บันทึกจากถังขยะ ตลกสังคม เรื่องที่ 2
เรื่อง บันทึกจากถังขยะ
เมื่อเช้านี้ เด็กที่บ้านผมวิ่งเลิ่กลั่กมาหาผม ส่งสมุดเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่งให้ แล้วว่า
คุณครับ ผมพบสมุดเล่มนี้ในถังขยะเมื่อกี่นี้ตอนค้นหาของในถัง ผมอ่านไม่ออก เลยเอามาให้คุณ
ผมรับสมุดมาจากเขา เป็นสมุดเล่มพกขนาดเล็ก ๆ ปกสีน้ำเงินกะทัดรัด เปิดออกดู ผมก็เห็นมีข้อความเขียนด้วยลายมือขยุกขยิก แต่พออ่านออก ข้อความที่บันทึกไว้ค่อนข้างกระท่อนกระแท่น แสดงว่าเจ้าของบันทึกคงไม่ใช่บุคคลชั้นที่ได้รับการศึกษาอย่างดี แต่พอได้เนื้อถ้อยกระทงความ ถึงจะขาด ๆ หาย ๆ อ่านแล้วก็พอสนุก ผมจะถอดข้อความออกมาให้อ่านเล่นกัน ตบแต่งตัวสะกดการันต์และข้อความเสียใหม่ให้อ่านรู้เรื่องดังนี้
ชีวิตโว้ย ชีวิตกู ซ่าไปมันก็ไม่ดีโว้ย หน้าแรกเขาเขียนไว้อย่างนี้ วันที่ก็ไม่ได้ลงไว้
พลิกหน้าต่อ ๆ ไป เรียงตามลำดับแต่ละหน้า หอที่จะแกะออกมาได้ว่า
เงินจาง นางก็จร จำมาจากหลังรถบรรทุก มันเข้าทีดีเหมือนกัน เพราะมันเหมือนกู
หน้าที่สองมีแค่นี้ วันที่ก็ไม่มีอีกเหมือนกัน
มันทำกูได้ กูก็ทำกับมันบ้าง ระวังตัวให้ดีเถอะมึง อีดอก คำสุดท้ายนี้คงหมายถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
บ้านก็ไม่มีอยู่ แล้วกูจะนอนที่ไหนวันนี้ นึกออกแล้ว ไปบ้านไอ้ย้งดีกว่า ไอ้ย้งนี่คงจะเป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง
ไอ้ย้งเพื่อนยาก มันยังดีกับกู ให้ที่กูซุกหัวนอน แต่มันให้อยู่ได้สองสามวันเท่านั้น ก็จะต้องขยับขยายต่อไปอีก มันว่ามันก็จน กินแค่สองปากกับเมียมันก็จะแย่อยู่แล้ว ดีแต่ว่ายังไม่มีลูก แต่กูว่า มันหึงเมียมันมากกว่า เมียมันสวยดี แต่ยังไงก็สวยสู้อัดอกของกูไม่ได้ หน้านี้ยาวหน่อย
พรุ่งนี้แล้วซีโว้ย จะต้องจรไปอีก ไอ้ย้งมันเตือนแต่เช้า หน้านี้สั้นแค่นี้ ไม่มีวันที่อีกเหมือนกัน
ขอยืมเงินไอ้ย้ง มันบอกว่าไม่มี ให้แดก ให้นอนสามวันก็ดีแล้ว ยังจะเอาเงินอีก เพื่อนหนอเพื่อน เวลากูจนครอก อะไรมันก็ทับถมมาที่กู แล้วกูจะไปซุกหัวนอนที่ไหน ฉุดเมียมันเสียเลยดีไหม
ชักจะดุดันตอนท้าย หักมุมเอาเฉย ๆ
ศาลาวัดนี่ก็ดี พอนอนได้ แต่ยุงชุมฉิบหาย ตบกับมันจนหลับไปได้ ไอ้ที่ตบคงจะเป็นยุง
เรามันไม่ดีเอง ตอนมีเงินก็ทำซ่า ใช้มันจนหมด แล้วตอนหมดนี่ไม่เห็นไอ้หน้าไหนมันช่วยกู
ดักจี้คนดีกว่าวะ หน้านี้สั้น แต่ได้ความ
ใจแข็งไม่พอ เมื่อคืนจะได้เรื่องอยู่แล้ว ดันใจอ่อนคืนมันไปเสียนี่ ผู้หญิงนี่ชนะกูเสียเรื่อย วันนี้ ท้องรองทั้งวัน แดกแต่น้ำ เมื่อคืนไม่น่าคืนมันไปหมด กูมันเซ่อเอง เป็นสุภาพบุรุษอยู่เหมือนกัน คงเสียดายอยู่
เออ เมื่อคืนเจอเด็กเข้าอีก มันมีเพียงสิบบาท บอกว่าพ่อให้มาซื้อเหล้า ถ้าไม่ได้เหล้าไปก็จะโดนพี่อเตะไม่เลี้ยง ก็ต้องคืนมันไปอีก กูหนอกู คนอย่างนี้ก็มี
เจ็บใจอีดอก กูเห็นจะต้องฆ่ามันเสียแล้ว หนอย อยู่ด้วยกันมาตั้งสิบ ๆ ปี กูไม่ใช่เหรอที่คอยดูแลมึง ไม่ให้ใครมารังแก พอเงินกูหมด ขอมันก็ไม่ให้ แถมยังไล่กูให้ไปพ้น ๆ ที่แท้มันจะมีผัวใหม่ ดีละมึง หันไปรำพึงถึงความหลัง คงเป็นคนคุมผู้หญิงอะไรประเภทหนึ่ง แมงดาเสียก็ไม่รู้
ฆ่ามันไม่ลงโว้ย ไอ้ผัวใหม่มันคุมแจ ไปถึงที่ทำงาน มันก็ยังไปคุม แล้วตัวมันก็โตกว่ากู นึกว่าจะใจอ่อน ฆ่าเมียไม่ลงเพราะสงสาร คงจะหาโอกาสอยู่เหมือนกัน แต่กลัวผัวใหม่เอาจริง ๆ ก็น่าหรอก
ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าว่ะ แผ่นดินไม่สิ้นหนทาง คำทิ้งท้ายอันนี้คงจะคิดขึ้นเอง แปลกดี
บันทึกจบแค่นี้ หน้าต่อ ๆ ไปว่างเปล่าเอาเฉย ๆ แล้วสมุดเล่มนี้ก็มานอนอยู่ในถังขยะ เจ้าของคงไม่อยากเอาติดตัวไป เรียกว่าทิ้งความหลังไปเลย ผมก็ได้วัตถุดิบเอามาเขียนกันให้อ่านเล่น ไม่งั้นคงนั่งคิดหาเรื่องจะมาเขียนไม่ออก
เจ้าของบันทึกอยู่ที่ไหน ผมขอขอบคุณครับ !
| Create Date : 22 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 23:52:33 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1001 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
เป็นงานของคุณพ่อเหรอคะ..
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ไว้จะแวะมาอ่านใหม่