เงื่อนไขการปฎิวัติ (ตอนที่ 3)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 3

ตอนนั้นโรงเรียนสวนกุหลาบซึ่งเป็นโรงเรียนรัฐบาลที่มีชื่อเสียงมากโรงเรียนหนึ่งกำลังจะเปิดเทอม เพราะเปิดหลังโรงเรียนฝรั่งไม่กี่วัน เมื่อพ่อสั่งผมก็ต้องไป

ผมโดดขึ้นรถรางที่หน้าบ้านเหมือนกัน แต่สวนทางไปอีกทางกับที่จะไปโรงเรียนเก่า ไปลงที่สี่แยกพาหุรัดแล้วเดินต่อไปอีกราว ๆ สี่ห้ากิโลเมตร ไปเขียนใบสมัครเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบได้ทันเวลา พอผมยื่นใบขอสมัครเข้าเรียนให้ครูผู้ปกครองที่นั่งคอยรับใบสมัครอยู่ ท่านอ่านข้อความในใบสมัครของผมอยู่ครู่หนึ่งก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับผมว่า

“ เธอมาจากโรงเรียนเซ็นต์คาเบรียลนี่เห็นจะรับยาก เพราะนักเรียนที่ออกมาจากที่นั้นรู้สึกว่าจะไม่ดี ”

“ ผมเรียนดีครับ “ ผมชี้แจง “ ผมสอบได้ที่หนึ่งทุกครั้ง ได้ติดเหรียญทุกครั้งที่สอบซ้อมและสอบไล่ “

อันนี้เป็นความจริง ผมเรียนเก่ง บราเดอร์รักผม แกเรียกผมไปพบในห้องทำงานทุกครั้งที่ผมสอบได้ที่หนึ่ง แล้วก็เอาตัวเข้าไปกอดจนผมแทบสำลักกลิ่นเสื้อกระโปรงที่แกสวมอยู่ แล้วแกก็ให้สตางค์ผมหนึ่งสลึงเป็นรางวัลทุกครั้ง ผมได้สตางค์จาก บราเดอร์อาจารย์ใหญ่รวมสองสามบาทมั้ง ตั้งแต่เรียนอยู่ที่นั่น

“ ถ้าอย่างงั้นเธอต้องไปเอาใบสุทธิจากโรงเรียนมาให้ดู ทางนี้จึงจะรับเข้าได้ “ ครูอาจารย์ผู้ปกครองท่านพูด มองดูผมอย่างไม่ค่อยจะเชื่อนัก

ใบสุทธินั้นก็คือใบชมเชยจากโรงเรียนที่จะออกให้ก็เฉพาะแต่นักเรียนที่มีความประพฤติดีและเรียนดี เพื่อนำไปแสดงกับสถาบันอื่น และเป็นสิทธิที่อยู่ในความพิจารณาของอาจารย์ใหญ่ของแต่ละโรงเรียน ที่จะออกให้กับนักเรียนคนใดหรือไม่

ผมต้องกลับไปหาบราเดอร์อาจารย์ใหญ่ที่โรงเรียนเซ็นต์คาเบรียลอีก อาจารย์ใหญ่สมัยนั้นท่านชื่อบราเดอร์ ฮิว แบรด์ เพิ่งจะรับช่วงต่อจากบราเดอร์ เฟเดอริค ซึ่งเดินทางกลับไปฝรั่งเศสเพราะหมดเทอม ผมถูกกอดโดยทั้งสองบราเดอร์นี้มาแล้วพร้อมทั้งสตางค์สองสลึงแต่ละครั้งที่สอบได้ที่หนึ่ง

พูดแล้วจะว่าคุย เวลาประกาศผลการสอบในห้องประชุมทีไร พอถึงชั้นที่ผมเรียน ผมก็ลุกขึ้นเดินออกไปได้ทันทีก่อนที่จะประกาศชื่อ ไปยืนหัวแถวที่ริมฝาซึ่งเป็นที่ยืนของผู้ที่สอบได้ที่หนึ่ง ไม่มีที่จะเป็นชื่อใครไปได้

บราเดอร์ ฮิว แบรด์ เห็นผมก็ถึงตัวเข้าไปกอดอีกแล้วถามว่า
“ เธอจะมาสมัครเข้าเรียนต่อหรือ “

ผมบอกว่า “ เปล่าครับ ผมจะมาขอใบสุทธิเอาไปเข้าโรงเรียนอื่น “

“ เธอยังจะเรียนต่อที่นี่ได้อีก “ บราเดอร์พูด “ ครูรู้ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะไปกับพวกนั้น “

“ ผมไปสมัครเข้าที่สวนกุหลาบไว้แล้วครับ “ ผมตอบ “ ทางโรงเรียนให้ผมมาขอใบสุทธิจากบราเดอร์ “

“ มีนักเรียนที่เข้าชื่อออกไปแล้วกลับมาหาครูเพื่อที่จะขอใบสุทธิไปเข้าที่อื่น ครูไม่ออกให้ใครเลย “ บราเดอร์พูดทิ้งไว้แค่นั้น

ผมใจหายวาบ ได้แต่ยืนนิ่ง พูดอะไรไม่ออก

“ เธอยังยืนยันที่จะไปเรียนที่สวนกุหลาบอยู่หรือ “ บราเดอร์ถาม

“ ครับ “ ผมรับออกมา “ ผมได้ลงชื่อไปแล้ว ผมเปลี่ยนใจไม่ได้ เพื่อน ๆ มันจะดูถูกเอา “

บราเดอร์ดึงเอาตัวผมเข้าไปกอดอีกนิ่งนาน แล้วหันเก้าอี้เข้าหาโต๊ะ ดึงเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากลิ้นชักข้าง ๆ ใช้ปากกาเขียนข้อความนบกระดาษแผ่นนั้นแล้วส่งให้ผม พร้อมกับพูดเสียงเบา ๆ ว่า

“ ครูจะออกใบสุทธินี้เป็นใบสุดท้าย เอ้า เอาไป “

ผมยื่นมือไปรับใบสุทธิแผ่นนั้นจากมือบราเดอร์แล้วก้มลงไหว้

“ ขอให้โชคดี และเรียนดีอย่างที่เธออยู่ที่นี่ ครูเสียดายเธอจริง ๆ “

ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันขณะนั้น ตื้นตัน ผมรู้ว่าบราเดอร์รักผม
จริง ๆ แต่ผมได้ตั้งใจเสียแล้ว

ผมได้เข้าเรียนที่สวนกุหลาบสมความตั้งใจ แต่ไปเข้าเอาเทอมที่สอง เพราะตอนนั้น โรงเรียนต่างก็ปิดเทอมที่หนึ่งไปแล้ว เพิ่งจะเปิดเรียนเทอมที่สอง ผมไปต่อชั้น ม. ๔ ครึ่ง ๆ กลาง ๆ อย่างนั้นเอง และข้อสำคัญก่อนที่จะออกไปจากเซ็นต์คาเบรียลนั้น ผมเรียนภาษาฝรั่งเศสอยู่เป็นภาษาประจำชั้น ที่สวนกุหลาบนั้นมีภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก ภาษาฝรั่งเศสจะมาสอนเอาชั้น ม. ๕ เป็นภาษาแถม ผมก็เลยต้องไปเรียนพิเศษที่โรงเรียนกลางคืนแถว ๆ สะพานเสี้ยว คือ โรงเรียนบำรุงวิทยา เพื่อที่จะกวดภาษาอังกฤษให้ทันเพื่อน ๆ ร่วมชั้น

ภาษาฝรั่งเศสนั้นเป็นแม่ของภาษาก็ว่าได้ เพราะใกล้เคียงกับภาษา
ลาตินมาก ฉะนั้นการกวดวิชาของผมจึงไม่ยากอะไร เพียงชั่วเวลาสองสามเดือน ผมก็เรียนมันพวกเพื่อนร่วมชั้นได้ การเรียนภาษาฝรั่งเศสมาก่อนนั้นช่วยได้มากในทางภาษา เพราะภาษาฝรั่งเศสมีการออกเสียงที่ยาก ถ้าไม่ได้เรียนรู้มาก่อนจะออกเสียงอย่างถูกต้องไม่ได้ แต่ในทางตรงข้าม ถ้าได้เรียนภาษาฝรั่งเศสมาก่อนแล้วมาเปลี่ยนเป็นอังกฤษ การออกเสียงให้ถูกต้องนั้นไม่ยากเลย และแทบจะพูดได้ว่า เมื่อเรียนภาษาฝรั่งเศสมาก่อนแล้วมาเปลี่ยนเป็นภาษาฝรั่งอะไรก็ได้ จะออกเสียงได้ถูกต้องทุกภาษาโดยไม่แปร่ง แต่มันก็ได้เฉพาะภาษาที่มีรกรากมาจากภาษาลาตินเท่านั้น เช่น อังกฤษ อิตาเลี่ยน เยอรมัน ฯลฯ

แต่ภาษาไทยยิ่งใหญ่กว่า คนไทยจะพูดภาษาทุกภาษาในโลกได้ชัดหมด เพราะภาษาของเรามีอักษรและวรรณยุกต์ครบถ้วนทุกเสียง ตลอดจนอักขระพยัญชนะที่จะสะกดเขียนเป็นภาษาอะไรก็ได้ทุกภาษาในโลกที่จะให้ออกเสียงเป็นภาษาไทยได้ แต่คนในชาติอื่น ๆ จะมาพูดหรือเขียนไทยให้ชัดเจนในภาษาของเขานั้นไม่ได้

ก็ลองให้ฝรั่งพูดประโยค “ ใครขายไข่ไก่ “ ให้ได้ชัดบ้างซิ เอากันแค่ประโยคเดียวนี่แหละ

Create Date : 04 พฤษภาคม 2553		1 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 0:20:11 น.
Counter : 1487 Pageviews.
Share Tweet