เหล็กละลาย (ตอนที่ 37)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 37
เมื่อลูกเมียมาอยู่กันพร้อมหน้า ชีวิตราตรีของเราก็ต้องหยุด สะดุดลงอย่างเงียบเหงา ตกค่ำก็ดู ที วี เย็น ๆ ก็นั่งมองดูทะเลสาบหน้าบ้าน หายหน้าหายตาไปนาน พวกแฟนก็โทรศัพท์มาหา แม่โมนิคโทรฯ มาก่อน ผมต้องเป็นฝ่ายรับสาย แม่นี่ก็จะพูดกับแฟนให้ได้ ถามว่าหายไปไหนกันหมด ไม่รู้มันไปได้หมายเลขโทรศัพท์ของเรามาจากไหน ถามมันก็ไม่บอก ผมจะบอกไปตรง ๆ ก็ไม่รู้จะสบอารมณ์เพื่อนหรือเปล่า จะบอกมันว่ายังไง เพื่อนก็ไม่บอก โทรศัพท์ดังทีก็ผวา ผมต้องรับสายคนเดียว แม่นั่นก็ตื้อ จะพูดกับปองปองให้ได้ ผมก็ต้องบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย ๆ วันหนึ่ง ลิลลี่โทร ฯ มา ผมก็รับสายอีก นึกว่าเป็นโมนิค ลิลลี่บอกมาว่า เขาจะกลับฝรั่งเศสแล้วในวันพรุ่งนี้ มาพบกันหน่อยหรือ ผมก็บอกไปตรง ๆ ว่า ไปไม่ได้หรอก เมียมาแล้ว หล่อนก็ว่า ถ้ายังงั้นถือโอกาสลาเสียเลย ผมก็ถามว่า โอเรอวัวร์ หรือ อาดิเออ
ลิลลี่บอกว่า เห็นจะเป็น อาดิเออ แล้วหัวเราะกิ๊ก โอเรอวัวร์ นั้นเป็นแต่เพียง ลาก่อน อาจจะพบกันอีก แต่ อาดิเออ นั้นก็คือ ลาลับไปเลย ไม่ต้องพบกันอีกแล้ว ลากันทางโทรศัพท์แล้ว แม่ลิลลี่ก็ส่งข่าวว่า เวลานี้รู้หรือเปล่าว่า โมนิคเข้าโรงพยาบาลประสาทไปแล้ว เกิดอาการคลุ้มคลั่ง ติดต่อปองปองไม่ได้ ไม่รู้ไอ้ปองปองไปทำทีเด็ดอะไรไว้กับแม่นั่น ถึงกับคลุ้มคลั่ง ผมแอบบอกมัน มันก็ไม่ว่าอะไร หัวเราะชอบใจไปเสียอีก
ก็เป็นอันว่า ชีวิตของเราเข้าระเบียบเสียที ไม่กระโดกกระเดกเหมือนเมื่อตอนมาถึงใหม่ ๆ
อยู่กับบ้านกับช่องมันก็มีความสุขไปอีกอย่างหนึ่ง แต่ยังไง ๆ ก็อดคิดถึงเมืองไทยไม่ได้ ที่บ้านมักจะได้ต้อนรับคนไทยที่ผ่านไปผ่านมาบ่อย ๆ บางคนไม่เคยรู้จักกันเลยก็มี แต่เขาได้รับคำแนะนำจากพรรคพวกทางเมืองไทยว่า ถ้ามาถึงเจนีวาแล้วก็ควรจะไปที่บ้านเลขที่ ๗๒ เก เดอ โคโลนญี ริบทะเลสาบ ไปอาศัยอาหารไทยที่นั่น เพราะ มีนายตำรวจไทยใจดีไปลี้ภัยอยู่ที่นั่น และบ้านนั้นอาหารไทยอร่อยมาก และลูกสาวสวยถึงสามคน
ไม่แต่พวกคนไทยในเมืองไทย พวกนักเรียนไทยในยุโรป หรือที่ไหน ๆ ในต่างประเทศ ถ้าผ่านเจนีวา เป็นต้องแวะมาที่บ้าน มาขอข้าวไทยกิน ส่วนจะแอบมาดูหน้าลูกสาวคนสวยทั้งสามคนของเราด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบได้
พวกนักเรียนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนก็มาก เด็ก ๆ พวกนี้ เราก็ต้อนรับ กลายเป็นสถานทูตสาขาย่อยไปเสียแล้ว มากินอยู่หลับนอนเหมือนที่ทำการสถานทูตไทยไปเลย บางทีก็นอนกันที่ห้องรับแขก บางทีก็เอาเต็นท์มากางนอนกันที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ถ้าหลายคนหน่อย มายิงปืนลมกันเล่นอยู่หลังบ้านบ้าง มาตีแบดบินตันด้วยกันบ้าง ทำให้หายเหงาไปได้
พวกนักเรียนชายไทยที่อยากมาดูหน้าลูกสาวของเรา อาจขยาดกันบ้าง เพราะลูกสาวของเราทั้งสาม ต่างยิงปืนลมได้แม่นกันทุกคน ผมกับไอ้อ้วนก็เป็นคนหวงลูกสาวเสียด้วย ก็หนวดกระดิกกันไปบ้าง
พวกนักหนังสือพิมพ์ที่เดินทางเข้าไปหลังม่านเหล็กและม่านไม้ไผ่ (ตอนนั้น จีนกับรัสเซียยังไม่แตกคอกัน) จะด้วยคำเชิญของสองประเทศนั้นหรือเปล่า ผมก็จำไม่ได้ พอไปถึงแล้ว รัฐบาลก็จะเอาเรื่อง ประกาศออกมาว่า พวกที่เดินทางไปนี้ กลับเมืองไทยจะต้องถูกจับเข้าคุกหมด
ก็แปลก ทำไมตอนไป ให้เขาออกไปได้ ขากลับ จะจับเขา
Create Date : 05 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 5 ตุลาคม 2553 2:42:45 น. |
|
1 comments
|
Counter : 768 Pageviews. |
|
|
|