เงื่อนไม่มีปม # 7 เรื่อง รักของตำรวจ (ตอนที่ 3)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ประพันธ์เมื่อ ปี พ.ศ. 2516

เรื่อง รักของตำรวจ (ตอนที่ 3)


“ ระวังให้ดีเถอะ ”
ทวน จำได้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของแม่ของ รังรอง เขาชะงักเท้าอยู่ที่ตรงหน้าประตูที่จะเข้าไปในห้องรับแขกนั้น เสียงนั้นพูดต่อไป
“ เขาท้วงกันนัก เรื่องตำรวจ ยี่เก เรือเมล์ รถไฟ ให้ระวังให้ดี พวกนี้หาใจเดียวไม่ค่อยจะได้ ”

“ แม่ลำดับก็ผิด ” นั่นเป็นเสียงของ รังรอง
“ เขาว่า รถไฟ เรือเมล์ ยี่เก แล้วก็ ตำรวจ ต่างหากคะ ตำรวจมาอันดับสุดท้าย น่ากลัวน้อยกว่าเพื่อนนะแม่ ”
แล้วก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของหล่อนเบา ๆ

ทวน ล้มความตั้งใจที่จะก้าวเข้าไป เขายืนนิ่งอยู่กับที่ คอยฟัง พลางยิ้มกับตัวเอง

“ เออ ใครจะมาก่อนมาหลัง มันก็เหมือน ๆ กันทั้งนั้น ระวังลูกของแม่จะต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า นี่หายไปกี่วันเข้าแล้วล่ะ ป่านนี้มิมัวไปกะหลีกะหลอกับผู้หญิงที่ไหนอยู่เข้าให้แล้วรึ ”

“ เขามีงานน่ะแม่ ”

“ งานอะไรกันนักหนา วันนั้นว่าจะมา แล้วยังไงเงียบหายไปล่ะ ”

“ เขาถูกรียกตัวไปจับพวกปล้นนี่คะ แม่ก้อ วันรุ่งขึ้น เขาก็ไปขอโทษต้อยที่ที่ทำงาน ”

“ ก่อนหน้านั้นเล่า ก่อนคราวที่แล้วนี่น่ะ พ่อปล่อยให้แต่งตัวเก้อ รอจะมารับไปกินข้าวเย็นทีหนึ่งแล้ว คราวนั้นไปจับใครล่ะ ”

“ นั่นก็บังเอิญเขายังออกเวรไม่ได้ เพราะเกิดมีเรื่องฆ่ากันตายตอนท้ายเวรของเขาพอดี ทวน ก็เลยต้องอยู่สอบสวนและติดตามจับตัวคนร้าย กว่าจะได้ก็ตกสองยามกว่า แล้วเขาก็มาเล่าให้ต้อยฟังในวันรุ่งขึ้นเหมือนกันนี่คะแม่ ”

“ แล้วเชื่อได้แน่รึว่าเขาพูดจริง ไม่อ้างอิงเป็นข้อแก้ตัว ”

“ ต้อยเชื่อเขาค่ะ ทวน ไม่ใช่คนพูดโกหกพกลม ”

“ แล้วเรื่องแหวนหมั้นที่รอกันมานักนั่นล่ะ น้ำท่วมหลังเป็ดเสียก่อนหรือยังไง ”

“ เขากำลังเก็บเงินอยู่ แม่ก้อ แล้วต้อยก็ยังไม่รีบร้อนอะไร”

“ เออ มันช่างแก้ตัวแทนดีนัก เก็บมาเท่าไรก็ไปซื้อรถยนต์ ขี่ฉายโก้ไปโก้มานั่นยังไง ป่านนี้มิมีรอยก้นแม่ผู้หญิงร้อยแปด นั่งประทับอยู่เต็มไปแล้วเรอะ ไอ้รถยนต์นี่แหละสำคัญนัก ”

“ รถของเขานี่แม่ เขาจะเอาใครมานั่ง ต้อยจะไปหวงได้อย่างไร ”
เสียง รังรอง พูดปนหัวเราะ

“ คุณทมเขาออกเรียบร้อย การงานหรือก็มีเป็นหลักเป็นฐาน ไม่ชอบ ดันไปชอบตำรวจ เฮอ กรรมของฉัน ”

“ ผู้ชายอะไร พูดเสียงดัดจริตเหมือนผู้หญิง ทำท่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ต้อยรักไม่ลงหรอกยังงั้น ขันตาย ขืนเห็นบ่อย ๆ ”

“ เออ ให้มันโป้งป้างโครมครามอย่างพ่อตำรวจคนนี้ของเธอ ถึงจะถูกใจซีนะ ขวาง ”

“ แม่นินทาเขาดีเถอะ เดี๋ยวอยู่ ๆ โผล่เข้ามา จะว่ายังไง เขาชอบมาไม่บอกเสียด้วย ”

“ เออ รอไปเถอะ ป่านนี้พ่อกำลังอี๋อ๋อใครอยู่ก็ไม่รู้ มิกำลังฉายรถป้อไปป้อมาอยู่เรอะ ”

ทวน ก้าวเข้าไปในห้อง
“ สวัสดีครับ คุณน้า ” เขาพูด พร้อมกับยกมือไหว้

“ อุ๋ย คุณพระ ” แม่ยายในอนาคตของเขา ยกมือขึ้นทาบอก

“ ไม่ใช่หรอกครับ ผมเอง ยังไม่มีบรรดาศักดิ์ ” ทวน พูดยิ้ม ๆ

รังรอง ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ยกกล่องเครื่องเย็บปักถักร้อยที่วางอยู่บนตัก ออกไปวางบนโต๊ะ เดินเข้ามาหาเขาและพูดว่า
“ กำลังบ่นถึงอยู่เชียวค่ะ แม่น่ะ มาพอดี ”

“ ไม่พอดีหรอกต้อย ” ทวนพูด “ ผมมาอยู่ที่หน้าประตูนี้ตั้งนานแล้ว ”

“ งั้น ทวน ก็ได้ยินอะไรหมดแล้วซี ” รังรอง พูด หล่อนหันไปมองมารดา

“ ฉันไปล่ะ ” มารดาของหล่อนพูด พร้อมกับผลุนผลันออกจากห้องไป

“ ทวนนี่ก้อ จะมาก็ไม่ให้สุ้มให้เสียง ” รังรอง ตัดพ้อ
“ ทำเอาแม่ต้องหลบหน้า ยิ่งไม่ค่อยจะชอบอยู่ ก็รู้อยู่แล้ว ยังยั่ว ”

ทวน ก้าวเข้ามาหาหล่อน ดึงหล่อนเข้ามาในวงแขน ทำท่าจะซุกซนด้วยปลายจมูก

รังรอง ผลักไสเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า
“ ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าแม่ว่าอะไรบ้าง บอกมาก่อนว่าหายไปไหนตั้งสองวัน ”

“ อยากมาหาต้อยใจจะขาดสองวันนั่น แต่มันมีงานจนปลีกตัวมาไม่ไหว ต้อยไม่ได้ยินข่าวเรื่องคนจับเด็กไปฆ่าผ่าตับไตไส้พุงกินบ้างหรอกหรือ ผมต้องเดินทางไปนครปฐมถึงสองวัน เพื่อตามไปจับตัวผู้ต้องสงสัยรายนั้น เพิ่งกลับมาถึงเมื่อวานนี้เอง ”

“ อย่าถือดีว่าต้อยเชื่อทุกคำที่ ทวน พูดอย่างที่แอบได้ยินต้อยพูดกับแม่นะ เมื่อไรจับได้ว่า ทวน โกหก เมื่อนั้นต้อยจะตามใจแม่ ”

“ ผมจูบต้อยได้หรือยังล่ะทีนี้ ”

รังรอง ต้องหัวเราะออกมาเบา ๆ ทวน เป็นคนพูดง่ายอย่างนั้นเอง หล่อนก็ไม่รู้ว่า ทำไมหล่อนจึงเชื่อเขานัก เป็นแต่หล่อนรู้สึกว่า มันไม่มีอะไรที่ไม่น่าเชื่อในกิริยาท่าทางขณะพูดของเขา และหล่อนก็บอกตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมจึงรักเขา

ทวน รอจนหล่อนต้องค้อนเพราะความขวาง เขาจึงได้จูบหล่อน

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2555		1 comments
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2555 0:37:08 น.
Counter : 865 Pageviews.
Share Tweet