เหล็กละลาย (ตอนที่ 7)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 7
ใครน่ะ ผมถามเวโรนิค
เพื่อน หล่อนบอก เขามาอาศัยนอน
อ้าว แล้วยังไงล่ะ ผมถามอย่างรวบรัด
ไม่เป็นไรหรอก หล่อนบอก แล้วหล่อนก็ดึงมือ ทั้งผมและอาดอลฟ์ ให้กลับมาที่ห้องรับแขก
ภาพที่ผมเห็นในห้องนอน ยังคงติดตาผมมา มันน่ากินกว่าแม่เวโรนิค เสียอีก
เรานั่งดื่มและกินอยู่ถึงตีสามเศษ แม่โมนิคก็บอกว่า อยากกลับบ้านนอน
ผมหันไปทางพันศักดิ์ ไปส่งซิวะ ให้ไอ้ดอลฟ์มันขับรถไป
รู้กัน เพื่อนผมคนนี้ มันหันไปพยักเพลิดกับโมนิค บอกว่าจะไปส่งให้ เข้าหล่อนไม่ได้โอ้เอ้ ลุกขึ้นทันที เหมือนคิดอะไรไว้ในใจเหมือนกัน
ทั้งสามคนเขาก็พากันลงไป เหลือผมกับเวโรนิคไว้สองคน
เวโรนิคจัดการออกไปล๊อคประตูห้อง แล้วก็กลับมาหาผมในห้องรับแขก
พอมาถึง หล่อนก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง โดดขึ้นนั่งตักผมทันที ยังกับรอโอกาสนี้มานานหนักหนาแล้ว หล่อนก็ระดมจูบผมจนหายใจหายคอไม่ออก
แม่คนนี้ ลิ้นไวยังกับงู
ผมไม่ยักกะต้องเป็นผู้เริ่มถางทางแฮะ หล่อนวิ่งรี่เข้ามาหาเอง
ผู้หญิงฝรั่งก็ยังงั้น ถ้าเจ้าหล่อนอารมณ์ค้างมาแต่หนไหนก็ไม่รู้ พอได้ที่เขาก็ยังงี้ เหมือนกับหิวโหยมาจากไหน มันก็ทำอารมณ์หดไปได้เหมือนกัน แต่เรามันตั้งใจมาแล้วว่าจะปู๊ดปู๊ดให้มันเห็นฤทธิ์ มันหัวเราะดีนักเมื่อกี้นี้ที่มูแลงรูช
ฟัดกันนัว จนหล่อนหายใจฟืดฟาด
พอได้เวลาพัก ผมก็พูดว่า เราเข้าไปนอนกันในห้องไม่ดีเรอะ
เดี๋ยวก่อน เวโรนิคว่า ประเดี๋ยวคุณก็จะได้นอนที่นั่น เพื่อนของฉันเอาไว้ทีหลัง เดี๋ยวเราจะนอนกันสามคน แล้วคุณจะยุ่งกับเพื่อนของฉันก็ได้ ถ้าเขาไม่ขัดข้อง
รู้ใจผมเสียอีก แม่คนนี้
เดี๋ยวเพื่อนของผมเขาก็จะกลับมารับผม เขาไปส่งโมนิคแล้ว
เขาไม่มาหรอก เขาคงจะนอนกับโมนิค
คุณรู้ได้ยังไง
ฉันรู้ซี
ก็คงจะรู้ ๆ กันอยู่ หรือแอบรู้กันตอนไหนก็ไม่รู้
ถ้ายังงั้น อีกคนก็ต้องเอารถกลับมารับผมอีกนั่นแหละ ผมยังติง
คนรถของคุณ เขาขึ้นมาไม่ได้หรอก หล่อนพูด
ทำไมหล่อนจึงรู้ว่า อาดอลฟ์เป็นคนรถ ผมไม่ได้บอกหล่อนว่ายังงั้น
ทำไมล่ะ เขาเป็นเพื่อนผม
ไม่ใช่หรอก ฉันดูออก เขาเป็นคนขับรถ ไม่ใช่เพื่อนคุณ หล่อนพูดอย่างมั่นใจ เขาขึ้นมาไม่ได้หรอก เพราะฉันล๊อคประตูชั้นล่างเสียแล้วด้วย ให้เขาไปหาที่นอนที่อื่น
ประตูชั้นล่างของแฟลตนี้ เป็นประตูกระจกขนาดใหญ่ และใช้ล๊อคด้วยไฟฟ้าจากห้องของผู้เช่าอยู่ได้ทุกห้อง เมื่อผู้มาหาใครที่ห้องไหน ก็จะพูดจากเครื่องพูด ซึ่งติดอยู่ริมประตูด้านนอกมายังห้องของผุ้นั้นได้ และเจ้าของห้องนั้นก็จะกดสวิทช์ปล่อยล๊อคให้เปิดเข้ามาได้
แล้วผมจะกลับบ้านยังไง ผมชักจะวิตกจริง ๆ
คุณนอนเสียที่นี่ แล้วเช้าตื่นขึ้น ฉันจะไปส่งคุณเอง หรือคุณจะต้องกลับบ้านคืนนี้ คุณมีใครคอยอยู่ที่บ้านยังงั้นหรือ
ผมสั่นศีรษะ ตอนนั้นผมเป็นโสด เพราะเมียยังไม่มา
ถ้างั้นก็นอนเสียที่นี่ ฉันไม่อยากให้คนรถของคุณขึ้นมาบนนี้ เดี๋ยวเขาจะมายุ่งกับเพื่อนของฉัน
ถ้าผมนอนที่นี่ เพื่อนของคุณก็อาจจะถูกยุ่งเหมือนกัน
สำหรับคุณไม่เป็นไร หล่อนว่า หัวเราะเบา ๆ แล้วมือก็เริ่มยุ่งกับกระดุมกางเกงของผม อย่ามัวชักช้าอยู่เลย เดี๋ยวไม่มีเวลาสำหรับเพื่อนของฉันหรอก
หล่อนจะพูดเล่นหรือพูดจริงก็ไม่รู้ จะยังไง ผมก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว ถึงตอนนี้ก็เลยต้องยอม
ยังไม่ทันจะถอดกางเกงออกจากขา เสียงกริ่งในห้องตรงประตูก็ดังขึ้น คงจะเป็นเสียงเรียกจากข้างล่าง
เวโรนิคลุกขึ้นพึมพำ เสื้อแสงของหล่อนหลุดลุ่ยลงมาแล้ว หล่อนเดินไปที่เครื่องพูดหน้าประตูทั้งยังงั้น
หล่อนไม่ได้เดินไปพูด หล่อนเดินไปปลดเครื่องพูดซึ่งมีหูพูดเหมือนโทรศัพท์ออกจากที่
เสียงเรียกเงียบหายไป เป็นอันว่า ผู้ที่ถูกเรียก ไม่ต้องรู้ว่าประตูจะเปิด หรือไม่เปิด
ผมเดาเอาว่า ต้องเป็นอาดอลฟ์กลับมาจะมารับ หรือมาเพราะเจ้าของร่างเปลือยที่เขาเห็นพร้อม ๆ กับผม หรือยังไงก็ไม่รู้
เวโรนิคกลับมาที่ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หล่อนเริ่มลงมือต่อจากที่เราค้างไว้
เสียงโครมครามดังอยู่ข้างล่างเหมือนเสียงกระจกแตก
ผมได้ยิน แต่หล่อนจะได้ยินหรือเปล่าก็ไม่รู้ คงง่วนอยู่กับร่างกายของผมด้วยปากของหล่อนไปเสียทุกหนทุกแห่ง ทุกซอกทุกมุม เหมือนไม่ได้ยิน
จนมีเสียงกริ่งในห้องดัง แสดงว่ามีผู้มาเรียกที่หน้าประตูชั้นบนนี่แล้ว
หล่อนผละจากผม แล้วพึมพำคำสบถออกมาคำหนึ่ง
บอกคนขับรถของคุณให้กลับไปเสีย หล่อนพูดกับผม
เปิดประตู เสียงอาดอลฟ์ตะโกนอยู่ข้างนอก
ให้เขาเข้ามาเถอะ ผมพูดกับหล่อน
ไม่เอา อย่าให้เข้ามา หล่อนสั่นหน้า
เปิดประตูให้ผมหน่อย เมอร์ซิเออร์ คราวนี้ อาดอลฟ์ตะโกนพูดกับผม
ผมลุกขึ้นขยับกางเกงให้เข้าที่
อย่าไปเปิดนะ หล่อนห้ามผม
ผมชักลังเล แล้วตะโกนตอบอาดอลฟ์ออกไปว่า กลับไปเถอะ ไม่ต้องรอหรอก
เปิดประคตู เมอร์ซิเออร์ เสียงอาดอลฟ์ตะโกนมา ผมต้องเข้าไปพบหน่อย
ผมหันไปทางเวโรนิค
ให้เขาเข้ามาเถอะน่า เขาอาจมีอะไรจะพูด
ไม่เอา เขาจะเข้ามาเล่นงานเพื่อนของฉันน่ะซี ฉันรู้ หล่อนพูด ฉันจะบอกตำรวจงั้น
หล่อนซอยเท้าถี่ ๆ เข้าไปในห้องนอน
ผมตามเข้าไป มันอยากเข้าในนั้นอยู่แล้ว
| Create Date : 24 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 24 กรกฎาคม 2553 5:45:34 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 780 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [