จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 14 ตอนที่ 5)
ผมกลับมานั่งที่เดิมของผม แม่ต๊อยจบเพลงจับปูดำ ฯ นี้เป็นเพลงสุดท้าย หล่อนกำลังนวยนาดมาที่โต๊ะผมนั่ง พอมาถึงก็ลากเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ ๆ ผม
ไปไหนมาน่ะ พี่ หล่อนพูดทันทีที่ก้นถึงที่นั่ง แต่งตัวเสียหล่อเชียว
ไปงานเลี้ยงของพ่อยอดขมองอิ่มของต๊อยมาน่ะซี ผมตอบ ตามองผ่านถ้วยเหล้ามายังหล่อน เขาเลี้ยงฉลองสายสะพาย
สายสะพายอะไร พี่ หล่อนสงสัย แล้วก็ใครที่พี่เรียกว่า ยอดขมองอิ่มของต๊อย
เครื่องยศใหญ่ที่เขาได้รับน่ะซี ผมทำท่าสะพายเฉียงให้หล่อนดู ยอดขมองอิ่มนายอุทิศ เสี่ยใหญ่ของต๊อยคนนั้นนั่นไง เขาเลี้ยงฉลองเมื่อกี้นี้
หล่อนซัดต้นแขนผมเผียะใหญ่
ห้ามไม่ให้เอ่ยชื่อถึงเขาให้ต๊อยได้ยินแล้วยังไง เขาจะได้สายซักกี่สาย ต๊อยก็ไม่สน แล้วไปงานของเขาได้ยังไง
เขาเชิญไป ผมตอบสั้น ๆ
หล่อนมองดูผมทั่วใบหน้าอย่างไม่เชื่อ
อย่าเลย ไม่เชื่อหรอก หล่อนว่า ไปงานอะไรมาน่ะซี แอบไปหาไอ้เก๋มาหรือเปล่า
ผมไม่ตอบ นั่งยิ้มผ่านถ้วยเหล้ามาที่หล่อนเสียยังงั้น ก่อนที่จะเทเหล้าลงลำคออึกใหญ่
หล่อนซัดแขนผมอีกเผียะใหญ่
ใช่แล้ว ไอ้เก๋ไม่มาทำงานหรือยังไง ถึงได้หลุดมาที่นี่
ผมไม่ตอบคำถามนั้น กลับถามไปว่า
เพลงจับปูดำ ขยำปูนา ที่ร้องเมื่อกี้ ใครขอให้ร้อง
ต๊อยอยากร้อง ก็ร้องเอง ทำไมต้องรอให้ใครขอ หล่อนตอบหน้าตาเฉย
ผมชักจะเชื่อแล้วว่าแม่คนนี้ต้องเป็นคนของผู้การเยี่ยมอีกคนหนึ่ง ไอ้เพลงนี้ อยู่ ๆ จะต้องขึ้นมาเองนั้นผมไม่เชื่อ ร้องทีไร เดินไปหมุน ๑๒๓ เป็นได้เรื่องทุกที อีตาผู้การคนนั้นต้องคอยรับอยู่ มันเป็นเรื่องบังเอิญไม่ได้ แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่ แสดงความยินดีเสียด้วยที่งานของผมเสร็จ เขาไม่มีเรื่องอื่นที่จะแสดงความยินดีกับผม
ผมมองแม่ต๊อยนิ่งอยู่ ส่งเสียงหัวเราะหึ ๆ ออกมา แม่ต๊อยหลบตา
ไม่สั่งอะไรให้ต๊อยดื่มมั่งเหรอ หล่อนต่อว่าออกมา ตาลอยเชียว ไอ้เก๋มันสิงอยู่ในหัวใจหรือยังไง จับได้เมื่อไหร่ละก็ คอยดูนะ
อยากดื่ม ทอม คอลลินส์หรือยังไง ผมเลี่ยงไปเสียโน่น
ไม่ต้องทอม คอลลินส์ก็ได้แล้วล่ะ เห็นหน้าก็อยากจูบอยู่แล้ว
หล่อนค้อนประกอบคำพูด กลัวแต่ว่าจะได้กลิ่นไอ้เก๋ติดแก้มมาเท่านั้นแหละ คืนนี้ไปไหนไม่ได้นะ คอยกลับพร้อมต๊อย เดี๋ยวต๊อยร้องอีกรอบเดียวก็กลับได้ คอยอยู่นี่แหละ "
ไอ้ทองไม่พูดไม่จากับใคร มันกำลังเคี้ยวข้าวผัดจานใหญ่อยู่ตุ้ย ๆ ผมไม่รู้ว่ามันแอบสั่งมาตอนไหน มั่วแต่วุ่น ๆ อยู่กับแม่ต๊อย ไอ้นี่มันช่วยตัวมันเองได้
ผมสั่งน้ำแข้งเปล่าใส่ถ้วยเล็กมาให้แม่ต๊อย แล้วรินวิสกี้เพียว ๆ ลงไปในถ้วยสองเป๊ก ส่งให้หล่อน
ลองวิสกี้ ออน เดอ ร๊อค ดูมั่ง เข็มข้นดี แต่ต้องค่อย ๆ บรรจงจิบนะ
แม่ต๊อยมองดูถ้วยที่ผมส่งให้ ค่อย ๆ ยกมันขึ้นมาจิบ ทำหน้าเบ้ แล้ววางถ้วยลง
ไม่ไหวหรอก พี่ บาดคอ
ค่อย ๆ จิบ เขย่าแก้วให้มันเคล้ากับน้ำแข็งที่ละลายอย่างช้า ๆ เสียก่อน แล้วบรรจงจิบน้อย ๆ ต๊อยจะพบว่ารสมันละมุนละไม ค่อย ๆ จางลงทีละนิดเมื่อดื่ม ๆ ไป
แล้วพี่ทำไมไม่ดื่มมั่งล่ะ
พี่มันจิบทีละนิดไม่เป็น ขืนผสม ออน เดอ ร๊อค เทพรวดเดียวก็ตาตั้ง ไปต้องไปถึงไหน
แม่ต๊อยยกถ้วยค่อย ๆ จิบอีกครั้ง วางถ้วยลง คราวนี้หล่อนพยักหน้า
ดีพี่ รสมันเข้มข้นดี ค่อยจางกว่าเมื่อกี้นี้
ก็เหมือนกับรสรัก จิบแรกมันคมบาดใจ แล้วมันก็จะค่อย ๆ หวานขึ้นทีละนิด ผมว่า พลางยกถ้วยเหล้าของผมชูให้หล่อน
พี่ขอแสดงความยินดีกับต๊อย เรื่องที่จะหมดภาระทางใจเสียที
หมดภาระทางใจอะไรอีกล่ะ พี่ หล่อนมองดูผม
ต่อไปนี้ จะไม่มีใครมาเป็นเจ้าชีวิตของต๊อยอีกแล้ว ผมพูดช้า ๆ
ต๊อยไม่เข้าใจ นัยน์ตาของหล่อนควานหาความหมายคำพูดของผมที่นัยน์ตาผม
นายอุทิศไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว ผมพูด มองดูหล่อน
พี่หมายความว่ายังไง
เขาตายเสียแล้วเมื่อกี้นี้เอง เป็นลมตายคาไมโครโฟน
แม่ต๊อยหัวเราะ ยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มตามคำชวนของผม วางถ้วยลงพูดว่า
ตลก พี่ยอดนี่ทำตลกได้ต่าง ๆ ตำรวจเขาเก่งกันยังงี้ทุกคนหรือ พี่
ดีใจไหมเล่า ถ้าเขาตายจริง ๆ
หล่อนไม่ตอบคำถามของผม ใช้สายตาควานหาความจริงจากนัยน์ตาขอผมอย่างเก่า ก็บอกแล้ว นัยน์ตาของผมมันอ่านออกง่าย ๆ เสียเมื่อไหร่ แล้วหล่อนก็หัวเราะชอบใจ ไม่เชื่อ
เดี๋ยวต๊อยจะไปคุยกับแขกคนอื่น ๆ ก่อน แล้วก็จะเลยขึ้นไปร้องรอบสุดท้ายเลย พี่อย่าไปไหนนะ คอยต๊อยอยู่ที่นี่แหละ ดูแก้วเหล้า ออน เดอ ร๊อค ไว้ให้ต๊อยด้วย
พูดแล้ว หล่อนก็ลุกขึ้นไปเดินคุยกับแฟน ๆ ของหล่อนตามโต๊ะต่าง ๆ โต๊ะละสอง-สามนาที แม่คนนี้แฟนเยอะ
ไอ้ทองอิ่มข้าวแล้ว มันกำลังรินเหล้าง่วนอยู่ มองดูผมแล้วพูดว่า
หมวดจะไปนอนกับแม่ต๊อยนี่จริง ๆ หรือ
แล้วมึงจะทำไม ผมตอบมันด้วยคำถาม
ไม่ทำไมหรอก ฆ่าคนมาหยก ๆ ยังจะไปนอนกับผู้หญิง มันทำเสียงดุ ๆ โบราณเขาถือ พักซักวันนึงเหอะ กลับบ้านนอนพักผ่อนจิตใจดีกว่า "
มึงมันเป็นพ่อกู หรือลูกน้องกูกันแน่ ผมเขี่ยมันด้วยมือฝรั่ง
ไหนเมื่อกี้ว่า แล้วแต่ผมจะพาไปไหนไงล่ะ
เออ แล้วไง
กลับบ้านเหอะคืนนี้ เชื่อผม แล้วแม่คนนี้แกก็เป็นเมียเสี่ยนั่นเขาไม่ใช่หรือ
มึงรู้ได้ยังไง ผมชักสงสัยว่ามันรู้ได้ยังไง
มีอะไรมั่งที่ไอ้ทองควรรู้แล้วไม่รู้ มันทำท่าขึงขัง กลับบ้านเหอะ หมวด เฉ่งเงินแล้วลุกไป อย่าทันให้เขาตั้งตัวติด "
ไอ้นี่มันดูทิศทางลมเก่ง ผมเองก็ชักจะเพลีย ๆ ใจกับเรื่องหนัก ๆ ที่เพิ่งจะโยนทิ้งไปได้นั่น ผมตกลงใจเชื่อมัน เรียกบ๋อยมาคิดเงิน กลับไปพักผ่อนก็ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้ผมจะต้องไปพบผู้การเยี่ยมแต่เช้าอีกด้วย
ผมออกจากซิลเวอร์ สตาร์มาโดยแม่ต๊อยยังวนเวียนเพลินอยู่ตามโต๊ะ ขึ้นนั่งรถได้ ไอ้ทองก็ออกรถอย่างไม่รอช้า มันพาผมไปที่บ้านกักกันพยานหลังนั้น มันนอนเป็นเพื่อนผมอยู่ที่บ้านหลังนั้นด้วย
ผมสั่งให้หมู่เทียมปลุกเจ็ดโมงเช้า แล้วก็หลับเป็นตาย
| Create Date : 07 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 7 ตุลาคม 2552 1:51:11 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 767 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [