ทางเสือผ่าน (ตอนที่ 40)
ทางเสือผ่าน โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 40
อากาศตอนเช้าตรู่สดชื่น ทวน ทองรุ่ง ตื่นออกมาแต่เช้าอย่างเคย เขาออกมายืนสูดอากาศยามเช้าด้วยความเบิกบานใจ หันไปมองทางบ้านข้าง ๆ ซึ่งเป็นบ้านของกำนัน ที่ระเบียงหน้าบ้าน เขาเห็นเด็กสาวลูกกำนันมายืนรับลมอยู่เช่นเดียวกัน บัวหันหน้ามามองเขาแวบหนึ่ง สะบัดหน้ากลับ มองไปข้างหน้าอย่างไม่เอาใจใส่
ทวนหันเดินก้าวลงบันไดบ้านตรงไปที่บ้านกำนัน ก้าวช้า ๆ ขึ้นไปบนบ้าน บัวยังยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิม ไม่เอาใจใส่กับเสียงฝีเท้าที่ก้าวขึ้นมาพ้นบันไดแล้วนั้น ยืนเกาะระเบียงมองไปข้างหน้าเฉยอยู่
บัว ทวนเอ่ยทักขึ้น ตื่นแต่เช้าเหมือนกันหรือ
ก็เห็น ๆ อยู่นี่ บัวสะบัดเสียงตอบ โดยไม่ได้หันมาทางคนพูด
ถามทำไม
ทวนหัวเราะ เดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ อากำนันยังไม่ตื่นอีกเรอะ เขาถาม
จะไปรู้เรอะ เสียงตอบสะบัด ๆ มาอีก ไม่ได้นอนห้องเดียวกัน
เอ็งหาเรื่องข้าแต่เช้า ทวนพูดอยู่ข้าง ๆ พูดกันดี ๆ สักวันไม่ได้หรือ บัว
ที่พูดนี่ยังไม่ดีอีกหรือ จะมาหาเรื่องแต่เช้าหรือยังไง
จะมาขอข้าวเช้ากินอีกสักมื้อ ทวนพูด ยังติดใจข้าวต้มร้อน ๆ มื้อนั้น
เด็กสาวหันขวับมาจ้องหน้า ไปกินข้าวบ้านโน้นมาแล้ว จะมาติดใจข้าวที่บ้านนี้ยังไง ทำไมไม่ไปกินที่หนองตากลับล่ะ
ทวนหัวเราะ เอ็งอย่างอนกับข้านักเลย บัว ข้าจะต้องไปอีกหลายวันนะ
ก็ดีแล้วนี่ พูดแล้วสะบัดหน้ากลับ ไปหากินเอาที่โน่นก็แล้วกัน
เอ็งรู้แล้วหรือว่าข้าจะไปไหน
จะไปไหนพ้น เสียงบัวตอบสะบัด ๆ โดยไม่หันมามอง แม่เหล็กมันอยู่ที่บ้านหนองตากลับ มันก็ต้องดึงเอาไปที่นั่น อยากรู้นักว่ามันมีดีอะไร
ก็เอ็งไปกับข้าดูซี จะได้รู้ว่ามันมีอะไรดี ทวนเย้า
อย่าท้านะ เด็กสาวสะบัดหน้ามามองด้วยสายตาเขม็ง
ไม่ได้ท้า ทวนยิ้ม จะได้รู้ยังไงว่า ข้าไปไหน
เดี๋ยวไปด้วยเสียจริง ๆ เด็กสาวพูดจ้องหน้า อย่านึกว่าพ่อไม่ยอมให้ฉันไป แล้วฉันจะไปไม่ได้ อย่าท้า .. อย่า...
ทวนหัวเราะร่วน ไหนล่ะ ข้าวต้ม ข้าหิวแล้วละ
คนอะไร เด็กสาวพึมพำออกมา แล้วเดินสะบัดไปทางห้องครัว
เสียงกระแอมไอได้ยินมาจากบ้านข้าง ๆ ทวนหันไปมอง ร้อยตำรวจเอกเผชิญออกมายืนยิ้มมองดูเขาอยู่ที่ระเบียงบ้านนั้น
มาที่นี่เหอะ ผู้กอง ทวนตะโกนข้ามบ้านไป
ผู้บังคับกองหนุ่มหันก้าวเดินลงมาจากบ้านทันที ร่างของเขาก้าวพ้นบันไดบ้านกำนันขึ้นมาพอดีกับบัวเดินประคองชามข้าวต้มส่งควันฉุยมาจากครัว
ทวนนั่งลงบนพื้นชานเรือน รับชามข้าวต้มจากมือบัวมาวางบนพื้น เงยหน้าขึ้นพยักกับนายตำรวจหนุ่ม
มากินข้าวต้มร้อน ๆ กัน แย่งกันกินชามเดียวกันนี่แหละ เขาเงยหน้าไปที่บัวซึ่งกำลังหันไปมองนายตำรวจหนุ่มอย่างแปลกใจ บัว ขอช้อนอีกอันซี
บัวหันมาค้อน บ้าน่ะซี คนอะไร
ขอโทษครับ นายตำรวจหนุ่มพูด ขยับจะหันกลับลงไป
ทวนรีบกวักมือเรียก ผู้กอง เขาไม่ได้ว่าผู้กองหรอก มันว่าผมน่ะ ขึ้นมาก่อน
ผู้กองเผชิญยืนลังเลอยู่ที่หัวบันได มองดูบัวซึ่งเดินกลับไปทางครัวที่เพิ่งจะประคองชามข้าวต้มออกมาเมื่อกี้นี้ เขายืนลังเลอยู่ตรงนั้น
ขึ้นมานั่งก่อน ผู้กอง ทวนเรียก ตบที่พื้น
เด็กสาวเดินกลับออกมาอีกครั้ง ในมือประคองชามข้าวต้มควันกรุ่นออกมาอีกชามหนึ่ง พร้อมทั้งช้อนอยู่ในชามนั้น วางชามข้าวนั้นลงบนพื้นตรงหน้าทวน แล้วเดินสะบัด ๆ หายไปในครัว
เชิญซีครับ ผู้กอง ทวนเรียก
ผู้กองหนุ่มก้าวขึ้นมาหา นั่งลงตรงที่ชามข้าวต้มร้อนวางอยู่
เจ้าของบ้านเขาจะโกรธเอาน่ะซี
ไม่หรอก มันงอนไปยังงั้นเอง ทวนหัวเราะเบา ๆ กินกันเถอะ ข้าวต้มร้อน ๆ ฝีมือบัวมันยอด แล้วผู้กองจะติดใจ ให้มันทำให้กินบ่อย ๆ
ผู้กองหนุ่มนั่ง หยิบช้อนที่อยู่ในชามตักข้าวต้มขึ้นใส่ปาก
เยี่ยมจริง ๆ เขาพูดพยักหน้า ทำไมเจ้าของบ้านเขาหนีไปเสียล่ะ
เสียงประตูเปิด คนที่ก้าวออกมาเป็นกำนัน
อ๊ะ มากันแต่เช้าเชียว กำนันร้องทัก อีบัวละซีนี่ที่ยกข้าวต้มมาเลี้ยงแต่เช้า แต่ทำไมน้ำท่าไม่หามาให้ บัวโว้ย ... บัว กำนันตะโกนเรียกลูกสาว
เสียงก้าวเดินดังมาจากทางครัว
เรียกทำไม พ่อ บัวออกมายืนหน้าคว่ำ
ทำไมไม่หาน้ำหาท่ามาด้วยเล่าวะ กำนันพูดกับลูกสาว กินข้าวไม่ให้น้ำ มันยังไงกัน ไปหาน้ำมา ไป๊ แล้วก็ขอข้าวต้มพ่อซักชามด้วย
บัวสะบัดหน้า เดินกลับไปทางครัว ครู่ใหญ่ก็ประคองถาดที่มีชามข้าวต้มส่งควันฉุยมา พร้อมกับแก้วใส่น้ำสามใบวางอยู่ วางถาดลงบนพื้นอย่างกระแทกกระทั้น เดินกลับไปอย่างสะบัด ๆ
มันเป็นยังงี้เอง อย่าไปถือมันเลย กำนันพูด ลงมือตักข้าวต้มในชาม มันทะเลาะกับใครหรือ เมื่อกี้นี้
เปล่าหรอก ทวนพูด
อ้าว แล้วทำไมมันถึงได้สะบัดตูดสะบัดก้นไปยังงั้น กำนันเงยหน้ามองทวน
ฉันก็ไม่รู้ ทวนพูด ก้มหน้าก้มตาตักข้าวต้มใส่ปาก
กำนันมองดูทวนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ส่ายหน้าช้า ๆ
เหมือนแม่มัน ไม่มีผิด กำนันพึมพำออกมาเบา ๆ
ต่างคนต่างตักข้าวต้มร้อน ๆ นั้นเข้าปากเงียบ ๆ ครู่หนึ่งทวนก็พูดขึ้นว่า
อากำนัน เดี๋ยวฉันจะไปแล้ว อย่าลืม ฉันฝากผู้กองเขาไว้ด้วย
กำนันเงยหน้าขึ้นจากชามข้าว เอ็งจะไปสักกี่วัน
ยังไม่รู้เลย อากำนัน แล้วแต่ธุระจะเสร็จเมื่อไหร่ ทวนตอบทั้ง ๆ ข้าวอยู่ในปาก
ถ้าเจอพี่ฝ้ายเขา ก็ฝากความคิดถึงจากข้าไปด้วย ขาดเขาเสียคน ข้าเหงา ๆ ยังไงพิกล มันเหมือนขาดอะไรนะ ข้าก็บอกไม่ถูก เอ็งก็เหมือนกัน ระวังตัวให้ดีนะ ทวน ทำอะไรอย่าประมาท
จ้ะ อากำนัน ฉันขอบใจละ ทวนยกมือไหว้ อากำนัน ให้บัวมันช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินให้ผู้กองเขาด้วย อีผินของพ่อมันก็ไม่อยู่แล้ว พอมันรู้ว่าพ่อยังไม่กลับ มันก็กลับไปบ้านมัน ที่บ้านไม่มีใครเลย ผู้กองเขาก็ต้องอยู่คนเดียว
ไม่เป็นไร ผู้กองพูด ผมพอจะดูแลตัวเองได้ เรื่องเสื้อผ้า ที่อยู่ เรื่องกินนั้น ถ้ามีเครื่องครัว ก็พอจะทำกินเองได้ จะขอมาพึ่งก็เพียงบางมื้อเท่านั้น
มาทุกมื้อแหละดี กำนันพูด ไม่ต้องเกรงใจ ผมจะพูดให้อีบัวมันเข้าใจ มันงอนประเดี๋ยวประด๋าวก็หาย อีเด็กคนนี้มันเป็นยังงั้นเอง ผิดใจหน่อยมันก็งอนตุ๊บป่อง ๆ ไป เดี๋ยวมันก็หาย
ฉันฝากไว้กับอากำนันก็แล้วกัน ทวนพูด บ้านเราจะสงบหรือไม่สงบ อยู่ที่ผู้กองเขาด้วยนะ อากำนัน
เออ ข้าเข้าใจ กำนันพูดพยักหน้าหงึก ๆ ไว้เป็นเรื่องของข้าเอง ผู้กองเจอมันก็พูดกับมันดี ๆ เดี๋ยวมันก็จะพูดด้วยดี ๆ เหมือนกัน มันเป็นยังงั้น ถ้ารู้ใจมัน พูดกับมันไม่ยากหรอก
เอาละ อากำนัน ทวนพูด ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มปิดท้าย ฉันจะต้องออกเดินทางแล้ว เดี๋ยวจะสาย ฉันลาละ
ทวนยกมือไหว้กำนัน แล้วหันมาทางผู้กองตำรวจ
ฝากบ้านกอไผ่ไว้ด้วยนะ ผู้กอง แล้วคงจะได้พบกัน
โชคดีพี่ ผู้กองหนุ่มยกมือไหว้ ขอให้พี่เดินทางโดยสวัสดิภาพ
ทวนชะโงกหน้าเข้าไปพูดเบา ๆ ที่หูนายตำรวจหนุ่ม
ฝากอีบัวไว้ด้วย มันน่ารักนะ
เขาตบไหล่ผู้กองเบา ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดิน หันไปมองทางครัวแว่บหนึ่ง ไม่มีร่างของใครออกมาจากที่นั่น เขาตะโกนเสียงลั่นไปทางนั้น
บัว ข้าไปก่อนนะ
เสียงชามใบหนึ่งแตกดังเผลง ได้ยินมาจากทางครัว ทวนหัวเราะ ก้าวลงบันไดไป
ม้าประจำตัวของทวนถูกนำมาผูกไว้ที่ราวผูกม้าหน้าบ้าน สมุนโจรคนหนึ่งซึ่งมีหน้าที่ดูแลม้าตัวนั้นยืนอยู่ข้าง ๆ ม้า ทวนเข้าไปตบไหล่สมุนคนนั้น แก้บังเหียนม้าที่ผูกอยู่ออก ตรวจตราเครื่องเคราเรียบร้อยแล้วก็ยกเท้าขึ้นเหยียบโกลน ตวัดขาขึ้นนั่งเครื่องอาน ชักม้าก้าวย่างออกไปช้า ๆ
เขาหันหน้ามามองทางระเบียงบ้านอีกครั้งก่อนที่ม้าจะลับมุมบ้านไป
เด็กสาวลูกกำนันยืนมองอยู่ที่ระเบียงนั้น หน้าเง้า
ทวนโบกมือให้เป็นการบอกลา บัวสะบัดหน้าเดินออกไปจากที่อยู่เดิม ไม่เอาใจใส่กับมือที่โบกลานั้น เสียงถ้วยชามกระแทกกระทั้นดังอยู่ในครัว
| Create Date : 04 มกราคม 2553 |
| Last Update : 4 มกราคม 2553 2:00:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 922 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [