เงื่อนไม่มีปม # 7 เรื่อง รักของตำรวจ (ตอนที่ 1)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์เมื่อ ปี พ.ศ. 2516
เรื่อง ความรักของตำรวจ (ตอนที่ 1)
นายร้อยตำรวจโท ทวน เทพไท ยกมือขึ้นเคาะบังตาห้องนั้น ก่อนที่จะได้ยินเสียงร้องเชิญของเจ้าของห้อง ซึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้บังคับการ เขาเปิดบังตา ก้าวเท้าเข้าไปอย่างองอาจ โค้งคำนับเมื่อเข้าไปอยู่ในระยะอันสมควรจากโต๊ะทำงาน
ผู้บังคับการ ยศ นายพันตำรวจเอก เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เมื่อเห็นว่า ผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นใครก็ยิ้ม ถอดแว่นออกวางข้าง ๆ กองเอกสารตรงหน้า แล้วพูดว่า
นั่งซิ คุณทวน
ทวน เทพไท โค้งอีกครั้ง ก่อนที่จะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้
ผู้บังคับการเปิดลิ้นชักข้าง ๆ ตัว หยิบเอาซองกระดาษขนาดย่อม ๆ ออกมา ยื่นส่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาตรงหน้า พูดขึ้นว่า
เงินรางวัล คดีฝิ่นเถื่อน ที่คุณได้ร่วมจับกุมเมื่อสองเดือนก่อน เพิ่งจะตกมา ในซองนี้เป็นส่วนของคุณ หนึ่งพันสองร้อยบาท เซ็นรับเสียด้วย
ผู้บังคับการเลื่อนกระดาษเปล่าแผ่นหนึ่งมาให้ตรงหน้า
ทวน เทพไท รู้สึกว่า มือของเขาค่อนข้างจะสั่น เมื่อเอื้อมไปรับซองบรรจุเงินจำนวนนั้น เขารู้ตัวว่า ตัวเองตื่นเต้นกับจำนวนเงินรางวัลรายนี้ ซึ่งเป็นรายแรกของเขามาก และหนึ่งพันสองร้อยบาทในสมัยนั้น ปี ๒๕๘๔ เป็นจำนวนที่เทียบไม่ได้กับสมัยนี้ มันเป็นสมัยที่น้ำแข็งเปล่าราคาเพียงถ้วยละสตางค์แดงเดียว และบ้านหลังงาม ๆ หลังหนึ่ง อาจจะสร้างได้ด้วยเงินเพียงสามพันบาท
เขาเซ็นรับ โดยเขียนข้อความบนแผ่นกระดาษที่ผู้บังคับบัญชาเลื่อนมาให้นั้น แล้วหยิบซองบรรจุเงินมาสอดใส่ลงไปบนกระเป๋าบนของเครื่องแบบที่เขาสวมอยู่
ไม่นับมันเสียก่อนหรือ ผู้บังคับการของเขาพูดอย่างอารมณ์ดี
ไม่จำเป็นกระมังครับ ทวน ตอบอย่างนอบน้อม
ผู้บังคับการยื่นมือออกมาตรงหน้า
ผมขอแสดงความยินดีด้วย และหวังว่า คุณคงตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ราชการให้เข็มแข็งยิ่ง ๆ ขึ้น
ทวน ลุกขึ้นยืน เขาส่งมือออกไปสัมผัสกับมือของผู้บังคับการ พร้อมกับโค้งศีรษะ เขาเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว จึงไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากเขา
เท่านั้น ไปได้แล้ว คุณทวน ผู้บังคับการของเขาพูด
ทวน โค้งคำนับอีกครั้ง ก่อนที่จะก้าวออกมาจากห้องนั้น
หัวใจของ ทวน พองคับอก เมื่อเขาก้าวออกมาจากกองบังคับการ เขาตบกระเป๋าข้างที่บรรจุซองเงินนั้นอย่างให้แน่ใจว่า มันยังอยู่ที่นั่น เขาต้องดีใจเป็นพิเศษ เพราะมันเป็นเงินที่เขาเฝ้ารอคอยมานาน ตั้งแต่ได้จับกุมฝิ่นเถื่อนรายใหญ่นั้น เขาแน่ใจว่า เขาจะต้องได้รับเงินรางวัลก้อนหนึ่ง และไม่นึกว่ามันจะมากถึง หนึ่งพันสองร้อยบาท... ไอ้ทวนโว้ย ... เขาพูดกับตัวเอง... นี่มันเศรษฐีเข้าไปแล้วนี่หว่า...
เขาตรงไปที่รถสปอรต์ ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นเดียวของเขา ที่จอดอยู่หน้ากองบังคับการ รถคันนี้ ทวน ซื้อมันมาจากเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งมีรถเกินความต้องการ ด้วยราคาที่ถูกเป็นพิเศษ เขาเป็นนายตำรวจที่ยังหนุ่มแน่น ชอบความสวยงามและความโลดโผนเยี่ยงคนหนุ่มทั้งหลาย
สิ่งที่ทวนตั้งความหวังและความต้องการไว้ ตั้งแต่เขายังเป็นนักเรียนสามัญ หัวสวมหมวกฟางอยู่นั้นก็คือ เมื่อทำงานมีเงินเดือนเมื่อไร จะต้องมีรถยนต์สปอรต์สักคันหนึ่งให้ได้
เขาเริ่มเก็บหอมรอบริบ เมื่อออกมาเป็นนายร้อยตรี ได้เงินเดือน แปดสิบบาทใหม่ ๆ จนกระทั่งถึงเงินเดือนละ ร้อยยี่สิบ เขาต้องใช้เวลาถึงสามปี กว่าจะเก็บเงินได้ แปดร้อยบาท เพื่อซื้อรถคันนั้น ทวน จึงรักมันมาก เขาจะต้องดูแลขัดถูมันด้วยตัวเองทุกวัน
ทวน เทพไท ก็เหมือนนายตำรวจหนุ่ม ๆ ทั้งหลายในสมัยนั้น เขาไม่เคยรู้จักคำว่า คอรัปชั่น หน้าที่ของเขาต้องมาก่อนสิ่งอื่น และเงินเดือน แปดสิบบาทสมัยนั้น มันเพียงพอที่เขาจะไม่ต้องหาทางอื่นอีก มันมากพอที่จะทำให้เขาสามารถรักษาเกียรติของนายตำรวจชั้นสัญญาบัตรได้ โดยไม่ต้องทุจริตต่อหน้าที่
| Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2555 3:09:35 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1147 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [