พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนจบ)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 69 (ตอนจบ)
กัณหากำลังจะก้าวตามลงไป ผมเรียกเบา ๆ หล่อนชะงัก หยุดมองผม
เดี๋ยวทานอะไรกันบนนี้ดีกว่าครับ ผมพูด พร้อมกับลุกขึ้น วางโทรศัพท์เข้าที่ ผมจะลงไปสั่งก๋วยเตี๋ยวมาเอง
ผมเดินหลีกหล่อนลงไปข้างล่าง ผมรู้จักร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นอยู่แล้ว ผมสั่งแห้งชามน้ำชามสองชุด ให้เด็กที่ร้านเอาขึ้นไปให้ พร้อมทั้งน้ำแข็งใส่น้ำชาสองที่ด้วย
เมื่อผมกลับขึ้นมา กัณหานั่งอยู่ที่โต๊ะของหล่อน สายตาของหล่อนที่มองผมนั้นมีแววอ่อนโยน หล่อนเลื่อนเครื่องพิมพ์ออกไปข้าง ๆ เปิดช่องว่างบนโต๊ะไว้พอสำหรับวางของกิน
ผมเดินเข้าไปลากเก้าอี้ที่หน้าโต๊ะผมไปด้วยตัวหนึ่ง นั่งลงบนเก้าอี้นั้นข้าง ๆ โต๊ะ
รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่ผมถังแตก แล้วคุณกรุณาสั่งก๋วยเตี๋ยวมาเผื่อวันนั้น ผมพูด มองตาที่ยังไม่ถอนไปจากนัยน์ตาผมคู่นั้น วันนี้ ขอให้ผมเลี้ยงคุณตอบแทนเถอะครับ
หล่อนยิ้ม รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ครั้งแรกของหล่อนที่ผมได้รับ
ยินดีด้วยค่ะในความสำเร็จของคุณ หล่อนพูด นัยน์ตาของหล่อนยืนยันความจริงใจ
หล่อนได้ยินทุกคำพูดที่ผมพูดทางโทรศัพท์ ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับงานอย่างนั้น
ขอบคุณครับ นัยน์ตาของผมบอกถึงความจริงใจเหมือนกัน
ผมก็ยังบอกตัวเองไม่ได้ว่า ผมจะจริงจังกับหล่อนไปถึงขั้นไหน ผมยังไม่อยากให้หล่อนมาเสี่ยงกับความไม่เอาไหนของผม และผมก็ยังรักชีวิตที่ผมเป็นอยู่ ยังไม่อยากเปลี่ยนแปลงมัน
ผมหยุดความสัมพันธ์ระหว่างหล่อนกับผมไว้เพียงเท่านั้น จะไม่ก่อให้เกิดเงื่อนไขชีวิต ทั้งของหล่อนและของผมมากไปกว่านี้ เราจะคงไว้แต่ความเป็นเพื่อน
ผมเชื่อว่ากัณหาจะเป็นเพื่อนที่ไว้วางใจได้สำหรับผม หล่อนได้จัดระบบชีวิตของผมมาแล้วหลายครั้ง
ผมไม่ปฏิเสธว่า ผมไม่รักหล่อน แต่ความรักของผมมันยังไม่ควรจะบานปลายออกไปมากกว่านี้ เอาไว้ให้ผมเป็นหลักเป็นฐานมากกว่านี้ และเบื่อชีวิตโสดเสียก่อน ค่อยคิดกันใหม่
ผมเคยถูกความผิดหวังรังแกมาแล้วโดยผู้หญิงคนหนึ่ง ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกัณหา
เรานั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันเงียบ ๆ นึกถึงความหลังยามที่ผมถังแตกคราวนั้น จนถึงขนาดต้องใช้น้ำประปาลูบท้อง แล้วหล่อนก็ได้ช่วยผมไว้ในช่วงวิปริตครั้งนั้น ครั้งที่ผมเพิ่งจะย่างขึ้นมาบนสำนักงานนี้วันแรก
ผมว่าหล่อนก็คงกำลังคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้นเหมือนกัน เพราะผมสังเกตเห็นหล่อนแอบมองผมเป็นพัก ๆ แล้วอมยิ้ม ผมอ่านสายตาของหล่อนออก ผมชินกับสายตาที่พูดได้คู่นี้เสียแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างจบลงด้วยความสำเร็จอันไม่คาดฝัน และผมก็กำลังจะได้เริ่มอนาคตใหม่ ก็เห็นจะต้องลาคุณ ๆ ไปเสียที จนกว่าผมจะมีอะไรใหม่ ๆ มาเล่าให้คุณ ๆ ได้อ่านกันอีก เราจะพบกันในวันนั้น ถ้าผมไม่มีอันเป็นไปเสียก่อน
สวัสดีครับ
- จบบริบูรณ์ -
| Create Date : 15 กรกฎาคม 2553 |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2553 0:41:20 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1260 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
หวังงว่าคงชอบ ส่งเมฺนต์มาบ้างนะคะ
และโปรดติดตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ
กำลังเตรียมเรื่อง เหล็กละลาย ซึ่งเป็นตอนต่อจาก 13 ปี กับบุรุษเหล็กแห่งเอเชีย ค่ะ
ขอเวลา 2-3 วันนะคะ
แล้วพบกันค่ะ