เงื่อนไม่มีปม # 2 ไอ้จ้อน (ตอนที่ 2)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ประพันธ์เมื่อปี พ.ศ. 2516
เรื่อง ไอ้จ้อน - ตอนที่ 2
ไอ้จ้อนมาสิงสู่อยู่อย่างนี้ จนมันกลายเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งของสโมสรไป สมาชิกส่วนมากเริ่มรู้จักกับมัน และมันก็ดูเหมือนจะพยายามที่จะทำความรู้จักกับสมาชิกทุกคนของสโมสร โดยเฉพาะกับสมาชิกที่ชอบใช้สโมสรตอนดึก ๆ
มีสมาชิกกลุ่มหนุ่มของสโมสรที่ชอบใช้สโมสรเป็นที่พบสังสรรค์กันเป็นประจำหลายกลุ่ม โดยใช้ที่ของสโมสรอยู่จนถึงดึกดื่นในบางคืน พอได้เวลาดีก็จะพากันออกตระเวนกลางคืน บางคนทิ้งรถของตัวไว้ในบริเวณสโมสร แล้วไปรถคันเดียวกับเพื่อนคนใดคนหนึ่ง ขากลับ เพื่อนก็จะมาส่งที่หน้าสโมสร แล้วตัวเองก็เดินเข้ามาเอารถ
ตอนนี้แหละที่ไอ้จ้อนจะต้องวิ่งปราดเข้ามา
ตอนที่เจ้าของรถกำลังยักแย่ยักยันหน้ายันหลัง ไขกุญแจรถของตัวเองอยู่ มันจะทำเสียงคำรามในลำคอ แล้วใช้ปากของมันดุน ๆ ที่ขาของสมาชิกผู้นั้น ทำท่าเหมือนจะกัด ถ้าไม่ชิงเรียกชื่อมันก่อนที่มันจะดุนเกินสามครั้ง ไอ้จ้อนจะกัดทันที
มันเฝ้ารถให้สมาชิกที่ทิ้งรถไว้เสียอีกด้วย
ฉะนั้น สมาชิกทุกคนของกลุ่มหนุ่มเหน้านี้ จำต้องทำความรู้จักกับไอ้จ้อนไว้ คนไหนที่ประพฤติเช่นว่านี้บ่อย ๆ จนไอ้จ้อนจำได้ มันก็จะหมอบดูเฉย เมื่อเจ้าตัวกลับมาไขกุญแจรถตอนใกล้ ๆ แจ้งนั้น และถ้ายันหน้ายันหลังอยู่นาน เพราะความมึนเมาถึงขนาด ไอ้จ้อนจะค่อย ๆ ลุกเดินเข้ามาหา แล้วแหงนคอมองดู
มันคงจะแปลกใจ ว่าไอ้คนนี้มันเล่นอะไรอยู่
ผมเคยทิ้งรถไว้ในบริเวณสโมสรอย่างว่านี้เหมือนกัน
วันหนึ่ง บังเอิญวันนั้นผมนุ่งกางเกงขาสั้นผิดกับวันอื่น ๆ พอผมกลับเข้ามาจะเอารถที่จอดทิ้งไว้ เดินเข้ามาจวนจะถึงที่ที่จอดรถ ไอ้จ้อนวิ่งปราดเข้ามาอย่างรวดเร็ว แบบจะเข้าชาร์ชข้าศึก ปรี่เข้ามาหาผม ผมต้องรีบเรียกชื้อ ไอ้จ้อน ออกไปดัง ๆ เพียงครั้งเดียว
ไอ้จ้อนเบรกพรืด สี่เท้ายันดิน ตังโก่ง แล้วมันก็ค่อย ๆ วิ่งเหยะ ๆื กลับไปยังที่ของมันนอนอยู่ที่เดิม ทำไม่รู้ไม่ชี้ พอผมเดินมาจะเรียกยามเพื่อเอากุญแจรถ ไอ้จ้อนรีบลุกขึ้น แล้วเดินถอยหนีไป ทำท่าระวังระไว มันคงกลัวว่าผมจะทำอะไรมันสักอย่าง ในฐานะที่มันจำผมไม่ได้
มันยังฉลาดไม่ถึงขนาดที่จำรถของสมาชิกได้ทุกคันที่เคยมาจอดทิ้งไว้ตอนดึก ๆ มันจึงต้องวิ่งมาดูทุกครั้งที่มีใครมาที่รถ แล้วใช้วิธีไต่ถามอย่างที่ว่ามานั้น คือดุนด้วยปากดูก่อน ถ้าไม่รู้จักชื่อ ไอ้จ้อน มันจึงจะจัดการ
ถ้ามันฉลาดได้ถึงขนาดนั้น มันก็ต้องเป็นยอดหมา
สมาชิกบางคนถูกไอ้จ้อนเล่นงานเอาเหมือนกัน โดยเฉพาะรายที่เพิ่งริประพฤติเอาอย่างเพื่อนฝูง เพราะไม่รู้ว่า การที่ไอ้จ้อนเอาปากมาดุน ๆ นั้น มันทำอะไรของมัน มันไม่ได้ดม มันเอาปากดุน ๆ เอา ยังกับจะกัดจริง ๆ
นึกว่าไอ้จ้อนมันทำเล่น ๆ จึงทำเฉย ๆ อยู่ ไอ้จ้อนก็เล่นเข้าให้
ยามได้ยินเสียงเอะอะของคนที่ถูกกัด ลงมาไล่มัน ไอ้จ้อนจึงรู้ว่ามันกัดผิดเสียแล้ว มันจะวิ่งหนีไปซ่อน จนกว่าเจ้าของรถจะเอารถออกไป มันจึงกลับมาอยู่ยามของมันต่อไป
มันก็ทำหน้าที่ของมันอย่างหมา ๆ
จะเอายังไงกับมัน !
| Create Date : 05 มกราคม 2555 |
| Last Update : 8 มกราคม 2555 3:24:41 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 612 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [