

ผมมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านนายเชิด เดินเข้าไปดูที่หน้าประตูบ้าน ซึ่งมีรั้วเหล็กข้างบนของบานประตู พอมองเข้าไปข้างในได้

บนตึกบ้านของนายเชิดยังเปิดไฟสว่าง แต่ภายในเงียบ ผมสำรวจดูบริเวณโดยรอบด้วยสายตาแล้ว ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ ผมเดินมาที่รถ
เขาไม่ได้ล็อคประตู เพราะพอผมลองขยับเปิดประตูตอนหน้าที่นั่งคนขับ มันก็เปิดออกได้ ไอ้พวกนี้ชะล่าใจพิลึก ยังกับมีของดี เขาอาจจะเข้าไปเพียงครู่เดียวก็ได้

ผมใช้ไปฉายสำรวจดูในรถ ทั้งข้างหน้าข้างหลัง ที่พนักติดกระจกด้านหลัง มีกระดาษสองสามแผ่นวางอยู่เกะกะ นอกนั้นไม่มีอะไร ผมอ้อมไปที่ประตูอีกด้านหนึ่ง ที่ตรงนั้นเป็นที่มีช่องเก็บของ

ผมลองกดปุ่มที่ฝาที่ปิดช่องเก็บของดู มันเปิดได้ ฝาที่เปิดนั้นหลุดหงายเปิดออกมา ผมส่องไปสำรวจดูในนั้น มีของวางอยู่หลายอย่าง มีซองกระดาษสีน้ำตาลอย่างยาววางอยู่ในนั้น ผมหยิบมันมาเปิดซองดู สิ่งที่บรรจุอยู่ในนั้นเป็นเอกสารสอง-สามชิ้น และมีบัตรแข็ง ๆ รูปร่างคล้ายใบขับขี่บรรจุอยู่ในนั้นด้วย

ผมยัดซองนั้นเข้ากระเป๋ากางเกง ส่องไฟสำรวจดูอีก ไม่เห็นมีอะไรที่น่าสนใจ ผมปิดฝาช่องเก็บของนั้นแล้วรีบผละออกมาจากรถ เพราะผมได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมาตามถนนซีเมนต์ภายในบ้าน

ผมครึ่งเดินครึ่งวิ่งมาที่รถแท็กซี่ของผม เปิดประตูขึ้นนั่งได้ ผมก็บอกให้นายถมรีบบึ่งออกมาจากที่นั่น ผมหันกลับไปมอง ไอ้สามคนนั่นกำลังเดินไปที่รถของมันพอดี

Create Date : 21 มิถุนายน 2553		3 comments
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 5:31:12 น.
Counter : 838 Pageviews.
Share Tweet