เงื่อนไม่มีปม # 1 คนแก่ เมียสาว ชายชู้ และทางออก (ตอนที่ 5)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์เมื่อปี พ.ศ. 2516
เรื่องที่ 1
ตอนที่ 5
ผู้หญิงคนนั้นเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่มีค่าสำหรับผม
จอมพูดต่อไปอีกด้วยเสียงเรียบ ๆ ที่ความอดทนของเขากลั่นกรองออกมาได้ ผมอยากจะขอร้องให้คุณเห็นแก่คนแก่ ๆ อย่างผม
มันเป็นคำพูดที่จอมรู้ว่า ตัวเขาเองแสร้งพูดขึ้นเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายหนึ่งย้อนกลับมา และสร้างความเจ็บปวดให้แก่เขา
เขาต้องการความเจ็บปวดมากกว่านี้อีกสักหน่อย เพื่อที่จะได้ทำอะไร ๆ ลงไปเพื่อแก้ความเจ็บปวดนั้นให้สาสมกัน มันเป็นนิสัยของจอมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
เขาจะไม่ร้ายกับใครถ้าใครคนนั้นไม่ร้ายกับเขาก่อนอย่างถึงขนาด และสิ่งที่จอมเตรียมไว้สำหรับคนคนนี้ มันร้ายเกินกว่าที่เขาจะทำลงไปได้ หากว่าความเจ็บปวดของเขายังไม่ถึงขนาด เขาไม่ใช่คนใจร้ายอำมหิต แต่ถ้าเขาได้รับความบีบคั้นที่หัวใจมากกว่านี้อีกสักหน่อย จอมคิดว่าเขาทำได้อย่างที่ตั้งใจจะทำ
ฝ่ายชายหนุ่ม หัวเราะเบา ๆ ให้กับคำพูดเชิงขอความเห็นใจนั้น เขามองดูจอมอย่างหมิ่นเหม่ สายตาอย่างนี้มันเชือดหัวใจจอมได้พอแรง
ผู้ชายเรา ถ้าให้ความสุขกับเมียอย่างเพียงพอ เธอคงจะไม่ต้องวิ่งไปหาที่อื่น
คำพูดที่ประกอบสายตานั้นยังคงเชือดยิ่งไปกว่าอีก
คุณไม่เห็นแก่ความสุขของเมียคุณบ้างหรือ
เราอยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว เขาไม่เคยแสดงความไม่พอใจอะไรออกมา และเขาก็ไม่เคยเป็นอย่างนี้ "
จอมพูดออกมาเท่าที่ความตั้งใจของเขาจะบังคับได้
เขาเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่ผมรักมาก และคุณก็ยังหนุ่มแน่นพอที่จะหาผู้หญิงอื่น ๆ ที่ดีกว่านี้ และสาวกว่านี้ได้อีกมากมายนัก ส่วนผม ...
จอมขบฟันนิดหนึ่งตอนนี้
ผมหาที่ไหนอีกไม่ได้แล้ว ผมแก่เกินที่จะหา
แต่ว่า ผมก็รักหล่อนเหมือนกัน และหล่อนก็รักผม
ผู้ตอบยิ้มน้อย ๆ ประกอบคำพูด มันจึงดูคล้ายไม่มีความจริงจังอะไร
จริงหรือที่ว่า คุณรักหล่อน
ผมบอกหล่อนเช่นนั้นเหมือนกัน
มันเป็นคำตอบที่ไม่ใคร่จะตรงกับคำถามนัก และผู้พูดก็ต้องการที่จะให้เป็นเช่นนั้น
จอมเข้าใจความหมายของมัน ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ได้เห็นธิดาเป็นสิ่งที่มันจะจริงจังด้วย เพราะมันได้ง่าย ก็คงจะถือเป็นเครื่องเล่นอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง
ไม่จริงหรอก เขาพูดออกมา คุณไม่ได้รักหล่อน และหล่อนก็ไม่ได้รักคุณ หล่อนอาจจะเพียงแต่ต้องการความหนุ่มของคุณที่หล่อนยังไม่เคยได้ และคุณก็ถือหล่อนเป็นของเล่นอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง หล่อนต้องการความคุ้มครองจากคนที่หวังดีต่อหล่อน และคนคนนั้นคือผม
ถ้าเช่นนั้น หล่อนจะวิ่งมาหาผมทำไม
นั่นมันเป็นแค่ความต้องการสิ่งที่แปลก ๆ ใหม่ ๆ ที่หล่อนยังไม่เคยพบเห็นเท่านั้นเอง ผมรู้จักเด็กคนนี้ดี
เขาว่า คุณเลี้ยงแกมาตั้งแต่ยังเล็ก ๆ
เสียงนั้นถามอย่างแฝงการถากถาง
ถูกต้องแล้ว ผมเลี้ยงเขามาตั้งแต่ยังเล็กๆ
ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ อีก พูดว่า
คุณไม่น่าที่จะทำให้ความสาวของหล่อนสั้นถึงอย่างนั้น
มันไม่ใช่ปัญหาที่ผมอยากจะพูดกับคุณ เสียงของจอมชักจะขุ่น
ยังไงหล่อนก็เป็นของผม ผมควรที่จะจัดการอย่างหนึ่งอย่างใดกับคุณไปแล้ว ตั้งแต่ผมรู้เรื่อง การที่ผมให้โอกาสคุณ เชิญมาพูดขอร้องดี ๆ อย่างนี้ก็ไม่มีผัวของเมียคนไหนเขาทำกันแล้ว
ขอบคุณละครับ ผู้พูดก้มศีรษะอย่างยียวน แทนที่จะเห็นใจ
และการที่ผมยอมมากับคุณนี่ทำให้ผมเสียเวลาไปมากเหมือนกัน มันถึงเวลาที่ผมจะซ้อมวงดนตรีของผมแล้ว และผมอยากจะขอลา
แปลว่า เราตกลงอะไรกันไม่ได้ และคุณจะไม่ยอมเลิกติดต่อกับหล่อน ยังงั้นหรือ
เสียงของจอมกลับราบเรียบลงอย่างเดิม เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา
ผมคงจะเลิกเมื่อถึงเวลาอันสมควร คุณไม่ต้องกังวลหรอกเรื่องนั้น ผมไม่รักษาหล่อนไว้นานนักหรอก
มันเป็นคำพูดที่ยะโสพอดู และจอมคิดว่า พอแล้วสำหรับความต้องการของเขา
เขาลุกขึ้นยืนช้า ๆ
ผมจะไปส่งคุณ ไปซิ
| Create Date : 29 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 1 มกราคม 2555 0:49:32 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 754 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [