จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
15 กรกฏาคม 2553
 
All Blogs
 
พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 67)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 67

พักเดียวก็ถึงกองปราบ ฯ จอดรถเข้าที่แล้ว พี่ถมก็พาผมขึ้นไปบนกอง
ผู้หมวด ยอดทวน คนนั้นอยู่ที่โต๊ะนายร้อยเวร เขากำลังเข้าเวร พี่ถมพาผมเข้าไปหา ผู้หมวดกำลังว่างงานพอดี เขาพยักหน้าให้ผมนั่งตรงหน้า

“ มีอะไรอีกหรือครับ ” เขาถาม

“ ผมว่า เห็นทีเราจะต้องเหนื่อยกันอีก ” ผมพูด “ เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่ ”

“ ว่าไปเลยครับ ” หมวดหัวเราะพูด หมวดคนนี้ช่างหัวเราะ “ ไม่มีอะไรที่จะใหญ่เกินกำลังตำรวจหรอกครับ ”

“ แต่เรื่องมันใหญ่จริง ๆ ระดับชาติ ”

“ คุณไม่พูดออกมาซักที ผมจะรู้ได้ยังไงว่ามันใหญ่แค่ไหน ” เสียงเขาชักจะรำคาญ

“ เรื่องมันพาดพิงไปถึงสามจังหวัด ” ผมตั้งสติพูด “ หมวดอาจจะต้องยุ่งไปเอาหมายจากกรม ฯ อีก เพราะเป็นเรื่องทำลายอิทธิพลทั้งจังหวัด ไม่แพ้นายอนุชิต ”

“ เรื่องยังงี้ ผมชอบ ” เขายิ้มพูด “ ว่ามาเลยครับ ”

“ เราหาห้องเงียบ ๆ พูดกันดีกว่า ” ผมมองตาเขา “ พูดตรงนี้มันไม่เหมาะ ”

เขาลุกขึ้นทันที เดินนำหน้าเข้าไปที่ประตูห้องที่ปิดอยู่ห้องหนึ่ง เปิดประตูแล้วหันมามอง เป็นการเชิญผมให้ตามเข้าไป ผมตามเข้าไป เขาปิดประตู ลั่นกลอน แล้วพาผมไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะ ซึ่งมีอยู่ตัวเดียวในห้องนั้น เขานั่งเก้าอี้อีกตัวข้าง ๆ ผม รอผมพูด

“ เรื่องนี้มันน่าจะเกี่ยวข้องกันถึงสามจังหวัด ” ผมพูด “ เมืองกาญจน์ ฯ กรุงเทพ ฯ และเมืองชล ฯ ”

เขาพยักหน้าหงึก ๆ ไม่พูด ผมจึงพูดต่อ

“ ผมทำงานเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว ความจริงผมก็ไม่ได้ตั้งใจมายุ่งกับเรื่องนี้ เรื่องของผมมันมีเฉพาะเรื่องแม่ยุพดีเท่านั้น แต่มันเกิดมีบุคคลคณะหนึ่งเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยผมไม่รู้ตัว ผมโดนซ้อมถึงกระอักเลือด แผลยังอยู่นี่ ” ผมชี้ให้เขาดูที่ปาก

เขามองดูปากผมแล้วพยักหน้าหงึก ๆ อีก หมวดคนนี้พูดน้อย หัวเราะ กับพยักหน้าเก่ง

“ เมื่อผมเจ็บ ผมก็ต้องทำให้หายเจ็บ ผมจะเจ็บตัวเปล่า ๆ ไม่ได้ ผมควานไป บังเอิญไปได้เอกสารบางอย่างที่มันน่าสงสัย ผมสงสัยว่า ทำไมถึงได้มีคนโตที่เมืองชล ฯ เข้ามาเกี่ยวข้องกับแม่ยุพดีได้ และทำไมมันถึงโยงกันไปได้ถึงสามจังหวัด ทั้ง ๆ ที่มันอยู่ห่างไกลกัน จากเมืองกาญจน์ ฯ มากรุงเทพ ฯ แล้วไปถึงเมืองชล ฯ ”

เขาพยักหน้าหงึก ๆ อีก แต่นัยน์ตาชักมีแววรำคาญที่ผมยังไม่เข้าเรื่องซักที

“ เดี๋ยวเข้าเรื่องครับ ” ผมชักจะรู้ใจเขา “ ตอนที่ผมสงสัยนี่เอง เมื่อวันที่เราไปเอาตัวนายอนุชิตวันนั้น ผมจึงชักอยากค้นให้ทั่วบ้าน แล้วเราก็พบเฮโรอีนแปดสิบกว่าถุงนั่น ”

ทีนี้เขาพยักหน้าช้า ๆ นัยน์ตาหรี่ คิ้วขมวดย่น ผมพูดต่อ

“ ไอ้การค้าเฮโรอีนนี่ ผมได้ยินมาว่า มันต้องกว้างขวางมาก ถึงส่งออกนอก มันจึงจะได้กำไรมหาศาล ”

เขาพยักหน้า คิ้วเลิกขมวด นัยน์ตาเลิกหรี่ ถามออกมา

“ คนที่กรุงเทพ ฯ ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน แล้วคนเมืองชล ฯ ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน ”

ผมเปิดกระเป๋าเอกสารของผมออก ดึงเอาเอกสารที่ผมค้นพบในรถทะเบียนเมืองชล ฯ ออกมาส่งให้เขา เขารับไปเปิดซองออก ดึงเอาเอกสารในนั้นออกมาอ่านทุกแผ่น ผมนั่งมองเขานิ่ง เขาเงยหน้าขึ้นมองผม พยักหน้าช้า ๆ

“ ผมเข้าใจแล้ว แล้วคนที่อยู่กรุงเทพ ฯ นี่เป็นใคร อยู่ที่ไหน ”

“ เขาเป็นเจ้าของแม่ยุพดี เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต และเป็นผู้จัดการธนาคารด้วย เขาชื่อนายเชิด ตุรงค์นพคุณ บ้านอยู่แถวถนนวิทยุ ”

“ หาไม่ยาก ” หมวดพูด พยักหน้า ยิ้มที่มุมปาก “ เรื่องมันเชื่อมต่อกันได้ ของมาจากเมืองกาญจน์ ฯ มาพักที่ในกรุงในบ้านผู้ยิ่งใหญ่ แล้วระบายออกทางทะเลที่เมืองชล ฯ บ๊ะ เข้าที ” เขาถูมือไปมาด้วยความพอใจ

“ ถ้ายังงั้น เราต้องรีบทำงาน ” เขาพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืน “ คุณจะไปกับพวกเราด้วยไหมล่ะ ”

รวดเร็วทันใจสมเป็นคนหนุ่มจริง ๆ หมวดคนนี้

“ ผมไม่ไปล่ะครับ ” ผมตอบเขาไป “ ไม่อยากเกี่ยวข้องมากไปกว่านี้ ”

“ ตามใจ ” เขาว่า พร้อมกับเดินออกไปจากห้อง ไม่ได้หันมาดูด้วยซ้ำว่า ผมจะตามออกไปหรือเปล่า

ผมตามเขาออกมา เขาหายเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง ผมยืนคอยเขาอยู่ครู่ใหญ่ ก็ยังไม่ออกมาจากห้องนั้น ผมเดินเข้าไปดูป้ายที่หน้าห้อง ป้ายนั้นเขียนว่า พ.ต.อ. ชัย ปราบสัตรูมลาย ผู้กำกับการกิจการพิเศษ

ผมเดินผละออกมา เขาอาจจะต้องใช้เวลานานในห้องนั้นกับผู้บังคับบัญชาของเขา

พี่ถมเดินเข้มาหาผมจากทางไหนก็ไม่รู้

“ ว่ายังไง ไอ้หนู ” เขาตบไหล่ผม

“ พี่ถมคอยไปทำงานกับเขาซี ” ผมว่า “ เรื่องนี้เรื่องใหญ่ พี่ถมจะได้ขั้นกับเขามั่ง เดี๋ยวผมหารถไปสำนักงานเองก็ได้ ผมหมดธุระแล้ว ”

“เฮ้ย อั๊วไปส่งลื้อได้ ลื้อเอาอะไรมาให้เขาเล่นอีกล่ะ ” เขาตบไหล่ผม

ผมเดินลงมาจากที่นั่น พี่ถมตามติดมา

ขึ้นนั่งรถเรียบร้อยแล้ว พี่ถมออกรถทันใจ

“ ทำไมพี่ถมไม่อยู่กับเขา เขาจะไปจับขบวนการอิทธิพลกัน ไอ้ของเล่นชิ้นนี้ของใหญ่ ไม่ใช่เด็กเล่น เป็นขบวนยาเสพติดขบวนใหญ่ พี่ถมไม่น่าพลาดงานนี้ ”

พี่ถมหัวเราะร่า

“ อั๊วคอยแบ่งค่านำจับกับลื้อดีกว่า ไปทำไมวะให้เหนื่อย ไอ้เรื่องจับคนกล้วย ๆ ยังงี้ ไปให้เกะกะเขาทำไม ขนกันไปเป็นคันรถ แน่นรถเขาเปล่า ๆ ”

ผมต้องหันไปมองเขาอีกที ช่างเป็นตำรวจที่ไม่ใยดีกับขั้นบำเหน็จ คงชอบเป็นจ่าจนตาย




Create Date : 15 กรกฎาคม 2553
Last Update : 15 กรกฎาคม 2553 4:52:01 น. 4 comments
Counter : 592 Pageviews.

 
ทักทายยามบ่ายจ้า อิอิ :)


โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 15 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:45:47 น.  

 
ขอบคุณมากๆ...


โดย: ก้นกะลา วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:02:40 น.  

 


โดย: panwat วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:04:29 น.  

 
สบายดีนะครับ สนุกๆๆ


โดย: ปฐพีหอม วันที่: 16 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:29:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.