Bloggang.com : ธารน้อย : จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 14 ตอนที่ 4)

จับปูดำ ขยำปูนา (บทที่ 14 ตอนที่ 4)

“ ฮี่โธ่ จะไปกินแม่นักร้องนั่นน่ะซี ไม่รู้จักเบื่อซักที ” มันว่า หักพวงมาลัยเข้าถนนที่จะไปทางราชดำเนิน “ จะมีอะไรกินที่นั่น ”

“ ก็มีน้ำข้าว มึงก็เคยกินมาแล้ว ทำเป็นลืม ”

มันทำเสียงจิ๊กจั๊ก ไม่พูด

มันไม่ได้เลี้ยวข้ามถนนราชดำเนินเมื่อทำท่าตั้งหลักไปทางนั้น แต่มันกลับเลี้ยวเมื่อถึงทางแยกวกไปทางที่จะไปยังกอง

“ เฮ้ย ! มึงจะไปไหน ” ผมหันไปท้วงมัน

“ ไม่ไปเปลี่ยนรถราเสียก่อนหรือยังไง ” มันพูดโดยไม่ได้หันมามองผมอีก “ แล้วก็ไอ้อะไรที่ไปเบิกเขามา จะเอาติดตัวไปด้วยเหรอ เกะกะเปล่า ๆ เสร็จเรื่องราวแล้วละก้อเป็นเสียยังงี้ ”

จริงของมัน ผมกำลังสบายใจที่ภารกิจอันหนักอึ้งผ่านพ้นไปได้สำเร็จ ในใจมันเหมือนได้โยนอะไรที่มันหนักอึ้งอยู่ในนั้นออกไปได้ ไม่ทันได้คิดรอบคอบอย่างมัน ผมตบหัวมันเล่นบา ๆ

“ เออ มึงนี่มันสมองเฉียบแหลมขึ้นทุกวัน มึงพากูไปก็แล้วกัน ต่อไปนี้จะไปทางไหนแล้วแต่มึง ”

ไอ้ทองพาผมไปเปลี่ยนรถเซ็นมอบรถคืนก่อน แล้วมันก็นั่งขับไอ้จี๊ปคู่ยากของผมออกมา เลยไปที่เก็บกักกันพยานที่เป็นบ้านพิเศษของเรา

ที่หลังนั้น ผมถอดกระบอกเก็บเสียงออกให้หมู่เทียมที่นั่น ปลดเปลื้อง สิ่งที่ต้องรับผิดชอบไปได้หมดแล้ว มันก็บึ่งไปที่ซิลเวอร์ สตาร์

ผมไปถึงซิลเวอร์ สตาร์เอาสี่ทุ่มกว่า ๆ กำลังเป็นเวลาเข้าไคลเหมาะสำหรับทุก ๆ อย่าง

ผู้คนในนั้นไม่แน่นนักคืนนี้ แต่ที่มุมเก่าของผมมีคนนั่งอยู่กลุ่มใหญ่ ผมเลือกโต๊ะติดกับเคาน์เตอร์บาร์ มันมืดสลัว ๆ ดี แม่ต๊อยกำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่บนเวที ผมสั่งวิสกี้ชั้นดีมาขวดหนึ่ง น้ำแข็ง โซดา พร้อมกับแกล้มอย่างเคย บ๋อยประจำที่รู้ใจกันเป็นคนเข้ามารับตำสั่ง ผมรินเหล้าให้ไอ้ทองมันเอง ส่งให้มัน

“ นี่คือรางวัลของมึงที่กูมอบให้ ”

มันยกมือไหว้ก่อนที่จะรับถ้วยเหล้า

“ ขอบคุณ หมวด รินให้ผมแก้วนี้แก้วเดียวพอแล้ว ”

“ มึงจะกินแก้วเดียวหรือไงทั้งคืน ” ผมมองดูมันอย่างประหลาดใจ

“ ไม่ใช่อย่างงั้นหรอก หมวด ต้องหาอะไรรองท้องเสียก่อนที่จะกินแก้วต่อไป” มันว่า “ แล้วต่อจากนั้น ผมจะรินของผมเองถ้าหมวดอนุญาต อย่าให้เหาขึ้นหัวผมเลย ”

ถึงมันจะทะลึ่งกับผมยังไง ไอ้นี่มันก็มีขอบเขต นี่แหละที่ผมรักมัน และงานหนักที่ผ่านมาแล้ว ถ้าผมไม่ได้เอามันไปด้วยก็คงจะยุ่ง แล้วก็ตัวมันเองนั่นแหละที่ขอตามผมไปด้วย มันก็รักผมไม่น้อยกว่ากัน

ผมนั่งอยู่กับเหล้าหยอกล้อไอ้ทองมันไปได้สองสามถ้วย เสียงแม่ต๊อยยังไม่หยุด ยังคงเขย่าเสียงเล่นกับไมโครโฟนสนุกอยู่กับเสียงปรบมือของแขกแฟนเพลงของหล่อน ผมกำลังเพลินอยู่กับเหล้าและเสียงแจ้ว ๆ ของแม่ต๊อยสบาย ๆ ใจ แม่ต๊อยก็ขึ้นเพลงใหม่

“ จับปูดำ ขยำปูนา จับปูม้า คว้าปูทะเล ... ”

ผมวางถ้วยลง หันไปดูหล่อนบนเวที แม่ต๊อยยังคงเขย่าร่างกับเสียงเพลงนั้นอยู่อย่างสนุก สายตาของหล่อนส่ายไปมาในหมู่แขกตามโต๊ะต่าง ๆ เหมือนกับมองหาใครสักคนหนึ่ง ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ซึ่งเป็นที่ตั้งเครื่องโทรศัพท์

ไอ้เพลงนี้มันไม่รู้จักจบเสียทีหรือยังไง

ผมหมุนเลข ๑๒๓ ลงไป

อย่างเคย เสียงเรียกกริ๊งเดียว ทางปลายสายก็ยกหู แล้วเสียงของเขาก็ดังเข้ามาชัดเจน

“ ยินดีด้วย พรุ่งนี้แปดโมงตรง มาพบผมที่เดิม ”

แล้วเขาก็วางหูกริ๊ก ไวนักอีตาผู้การเยี่ยมคนนี้ รู้เรื่องทันควันจนได้

Create Date : 06 ตุลาคม 2552

Last Update : 6 ตุลาคม 2552 1:57:00 น.

0 comments

Counter : 641 Pageviews.