อัศวินคือใคร ... ตอนที่ 2
อัศวินคือใคร สำคัญอย่างไร ?
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ใช้นามปากกา อัศวินเก่า
จาก ต่วยตูน เล่มที่ 12 ปีที่ 17 (พ.ศ. 2531)
ตอนที่ 2
ผมกับเพื่อนอีกสามคน อย่างว่า วันหนึ่งคิดจะพักผ่อนหย่อนอารมณ์ซักหน่อย ชวนกันดูหนังที่เฉลิมกรุงตอนบ่าย ไม่ได้ดูหนังมานานแล้ว พอไปถึงหน้าโรงหนัง วันนั้นฉายเรื่องอะไรก็ไม่ได้จำ เพราะไม่ได้ตั้งใจว่าจะดูเรื่องอะไร เพียงแต่อยากหาที่พักผ่อนที่เย็น ๆ สบาย ๆ เท่านั้น ที่ไหนก็ไม่ดีเท่าโรงหนัง แอร์เย็นฉ่ำ
ไปถึงหน้าโรง เดินรอเวลาหนังฉาย ดูหนังแผ่นอยู่หน้าโรงนั่น ผู้คนที่มาคอยซื้อตั๋วมากมาย หันมาเห็นเข้า ไม่รู้ทำไม ต่างพากันทยอยลงไปที่หน้าลานโรงหนัง ทีละคนสองคน จนที่หน้าโรงก็มีคนหนึ่งย่องเข้ามาหาผม ถามว่า
วันนี้ จะมายิงใครแถวนี้ครับ ... เป็นงั้นไป ... เลยต้องชวนกันกลับออกมาจากที่นั่น
ถ้าไปทุกวัน โรงหนังคงเจ๊ง
มันยังงี้แหละครับ ความสำคัญของ อัศวิน ... เห็นหรือยัง
พวกผมมีที่พักผ่อนยามค่ำอยู่อีกที่หนึ่งคือ ที่ชั้นสองของโรงแรมเก้าชั้น ย่านเยาวราช สมัยนั้น ที่นั่นเป็นที่เต้นรำ เป็นบาร์ขนาดใหญ่แห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงและลูกค้าแยะ
ที่นั่น พวกเรามีเพื่อนที่ชอบพอกันเป็นเจ้าของและผู้จัดการ ชื่อ ประสิทธิ์ ชื่อเล่นของเขาคือ ไอ้จิว เรามักจะยกกันไปหย่อนใจที่นั่นบ่อย ๆ เวลาว่างงาน ไปกินเหล้าคุยกับผู้หญิงกวางตุ้งที่มีแยะที่นั่น เป็นการเรียนภาษากวางตุ้งไปด้วย
การกินไม่ใช่กินฟรีหรือได้อะไร ๆ ฟรี ... เสียเงินครับ เสียเงินอย่างคนอื่นที่เข้าไปเที่ยว นอกจากคืนไหนเงินไม่พอ ก็ติดไว้ก่อนได้ ไอ้จิวไม่ว่า ลืมใช้ไปบ้างก็ไม่เป็นไร คนกันเอง
คืนหนึ่ง กำลังนั่งกันอยู่สนุก ๆ ที่นั่น บ๋อยคนหนึ่งเข้ามากระซิบที่หูผมว่า เมื่อคืนนี้ มีคนมาถามหา เขาว่าเขาอยากเจออัศวิน ผมก็ถามเขาว่า เขาอยากเจอทำไม บ๋อยสั่นหน้า
ไม่รู้ซิครับ เขาบอกแต่ว่า อยากเจออัศวิน รู้ว่ามาที่นี่บ่อย ๆ อยากเจอ เขาว่าเท่านั้น
ผมก็ชักรู้สึก คงได้ออกแรงอีกแล้ว ไอ้อยากเจอแบบนี้ กระซิบบอกพวกถึงข้อความที่บ๋อยมาบอก พรรคพวกชอบใจกันใหญ่ บอกว่า ดี เขาอยากเจอก็ให้เขาเจอซีวะ ว่าแต่ใครจะเป็นคนออกแรง ต้องเป็นคนเดียว ถ้าเขามาคนเดียว ถ้ามากกว่าก็กันให้พอจำนวน
ผมก็ว่า ถ้าคนเดียว ผมเอง ที่ประชุมยอมรับ
นั่งกันสักครู่ พอได้ท้วม ๆ บ๋อยก็มากระซิบที่หูผมอีกว่า มาแล้วครับ และชี้ไปที่โต๊ะห่างออกไปเพียงสามโต๊ะ
ผมหันไปดูตามมือชี้ เป็นชายรุ่น ๆ เดียวกันคนหนึ่ง นั่งอยู่เงียบ ๆ กับเหล้าตรงหน้า ผมลุกจากโต๊ะเข้าไปหาเขา นั่งลงข้าง ๆ
คุณบอกว่า อยากพบอัศวิน หรือครับ ผมกระซิบเบา ๆ กับเขา
เขาหันมามองผมด้วยสายตาประหลาดใจ พูดว่า
มาแล้วหรือครับ
มาแล้ว ผมพูด นั่งอยู่นี่ไง
เขามองผมด้วยสายตาเดิม
ไม่ใช่นี่ครับ
ใช่ซีครับ ผมย้ำ แล้วก็ยกนิ้วที่สรวมแหวนให้เขาดู นี่ไง
เขามองดูแหวนที่ยกให้ดู แล้วมองหน้าผม
แหวนอะไรครับ
แหวนอัศวินไง ยังมีอีกหลายคน นั่งอยู่นั่น ผมพยักหน้าไปทางกลุ่มเพื่อนที่โต๊ะ คุณอยากพบคนไหนก็ได้
เขาหันไปทางโต๊ะที่ผมเพิ่งลุกมา มองดูพวกผมที่จ้องเขายู่นั่นทั้งโต๊ะ แล้วหันมาทางผม
ไม่ใช่ครับ เขาพูดคำเดียวนั่นอีก
ผมเกือบจะคว้าคอเขาดึงเข้ามากระแทกหน้าเข้าให้แล้ว เพราะทนความยียวนไม่ไหว เขาก็พูดขึ้นมาอีกว่า
มีใครชื่อ อัศวิน อยู่ในพวกคุณหรือครับ
ทีนี่ผมชักเอะใจ ชงักมือ
อัศวินที่คุณอยากพบนั่นน่ะ มันเป็นใคร
เพื่อนผมครับ เขาตอบ เป็นนายตำรวจ เขาชื่อ อัศวิน ผมมาจากบ้านนอก เห็นเพื่อนมันบอกว่า ถ้าอยากพบไอ้อัศวิน ให้มาที่นี่ เขาว่ามันมาที่นี่บ่อย ๆ
ผมนึกถึงเพื่อนรุ่นน้องผมคนหนึ่งที่ชื่อ อัศวิน ขึ้นมาได้ เขาเป็นนายตำรวจพลร่มอยู่ค่ายหัวหิน มียศเป็นร้อยตำรวจเอก
พ่อคนนี้เคยโดดร่มลงมาจากเครื่องบิน แล้วผิดที่หมาย ดันผ่าไปลงทะเล รอดตายได้เพราะเอาเรือออกไปช่วยไว้ทัน ไอ้ร่มที่ติดตัวนั่น พอลงน้ำมันก็อุ้มน้ำ คอยจะดึงตัวคนให้จมน้ำ และยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งพันตัวหนักเข้าไปอีก มีแต่จะจมลูกเดียว
ผมต้องหัวเราะออกมาด้วยความขันตัวเอง เกือบไปแล้วไหมล่ะ
ผมขอโทษเขา แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ มาเล่าให้พรรคพวกฟัง หัวเราะกันลั่น
เกือบมีเรื่อง น่าหมั่นไส้ไหมครับ
นี่ก็เป็นความสำคัญของคำว่า อัศวิน ประการหนึ่งเหมือนกัน
ยังมีอีกครับ
| Create Date : 07 พฤศจิกายน 2554 |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2554 19:15:02 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1271 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
อัศวิน ชื่อคุ้นสุดๆครับ