พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 12) โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ ตอนที่ 12 ผมตรงไปที่บ้านของนายสามล้อคนนั้น ตามตำบลที่คนรถของนายสันติบอกไว้ บ้านของเขาหาไม่ยากจริง ๆ เพียงแต่ถามผู้ที่อยู่ร้านขายเครื่องอะไหล่ที่บริเวณซอยจุฬา ซึ่งอยู่ตรงกับประตูสนามจารุเสถียร เขาก็ชี้ห้องให้ ห้องนั้นเป็นห้องแถวชั้นเดียวเก่า ๆ ซึ่งปลูกเรียงรายกันอยู่สี่-ห้าห้อง เป็นที่อาศัยของคนมีรายได้น้อย ประตูห้องเปิดแง้มอยู่ ผมค่อย ๆ เปิดประตู แล้วโผล่หน้าเข้าไป ภายในห้อง ไม่มีเครื่องประดับอะไรมากนัก มีเสื่อเก่า ๆ ผืนหนึ่งปูอยู่ตรงกลางห้อง มีโต๊ะเล็ก ๆ อยู่ที่ชิดฝา บนโต๊ะมีถ้วยแก้ววางอยู่สอง-สามใบ ห้องนั้นมีฝากั้นอยู่ คงจะแบ่งอีกส่วนหนึ่งเป็นห้องนอน มีเสียงคนกำลังทำอะไรอยู่ในห้องที่กั้นไว้นั้น “ มีใครอยู่ไหมครับ ” ผมร้องเรียกเข้าไป ใบหน้าของหญิงในวัยกลางคนคนหนึ่งโผล่ออกมาทางฝาที่กั้นนั้น แค่ศีรษะ “ มาหาใครคะ ” ใบหน้านั้นเอ่ยถาม “ มาหาคุณน้านั่นแหละ ” “ มีธุระอะไรหรือค้า ” เสียงแกยานอย่างสงสัย “ คุณน้าเป็นภรรยานายสนใช่ไหมล่ะครับ ” “ ใช่ค่ะ ” “ ผมมีลาภมาให้คุณน้า ” ผมว่า แล้วถือโอกาสก้าวเข้าไปในห้อง ถอดรองเท้าออก แล้วนั่งลงบนเสื้อที่ปูอยู่นั้น ใบหน้าของคุณน้าผลุบหายไปชั่วครู่หนึ่ง แล้วร่างของคุณน้าค่อย ๆ ก้าวออกมาจากริมฝาที่กั้นห้องนั้น มั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าผม แล้วมองผมอย่างคนไม่รู้จัก “ ผมมาจากคุณสันติ เขาให้ผมเอาเงินมาให้คุณน้า ” ผมพูดขึ้นก่อน “ คุณสันติไหนคะ ” แกถามอย่างสงสัย “ ที่เขาให้คนเอาเงินมาให้นายสนบ่อย ๆ นั่นไงล่ะ ” “ อ๋อ ” แกพยักหน้าอย่างนึกออก “ ฉันไม่รู้จักชื่อคุณสันติหรอกค่ะ รู้แต่ว่า ทางฝ่ายโจทก์ที่พี่สนเขาเป็นพยานให้ ให้คนเอาเงินมาให้เท่านั้น ตอนนี้ฉันก็กำลังแย่พอดี ” แกหยุดมองดูหน้าผมอย่างพินิจ แล้วว่า “ เอ- แต่คุณไม่ใช่คนที่เคยมา ” “ คนนั้นเขาติดธุระ คราวนี้ ผมเลยต้องมาแทน ” “ ฉันคิดว่า เขาจะเลิกให้เงินตอนที่สนตายแล้วนี่เสียอีก “ แกรำพึง “ คุณน้าชื่ออะไรครับ ” “ โฉมค่ะ ” “ อยู่กับนายสนมานานแล้วหรือครับ ” “ ก็เพิ่งจะได้กันมาสาม-สี่ปีนี่แหละค่ะ ” ” มีลูกหรือเปล่า ” “ ไม่มีหรอกค่ะ แต่กับเมียเก่าของเขาที่ขอนแก่น ดูเหมือนจะมีอยู่สองคน ผู้หญิงคน ผู้ชายคน โต ๆ แล้วละค่ะ เขาเคยมาหากัน ฉันก็ไม่ได้ซัก ไม่ใช่ธุระ ” “ อยู่กันสองคนเท่านั้นหรือครับที่นี่ ” ผมหันไปมองรอบ ๆ ห้อง “ ค่ะ อยู่กันสองคนเท่านั้น ” แกทำเสียงสะอื้น “ พี่สนตายไปนี่ ฉันก็ต้องอยู่คนเดียว เงินทำศพก็ยังไม่มี ฝากวัดเขาไว้เฉย ๆ ไม่มีใครเหลียวแลเลย ” แล้วแกก็ร้องไห้ออกมาจริง ๆ “ ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเขา ”แกพูดปนเสียงสะอื่นต่อไปอีก “ ก็แส่หาเรื่องไปเป็นพยานให้เขาทำไมก็ไม่รู้ ”   Create Date : 01 มิถุนายน 2553 6 comments Last Update : 2 มิถุนายน 2553 5:07:48 น. Counter : 756 Pageviews. Share Tweet

ทำให้ติดใจอยู่เรื่อยเลยแป็ปเดียวหมดตอนอีกเเล้ว   โดย: ศรชัย IP: 114.128.109.92 2 มิถุนายน 2553 7:01:36 น.

คุณศรชัยคะ ไม่ได้แกล้งนะ เออ.. พอดีเด็ก (โค่ง) พิมพ์ไม่ทัน พิมพ์ไป อับไป เลยช้าหน่อยค่ะ ค่อย ๆ อ่านแล้วกัน จะได้อยู่เป็นเพื่อนกันนาน ๆ นะคะ แต่ดีใจที่เห็น comment นึกว่าทิ้งกันไปซะแล้ว..   โดย: ธารน้อย 2 มิถุนายน 2553 13:27:52 น.

ผมเลยถือโอกาสเข้ามาอ่านบ้าง...และยินดีที่ได้รู้จักคุณธารน้อย...ผมชอบการเมืองและไม่ชอบนักการเมืองเหมือนกันนะครับ...สวัสดีครับ ขออนุญาต Add นะครับ   โดย: panwat 3 มิถุนายน 2553 15:45:56 น.

..เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วนะ.. ติดตามอ่านอยู่..ขอบคุณมากๆ..   โดย: ก้นกะลา 3 มิถุนายน 2553 19:42:00 น.

โดย: panwat 4 มิถุนายน 2553 0:36:40 น.

เรียน คุณ Panwat ดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ค่ะ ลองอ่านทุกเรื่องที่ขึ้น blog ไปแล้วนะคะ และหวังว่าคุณ Panwat จะชอบเรื่องของคุณพ่อของดิฉัน เป็นเกี่ยรติจริง ๆ ค่ะ ที่ได้เพื่อนเช้นคุณ Panwat เพื่อน ๆ ร่วม BlogGang เป็นเพื่อนที่น่าคบ (โดยเฉพาะคนที่เข้ามาอ่าน Blog นี้ค่ะ)   โดย: ธารน้อย 5 มิถุนายน 2553 19:22:43 น.