ทางเสือผ่าน (ตอนที่ 20)
ทางเสือผ่าน โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 20
บัวนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ข้าง ๆ กำนันผู้พ่อโดยไม่ได้เอาใจใส่กับข้าวปลาอาหารที่เพียบพร้อมกลางวงนั้น เสือฝ้ายเอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า
พรุ่งนี้ ข้าว่าจะออกเดินทางแต่เช้า
อ้าว ไปไหนอีกละ พี่ฝ้าย กำนันชะงักมือที่กำลังจะคว้ากับแกล้มตรงหน้า
ไปบ้านหนองตากลับ เสือพูดยิ้ม ๆ
ไปทำไม ไหนว่าจะพักให้หายเหนื่อยก่อน กำนันพูดมือยังค้าง
ข้าจะไปรับเด็กที่นั่น สัญญากับมันไว้ว่าจะกลับไปรับมัน เสือพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
ก็จะค้างอยู่ที่นี่ทำไมเล่าลุง บัวกระแทกเสียงขึ้นมา ไปเสียเดี๋ยวนี้เลยซิ เดี๋ยวจะมีคนใจขาดตายกลางวงนี่หรอก
ว่าแล้วก็หันไปส่งสายตาค้อนขวับเอาที่ทวน
เสือฝ้ายหัวเราะลั่นชอบใจ ทวนนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา ตั้งหน้ายกจอกเหล้าขึ้นดื่ม มือคว้ากับแกล้ม ไม่เอาใจใส่กับคำพูดพ่อและบัว
ทั้งพ่อทั้งลูกเลย บัวกระแทกเสียงออกมา เดี๋ยวฉันก็กลับขึ้นเรือนเสียหรอก ทีนี้อย่าไปตามเสียให้ยาก
เออ นั่งเหอะ บัว เสือฝ้ายหัวเราะร่วน ข้าล้อเล่นเท่านั้นแหละ ไอ้ทวนมันบ่นมาตลอดทาง ว่าเมื่อไหร่จะถึงบ้านซักที ไม่รู้ว่ามันคิดถึงใคร
บัวค้อนขวับ
เขาจะรีบต่อไปที่หนองตากลับเร็ว ๆ น่ะซี
ทวนหัวเราะ
หยุดเสียทีเถอะพ่อ เดี๋ยวก็ไม่เป็นอันกินกัน เฮ้ย เขาหันไปตะโกนทางเบื้องหลัง เพลงรำวงขึ้นเสียทีซีโว้ย ฟังเสียงเพลงดีกว่าเสียงทะเลาะ
เสียงฉันมันไม่เพราะเหมือนเสียงคนบ้านหนองตากลับนี่ยะ บัวตวัดหางเสียงขึ้นมา
เสียงโทนรำมะนาดังขึ้นทันที เพลงรำวงก็ดังขึ้นครื้นเครง หญิงในวัยกลางคนคนหนึ่งเข้ามาข้าง ๆ ทวน คู้เข่าลงสะกิด
รำวงกับฉันเถอะพ่อทวน แม่บัวคงไม่ว่าอะไรนะ
บัวหันไปค้อนแม่เฒ่าคนนั้น
ฉันไม่ใช่เจ้าของเขานี่ยะ เจ้าของเขาอยู่โน่น ชี้ไปทางเหนือหัวไปข้างหลัง แล้วหันมาค้อนเอาที่ทวน
ทวนลุกขึ้นยืน สลัดแข้งขา แล้วเดินตามแม่เฒ่าคนนั้นออกไป วงรำก็เริ่มขึ้น สมุนเสืออีกหลายคนลุกขึ้นโค้งพวกผู้หญิงออกร่วมรำตามเสียงเพลง วงรำค่อย ๆ เพิ่มจำนวนขึ้นจนเต็มลาน เป็นที่สนุกสนานกันทั่วหน้า
ที่วงของเสือฝ้าย กำนันเขยิบเข้ามาใกล้เสือพลางพูดเบา ๆ ว่า
พี่ฝ้าย ตอนไอ้ทวนมันอยู่ฉันยังไม่อยากพูด ฉันอยากให้พี่ฝ้ายรับรู้ไว้คนเดียว ตอนที่พี่ฝ้ายยังไม่กลับมาและบ้านเราไม่มีคนอยู่มากนัก เพราะพากันไปตามพี่ฝ้ายนั้น ตำรวจมันมาที่นี่
ตำรวจที่ไหน เสือถามขึ้นมาทันที
ตำรวจมาจากบางกอก เขายกกำลังมาเป็นกองใหญ่ อาวุธครบมือ เขามาตามหาพี่ฝ้าย กำนันเล่า ฉันไม่อยากให้ไอ้ทวนมันรู้ เดี๋ยวมันจะเสียใจ
ไอ้ตำรวจที่มันให้ข้าปล่อยไปนั่นน่ะซี
นั่นแหละพี่ฝ้าย คงจะยังงั้น เขามาค้นทุกบ้านหาตัวพี่ฝ้าย เมื่อไม่พบ เขาก็ยกกำลังออกมุ่งไปทางทิศตะวันตก ฉันคิดว่าจะสวนกับพี่ฝ้ายเสียอีก
ก็ไอ้ทวนอีกนั่นแหละที่ให้ข้าหลบลงใต้ ไอ้เฟี้ยมมันส่งไอ้ยงมาสืบความก่อนแล้ว รู้ว่าตำรวจยกกองมา ข้าน่ะอยากสวนทางกับมัน แต่ไอ้ทวนมันให้หลบลงใต้เสียก่อน มันว่าเรายังมีธุระที่จะต้องเอาของมาแจกพวกชาวบ้านอยู่ ไม่น่าจะสวนกับมัน เสือพยักหน้าช้า ๆ
ความจริงก็ถูกของมัน ขบวนของเรายังใหญ่มากตอนนั้น เพราะข้าได้ข้าวของทองหยองมาจากบ้านไอ้ม้วนหลายเล่มเกวียนอย่างที่เอ็งเห็นตอนขามานี่ มันก็เป็นภาระอยู่เหมือนกันถ้าเกิดอะไรขึ้น ข้าก็ต้องเชื่อมัน
มันอาจจะย้อนกลับมาอีกก็ได้ เมื่อไม่พบพี่ฝ้าย กำนันว่า
ให้มันย้อนกลับมาจริง ๆ เหอะ เสือตบเข่าฉาด ที่นี้แหละสนุก ฮ่า ฮ่า
ความนี้ พี่ฝ้ายอย่าให้ไอ้ทวนมันรู้นะ กำนันสำทับ ถ้ามันรู้เข้าเดี๋ยวจะเสียการ ไม่รู้ว่ามันจะเอายังไง แต่ถ้าพี่ฝ้ายสั่งมันก็คงจะต้องทำตาม
เสือฝ้ายตบเข่ากำนั้นเบา ๆ
เออ ข้าจะไม่บอกให้มันรู้ และข้าจะเตรียมการของข้าเอง ข้าจะส่งคนย้อนกลับไปสืบข่าวให้รู้แน่ว่า มันจะย้อนกลับมาเมื่อไร ข้าว่ามันต้องย้อนมาแน่ ไอ้ตำรวจคนนั้นมันลั่นคำพูดไว้ ถ้าไม่เพราะไอ้ทวน ไอ้ตำรวจคนนี้เป็นผีไปแล้ว ไม่รู้ไอ้ทวนมันจะเก็บของมันไว้ทำไม
ฉันได้ยินว่า เขาช่วยชีวิตพ่อทวนไว้ไม่ใช่หรือ ไอ้กำนันที่นั่นมันจะยิงไอ้ทวนบนบ้าน พอดีไอ้นายร้อยคนนั้นอยู่ก็เลยขัดขวางเอาไว้ ใช่ไหมพี่ฝ้าย
ข้าไม่เห็นตอนที่มันขัดขวางไอ้กำนัน ข้ามารู้ทีหลัง ข้าเลยส่งไอ้กำนันนั่นไปเมืองผี แล้วไอ้ทวนมันก็ให้ปล่อยไอ้ตำรวจนั่นไป เฮ้อ
คุยอะไรกันอยู่นะพ่อ เสียงบัวซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้น ก้มหัวซุบซิบกันนานแล้ว
ไม่ใช่เรื่องอีเด็กที่หนองตากลับนั่นหรอกน่ะ เสือฝ้ายตอบ หัวเราะร่วน
ลุง บัวส่งเสียงดัง ฉันถามดี ๆ นะ อยากรู้ว่าคุยอะไรกัน เห็นทำหน้าเครียดทั้งลุงและพ่อ ถามดี ๆ กลับตอบรวน ๆ
ตอนที่พวกตำรวจมา อีบัวอยู่หรือเปล่า เสือถาม
อยู่ มันอยู่กับฉันบนบ้าน ฉันห้ามมันไว้ไม่ให้ตกใจ ตัวฉันเองก็ต้องไม่รับว่าเป็นใครตอนที่ตำรวจคนนั้นมันถาม มันยังบ่นว่า บ้านนี้ไม่มีทั้งกำนันและผู้ใหญ่บ้าน ก่อนที่มันจะยกขบวนกันออกไป ท่าทางมันรับร้อนมาก
คุยกันเองตำรวจมาค้นที่นี่ละซี บัวพูด มันยกกันมายังกับจะมาปล้น ถ้าพ่อไม่ห้ามฉันไว้ ฉันก็อยากจะล้อเขาเล่นเหมือนกัน พวกเราอยู่กันไม่กี่คน ก็ตามไอ้ยอมออกไปช่วยลุงกันแทบหมดบ้าน มีเหลืออยู่ไม่ถึงสิบ มีแต่ผู้หญิงกับเด็ก ไม่งั้นก็สนุก
นั่นแหละ ข้าก็ต้องคอยห้ามไอ้พวกที่เหลืออยู่นั่นไว้เหมือนกัน กำนันผงกหัวพูด ไอ้พวกนี้มันก็ร้อนกันทุกคน จะสู้มันได้ยังไง มันยกกันมาเหมือนจะออกศึก ทั้งกำลังคนและอาวุธ
ดีแล้ว พ่อกำนัน เสือตบเข่ากำนัน เอาไว้มันย้อนมาเมื่อไรค่อยเห็นกัน
| Create Date : 24 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 3:31:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 657 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [