13 ปีกับบุรุษเหล็กแห่งเอเชีย (ตอนที่ 22)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 22
ทีนี้สนุกไป แต่ฝ่ายทหารเขาไม่ค่อยชอบ เขาว่าไอ้หน่วยการสืบสวนของเรามันยาวเหลือเกิน จนกระทั่งกรมข่าวทหารบกต้องการข่าวอะไรก็ต้องมาขอข่าวไปจากเรา และเราจะให้หรือไม่ให้อยู่ที่เรา ก็เพราะเราเป็นคนลงทุนลงแรง มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น ในเมื่อกรมเขาก็มาฝีมือ ทหารทุกคนก็มีฝีมือ กรมข่าวของเขาก็มี
ตอนนั้น พี่เขยของผมเป็นเจ้ากรมข่าวทหารบก เขาก็ชักจะไม่ชอบใจ
ในใจก็นั่งคิดจะทำอย่างไรดี ตอนนี้เริ่มจะขัดขากันเสียแล้ว แต่ผมก็ไม่ฟัง ผมทำงานของผมไป ใครจะมาว่าอะไรก็แล้วแต่
ต่อมาทางทหารเขาก็กล่าวหาว่าพวกเราไปดักฟังข่าวทางทหารของเขาเข้าให้แล้ว ซึ่งความจริงผมก็เอาจริง ๆ นั่นแหละ เพราะตอนนั้นท่านจอมพล สฤษดิ์ ฯ กับเจ้านายชักจะไม่ลงรอยกันเสียแล้ว ฝ่ายท่านจอมพล ป. ท่านก็แหย่อยู่เรื่อย แหย่ไปแหย่มาได้ดี พอไม่ได้พบกันนาน ๆ ก็นึกว่าเป็นเรื่องจริง จอมพล สฤษดิ์ ฯ ก็เลยจะซัดกับเจ้านาย
ไอ้จะซัดกันเราก็ไม่ว่าหรอก แต่ถ้าพูดถึงกำลังทหารละก้อ ผมก็มีของผมเยอะเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าไม่มี ของพรรค์นี้มันไม่แน่นัก ท่านจอมพล สฤษดิ์ ฯ ท่านก็เมาของท่านอยู่เรื่อย และที่ผมรู้สึกก็ดูเหมือนว่า กำลังของจอมพล สฤษดิ์ ฯ ตอนนั้นมีอยู่ไม่เท่าไหร่หรอกที่จะจงรักภักดีกับท่านจริง ๆ แต่ทางเจ้านายเผ่า ฯ ของผม รู้สึกว่าจะมีมากกว่า
อยู่มาวันหนึ่ง ท่านก็ได้เชิญจอมพล สฤษดิ์ ฯ มาพบที่วังปารุสกวัน โดยให้ผมไปเชิญ นัยว่าจะจับ เรียกพวกผมไปนั่ง ทั้งสองก็ซัดกันนัว ประเดี๋ยวเดียวท่านจอมพล สฤษดิ์ ฯ ก็ว่า
โธ่ ไอ้เผ่า มึงจะทำอะไรกู กูไม่ได้เป็นพิษเป็นภัยกับมึงหรอก มึงจะเป็นผบ.ทบ. ก็เป็นไปเถิด ให้กูได้กินเหล้ากินยาให้สบายดีกว่านะ ไอ้ห่า... อย่ามายุ่งอะไรกับกูเลย... เดี๋ยวมึงคุยกับกูก่อน ไล่ไอ้พวกนี้ออกไปก่อน
จอมพล สฤษดิ์ ฯ พูด ชี้มาที่พวกผม พวกเราก็เดินออกจากห้องไป ท่านก็คุยกันอยู่ ๒ คนสักครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ก็ได้ยินเสียงเรียกให้เข้าไปอีก
เฮ้ย ไอ้สฤษดิ์ ไปเถอะวะ กูพูดกันรู้เรื่องแล้ว
จอมพล สฤษดิ์ ฯ ก็เดินออกไป แต่ผมนั้นใจหายวาบพอจอมพล สฤษดิ์ ฯ ออกไปแล้ว
ผมก็ถามท่านว่า ท่านครับ ท่านปล่อยเสือเข้าป่าไป ไม่ยิง ผมว่าต่อไปเราจะไม่มีแผ่นดินอยู่ ท่านเตรียมการไว้แล้วหรือครับ ?
ท่านก็ว่า เออน่า มึงไม่ต้องยุ่งกับกูนะ เรื่องของกู เอาล่ะ มึงไม่เดือดร้อนหรอก
ก็เจ้านายว่าอย่างนั้น เราเป็นลูกน้องก็ต้องเชื่อเขา
ทีนี้ พอจอมพล สฤษดิ์ ฯ กลับออกไป ก็เริ่มมีการตั้งป้อมใส่กัน
เสือเข้าไปในกรงแล้วมีคนเปิดกรงออกมาให้โดดเข้าป่า
ทีนี้จอมพล สฤษดิ์ ฯ ก็เริ่มคิดจะเล่นงาน แล้วก็เริ่มด้วยวุฒิสมาชิกซึ่งเป็นทหาร ๕๒ คน ยื่นชื่อกันบังคับให้รัฐบาลของจอมพล ป. ลาออก
ในวันนั้นผมเองก็ไปที่รัฐสภาด้วย เพราะเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องไปฟังการประชุมรัฐสภา ผมก็ไปพบพี่ชุบ พลเอก กฤษณ์ สีวรา
เขาถามผมว่า เฮ้ย พุฒ... มาทำไมวะ
ผมได้ยินข่าวว่า วุฒิสมาชิกจะลาออกตั้ง ๕๒ คน ผมมาดูที่นั่งน่ะซิ เผื่อผมจะได้เป็นกะเขามั่ง
สัพหยอกกันอยู่เรื่อยเชียว พี่ชุบตบไหล่ผม
แต่ที่แท้ ผมต้องการไปดูลาดเลาเท่านั้นเอง
ชุบพูดขึ้นอีกว่า ผู้ใหญ่เขาล้อกันเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอกวะ
ผมก็เลยตอบว่า ครับ ๆ ไม่เป็นไรหรอก ผมก็มาล้อเล่นเหมือนหัน
เสร็จแล้ว ผมก็เดินลงมาข้างล่าง ก็มาพบเพื่อนของผมที่เป็นผู้แทน คือ พ.ต.อ. วิเชียร สีมันตระ ผู้แทนเมืองกาญจน์ ฯ สมัยนั้น มันกำลังเข้าชื่อกันจาก ส.ส. ทั้งหมด ให้จับวุฒิสมาชิกทั้งหมด ๕๒ คน ฐานกบฏภายใน
เอาเข้าแล้ว !
ผมถามมันไปว่า ไอ้เชียร เอ็งเอาแน่หรือ
ไอ้เชียรร้อง เออ แน่ซิ เปิดประชุมสภาวันอังคาร กูเอาแน่
เออ... มึงทำให้ดีก็แล้วกัน ผมพูดทิ้งไว้กับมันแค่นั้น
ผมก็กลับไปบ้าน สั่งเมียว่าให้เขาเตรียมหาอาหารไว้ บางทีอาจไม่มีข้าวกิน ๗ วัน เหตุการณ์ไม่ค่อยดีเสียเลย ผมสั่งได้แค่นั้นก็โทรศัพท์บอกพรรคพวก ซึ่งวันนั้นก็เป็นวันจันทร์
วันอังคารวันรุ่งขึ้นสภาก็จะเปิด เราก็ไปนั่งกันอยู่ที่สันติบาล มีคุณพี่พจน์ เภกานันท์ พันศักดิ์ วิชิต ผู้การรัตน์ ฯ ส่วน อรรณพ ไม่อยู่ในห้องของ คุณพี่
ผู้การรัตน์ ฯ ก็ว่า คืนนี้ถ้ามันจะไม่ดี เรามาพบกัน จะเอายังไงกัน ผมก็สั่งคนของผมให้พร้อม เพราะกองกำลังของผมมีทั้งปืนและอาวุธ เตรียมกระสุนพร้อม คอยฟังคำสั่งข้าพเจ้าแต่ผู้เดียว
สักครู่เดียวก็มีโทรศัพท์เข้ามา ตอนนี้ พี่ดม (คุณหญิงอุดมลักษณ์) พูดมาเอง
นี่ พวกคุณ ๆ น่ะ ทหารเขารู้ว่าพวกคุณไปชุมนุมกันที่นั่นแล้วนะ
ผมชักสงสัย เอะ เขารู้ได้อย่างไร
ให้แยกกันไปซะ เดี๋ยวจะมีเรื่อง พี่ดมกำชับ
ผมรู้ว่ามีใครไปบอก แต่ผมไม่เอ่ยชื่อเขา เป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่ไม่อยู่ในที่ประชุมในวันนั้นด้วย เพราะเขามาตึกสันติบาลเหมือนกัน เมื่อเห็นพวกเราก็กลับออกไป เมื่อผู้ใหญ่ให้แยกย้ายออกไป เราก็แยกกันไป ผมก็นั่งรถยนต์ออกมากับพันศักดิ์และผู้การรัตน์ ฯ อีกคน จะไปที่ร้านคุณพี่เขาที่สี่แยกราชประสงค์ ก็เจอเข้าให้
เห็นทหารจำนวน ๑ หมู่วิ่งไปยึดองค์การโทรศัพท์ตัดหน้ารถเราไป ตอนนั้นบาร์ลิโด้อยู่ตรงกับองค์การ ฯ
ฃผมตบไหล่พันศักดิ์ เฮ้ย.. ไปหานายดีกว่าว่ะ
ผมให้มันเลี้ยวรถกลับ ปล่อยให้ผู้การรัตน์ ฯ ลงไปสืบสวน คือเราไม่อยากให้รู้ว่านายเราอยู่ที่ไหน เมื่อเราเลี้ยวรถก็ไปหานายที่บ้านหลังหนึ่ง อยู่ไหนอย่าเพิ่งรู้เลย พอเราเข้าไปถึง เจ้านายกำลังสบายอารมณ์อยู่บนโซฟาร์
ผมก็ถามท่านว่า ท่านครับ จะเอายังไง ทหารเขาเอาแล้ว กำลังของผมพร้อมนะ
ท่านหันไปทางพันศักดิ์ เฮ้ย... ไอ้อ้วน โทร. ไปที่กองมึงซิ
มันก็โทร.ไป อิทธิพลเป็นคนรับ บอกว่ากองกำลังเราพร้อม แต่มีทหารนั่งรถมาสองคัน เอารถรบมาด้วย เขาให้เราอยู่เฉย ๆ จะสั่งการอย่างไรก็ได้ เราพร้อม
พันศักดิ์รายงานท่าน
ท่านก็ว่า ช่างมันเหอะ... ปล่อยมัน ไอ้สฤษดิ์ อยากใหญ่ ก็ช่างแม่มัน
อ้าว.. แล้วกัน !
เราอยู่เฉย ๆ ก็แล้วกัน อย่าไปยุ่งกับแม่มัน เจ้านายทำท่าไม่สะดุ้งสะเทือน
| Create Date : 30 เมษายน 2553 |
| Last Update : 30 เมษายน 2553 1:05:11 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1666 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [