พริกขี้หนูเผ็ด (ตอนที่ 32)
โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
ตอนที่ 32
เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน พ่อดนัย คราวนี้คุณพี่ส่งเสียงดังกว่าเก่า ผมหันไป คุณพี่กำลังยงโย่ยงหยกอยู่ที่เก้าอี้หลังโต๊ะ โบกมือเรียกถี่ ๆ กลับมานั่งก่อน ค่อย ๆพูดกันก็ได้นี่นะ
ผมยืนนิ่ง ยังไม่กลับไปนั่งตามสั่ง
มานั่งก่อนเถอะ พ่อดนัย คุณพี่ยังยืนพูดอยู่
ไอ้หนูหริ่งนี่มันเล่นตัวจัง เสียงของผู้การดังขึ้นมาบ้าง พร้อมกับหัวเราะกั๊ก ๆ
ไอ้ห้าร้อย ผมพูดเว้นจังหวะ แล้วพูดต่อ ของผู้การน่ะ ผมจะเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก เวลาผมไม่มีเงินใช้ ถึงจะเอาลงมาจากหิ้ง
นัยน์ตาของผู้การลุกวาว เขาขยับตัวจะลุกขึ้น แล้วกลับทิ้งตัวลงไปใหม่ ทำเสียงจิ๊กจั๊กอยู่ในลำคอ ก่อนที่จะพูดออกมาว่า
ไอ้หนูหริ่งตัวนี้มันคงไม่พ้นวันหนึ่ง ปากมันยังงี้ มันถึงได้เจ็บตัวไม่หยุด
ผู้การไม่มีงานทำแล้วหรือครับ ที่กองน่ะ ผมหันไปพูดกับเขา
ถึงต้องยุ่งกับเรื่องของชาวบ้านเขาอยู่ที่นี่ทุกวัน เรื่องคนร้ายที่ยิงสามล้อตาย เขาเป็นพยานปากสำคัญ เรื่องผู้หญิงคนนั้นขับรถชนคนตายนะครับ ไม่เอาใจใส่สืบหาตัวคนร้ายมั่งหรือครับ
ผู้การลุกพรวดพราดขึ้นมาจากเก้าอี้นั่ง ผมขยับตัวถอยห่างออกมา แต่เขาไม่ได้ก้าวเข้ามาหาผม เขาหันไปพูดกับคุณพี่
ผมไปละ คุณลินจง ขืนอยู่ที่นี่นานไป ไอ้หนูหริ่งนี่คงไม่แคล้ว
แหม ดีจังครับ ผู้การ ผมพูดก่อนที่เขาจะเดินออกไปถึงบังตาห้อง ไปทำงานเสียมั่ง
เขาหยุดเท้ากึก หันมามองหน้าผม แล้วสะบัดหน้าเปิดบังตาโครมออกไป ปล่อยบังตาให้กลับปิดอย่างแรง พะเยิบพะยาบด้วยแรงปล่อยกลับ
พ่อดนัย อย่าไปยุ่งกับคุณพิทักษ์เขามากนักนะ คุณพี่พูด เดี๋ยวก็เจ็บตัวอีก
ผมไม่ได้ยุ่งกับเขา เขามายุ่งกับผมก่อน ผมว่า
เอาเถอะ เอาเถอะ คุณพี่ยกมือปราม กลับมานั่งก่อน พี่มีอะไรจะพูดด้วย
คุณพี่ไล่ผมออกแล้ว ยังจะมีอะไรพูดกับผมอีก ผมทำเป็นไม่รู้เรื่อง
กลับมานั่งก่อนซี คุณพี่กวักมือ ชี้ลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะ
ผมเดินช้า ๆ เข้าไปนั่งที่เก้าอี้นั้น
พ่อดนัยน่าจะคิดเสียให้ดีนะ เรื่องเงินหมื่นนั่น ยังไง ๆ พ่อดนัยก็ควรที่จะแบ่งให้ทางสำนักงานบ้าง เป็นค่าใช้จ่าย เพราะเธอได้มันมา ในขณะที่ทำงานอยู่กับพี่
ถ้าผมจะแบ่งให้ ผมก็ต้องยังอยู่เป็นคนทำงานที่นี่ ผมพูดแค่นั้น
ก็ได้ คุณพี่พูดเสียงเบา ๆ ในตำแหน่งลูกจ้างรายวันอย่างเคย ได้รับเบี้ยเลี้ยงงวดละสามวัน
ผมลุกขึ้น
เดี๋ยวก่อน คุณพี่ยกมือปรามอีก พ่อดนัย จะเอายังไงก็ว่ามาซี พูดกันดี ๆ ก็ได้
ผมนั่งลง
ผมจะต้องเป็นพนักงานประจำที่นี่ มีเงินเดือนประจำ ไม่ต่ำกว่าเดือนละสามพันบาทเป็นอย่างน้อย แล้วก็มีค่ารถอีกต่างหาก หากจะต้องไปทำงานนอกสถานที่
คุณพี่นั่งเล็งหน้าผมนิ่งครู่ใหญ่ ก่อนที่จะพูดออกมาว่า
มันไม่มากไปหน่อยหรือ พ่อดนัย
นี่เป็นเงื่อนไขของผม ผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ผมพูด มองหน้าคุณพี่นิ่ง
คุณพี่นั่งนิ่งไปอีกครู่ใหญ่ ๆ พยักหน้าช้า ๆ
ก็เอา แต่ว่าพี่จะจ่ายเป็นรายเดือน เดือนละสองพันห้า
เดือนละสามพันครับ ผมแก้ให้ และต้องมีสัญญาเป็นเรื่องเป็นราวด้วย ไม่ต่ำกว่าหนึ่งปี
คุณพี่นั่งนิ่ง ใช้ความคิดอีก
ผมลุกขึ้น
ผมจะไปก่อนละครับ แล้วจะกลับมาฟังความคิดเห็นของคุณพี่ใหม่ ตอนใกล้ ๆ จะเลิกงาน เดี๋ยวคุณสันติแกจะรอนานเกินไป เกิดเปลี่ยนความคิด จะอด
คุณจะเอาเงินหมื่นนึงนั่นไปเก็บไว้ที่ไหน คุณพี่เพิ่งจะหาคำพูดเจอ เอามาเก็บที่นี่ก็ได้ คุณอยู่คนเดียวไม่ใช่หรือ แล้วก็ยังอาศัยบ้านเพื่อนเขาอยู่ เดี๋ยวเงินจะหายเสียเปล่าๆ
ผมมีที่เก็บเงินของผมครับ คุณพี่ไม่ต้องเป็นห่วง
ผมพูด มือจับบังตาก่อนที่จะออกไป แล้วผมก็พลักบังตา เดินออกไป
กัณหานั่งอยู่ที่เดิม หล่อนหันมามองผมแวบเดียว ตอนที่ผมเข้าไปเกาะขอบโต๊ะ
เดี๋ยวผมจะมา คงจะไม่เกินเวลาปิดสำนักงาน ผมพูดกับหล่อน
| Create Date : 27 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 27 มิถุนายน 2553 4:18:37 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 689 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [