ชัยชนะและความพ่ายแพ้ของ "บุรุษเหล็กแห่งเอเชีย" (ตอนที่ 14)
ชัยชนะและความพ่ายแพ้ของ "บุรุษเหล็กแห่งเอเชีย"
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 14
จี๊ปแดงตรวจการณ์
การออกตะเวนของท่านผู้ช่วย ฯ เผ่านั้น มีการออกตะเวนไปตรวจตามโรงพักต่าง ๆ เป็นบางครั้ง ส่วนมากมักจะไปตอนกลางคืนดึก ๆ ทำให้นายร้อยเวร เวรดึกตามโรงพักต้องคอยนั่งอยู่เวรกันเคร่งครัด จะแอบไปงีบก็ไม่ได้ เดี๋ยวมาตรวจไม่พบก็จะมีเรื่อง
นอกจากตรวจตามโรงพักแล้ว ก็มีการตรวจตามป้อมยามอีกด้วย ป้อมยามนี้เป็นความคิดของท่านผู้ช่วย ฯ เผ่า สั่งให้ตั้งขึ้นตามจุดต่าง ๆ ที่ห่างไกลจากโรงพัก เพื่อช่วยเหลือให้ประชาชนที่อยู่ไกลโรงพักได้ไปแจ้งความร้องทุกข์กับตำรวจที่ป้อมยามได้ ในขณะที่มีเรื่อง ตำรวจประจำป้อมยามจะมีป้อมละสามคน คนหนึ่งนั่งประจำป้อม อีกสองคนผลัดเวรกันออกตรวจตราในรัศมีรอบ ๆ ป้อมเพื่อป้องกันเหตุร้าย และที่ป้อมมีโทรศัพท์พร้อมที่จะแจ้งเหตุไปยังโรงพักได้ทันที
มีอยู่วันหนึ่ง ผมเข้าเวรติดตามเจ้านาย นั่งรถจี๊ปสีแดงประจำตัวออกตรวจตอนตีสอง ตระเวนตรวจไปแถว ๆ ท้องที่ลุมพินี ตอนนั้นยังเป็นสถานีศาลาแดงอยู่ มาถึงแถว ๆ ถนนวิทยุ ที่ป้อมยามบริเวณสี่แยกวิทยุ จี๊ปแดงคันนั้นมาหยุดตรงหน้าป้อมยามนั้น ตำรวจยามประจำป้อมกำลังฟุบหน้าหลับอยู่บนแผ่นกระดานตรงหน้าต่างป้อม หลับสนิท แม้เสียงรถที่มาจอดตรงหน้าป้อมก็ไม่ได้ยิน หมวกวางอยู่ที่หน้าต่างป้อมข้าง ๆ ตัว
ท่านผู้ช่วย ฯ ก้าวลงจากรถ ค่อย ๆ ย่องไปที่ป้อม หยิบเอาหมวกใบนั้นเดินกลับมาที่รถ ขึ้นนั่งแล้วให้รถออกจากที่นั่นไป โยนหมวกใบนั้นข้ามไหล่มาที่ผม
เฮ้ย มึงเก็บไว้ กูจะดูซิว่า มันตื่นขึ้นมา ไม่เห็นหมวกมันจะทำยังไง
จี๊ปแดงคันนั้นก็ออกตรวจต่อไป จนถึงเกือบตีสามจึงกลับบ้านเทเวศร์ นอน
รุ่งเช้า เขาว่าโรงพักศาลาแดงทั้งโรงพักวิ่งกันวุ่น อยู่ดี ๆ หมวกของตำรวจยามที่ป้อมสี่แยกวิทยุ หายไปอย่างไม่มีร่องรอย ตำรวจยามเจ้าของหมวกไม่เป็นอันอยู่สุข ออกถามเพื่อนฝูงว่ามีใครไปล้อเล่นบ้าง ถามกันปากต่อปาก เรื่องก็เข้าหูสารวัตร ตัวสารวัตรจึงรู้ว่าตำรวจยามหลับ จึงโดนมือมืดขโมยเอาหมวกไปได้ แต่ว่ามือมืดนั้นเป็นใคร ต่างก็ออกหาข่าวกันว่อน ตัวสารวัตรก็ออกสืบเองจนได้ความว่า คืนนั้นมีรถจี๊ปสีแดงวิ่งผ่านโรงพักไปในยามดึกไปทางสี่แยกวิทยุ จี๊ปสีแดงคันนั้นมีอยู่คันเดียวในกรุงเทพ ฯ และรู้ ๆ กันอยู่ว่าเป็นรถของท่านผู้ช่วย ฯ เผ่า ใช้อยู่เป็นประจำ และจี๊ปคันนี้มักจะออกตระเวนยามดึกแทบทุกคืน เขาก็สืบกันว่า ในวันนั้นใครเป็นเวรติดตาม ก็ได้ความว่าเป็นผม
ผมก็ได้มีแขกในวันว่างเวร มีแขกมาหาผมที่กอง แขกคนนั้นก็คือสารวัตรศาลาแดงนั่นเอง เขามาถามผมถึงเรื่องที่ตำรวจของเขาถูกขโมยหมวกในคืนนั้น
ผมไม่อยากจะก่อความลำบากใจให้เขา ก็เลยเล่าเรื่องจริง ๆ ให้ฟัง แล้วก็เอาหมวกของยามคนนั้นคืนเขาไป กำชับเขาว่าอย่าไปลงโทษตำรวจมันเลย เพราะแค่นี้มันก็ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เพียงแต่ให้กำชับอย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นอีก เพราะท่านผู้ช่วย ฯ ท่านออกตรวจบ่อย ๆ ไม่รู้จะเป็นวันไหน
สารวัตรศาลาแดงรับหมวกของตำรวจคนนั้นไปจากผม มีท่าทีโล่งอกไป ผมไม่ทราบว่าเขาจะไปเล่นงานนายตำรวจของเขาอย่างไรบ้าง
ผมไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ท่านผู้ช่วย ฯ ทราบ และก็ไม่ได้ถูกถามจากท่านด้วยเมื่อไปเข้าเวร เรื่องก็เป็นอันเงียบ ไปเฉย ๆ เป็นเคราะห์ดีของตำรวจคนนั้นไป
การออกตระเวนเยี่ยมเยียนตามที่ตั้งหน่วยทหารที่เป็นพรรคพวกยังคงมีอยู่เรื่อย ๆ แล้วแต่อารมณ์ของท่านผู้ช่วย ฯ ตำแหน่งของผมก็ยังคงลอย ๆ อยู่อย่างนั้น เป็นประจำกองกำกับการ 2 อยู่ ไม่ได้กระดิกไปไหน และหลังจากการเยี่ยมเยียนเพื่อนฝูงแล้ว บางวันก็ออกตรวจต่อ แต่ไม่เคยพบตำรวจป้อมยามไหนฟุบหลับอีกเลย ข่าวเรื่องหมวกตำรวจป้อมยามหายนี่คงจะถูกกระจายไปตามโรงพักต่าง ๆ ทั่วไปแล้ว แต่ละป้อมจึงมีการรักษาหน้าที่เรียบร้อยดี
| Create Date : 29 มกราคม 2553 |
| Last Update : 29 มกราคม 2553 0:23:48 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1192 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [