จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 10 ตอนที่ 1)
มันหยุดระบายลมหายใจพักหนึ่ง แล้วพูดว่า
ผมปีนกลับออกมาก็ติดเครื่องรถ หมายจะชนประตูให้พัง ผมเปิดไฟใหญ่แล้วเคลื่อนรถเข้าหาบานประตู พอรถเข้าไปจะถึงบานประตู ไอ้ประตูนั่นเกิดเปิดออกเองได้ ทีแรกผมคิดว่ามีใครมาเปิด เอารถเข้าไปแล้วก็ไม่เห็นมีใคร แต่ไอ้ประตูนั่นมันปิดเองอีกทั้ง ๆ ที่ไม่มีคน ผมแน่ใจขึ้นมาว่าต้องมีอะไรที่ไม่ดีแน่นอน ผมก็ชักปืนออกมาถือแล้วค่อย ๆ เคลื่อนรถเข้าไปที่บ้านหลังนั้น เป็นไรเป็นกัน ผมต้องเข้าไปดูให้รู้ว่ามีอะไรที่บ้านหลังนั้นหรือเปล่า ประตูบ้านก็ปิดสนิท เรียกก็ไม่มีใครตอบ มันเงียบก็จริง แต่ผมได้ยินเสียงหึ่ง ๆ ยังเบา ๆ อยู่ข้างใน ผมถีบประตูแรง ๆ สอง สามครั้ง มันก็เปิดผลัวะเข้าไป ข้างในมืด ไม่มีแสงไฟเหมือนกัน ผมคลำหาสวิตช์ไฟอยู่นาน ก็พบมันอยู่ที่ข้างฝา ผมกดสวิตช์เปิดไฟสว่าง เห็นเป็นห้องเก็บเหล้าเรียงกันเป็นแถว ที่เก้าอี้รับแขกมีรอยคนนั่งสองรอยยังปรากฏอยู่ และถ้วยเหล้าก็ยังวางอยู่สามถ้วย สองถ้วยมีรอยคนดื่มไปบ้างแล้ว อีกถ้วยหนึ่งวางอยู่เต็มถ้วยไม่มีรอยถูกดื่ม มีเศษแก้วแตกอยู่ในกระโถน ผมก็คิดดูตามวิธีการสืบสวนว่า ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในห้องนี้แน่ ๆ
เฮ้ย ! มึงเอาแต่เนื้อ ๆ ผมทนไม่ไหว ต้องขัดมันขึ้นมา ไอ้ความคิดในสมองของมึงน่ะ เก็บไว้ก็ได้ กูรู้ละว่ามึงฉลาดกว่าหมา
เจ็บจะตายยังงี้ก็ยังอดไม่ได้ มันทำเสียงดุ ผมขยับขา แต่มันดันไว้แน่น จะฟังหรือเปล่าล่ะ
เออ เออ มึงเล่าไป ผมมองดูมัน เอาไว้กูหายดีเมื่อไหร่ค่อยคิดบัญชีกัน
ผมรู้ว่าหมวดก็รักผมเท่ากับที่ผมรักหมวด มันยิ้มทะเล้น เลิกเตะกันเสียทีไม่ได้หรือ
ผมไม่พูด กวาดสายตาไปทั่ว ๆ ตามใบหน้าของผู้บังคับบัญชาของผม ท่านเหล่านั้นยิ้มชอบใจฝีปากไอ้ทอง ต่างก็ไม่ว่าอะไร ไอ้ทองพูดต่อ
ผมยังได้ยินไอ้เสียงหึ่ง ๆ นั่นอยู่ มันดังมาจากที่ใดที่หนึ่งในห้องนั้นเอง ผมเดินสำรวจดูทั่ว ๆ ก็ไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ เดินตรวจไปตามฝาผนัง ได้ยินเสียงหึ่ง ๆ มันดังมาจากด้านฝาติดกับที่ตั้งบาร์เหล้า ผมแนบหูกับฝาด้านนั้น มันดังอยู่ข้างในด้านหลังฝานี่เอง ผมเดินลูบคลำไปทั่วฝาผนัง ไม่พบอะไร ผมก็มาที่บาร์ที่วางขวดเหล้า ยืนพิจารณาดูไอ้ชั้นที่วางขวดเหล้าเป็นแถว ๆ อย่างละเอียด ไม่เห็นมันมีอะไรที่ผิดปกติ ผมหันกลับมาดูที่บาร์ มันมีปุ่มอยู่สองปุ่มที่ใกล้ ๆ กับบานประตูเล็กที่จะเปิดเข้าไปในบาร์ ผมก็ลองกดดู ปุ่มแรกมันเป็นเสียงกริ่ง พอกดอีกปุ่มดู ไอ้แผงที่วางเหล้ามันค่อย ๆ เปิดพลิกออกมาได้ พอมันพลิกออกมาก็มีกลิ่นเหม็น ๆ โชยออกมา มีกลุ่มควันบาง ๆ ทะลักออกมาด้วย ผมต้องเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาปิดจมูก ผมเข้าไปทางช่องนั้นก็เห็นร่างคนนั่งคอพับอยู่บนเก้าอี้เหล็กกลางห้อง ผมเผ่นเข้าไปทันที หมวดจริง ๆ น่ะแหละ นั่งคอพับอยู่ที่นั่น มือไขว้หลังมีเชือกมัดติดแน่นอยู่ที่ข้อมือ ผมจับยกอุ้มดึงขึ้นทางผนังพิงก็ไม่หลุด แล้วก็ตัวเบา ๆ เสียเมื่อไหร่ ดีที่ว่าเชือกที่มัดเป็นเชือกใหญ่ ปมมันแก้ไม่ยาก แต่กว่าจะแก้ออก ผมก็แทบหายใจไม่ออก จะพับไปอีกคน พอแก้ได้ ผมก็อุ้มขึ้นพาดไหล่ ออกมาทางช่องนั้น ควันแก๊สระเหยออกมาถึงห้องนอกเหมือนกัน ในห้องมันจึงบางลงไป ไม่งั้นก็คงจะแย่ พอออกมาได้ข้างนอก ผมก็เอาหมวดวางนอนที่เบาะหลัง ขับรถบึ่งหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ก็ได้ที่นี่ ได้คุณหมอที่เป็นเวรช่วยไว้ แล้วผมก็โทร ฯ รายงานเข้ากองทันที ให้เวรทางกองรายงานต่อไปยังผู้บังคับบัญชาทุกท่าน ก็แค่นี้แหละครับ
ผู้บังคับบัญชาของผมตบที่แขนผมเบา ๆ แล้วว่า
เราเป็นห่วงคุณมาก เพราะเมื่อรีบมาตามรายงานของหมู่ทอง คุณก็ยังไม่ได้สติ หมอบอกว่าอาการหนักมาก เลือดกำลังจะแข็งตัว และหมดไม่อาจบอกได้ว่า แก๊สพิษที่ดมเข้าไปนั้นเป็นแก๊สชนิดไหน เราก็ให้หมอพยายามอย่างที่สุดที่จะ ต้องช่วยคุณให้ได้ เคราะห์ดีที่ได้หมอฝีมือดี มิฉะนั้นเราอาจจะต้องเสียใจกันไปตลอดชีวิต
คุณพ้นอันตรายแล้วตามที่หมอบอก เราก็สบายใจไปด้วย ผู้กำกับการของผมเป็นคนพูดต่อ ค่อย ๆ ระวังรักษาตัวให้ดี อีกไม่กี่วันก็คงจะเป็นปกติ ผู้การบอกว่าให้คุณลาพักผ่อนได้อีกสักสองอาทิตย์
แต่งานของผมยังไม่เสร็จ ผมพูดออกมาด้วยความแค้นที่อัดอยู่ในอก ผมออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไร ผมจะเริ่มงานต่อทันที
งานชิ้นนี้ไม่ใช่งานเร่งด่วน ผู้การพูด เมื่อคุณเป็นปกติดีเหมือนเดิมแล้ว จึงค่อยคิดกันใหม่ก็ได้
ผมไม่ตอบ - หัวเราะ เสียงหัวเราะที่ดังออกมานั้นมันถูกดันออกมาด้วยความรู้สึกเคียดแค้นข้างใน ผมจะต้องตามผจญมันให้ได้ และที่ผู้การเยี่ยมบอกเอาไว้ว่าไม่ให้ยุ่งกับเสี่ยตั้งนั้น ผมเห็นจะต้องขัดคำสั่งเสียแล้ว เสียงพูดเยาะเย้ยของเสี่ยตั้ง และเสียงพูดของนายอุทิศในห้องที่ผมถูกพันธนาการในคืนก่อนที่จะโดนแผนพิฆาตของเขา มันยังดังก้องอยู่ในหู ผมยอมไม่ได้ เมื่อผมอยู่ เขาต้องไป - และไปทั้งคู่
เอาละ ผมได้ยินเสียงผู้การของผมพูด พลางตบที่แขนผมเบา ๆ ผมจะกลับละ หายเป็นห่วงแล้ว หมู่ทองดูแลนายให้ดี ประโยคหลังท่านพูดกับไอ้ทอง
ผมยกมือไหว้ แล้วกล่าวคำขอบคุณกับผู้บังคับบัญชาของผมทุกคน
| Create Date : 28 สิงหาคม 2552 |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2552 23:12:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 751 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [