:: หมิงหมิงกับโลก ::
:: หมิงหมิงกับโลก ::
ทุกวันนี้เราสอนกันแต่ความรู้ (Knowledge)
แต่ไม่ได้สอนให้เกิดปัญญา (Wisdom)
ความรู้นั้นเปรียบเสมือนอาวุธ
เราสามารถใช้อาวุธได้ทั้งในทางสร้างสรรค์ และในการทำลาย
สิ่งที่จะควบคุมให้เราใช้อาวุธไปในทางที่เป็นประโยชน์จริงๆ
จึงคือ ปัญญา...
เพราะปัญญาประกอบด้วยความรักและความเมตตาเป็นพื้นฐาน
เมื่อมีสองสิ่งนี้ ความคิดที่จะทำร้าย แก่งแย่งริษยาผู้อื่น
ก็จะไม่เกิดขึ้น
หัวใจสำคัญที่สุดของการศึกษา
จึงไม่ได้อยู่ที่การเรียนการสอน เพื่อให้คนออกมาประกอบอาชีพ
หาเงินหาทอง และเอาไปซื้อความสุขใส่ตัว
ซึ่งคนทั่วไปเรียกมันว่า “ความสำเร็จในชีวิต”
แต่หัวใจของการศึกษา...
อยู่ที่การทำให้มนุษย์ได้เรียนรู้จักตนเองอย่างแท้จริง
เรียนรู้ความสัมพันธ์ที่คนควรมีต่อธรรมชาติ
ต่อผู้คนรอบข้าง และต่อตนเองในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง
ที่ไม่ได้มีความแตกต่างจากผู้อื่น
: ภิญโญ ไตรสุริยธรรมมา (บรรณาธิการ ,นักเขียน)
นิตยสาร : OPEN ปีที่ 3 ฉบับที่ 25
พ่อหวังอะไรจากระบบการศึกษา...
พ่อหวังว่ามันจะเป็นเส้นทางหนึ่งในการค้นพบตัวเองของลูก
วันนี้ลูกสามขวบ
โลกแห่งการเรียนรู้คู่ขนานไปกับการเล่น
แต่เมื่อลูกโตขึ้น เติบโตขึ้น
ลูกต้องไปพบเจอกับระบบการศึกษา
ที่อาจทำให้ลูกสงสัยว่า “การศึกษาที่แท้จริง” นั้นคืออะไร ?
เหมือนที่พ่อเคยสงสัย
เหมือนที่พ่อเคยลุกขึ้นมาถามครู เพื่อน และคณะฯ
ด้วยความรุนแรงและตรงไปตรงมา...
พ่อประท้วงครูในแผนกด้วยการจัดนิทรรศการตำหนิครูในแผนกอย่างรุนแรง
พ่อปิดห้องแล้วเรียกเพื่อนร่วมรุ่นมาพูดคุยตำหนิติเตียนอย่างเปิดอก
ในวัยนั้น...พ่อมีแต่ความแรง
มีแต่ความอยากเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่ตนเองคิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
ที่สุดแล้ว...ที่นั่นไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
นอกจากตัวพ่อเอง....
พ่อหวังว่าลูกจะเรียนรู้ว่าการศึกษาที่แท้จริง
มิได้จบอยู่แค่ในห้องเรียนแคบๆ หรือภายในขอบรั้วโรงเรียน
ความรู้ไม่ได้หยุดอยู่ที่การจบการศึกษาและรับปริญญา
และไม่ว่าลูกจะอยากเรียนอะไร
มันควรเป็นสิ่งที่ตอบคำถามในใจลูกได้ว่า
ลูกเลือกเรียนสาขาวิชานั้นเพราะอะไร ?
และไม่ว่าลูกจะชอบหรือเลือกวิชาสาขาใด
ขอให้ลูกรู้เอาไว้ว่า “การศึกษาที่แท้จริง”
ต้องมีหน้าที่นำพาและตอบคำถามผู้เรียนให้ได้ว่า
“การศึกษาคือการพัฒนาความคิดและฝึกให้ผู้เรียนแก้ไขปัญหา”
การศึกษามีหน้าที่เท่านี้เองลูก...
ไม่ว่าลูกจะเรียนแพทย์ศาสตร์ สถาปัตยกรรม ศิลปะศาสตร์
ศึกษาศาสตร์ ภาษาศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ฯลฯ
ทุกสาขาวิชาจะต้องสอนให้ลูกรู้จัก “แก้ปัญหา”
ฝึกการแก้ไขปัญหาจากง่ายไปหายาก
เป็นการสอนให้ลูกรู้จักการพัฒนาความคิด
เป็นการจำลองโลกแห่งความจริงสู่ห้องเรียน
เป็นการเชื่อมโยงชีวิตจริงกับโลกจำลองในสถานศึกษา
เพราะชีวิตคนเรานั้นเกิดมาเพื่อรับมือกับปัญหานานาที่ถาโถมมาตลอด
ถ้าเราติดอาวุธทางปัญญาเอาไว้
มีการฝึกคิด ฝึกปฏิบัติจริง
ลูกจะไม่ได้เก่งแค่การเรียนหรือสอบ
แต่ลูกจะตอบคำถามชีวิตตัวเองได้ในทุกๆเรื่อง
เมื่อเจอปัญหาและความผิดพลาดลูกจะไม่ท้อถอยง่ายๆ
ลูกจะสนุกกับการแก้ปัญหาต่างๆในชีวิต
ตั้งแต่เรื่องๆง่ายอย่างการจ่ายของในตลาด
การขับรถ การมีแฟนแล้วอกหัก การเข้าใจเรื่องในสังคม
ไปจนถึงการทำใจให้ยอมรับการตายจากพลัดพรากของคนรอบตัวลูก ฯลฯ
โจทย์เลขง่ายๆ...จาก บวก ลบ คูณ หาร
กลายเป็นตรีโกณมิติ หรือสูตรเคมียากๆ
ล้วนแต่ฝึกให้ลูกจดจำ คิดตาม
และค้นหาวิธีการในการตอบโจทย์เหล่านั้น
การผ่านโจทย์หรือข้อสอบในการเรียน
เหมือนการเรียนรู้ในชีวิตจริง
ที่เราต้องผ่านโจทย์ของชีวิตที่ยากขึ้นเรื่อยๆ
ตามวัยวันที่ผ่านไป
ระบบการศึกษาในปัจจุบันกลับแยกส่วนความคิด
และประดิษฐ์คนเข้าสู่สายพานการผลิตของบริษัท
เราถูกทำให้เชื่อว่า คนเรียนเก่งต้องเป็นหมอ
เวลาเรียนต้องเลือกโรงเรียนดังๆเพื่อสร้างคอนเนกชั่น
ต้องเลือกสาขาวิชายอดนิยม จบมาแล้วจะได้หางานง่าย รวยเร็วๆ
เด็กถูกจับยัดลงไปในระบบการคัดเลือกคัดกรองนักเรียนด้วยเงิน
พ่อแม่ที่รวยกว่ามีโอกาสมากกว่าในการเลือกโรงเรียนที่พร้อมกว่าให้กับลูกของตนเอง
เด็กถูกจับเรียนพิเศษตั้งแต่ยังตัวน้อยๆ เพราะพ่อแม่คาดหวังที่นั่งในโรงเรียนชื่อดัง
เด็กต้องแบกความคาดหวังของคนรอบตัวตั้งแต่เด็กไปจนถึงขั้นตอนการเอนทรานซ์
โดยที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆไม่เคยคิดเลย
ว่าได้ผลักความเครียดให้เด็กแบกรับไปแล้วมากมายเท่าใด
พ่อไปเจอประโยคนี้เมื่อนานมาแล้วและชอบมาก
เขาเขียนไว้ว่า
“คนเก่ง” ...ใช้เวลา 2-3 ปี ก็สอนให้เก่งได้
แต่ “คนดี”...ต้องใช้เวลา “ชั่วชีวิต” สอนกัน
: ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน
จาก : Internet & Forward mail
นิยามความหมายของ “คนเก่ง” จึงเป็นอะไรที่พ่อไม่เคยสนใจเลย
สอบได้ที่เท่าไหร่ ไม่สำคัญเท่ากับลูกได้เรียนรู้อะไรบ้าง
“เกียรตินิยม” บนใบทรานสคริปต์
ไม่สำคัญเท่ากับ “เกียรตินิยม” แห่งตัวตนที่เราได้สร้างทำประโยชน์ให้กับคนอื่น
เรียนแต่ดี อย่าดีแต่เรียน
รู้แต่ดี อย่าดีแต่รู้
พ่อหวังว่าลูกจะมีความสุขในการเรียนรู้
มีความสุขไปกับการเล่น ร้องเพลง
มีความสุขไปกับทุกขั้นตอนของชีวิต
เพราะชีวิตคือการเรียนรู้นะลูกนะ
| Create Date : 09 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2554 6:23:48 น. |
|
126 comments
|
| Counter : 1941 Pageviews. |
|
 |
|
...ตอนนี้พี่มีต้นกล้าน้อยๆสามคนที่ผู้ปกครองไว้ใจฝากความหวังให้พี่ดูแลให้เป็นเด็กดี...แถมด้วยเป็นเด็กเก่งก็จะดีมากๆ...พี่เลยบอกผู้ปกครองว่ามาเรียนกับพี่ อาทิตย์ละ 2ชั่วโมงคงเก่งยาก แต่อยู่กับพี่อาทิตย์ละ 2ชั่วโมงพี่คิดว่าทำให้เป็นเด็กดีได้ไม่ยาก...
...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
คนเก่ง ...ใช้เวลา 2-3 ปี ก็สอนให้เก่งได้
แต่ คนดี...ต้องใช้เวลา ชั่วชีวิต สอนกัน
ชอบเหมือนกันค่า คุณก๋า
อย่างนี้ต้องมีน้องให้ 2 หมิงแล้วแหละ
จะได้เหนื่อยทีเดียว555555555