ผมมาเปิดประตูแง้มดูทีหนึ่งแล้วครับ เห็นน้องหมิงยังนอนหลับอุตุอยู่ เลยแอบดูเงียบๆก่อนมาใหม่

ได้เจิมไหมเนี่ย ฮิ ฮิ

ว้าว...นานๆทีได้จิ้มบล็อกหนุ่มผิวขาวชาวเหนือแฮะ

สวัสดียามเช้าครับคุณก๋า

ผมตื่นเช้ามาล้างถ้วย แหะ แหะ จะไปวิ่งนะครับ ฝนพรำ เลยอดไป ต้องล้างถ้วย ฮือๆ

มั่นใจว่าถ้าผมไปดักหน้าธนาคารใหญ่ๆในภูเก็ตวันนี้ ผมต้องเจอเจ้ามือหวยหลายคนที่แวะเวียนมาใช้บริการ เพราะตัวเลข 147 6 ประตูกลับนี่อย่าแหลมออกมานะ ออกเมื่อไหร่เป็นเสร็จทุกที เพราะเป็นหวยเฝ้าหวยดังประจำมานานแสนนานครับ หลังหวยออกเสียงประทัดโป้งป้างเชียวเมื่อวานนี้

แล้วที่ร้าน เงียบกันหรือคึกครื้นครับ

น้องหมิงยังเล็ก ผมสนับสนุนสุดหัวใจให้เรียนภาษาอังกฤษ เอาให้เก่ง พูดปร๋อนะครับ เพราะต่อไปน้องคือก้าวสำคัญที่สุดในครอบครัวแน่ๆ ผมเชื่องั้นนะคุณก๋า

อรุณสวัสดิ์ อีกครั้งเจ้า อ้ายก๋า น้องหมิงหมิง มาดาม..
เห็นโตยเจ้า ถ้ายิ่งได้ภาษา มากและหลากหลาย เท่าใด
ยิ่งได้เรียนรู้ และเปิดโลกกว้างเท่านั้น..
..
เป็นกำลังใจ๋ หื้อน้องหมิงหมิง เฮียนฮู้หลายๆ ภาษาเน้อเจ้า..

สวัสดีค่ะคุณก๋า

เชื่อว่าความหลากหลายในการใช้ภาษา
จากคุณแม่น้องหมิงหมิง
จะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ซึมซับ
กับการใช้ภาษาที่ได้ฟังมาแต่เล็ก
โดยเฉพาะคุณก๋าสนับสนุนเรื่อง
การเรียนรู้นอกห้องเรียนผสมผสานหลากวิธี
เชื่อว่า..ทักษะนี้พัฒนาได้ต่อเนื่องยาวนาน ^_^

ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ

ดูเป็นโรงเรียนที่มีคุณภาพจังเลยค่ะ นี่เรายังมึนๆจะพูดภาษากับลูกได้จริงจังมั้ย เพื่อนคนไทยหลายคนบอกว่าแรกๆลูกก็จะพูดไทยล่ะ แต่พอนานไปเค้าจะไม่ค่อยพูด เพราะมีแต่แม่พูดไทย แต่คนรอบข้างไม่มี มันก็จะกลืนๆไปหมด ส่วนมากลูกๆเพื่อนพูดไทยไม่ค่อยคล่องกันค่ะ

อ้อ เข้าไปอ่านแสงแรกแล้วค่ะ ทยอยอ่าน แอบข้ามไปตอนหมิงหมิงเกิด เวลาผ่านไปเร็วจัง จากทารกน้อยตอนนี้เป็นหนุ่มเข้า รร แล้ว

ปล. วันนี้เราเพิ่งเอาเจ้าของห้องมาแนะนำตัวค่ะ

ในอนาคต “ภาษา” จะมีความสำคัญมาก
เพราะโลกจะถูกย่อส่วนและติดต่อกันผ่าน “การสื่อสาร”


ผมคิดว่าทักษะที่จำเป็นอย่างมาก
ก็คือ ทักษะด้านภาษาและการสื่อสารนี่เอง
.
.
.
ยกมือทั้งสองข้างเห็นด้วยเป็นที่ซู๊ดดดดดดดดคร่าพี่ก๋า



อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันศุกร์ และขอให้เป็นวันสุขที่สุดด้วยคร๊าาา


มีความสุขตลอดวันทำงานนะคะ

ภาษาต่างประเทศเปิ้นก็ใบ้รับประทานเช่นกันค่ะพี่ก๋า
เห็นฝรั่งทีไร เหงื่อท่วมกายทุกที แบบว่ากลัวเค้าจะมาถาม ฮา
พอเค้าเข้ามาถาม ก็พูดจนเมื่อย....เมื่อยมือในการพูด แหะๆ

หมิงหมิงกับพี่ก๋าโชคดีที่สุดเลย
พี่มาดามเก่งที่ซู้ดดดดดดดดด
ได้หลายภาษาด้วย ไปต่างประเทศพี่ก๋าสบายเลย

เปิ้นว่าหมิงหมิงโตขึ้น ก็คงจะได้เชื้อแม่มาแหละคะ
เพราะเห็นพี่ก๋าบอกว่า พี่มาดามชอบคุยจีนกับหมิงหมิงนี่นา

เห็นเด็กๆ รุ่นใหม่ หลังๆ รุ่นเรา เก่งภาษาอังกฤษ ภาษาจีนกันเยอะ พี่เองก็ใ้ัห้ความสำคัญเพราะมีปมด้อยเรื่องภาษาเหมือนกัน พอจะคิดจะพูดต้องคิดเป็นภาษาไทยก่อน แล้วค่อยแปลเป็นภาษาอังกฤษอีกที เด็กรุ่นใหม่คิดเป็นภาษาอังกฤษได้แล้วเนาะ...ยิ่งถ้าได้ฝึกตั้งแต่เด็กๆ ไม่มีเขินเลย รุ่นเราเห็นชาวต่างชาติแทบจะเดินหนี



สวัสดีเช้าวันนี้อากาศดีจ้ะคุณก๋า เชียงใหม่คงเย็นๆ กำลังสบายเลยเนอะ

I love ming ming

คุณก๋า ชื่อนี้แว่บมาเองค่ะ ตอนที่เราไปไหว้แม่วันที่ไปถึงเมืองไทย เราบอกกับแม่ว่า ขอให้แม่ยึดหลักไตรลักษณ์ และอย่าห่วงอะไรข้างหลัง ให้ยึดในอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แล้วพอมีลูก ชื่อนี้ก็เข้ามาเองค่ะ แต่น้องสาวแซวว่า อนัตตาแปลว่าไม่มีตัวตน แต่ไหงเกิดมาตัวใหญ่แบบนี้

ส่งหมิง หมิง มาอยู่กะพี่สักสองเดือนซิ
รับรองหมิง หมิงกลับไปภาษาอังกฤษคล่องปร๋อเรยยย

พี่เห็นเด็กที่เมืองไทยเรียนภาษาจีนกันด้วยหรือค่ะ
(หลานพี่ขอเงินพ่อไปดูงานที่เมืองจีนเป็นหมื่นๆ เลย คุยกะพ่อมันแล้ว พี่รู้สึกว่ามันเยอะเกินไป)

ปล.เด็กผู้ชายซนเป็นเรื่องปกติค่ะ แต่นับถือจริงๆ ที่คุณก๋าไม่ตีลูก
พี่กะป๊าของภูผาตีลูกเหมือนกันถ้าดื้อมากๆ พอโตหน่อยก้อเปลี่ยนเป็นงอนแทน 555+++

สวัสดีครับพี่ A


โชคดีที่หมิงหมิงได้ทักษะทางด้านภาษาจากมาดามครับ 555

ถ้าได้จากผมล่ะแย่แน่ๆครับ 5555


คราวนี้ก็ต้องหวังว่าหมิงหมิงจะได้ทักษะด้านศิลปะ ดนตรี
และการรักการอ่านจากผมบ้างล่ะครับ 555

^
^
ได้หล่อแบบพ่อด้วย

ภาษาไทย กะภาษาอิสาน และก็ภาษารัก 555555555

เด็กๆดูสนใจกันดีจริงๆนะคะพี่ก๋า

สวัสดีค่ะพี่ก๋า คนเรามีกันหลากหลายภาษา ไม่ว่าจะภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น แม้แต่ภาษาใบ้ ก็เพื่อโยงใยไปหาภาษาใจนั่นเอง555 มีความสุขมากๆนะค่ะคุณพี่

สวัสดีค่ะ....ในสำนักงานก็มีต่างชาติค่ะ....

เคยตั้งแต่ไปถือป้ายรับ...ที่สนามบิน...

ดีค่ะ...ทำให้เราต้องรื้อฟื้นภาษาที่เรียนมา...

ใหม่ๆเล่นเอาเมื่อยมือเลย..555

คนไทยเนี่ยจบปริญญาตรี...เรียนภาษาอังกฤษ

มาตั้งนาน...เวลาจะใช้โอ้ยสนิมฝืด.....

เราว่าเดี่ยวนี้การสอนเด็กในการเรียนรู้ภาษาที่ 3-4
เค้ามีวิธีการประยุกต์ เรียกว่าเด็กจะคุ้นเคยในการเรียน
มากกว่าเราสมัยก่อนเยอะเลยนะค่ะ

เมื่อก่อนนี้เราออกแนวถูกบังคับ เห็นฝรั่ง
ก็หนี เพราะว่า รร.สอนให้จำ ให้ท่อง พอมันถูกบังคับ
มันก็เลยแบบว่าไม่ชอบไปก่อนแล้ว ยิ่งเห็นครูฝรั่ง
สอนแล้วก็กลัว กลัวพูดไม่รู้เรื่อง ฟังไม่ออก ต่างๆ นานา


แต่ว่าหลังๆ .. ถ้าพ่อแม่เห็นความสำคัญเรื่องภาษา
เราก็เลือกให้เด็กเรียนตามโปรแกรมได้ เรียกว่าเด็กกับครู
คุ้นเคยกันง่ายขึ้น การสื่อสารก็ดีขึ้นเพราะว่าไม่กลัว
แต่ว่ากลับจะได้ถึงความพยายามมากกว่าปกติ ... ถือว่า
เป็นเรืองดีของเด็กเลยนะค่ะ


แอบคุยนิดหน่อยว่า .. เราเองตอนเด็กๆ ไม่ชอบ
ภาษาอังกฤษเลยค่ะ เพราะว่าเกลียดครู กลัวฝรั่งแบบว่าล้งเล้ง
อะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้เรือง พ่อก็มาบังคับ เห็นฝรั่งเดินผ่านหน้าบ้าน
จะไปเกสต์เฮ้าส์ก็จะเร่งมาให้เราเดินไปเซย์เฮลโหล
ป้าดดดดดดดดด เกลียดมากค่ะ เลยไม่ชอบเลย

แต่ว่าผลออกมา ณ ปัจจุบันนี้ได้ไง ยังเป็นงงค่ะ

จะเริ่มเรียนตอนนี้ก็ไม่สายนะคะ

สวัสดีดีค่า คุณก๋า

รู้หลายภาษาดีค่า

อรุณสวัสดิ์ค่ะอ้ายก๋า ปายก่อหันตวยกับกานตี้ละอ่อนน้อยบ้านเฮา
ควรจะเฮียนหลายภาษา บ่ะเดี๋ยวนี้ภาษาตี้สองสามจำเป๋นนักนักเจ้า
ละอ่อนน้อยหมิงหมิงโชคดี ตี้ปี้มาดามเปิ้นใส่ใจ๋หื้อความสำคัญกับเฮื่องนี้
อ้ายก๋าบ่อเฮียนไปพร้อมกั๋นเลยเจ้า อิอิ
ปายหันคุณน้าเปิ้นก็เฮียนพร้อมน้องตะวันเหมือนกั๋น
เปิ้นเฮียนจากเว็บ 2pasa.com บ่ะเดี๋ยวนี้เก่งขนาด
สปีคกันไฟพรึบ 555555

ภาษาต่างประเทศเพื่อการสื่อสาร
เป็นสิ่งพ่อแม่ที่พร้อมกว่าเลือกที่จะเพิ่มเติม
หรือจัดให้ลูกได้เรียนรู้

โดยเฉพาะภาษาอังกฤษสำคัญมากครับ
พี่เองก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่สามารถสนทนาได้ถนัดนัก
แต่ถ้าให้ตอบ และสอบภาษา แม้จนกระทั่งระดับบัณฑิตศึกษาก็ยังพอเอาตัวรอดได้ครับ

แต่ถ้าเพื่อนถามว่าทำไมต้องตอบอย่างนี้
ตอบและอธิบายไม่ได้เลยครับ แต่รู้ว่าต้องตอบแบบนี้

ระยะหลัง ๆ การสอนภาษาจึงเริ่มด้วยการสนทนา
มากกว่าเน้นไวยกรณ์อย่างที่เคยมา

ภาษาไทย กะภาษาอิสาน และก็ภาษารัก

.
.


ภาษาสุดท้าย
ยากมาก

.
.
.

เวลานี้มันแย่ๆๆๆๆๆๆ มากต่างหากล่ะอ้าย

โลกแคบลงมาเรื่อยๆนะคะ ภาษาจึงสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ
ดี.ก็หาความเก่งไม่เจอเลย แต่ชอบ
พยายามจะแปล แต่ก็ประโยคง่ายๆ สั้นๆ
แต่ก็ไม่สวยงาม พี่วายังเคยช่วยปรับให้เลย 55+

ดี.ว่ากับภาษา .. การใช้ความเชื่อประกอบด้วยเป็นเรื่องจำเป็น
ดูง่ายๆจากน้องดี. ตอนแรกภาษาอังกฤษไม่เอาเลย
แบบว่ายาก แบบว่าเบื่อ ต่อด้วย .. สอบตก
แต่ทีนี้เขาไปได้ภาษาจีน คือ .. เขาเรียนได้
คนที่วิ่งวนอยู่ในหัวใจ fufu เค้าก็ว่า ..
ก็ทำได้ดี .. ทำไมไม่ลองคิดว่าทำไมเรียนจีนได้
แล้วทำไมถึงอังกฤษไม่ได้
ทั้งๆที่ภาษาอังกฤษเราอยู่กับมันมาก่อนด้วยซ้ำ
น้องก็สงสัยตัวเองว่า .. นั่นสิ ..ทำไม

แล้วน้องก็พยายามในวิธีของเค้า
ล่าสุด น้องได้ภาษาอังกฤษที่1 ของสายชั้น
ไ้ด้รับเกียรติบัตร หน้าเสาธง ท่ามกลางความฮือฮาว่าเป็นไปได้ไง
น้องมาบอกทีหลังว่า ก็ .. อย่าคิดว่ามันยาก อย่าไปกลัว..
มันก็แค่อีกภาษาหนึ่ง
การได้รางวัล น้องไม่ได้ดีใจว่าเขาเก่ง
แต่มันทำให้เขารู้ว่าวิธีคิดของเขามาถูกทางแล้ว
เขาก็น่าจะไปต่อในส่วนที่ยากขึ้นได้ง่ายขึ้น

แล้วเด็กๆเค้าก็สนุกกันที่จะไปหาภาษาอื่นมาประดับความรู้เพิ่ม
อย่าง .. พม่า พูดสวัดดียังไง อินเดีย ลาก่อนยังไง
แบบว่าพอได้มาภาษาละคำ ก็จะมาโอ่กันว่า ฉันพูดได้ 5 ภาษา
ฉันพูดได้ 10 ภาษา
แบบว่าเอาฮากันเป็นหลัก แต่ดี.ว่ามันทำให้ได้ความรู้เพิ่ม
พวกน้อง ตื่นตัวกับเรื่อง .. อาเซี่ยน ..
ดี.ว่ารุ่นหมิงหมิงก็จะยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆนะคะ
แล้วหมิงหมิงก็เริ่มได้ดีมากๆเลย เริ่มตั้งแต่ที่บ้านเลย
เพื่อน+พี่ดี.ที่เก่งภาษา เค้าก็เริ่มสอนลูกที่บ้านเลย
ใช้ภาษาอังกฤษคู่กันไปกับภาษาไทย
แ้ล้วมันก็ส่งผลให้เด็กกล้าที่จะสื่อสาร


ดี.มานึกย้อนหลังก็เสียดายเหมือนกัน
ถ้าย้อนกลับไปได้ จะเรียนแต่ภาษาอย่างเดียวเลย 55+
แบบว่าไปไหนก็จะได้เนียนเป็นเจ้าบ้านได้

ทักทายสวัสดีกับคุณก๋า ครับ

เรื่องภาษาต่างประเทศ โดยเฉพาะกับภาษาอังกฤษ ผมก็ให้ความสนใจและใส่ใจกับเด็กรุ่นใหม่ๆ เป็นอย่างมากเลยครับ ถ้ามีโอกาสตั้งแต่เล็กๆ แบบนี้ ให้เค้ามีความรู้ความสามารถพูดจาทักทายและเข้าใจในภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างประเทศอื่นๆ ไปได้ด้วย พอโตขึ้นมาผมเชื่อว่ามีประโยชน์มหาศาลสำหรรับเด็กรุ่นใหม่ๆ ในวัยนี้ครับ

ขอบคุณครับที่ส่งข่าวเรื่อง forward mail งานราชพฤกษ์ให้ทราบกันด้วยครับ
ถ้าการจัดงานในครั้งนี้ยังเหมือนในครั้งที่แล้ว ที่มีกิจกรรมการแสดงทุกคืน สงสัยจะได้ไปกันทุกคืนเหมือนครั้งที่ผ่านมาเลยครับ

ชอบรูปหมิงหมิง ที่คุณก๋า ใช้ comment วันนี้ค่ะ
ชอบภาพถ่ายแนวขาวดำแบบนี้แหล่ะ ^^


ทักษะด้านภาษาอุ๊ ติดลบขั้นสูงสุด
และได้แต่คิด เสียดาย เหมือนคุณก๋าเลยอ่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า

บ้านผมเน้นเรื่องภาษาที่สองสามสี่ห้า... มากเลยครับ
ที่บ้านเคยให้เรียน อังกฤษ เยอรมัน สเปน จีน ญี่ปุ่น
แต่ผมก็ไม่เก่งสักภาษาอยู่ดี แฮ่ๆๆ ไอ้ที่เรียนๆ มาก็ฝากคุณครูไปหมดเพราะไม่ได้ใช้... ภาษามันต้องหมั่นใช้ ไม่งั๊นสุดท้ายก็ลืม


ปอลอ

อิจฉาๆๆๆ พี่ก๋าได้ไปงานวันพ่ออ่ะ อยากไปๆ ถ่ายรูปมาเยอะๆ เลยนะครับ

เรียนพร้อมน้องหมิงหมิงเลยคุณก๋า ให้มาดามติวให้ก็ได้ หุหุ

โรงเรียนหมิงหมิงน่าเรียนจังเลยนะคะพี่กะก๋า

ปล. กำลังจะออกเดินทางแล้ว
แล้วจะแวะมาทักทายเรื่อยๆนะคะ

วันนี้แอบโผล่มาทักเช้าที่สุดเท่าที่จะเช้าได้ค่ะ อิอิ เผื่อต้องชีพจรลงเท้าอีกหลายภาระกิจ เมื่อคืนบ้านไผ่ฝนตกด้วยอ่ะ บ้านพี่ก๋าฝนตกเปล่าคะ

หลับ ๆ อยู่ออกแนวงง ๆ นึกว่าตัวเองละเมอหรือฝันที่ได้ยินเสียงฝนเสียอย่างงั้น ไอ้นั่นคงไม่เท่าไหร่ ถ้าก่อนนอนไม่ได้อ่านเอกสารเรื่องพุทธทำนายเข้าไปประหนึ่งเป็นเรื่องราวที่อาจทำให้นอนหลับฝันดีเสียได้ เพียงเพราะคุณแม่มากระตุ้น "อ่านสิ ๆ จะได้เตรียมตัว" เลยคว้ามาอ่านเสียหน่อยก่อนจะหลับ...เลยออกแนวหลอน ๆ กับฟ้าฝนที่มันแปรปรวน

สวัสดีค่ะคุณก๋า

**รู้หลายภาษาได้เปรียบค่ะ หมิง หมิง โชคดีกว่าเด็กหลายคนค่ะ


การได้สื่อสารกับเจ้าของภาษาตั้งแต่เล็ก ระดับอนุบาล ในความคิดพี่ว่าดีค่ะ เพราะ คนไทยจะกลัวเวลาพูดกับเจ้าของภาษา(ในยุคพี่นะ รู้แต่อาย)เด็กจะคุ้นเคยกับสำเนียง และเจ้าของภาษาที่ตัวโต ผมสีทอง ไม่เขินอาย


มีความสุขในวันศุกร์ค่ะ

พี่ก๋ามีเพื่อนที่เก่งๆเยอะ
แต่พอสื่อสารไม่เก่ง
หน้าที่การงานก็ชะงักงันเลยครับ
.
.
.
สงสัยจะจริงแท้และแน่นอนที่สุดในชีวิตของคนทำงานเลยหล่ะค่ะพี่ก๋า


น้ำค้างเห็นหลายคนในที่ทำงานเช่นกัน
แบบว่าทำงานเก่งแต่รีพอร์ตไม่ค่อยหรู่
ก็สู้คนทำงานไม่เท่าไหร่ ก็รายงานยอดเยี่ยมไม่ได้อ่าค่ะ เหอๆๆ
ใครรายงานเก่งก็ตำแหน่งก็กระฉูดตามอ่านะ ฮ่าๆๆ


การสื่อสารในภาษาที่สอง สาม นั้นสำคัญต่อระบบการทำงานจริงๆค่ะ
ทุกวันนี้ภาษากลางที่ใช้สื่อสารในระบบงานก็คือ ภาษาอังกฤษล้วนๆ
รองลงไปก็น่าจะเป็น ญี่ปุ่น และ จีนล่ะมั๊ง
ใครที่สามารถสื่อสารได้หลายภาษาถือว่ากินชัยไปเกินครึ่งแล้วหล่ะค่ะ


แต่น้ำค้างนี่อย่าให้เซดเลยค่ะ อ่าน A-Z ได้นี่ก็ถือว่าดีโขละ เหอๆๆ
ทั้งๆที่ทำงานอยู่กับบริษัทฝรั่ง แต่ภาษาก็ไม่เอาไหนเล๊ยยย เจงๆๆเจอประโยคยาวๆหน่อยมึนตึ๊บไปก่อนละ
พยายามที่จะเรียนรู้หลายรอบแล้ว แต่รู้สึกว่ายากจัง
เป็นอะไรที่เข้าใจลำบาก ฮ่าๆๆ
คงเป็นเพราะไม่มีพื้นฐานมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะเนอะ
คนที่มีโอกาสเรียนรู้เรื่องภาษาต่างๆตั้งแต่ยังเด็ดเนี่ย
ถือว่าได้เปรียบมากๆเลยนะคะ
ยุคสมัยนี้ถือได้ว่า"ภาษาคือใบเบิกทางชั้นเลิศ" เลยก็ว่าได้เน๊าะ


แฮ้ปปี้กับภารกิจตลอดทั้งวันคร๊าาาา

เดี๋ยวนี้โลกติดต่อกันง่ายขึ้น
ภาษาเลยจำเป็นมากขึ้นจริงๆครับ
ผมก็ใบ้เรื่องภาษาต่างชาติเหมือนกันครับ
ทำงานไปเปิดดิกไป 5555+


ปล.ช่วงต้นของคำตอบ
ไม่ใช่คำตอบนี่ครับ
เหมือนรำพึงรำพันกับชะตากรรมของตัวเอง
ตอบ... รู้ได้ไงครับพี่ มานั่งดูผมเขียนรึเปล่าเนี่ย 55555555+



ส่วนคำตอบนี้
ต้องให้น้องขวัญโหวตครับ
ว่าจะโหวตในสาขาอะไร
ตอบ... อันนี้ผมก็ไม่รู้ครับ
แต่คุณพ่อของคุณขวัญอย่าโหวตให้สาขาอาหารก็พอ
เพราะทำให้คิดถึงไข่ลูกเขยครับ 555555+

เห็นด้วยครับ ให้เด็กหัดพูดภาษาอื่น มากกว่าเน้นการเขียน
แบบ แหะ ๆ ประเทศไหนไม่รู้

สวัสดีครับน้องก๋า เห็นด้วยมากๆครับ ผมก็ยังพูดไม่ได้เลย อยากพูดได้เหมือนกันครับ ^^

ที่ รร.ลูกชายผมมีฝรั่งน้อยกว่าฟิลิปปินครับ

มีความสุขมากๆนะครับ

เห็นด้วยว่าภาษาต่างประเทศสำคัญถึงขนาดที่เรียกว่าจำเป็นเลยสำหรับรุ่นลูกๆเรา

พี่ก็ไม่ถนัดภาษาต่างประเทศ มีลูกค้าต่างชาติเข้ามาทีไรก็ได้แค่ snakeๆ fishๆ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง บางทีฟังไม่เข้าใจก็หยิบกระดาษปากกาให้เค้าเขียนเลย 555

ภาพสวยจังค่ะคุณก๋า ตอนแรกพี่นึกว่าคุณก๋าไปหยิบมาจากเว็บฝรั่ง แต่ก็เอ๊
ไม่ใช่คุณก๋าน้า ... น้องมาดามของคุณก๋าท่าจะคล่องภาษาต่างประเทศ จริง ๆ สังเกตจากลายมือนี้รู้เลยค่ะ ลายมือถ้าเหมือนฝรั่งเขียน เก่ง ๆ พี่ก็พูดไปนะคะ :))

พูดถึงเรื่องภาษาพี่นึกย้อนหลังก็เสียดายเหมือนกัน ทั้งที่มีโอกาสเรียนหลาย ๆ ภาษา แต่กลับไม่ใฝ่ใจเท่าไหร่ บางภาษา เรียนมา ไม่มีโอกาสใช้ก็กลายเป็นเหมือนรู้ไม่กี่คำเลยค่ะ

มีการแสดงแบบนี้ สร้างความสนใจในภาษาให้เด็ก ๆ มากขึ้น

แม้จะสื่อสารกันด้วยคำพูดไม่เข้าใจ
แต่เราก็มีภาษากายที่เราสื่อสารกันได้

สวัสดีคะก๋า

สวัสดีครับพี่ก๋า..

ช่วงนี้รูปหมิงๆน่ารักสุดๆเลย
โตเป็นหนุ่มหล่อแระ.

อย่าเจ้าชู้เหมือนพ่อนะ หุหุ (ล้อเล่น)



สวัสดีวันพ่อจ้า

ยิ้มเลยค่ะ เด็กคงมีความสุขมากเลยนะคะ ดูจากภาพการแสดง
...

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
มีความสุขมากมากนะคะ

ตอนนี้อินพุทเด็กจะเยอะ ใส่ได้เข้าใจทุกอย่าง

หมิงหมิงขาวดำน่ารักดี เหมือนรูปถ่ายสมัยโบราณ

ป็อกๆๆๆ เที่ยงแย้วๆ

เมนูของพี่ไผ่น่ากิ๋นนักนัก ขอแย่งหมิงหมิงกิ๋นตวยเน้อ อิอิ

อ้ายก๋าไปหลบต๋าเปิ้นยะหยัง อิอิ
อันตี้จริงอ้ายน่าจะสปี๊คกะมาดามเปิ้นเน๊าะ
เพราะเปิ้นอู้เก่งอยู่แล้ว บ่อต้องไปเหียเวลาเซาะครูภาษาปะกิ๊ด 55555

ผนตกนานอยู่นะคะพี่ก๋า ตกให้หลอน ๆ พิกล ฟ้าจะถล่ม ดินจะทะลายแล้วมั้งเนี๊ยะ หุหุ เดี๋ยวตอนบ่ายไปปล้นแบงค์เล่นดีกว่า เผื่อเดือนหน้าโลกแตก จะได้ตายแบบโจรรวย ๆ หุุห

เขา เข้า ใจ สอน นะ คุณ ก๋า ..แล้ว เด็ก ก็จะจำเป็น ภาพได้ ดี กว่าการ ท่อง ..
บางทีสอนเด็ก ต้องลงทุน บ้างค่ะ ไม่เหมือน บางร ร. เก็บแต่ ค่า เทอม แพง ๆ ได้ ไม่คุ้ม เลย ..
คุณก๋า กะ หมิง โชค ดี นะคะ..

ปายก่ออู้ได้สเน็ค ๆ ฟิช ๆ ล่ะเจ้า
ปอเอาตั๋วรอด อาศัยอู้บ่อเมิน
บ่ะเดี๋ยวเปิ้นจะฮู้ไส้พุงเฮาหมดเจ้า ^^

การตัดสินใจเรียนในห้อง EP ตอน ม.ต้น นั้น เปิดโลกป๊อบมากเลยคะพี่ก๋า ได้เรียนในสิ่งที่ไม่เคยรู้มากมาย ได้ฟังประสบการณ์ดีๆ ที่คุณครูทุกท่านได้ไปเจอมา บางท่านชอบถ่ายภาพ เราก็ไปขอคำแนะนำ (นอกจากจะได้คำแนะนำ ได้เพิ่มทักษะการถามตอบด้วยคะ)

ชอบที่คุณครูต่างชาติจะทุ่มเท มีเกม มีอะไรสนุกๆ มาให้พวกเราเล่นเสมอ มีงานแสดงละคร มีร้องเพลงกัน เป็นคลาสที่วิชาน่าเบื่อ แต่เรียนไม่เคยเบื่อเลยละคะ

ดูในรูปแล้ว หมิงหมิงคงมีความสุขมาก คุณครูแต่ละท่านก็น่ารักมากเช่นกันค่ะ :)

ว่าจะไม่เล่นแล้วนามุข "ปลัดขิก" เนี๊ยะ...พี่ก๋าดันเล่นมาซะได้
คริ ๆ คิดอยู่เหมือนกันอ่ะค่ะพี่ ไปด้วยกันเปล่าคะ เดี๋ยวจะได้จองตั๋วไปลาวไว้เผื่ออีกใบ ยังไงเงินท่านปลัดมันไม่เกิน 10 ล้านเน๊อะ นอกนั้นคงเป็นเงินของพวกเราแน่เลย เขาต้องคืนเรามา หุหุ

ปี้กะเป็นคนนึ่งต๋อนเป็นละอ่อนเห็นฝรั่งแล้ววิ่งหนี
ปี้ว่าโรงเรียน หมิง หมิง น่าเฮียนขนาด
เปลี่ยนครูใหม่ท่าจะใจดีเหมือนเก่า
เพราะเป็นโรงเรียนเอกชนเปิ้ลท่าจะดูแลดีอยู่
บ่าเหมือนของหลวง
ครูบางคนเหมือนทำน่าที่ไปวันๆ

แหมๆ มีแซวกลับเลย 555+

เช้านี้ผมเองก็ไปงานที่โรงเรียนเอด้าเหมือนกันครับ
ไปช่วยกันทำการ์ด พอเสร็จก็บึ่งรถมาทำงานเลยครับพี่

ทั้งครูและนักเรียนต่างดูมีความสุข Happy ดีจัง ^^

เด็กๆท่าทางสนุกกันทุกคนเลยค่ะพี่ก๋า

สวัสดีค่ะคุณก๋า มาดาม และน้องหมิงหมิง เฝ้าติดตามความสุขของน้องหมิงหมิงด้วยคนนะคะ

นานๆจะเข้ามาเจอกับน้องหมิงๆซักที
โตขึ้นมากจนจะเข้าโรงเรียนแล้วหรอเนี่ย อิอิ

ว๊าวว... ละอ่อนไถ่จะม่วนขนาดเลยเนอะ..

อ้ายเพิร์ธก็เพิ่งไป อิงลิชแคมป์มาเหมือนกั๋น แต่บ่อมีแบบนี้

ถ้ามีแบบนี้ คงดี ..ละอ่อนไถ่จะชอบขนาดเลย..

ดูจากหน้าหมิงหมิง ก็ฮู้ว่า หมิงหมิงม่วน

คุณครูน่ารักจังเลย
แบบนี้เด็กๆ ถึงได้ไม่กลัวภาษาต่างประเทศนอะ

รูปหมิงๆ วันนี้เก๋าดีครับ

พี่ก๋่าสวัสดีตอนบ่านค่ะ

ภาษาไทยยังแทบเอาไม่รอดเลยค่ะพี่ก๋า

ภาษาอังกฤษพอปลาๆ เหมือนกันเลยค่ะ

แต่ก็อย่างที่พี่ก๋าว่านะคะ เดี๋ยวนี้เรื่องของภาษาสำคัญจริงๆค่ะ

รักษาสุขภาพนะคะ

แต่เรียนแล้วไม่ได้พูดก็ลำบากเหมือนไม่รู้ภาษาไทยนะคะพี่กำ อิอิสมัยก่อนมี่ต้องใช้ล่ามเลยเวลามาไทย

................

สวัสดีวันอากาศเย็นๆค่ะรักษาสุขภาพนะคะพี่กำ



หวังพรหมพิสุทธิ์ประจักษ์แจ้ง.....เจตกมล
ลมโบกโชยวกวน.......................หว่างชั้น
สัมผัสช่วงแห่งหน.....................ห่างสดับ
ร้อยเล่าเจตบอกนั้น..................แน่วรู้ประโลมหวัง

เวียนรั้งลมจับเอื้อม...................แอบวาง
ลมลิ่วโปรยปลิวทาง.................ทอดเร้น
อุ่นอ่อนกลิ่นยากสาง................เสริมสงบ
วรรคหนึ่งยากจากเว้น...............วาดเวิ้งฤๅสลาย

หวังประกายเนตรหนึ่งโน้ม............นำจินต์
ดังโลกต่างโบยบิน.....................แบ่งร้อย
ร่ายปรากฏในถวิล.....................วาดร่ำ
อาจอุ่นในหมื่นถ้อย....................ถัดฟ้าสิ้นฤๅ

สัมผัสลือเหน็บไล้....................แหล่งสะพาน
หงอยเงียบมอบสิทธิ์ขาน............ขนาบครั้ง
งามเลียบเปลี่ยวปันหวาน............วาบสนิท
เพลงพาทย์ทุกครั้งรั้ง.................เรียบคล้ายภวังค์ถึง

หวังซึ้งลมเฝ้าฝาก.....................ฝันบริบท
เดือนเด่นเห็นมธุรพจน์...............เพียบข้าง
ราตรีหยาดหมอกหยด...............เยือนก่อง ฟ้าเฮย
ละอองรอบให้รอยร้าง................ระลึกเว้นใครหาย

เรื่องภาษาต่อไปจะมีความสำคัญมากเลยจริงๆค่ะพี่ก๋า
ตอนนี้ก็สำคัญมากแล้วค่ะ ถ้าใครได้ภาษาดีก็จะมีภาษีดีกว่าคนอื่นค่ะ ทำอะไรก็มักจะเป็นตัวเลือกอันดับแรกๆที่จะได้ค่ะ
เพื่อนหนูเรียนโทอยู่ตอนนี้ เรียนได้เกรดงั้นๆ แต่ภาษาได้ทั้งอังกฤษและแมนดาริน พอมหาลัยสอบคัดเลือกโควต้า ชีก็เข้าคัดเลือกค่ะพี่ก๋า คนที่เรียนเก่งแต่ภาษายังไม่ค่อยได้ก้เลยพลาดไปเพื่อนหนูได้รับคัดเลือกไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่บรูไน วันที่ 17 ธค.นี้แล้วค่ะ เห็นมั้ยเนาะ ข้อดีของการมีภาษาดี

คุณมาดามเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้หมิง หมิง จริงๆค่ะ ^_^


สุขสันต์วันพ่อนะคะพี่ก๋า เจนกลับโคราชเย็นนี้ค่ะ หลายวันกว่าจะกลับมา ฝากหมิง หมิง ไปดูแลบ้านให้ด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้บ้านร้างนะคะ

ทักทายตอนบ่าย ๆ ๆ ค่ะ...

โดย: Lika ka วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:15:44:38 น.

คุณก๋า เราชอบความหมายแบบมหายานจังเลยค่ะ เรามีหนังสือชื่ออนัตตาทั้งภาษาไทย และอังกฤษ(ให้พ่อเค้า)ของท่านพุทธทาส อ่านตั้งแต่ยังไม่มีลูก พอมีลูก คนถามหลายคนมากว่าแปลว่าอะไร บางคน(หลายคน)ถึงกับไปเสริซหาในเน็ตถึงความหมาย แล้วที่นี่เมื่อเด็กเกิดจะมีการ์ดส่งไปหาเพื่อนๆหรือญาติ เราก็เลยต้องปริ้นท์ความหมายแนบไปด้วย ถ้าได้ฟังความหมายของคุณก๋าก่อน เราคงเอาความหมายนี้ปริ้นท์ไป เพราะเข้าใจง่ายกว่าเยอะเลย ชอบๆๆค่ะ

อ้อ ช่วงนี้คนมาเยี่ยมที่บ้านเยอะมาก และแทบทุกคนสะดุดตากับพู่กันเดียว เราก็พรีเซ้นท์เลยว่าเพื่อนวาดให้ ชอบๆๆอีกเหมือนกัน (ได้อวด ฮิๆๆ)

แค่เด็กบางคนพ่อแม่ไม่ได้มาร่วมงานด้วย
ผมว่าเด็กก็รู้สึกแล้วนะ

หันไปทางไหน พ่อแม่ก็มากันหมดน่ะครับ


ถ้าไปจัดงานซึ้งๆเศร้าๆ
ยิ่งสะเทือนใจเลย


^^^^^^^^

^^^^^

จริงครับพี่..
ผมเองก็ว่าจะไปส่งเฉยๆ แต่พอเห็นพ่อของหลายๆคนมาอยู่ด้วย
ผมเองก็เลยยอมไปทำงานสาย อยู่กะลูกเมียซะหน่อย อิอิ

อ่านแล้วดูดีเนอะ..555+

กว่าจะได้ต้องเป็นดิน "นอกกระถาง"นานค่ะพี่ ถ้าคิดว่าไม่ทำให้หมิงหมิงเหนื่อยใจก็ปล่อยให้เรียนต่อไปได้นะคะพี่ สักวันเมื่อเขาพร้อมและต้องการ ก็ลุกขึ้นมาสู้เองค่ะ

จะว่าไงดีเมืองไทยแย่อย่างนึงในเรื่องการเรียนการสอน อย่างที่เคยบอกพี่ก๋าว่าจำนวนคนในห้องที่เยอะเกินไปทำให้ทำกิจกรรมในห้องเรียนได้ยากลำบาก เพราะถ้้านักเรียนทำไม่ได้กว่าครูจะไล่ตอบไล่อธิบายได้หมดคงหมดเวลาแน่ๆ มันลำบากในหลายๆ กรณีนะ

อีกอันที่แย่คือ นิสัยคนไทยที่ชอบดูถูกคน ครั้นเมื่อพูดผิด จะหัวเราะทันที ตรงนี้ถ้าครูไม่สามารถที่จะปรับทัศนคติของเด็กได้ ทุกอย่างจบเกมทันที

เพิ่งกลับถึงบ้านแล้ววววค่ะ... สวัสดีคุณก๋า
งานวันพ่อ กับเด็กๆ น้องหมิงหมิงสนุกมั๊ยค่ะ
คงมีภาพซึ้งๆ น่ารักๆ มาฝากคุณลุงคุณป้าคุณอา.แถวๆนี้

บทความวันนี้เป็นความคิดเห็นถูกต้องค่า... "เห็นด้วย!"
เรื่องภาษา ไม่มีใครแก่เกินเรียนจร้า เรียนได้ ฝึกได้
อยู่ที่เราให้เวลาความสำคัญเรื่องนี้มากแค่ไหนนะค่ะ....

สวัสดีค่ะคุณก๋า
เด็กๆสมัยนี้โชคดีค่ะ ได้มีโอกาสเรียนภาษาที่สองสามกันมากขึ้น
ภาษาที่สอง ปัจจุบันสำคัญพอๆกับภาษาแม่เลยล่ะค่ะ

ดูแล้วเด็กๆ สนุกและรีแลกซ์มากเลยนะคะพี่ก๋า
ถ้าเป้นอย่างนี้ เรียนได้ผลค่อนข้างแน่ค่ะ

ภาพประกอบชัด สวยมากค่ะ
ขอเอาไปแชร์ค่ะ

สวัสดีจ้ะน้องก๋า

ปิดบ้านน้องก๋าทิ้งไว้ทั้งวัน ถ้าไม่ว่างนั่งอ่านจริง ๆ จัง ๆ พี่จะไม่คอมเม้นท์เด็ดขาด มันติดเป็นนิสัย ไม่ใช่กฎข้อบังคับใด ๆ เรียกว่าใส่ใจทุกภาพและตัวอักษร แต่ถ้าพี่ลืมเอ่ยชมภาพหมิงน้อย ต้องขออภัย เพราะบางทีโดนตัวอักษรดึงความสนใจไป ^^

มีเรื่องมาเล่าอีกแล้วจ้า แต่จำมะได้ว่าเล่าให้ก๋าฟังรึยัง

น้องชายตัวดี เค้าบังคับให้ลูกกินนมจากขวด ด้วยวัย 3 เดือน พึ่งจากแม่วันแรก (แม่ไปทำงาน) น้องชายบอกว่า "เจ้โอ๋ เช้าแปดโมง เที่ยงตรง เย็นห้าโมงนะ" จากนั้นเค้าก็ประเดิมทำให้ดู เช้าแปดโมง

แม่เจ้าโว้ยหลานชั้น ร้องไห้ ไม่ยอมกินนมจากขวด ร้องแบบไม่มีหยุด ตัวแข็ง ลิ้นแข็งแล้วนะเฟ้ย เป็นก๋าจะทำงัย

เป็นพี่ ก็ปัดขวดนมจากมือพ่อมันทิ้งไปซะ แล้วจัดการอุ้มหลานขึ้นมาโอ๋ น้องชายหันมาบอกว่า "อาโกวตามใจหลาน" เฮ้ย ไม่ใช่นะเฟ้ย ขืนเอ็งปล่อยให้ลูกร้องนาน ๆ คอก็เจ็บ พาลจะตัวร้อนเป็นไข้ อาจชักได้ง่าย ๆ

แล้วไอ้ที่สำลักนมอยู่เนี่ย มันจะเข้าปอดนะ เดี๋ยวปอดก็อักเสบติดเชื้อไปกันใหญ่อีก เด็กไม่สบายเลี้ยงง่ายซะที่ไหน

พี่มีเวรเลี้ยงหลานประจำคือวันจันทร์กับอังคาร ส่วนพุธถึงศุกร์แม่พี่จะเป็นคนเลี้ยง เมื่อวานเลยสั่งแม่ไว้ว่า ถ้าหลานไม่ตื่นอย่าปลุกมากินนมแบบตรงตารางเวลาพ่อมัน เอาเป็นว่าตื่นก็ค่อยให้กิน แล้วก็ต้องระวังพ่อมันจะยัดเยียดให้ลูกกินนม หลานจะสำลักบ่อย

(แม่คงค่อนขอดอยู่ในใจว่า อาโกวยิ่งกว่าพ่อมันอีก)

มีอีกเรื่องจะเล่าขอต่อก๊อก 2 นะก๋า

เรื่องนี้ก็เกี่ยวกับภาษานี่หล่ะ

สมัยเด็ก ๆ พี่เกลียดจะตายชักภาษาอังกฤษ ไม่รู้เรียนไปทำไม เพราะตอนนั้นยังไม่ได้ใช้เลย แล้วครูที่สอนก็มีแต่ครูคนไทย ครูต่างชาติยังไม่มีเลย

พอภาคปฎิบัติ เจอฝรั่ง หน้าหอสมุดแห่งชาติ เพื่อนเราก็เยอะแยะ แต่มันดันเล็งเรา คงเพราะมันคิดแล้วหล่ะว่า หมวยนี่หล่ะว้าเก่งสุด หารู้ไม่ว่า หมวยนี่หล่ะว้าโง่สุดในกลุ่มแล้ว เดินทะเล่อทะล่าเข้ามาหา ตอนนั้นฝรั่งมันถามอะไรพี่ก็จำไม่ได้ จำได้ว่าพูดไปว่า "Sorry, I can't speack english." เท่านั้นหล่ะก๋าเอ้ย มันพ่นมาอย่างกะมังกรพ่นไฟ ฮ่วย

สิบปีก่อน แม่พาไปตัดผมที่ท่าดินแดง นั่งเรือจากท่าน้ำนนท์ไป พอถึงโป๊ะที่ท่าดินแดง นั่นงัยเอาอีกแล้วมันล็อคพิกัดมาที่ตรูอีกแล้ว ปรี่เข้ามาหาถามว่าจะไปท่าช้างขึ้นเรือที่ไหน มีโป๊ะหลายอัน เอ่อ งานเข้าแล้ว ไอ้โป๊ะเนี่ยภาษาอังกฤษมันว่าอะไรฟร่ะ สุดท้ายลากมันไปที่โป๊ะซะเลย จบข่าว - -"

ทำไมต้องโดนแบบนี้ประจำเลยน้า อย่าฝากความหวังไว้กับหมวยซิค้า อั๊วม่ายด้ายมาจากสิงค์โปร์หรือฮ่องกงนะค้า

555 ยิ่งพูดยิ่งเมามันส์ ยังเหลืออีกเรื่องอ่ะ ขออีกนิดละกันนะ

สวัสดีมื้อเย็นค่ะพี่ก๋า หวังว่าวันนี้คงไม่เจอม้าพยศจนอดเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังนะคะ

แต่ขอบอกที่บ้านมีเขยฝรั่ง เชอะไม่พูดด้วยหรอก สาบานเลยว่ายังงัยก็ไม่มีแฟนเป็นฝรั่งตาน้ำข้าวเด็ด ๆ

อาทิตย์ก่อน แม่มาเล่าให้ฟังว่า น้าชาย(น้องของแม่) เค้าพึ่งมีลูกอายุได้ 3 ขวบ เขาเอาไปฝากแม่ของภรรยาเลี้ยงอยู่ที่โคราช โอ๋ถามว่า ไม่เอากลับมาเรียนที่กรุงเทพฯเหรอ

เค้าตอบว่า เรียนทางโน้นแหละ จบ ป.6 จะส่งไปเรียนต่อเยอรมัน (น้องสาวแฟนมีสามีเป็นชาวเยอรมัน)

เค้าบอกว่า ลูกจะได้สองภาษา คือไทย กับ ดอยซ์(เนี่ยนะ) - -"

แม่ของโอ๋บอกว่า "เออดีเนอะ เด็กจะได้สองภาษา"

โอ๋บอกแม่ว่า "ไม่ดีหรอก" ต่อไปนี้เป็นมุมมองส่วนตัวนะก๋า มีใครหลายคนที่มีเงินและส่งลูกไปเรียนเมืองนอกตอนเรียนมัธยมต้น เมื่อกลับมา กลับเจอผลกระทบบางอย่างที่ทุกคนอาจมองข้ามไป

สิ่งที่ทุกคนต้องการคือภาษาอังกฤษ เพื่อให้ได้เปรียบทางการงาน ทางการค้า ก็จริงอยู่

แต่ผลเสียคือ เมื่อลูกไปเรียนที่โน่น มีเพื่อนที่โน่น เครือข่ายอยู่ที่โน่น เรียนจบป.ตรี ป.โท กว่าจะกลับมา อย่างน้อยสิบกว่าปี ทางเมืองไทยไม่มีเพื่อน ไม่มีเครือข่าย คุณคิดเหรอว่าจะเป็นประโยชน์ทางการงาน สังคม และการค้า

ไม่รู้ซินะ เพื่อนโอ๋หลายคน เรียนจบป.ตรี และไปต่อโทที่เมืองนอก มีเครือข่ายทางเมืองไทย ยามไปเมืองนอกเหงาก็โทรมาคุยกัน หรือเล่นเน็ตคุยกันตั้งแต่สมัยก่อนที่มี msn พอเรียนจบกลับมา เครือข่ายใหญ่โตมีทั้งเพื่อนทางเมืองไทย และเมืองนอก

เพื่อนทางเมืองไทย คอยให้คำปรึกษาระบบราชการไทย กฎกติกาทางธุรกิจ

เพื่อนทางเมืองนอก คอยเป็นเครือข่ายติดต่อธุรกิจเสริม อย่างขายโมเดล เสื้อผ้าบาร์บี้ เสื้อผ้าhandmade หรือแม้แต่ปรึกษาข้อกฎหมายของบริษัทต่างชาติในไทย

โอ๋ว่าแบบนี้เครือข่ายเยอะกว่า แน่นกว่า และได้เปรียบมากกว่า

โอ๋พึ่งเห็นคุณค่าของคำว่า เครือข่าย ทั้งที่อาจารย์ที่ม.หอการค้าพูดบ่อย ๆ ว่าเราต้องการให้เครือข่ายของคุณกว้างมากพอที่จะทำธุรกิจให้ง่ายขึ้นและเล็กลง

โอ๋สรุปกับแม่ไปว่า ถ้าต้องการสร้างโลกที่ซีกตะวันตกก็ส่งลูกไปเลยตั้งแต่อนุบาล แต่ถ้าคิดจะกลับมาสร้างโลกของคุณที่เมืองไทย ส่งลูกไปเรียนตอนป.โทก็ได้ภาษาเหมือนกัน หรือน้องก๋าคิดว่างัย


จบแล้วฮับ จบแล้วฮับ จะไปทำงานต่อละ บายฮับ

ดีเนาะ ไม่ใช่โรงเรียนนานาชาติ แต่ก็มีครูต่างชาติมาสอน
ละอ่อน ข้อดีเลยล่ะ ที่ทำให้เด็กๆ กล้าที่จะแสดงออก
พอเห็นฝรั่งแล้วไม่วิ่งหนีกันอีกต่อไป
(((ตอนโตนี่หลายคนก็วิ่งเข้าหากันเลยทีเดียว ((ฮา)))

เชื่อไม๊ว่าตอนที่เรียนจบเอกภาษาอังกฤษอังกฤษจากมหาวิทยาลัย หลายคนในห้องร่วมรุ่น ต้องบอกว่าหลายคนมาก ที่สื่อสารไม่ได้ ไม่กล้า กลัวพูดผิด
เพราะตอนเราเรียน จะมีให้ออกไปสนทนาจับคู่กับเพื่อนหน้าชั้่น ท่องให้ครูฟัง เราก็ท่องกันเอาเป็นเอาตาย คือท่องให้ผ่านแค่ตอนนั้น เราไม่ได้เรียนเพื่อจะจำเทคนิคยังไงให้พูดออกมาเป็นธรรมชาติ ตอนนั้นสื่อการเรียนมันก็น้อยด้วย อินเตอร์เน็ตเพิ่งจะมีตอนใกล้จะจบมั้ง เวลาหาทำรายงานอะไรที ก็ห้องสมุดอย่างเดียวเลย เจอฝรั่งทีก็หนีหน้ากลัวเขาจะมาถามแล้วตอบไม่ได้ (แล้วมันจะเป็นได้ไง๊เนอะ)

ตอนจบออกมากดดันมาก เพราะจบเอกภาษาฯ แต่สื่อสารไม่ได้ คนภายนอกมองว่าต้องเก่ง ฮู้ จบเอกภาษาเสียด้วย ต้องเก่งอังกฤษแน่เลย ไปสัมภาษณ์งานกับบริษัทสิงคโปร์ คนสัมภาษณ์ สวย เก่ง คล่องแคล่วมาก เขาถามมา ตอบไม่ได้เลย อายตัวเองมาก ละอายแก่ใจ ทนไม่ได้ ต้องพูดให้ มาพูดได้ตอนหาเพื่อนต่างชาติในไทยตัวเป็น คุยกันบ่อยๆ นั่น แต่ตอนเราเรียนในชั้นมันจะได้พื้นฐานการเขียน การใช้คำ

ท่าทางน้องหมิง หมิงต้องเก่งเหมือนคุณแม่ แล้วอู้เก่งเหมือนอิป้อด้วยป่าว

ทิ้งทวน พี่ชอบโรงเรียนต้นกล้าฮับ ถ้าเค้ารับคนอายุใกล้หลักสี่ก็ดีซิเนอะ 555 จะได้กลับไปเรียนใหม่ดูดิ ภาษาอังกฤษข้างบน บางคำเขียนผิดด้วย กร๊ากกกกก

แฟนคลับเยอะกว่ากันเดอะสตาร์ซะอีก

อีกหน่อยหมิงหมิงช่วยปะป๊าทำบล้อกเป็น English versionได้แน่เลยค่ะ

คนเราสื่อสารกันได้หลายวิธี ทั้งภาษาพูด ภาษากาย ภาษาใจ
555 พูดไม่ได้ ก็ทำท่าแทน ก็หาของกินแก้หิวได้แล้วค่ะ

นอนหลับฝันดีนะคะ

รีบมาส่งเข้านอนก่อนจะออกจากเน็ตจ๊ะ...

อ้าวที่เชียงใหม่ยังไม่ถึง 50 คนเหรอครับ

ที่ กทม. สมัยเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วตอนที่ผมอยู่ม.ปลายยังล่อไปเกือบ 60 คนเลย เลยไม่อยากคิดงว่าปัจจุบันมันจะกี่คนแล้ว

สวัสดีค่ะ

ภรรยาคุณก๋า คิดเหมือนพ่อแม่ฉัน ตอนฉันเด็กๆเลยค่ะ

อยากให้ลูก เรียนรู้หลายๆภาษา ให้เรียนตั้งแต่เด็ก แถมส่งไปอิงลิช แค้มป์ แต่ถ้าถามฉันในวัยนั้น ขอบอกว่า เซ็งโคตรๆ กับการเรียนภาษาที่สอง 555 ขี้เกียจอ่ะค่ะ

สำหรับความคิดฉันนะคะ

ภาษาที่สอง ไม่จำเป็นต้องสอน หรือเร่งให้เรียนรู้แต่ชั้นอนุบาล เริ่มตอนประถม จะดีกว่า เพราะระดับอนุบาล เรียนไปก็เท่านั้น ท่องกันแบบนกแก้วนกขุนทอง
และ เด็กไทยไม่จำเป็นมากมายกับการต้องทุ่มเทเรียนภาษาที่2ให้แตกฉาน ขนาดพูด อ่าน เขียนได้ เหมือนเจ้าของภาษานะคะ (ยกเว้นคนที่คิดว่า ภาษาที่2จำเป็นกับการทำงาน)

ควรเรียนภาษาหลัก ซึ่งก็คือภาษาไทย ให้แตกฉาน เขียนให้ถูกหลักไวยากรณ์ ใช้ภาษาให้ถูกต้อง เพราะเป็นภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน แล้วตามสภาพแวดล้อมของคนไทยส่วนใหญ่ เราแทบไม่ได้ใช้ภาษาที่2 มากมายในชัวิตประจำวัน

555 รู้มากไม่เท่าใช้มากค่ะ

แพทสนับสนุนค่ะคุณก๋า
อาจทำบล้อกสักอาทตย์ละครั้ง
ให้หมิงหมิงทบทวนภาษาอังกฤษที่เรียนมาแต่ละอาทิตย์
อาจเป็นคำศัพท์หรือประโยคสนทนาที่หมิงหมิงจำได้
ให้เค้าเขียนลงกระดาษก้อได้ค่ะแล้วคุณก๋าถ่ายรูปมา
เดี๋ยวนี้พ่อแม่เล่นบล้อกลูกก้อมานั่งข้างๆ
หมิงหมิงจะได้แบ่งปันความรู้ให้เพื่อนคนอื่นด้วย
ขณะเดียวกันก้อได้ทบทวนบทเรียนไปด้วย

เห็นด้วยว่าภาษาสำคัญมาก รู้แค่ภาษาไทยเหมือนอยู่แค่ในกะลาอะ

เดี๋ยวนี้ฝึกกันตั้งแต่เด็ก เด็กสมัยนี้เก่งภาษากันทั้งนั้นเลยครับ
ของผมแค่ภาษาที่สองกว่าจะเอาตัวรอดมาได้ก็แก่เกินจะเรียนภาษาที่สามต่อ จริงๆแล้วอยากรู้ภาษาญี่ปุ่นเหมือนกัน

หมิงหมิง เล่น instgram หรอคะ

มาเยี่ยมแบบเบลอๆ ไม่อยากบอกฝากบ้านเป็นครั้ง
ที่ห้าร้อย แต่พักนี้ไม่ไหวจะเคลียร์หลายอย่างเลยครับ

พี่มีภาษาที่สองกะที่สาม แต่ตอนนี้อยากใช้จริงๆคือ
ภาษาใบ้ครับ อยากเป็นไอ้ตัวปิดปาก ปิดหู ปิดตา
นั่นเลย แงแง

เห็นด้วยครับน้องก๋า ภาษาสำคัญมาก ยิ่งถ้าเปิดการค้าเสรีใครได้หลายภาษาจะได้เปรีบยมากๆเลย กดlikeให้มาดาม 100ครั้งกับเรื่องนี้ครับน้องก๋า ดึกแระหลับกันรึยังฝันดีนะคร๊าบ

มาชวนไปเที่ยวจ้า

หวัดดีเจ้า

บ้านเปิ่นมีงานสัปดาห์หนังสือ เน็ตล่ม

บ่ฮู้เกี่ยวกั๋นก่

ปุ๊เองก็คิดว่า ภาษาที่ 2 ที่ 3 สำคัญจริงๆ เวลาปุ๊ทำงานแทบจะไม่ได้ใช้ภาษาบ้านเกิดเลยคะพี่ ยังนึกเสียดายเลยที่ตอนเรียนไม่ตั้งใจเรียน แต่ปุ๊ก็แอบบอกตัวเองไว้นะ ถ้าปุ๊มีลูกก็จะเน้นภาษาต่างประเทศให้ลูก

แวะมาสงพญาลิงน้อยเข้านอนค่ะ..

วันนี้ท่าทางขวัญจะนอนดึก..

เพราะรู้สึกเจ็บท้อง..

ดาราเดลี่...เค้าลงข่าวซุบซิบว่า

คนดังอย่าง กะว่าก๋า...

รอใครตอบเม้นท์ใคร..อะไรนะคะ..หุหุหุ

เห็นเม้นท์ด้านบนบอกว่า...

นึกถึงอาหาร..ไข่ลูกเขย...

ฝากเตือนด้วยนะคะพี่ก๋า

เพราะเวลาพ่อให้หน้าเค้า พ่อก็คิดถึงอาหารเหมือนกัน

แต่เป็น "อาหารน้องเข้" นะคะ..สนป่ะ สนป่ะ..

อ้าว..มาหาพี่ก๋า

แต่หาเรื่องคนอื่นซะนี่

ไปดีก่าาาา

ฝันดีค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า
ภาษาสำคัญจริงๆอะแหละค่ะ
ยิ่งเดี๋ยวนี้ด้วยแล้ว
ต้องให้ความสำคัญกันหน่อยจ้า

สวัสดีกลางดึกครับ

แง ๆ ๆ ๆ มาเศร้าแทนน้องหมิงหมิง เป็นเด็กดื้อก็งดนิทาน เป็นเด็กน่ารักก็ยังอดอีก สุดสลด ป๊ะป๋าเป็นหวัดได้งายอ่ะ...

เอาเหอะ ๆ หายเร็ว ๆ นะคะ จะได้ให้หมิงหมิงขี่คอเที่ยววันพ่อชดเชย ฝันดีค่ะ

แวะมาชมภาพน้องหมิงหมิงจ๊ะ
พี่อุ้มก็ใกล้จะได้ย้ายจากโรงพยาบาลจุฬา
กลับบ้านเสียที
รอดูสุขภาพของคุณแม่สักพักอ่ะ

----------------------------------------
ขอบคุณสำหรับภาพวาดของหมิงๆค่ะ เดี๋ยวจะเลือกไปใส่กรอบติดที่ร้านค่ะ วันหยุดยาวนี้ มีโปรแกรมไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคะ ครูเกศไปแสดงงานที่หล่มสักสองวัน ในวันที่สี่และห้า จะเก็บรูปมาฝากนะคะ ถือโอกาสพักผ่อนไปด้วยเลย วันนี้ซ้อมเด้กเพื่อแข่งขันในวันที่ สิบสามที่จะถึงนี้ ขาระบมไปเลย ปวดน่องมากๆ สงสัยเพราะเกร็งมากไปเวลารำ อย่างว่า พออายุมากเป็นโน่นเป็นนี่อยู่เรื่อยๆหวังว่าคุณก๋า คงมีความสุขในวันหยุดยาวนี้นะคะ

สวัสดีค่ะมาดาม หมิงหมิง และพี่ก๋า

ขอบคุณพี่ก๋ามากค่ะที่พาหมิงหมิงไปเยี่ยมสองเสมอ

แต่สองเห็นว่ามีอยู่ช่วงนึงที่หมิงหมิงหายไป แต่เป็น Jason Mraz มาแทน

เพิ่งรู้ว่านอกจากข้าวกล่อง, ถุงยังชีพ, และศูนย์พักพิงแล้ว หมิงหมิงก็จำเป็นต่อผู้อพยพเช่นกัน

ขอบคุณมาดาม หมิงหมิง และพี่ก๋ามากค่ะ.

คุงคูคนตี้ใส่เตี่ยวขาสั้นนี่ผ่อท่าจะฮ้อนเน๊าะ ขนนั๊กแต้

หนูเป็นคนที่สนใจวัฒนธรรมและภาษาต่างประเทศมาแต่ไหนแต่ไร วัฒนธรรมและภาษาไทยเราก็สนใจแต่มันไม่ท้าทายเท่า ภาษาเป็นสิ่งที่เรียนไม่มีวันจบ ต้องเรียนไปกว่าชีวิตจะหาไม่ ส่วนตัวหนูคิดว่าคนที่ได้ภาษาเขา จะเข้าใจวัฒนธรรมเขาได้ดีกว่าคนที่ไม่ได้ภาษา ตอนมาอยู่ที่นี่ใหม่ ๆ ได้แต่ภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศสยังติดลบอยู่ ทำให้หนูงงกับวัฒนธรรมและนิสัยของคนฝรั่งเศส งงมาก ไม่เข้าใจวุ้ยยยย ตอนนี้เก็ทละ กลายเป็นแบบเค้าไปละ ฮ่า ๆๆๆ

น้องหมิงมีความสุข

ชอบรูปสุดท้ายของน้องหมิงมากครับ

อรุณสวัสดิ์เจ้า อ้ายก๋า น้องหมิงหมิง มาดาม

เปิดบล็อกนี้ของคุณก๋าแล้วกลุ้มใจ
ตูนก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ใบ้กินเหมือนกัน เฮอ

วันข้างหน้าภาษาต้องสำคัญมากแน่ๆ เลยค่ะ

รีบหาทางเรียนดีกว่าเรา