เงื่อนไม่มีปม # 5 เรื่อง คนขี้เล่น (ตอนที่ 1)

โดย พ.ค.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ประพันธ์เมื่อ ปี พ.ศ. 2516

เรื่อง คนขี้เล่น (ตอนที่ 1)

ผมไม่ได้ไปสโมสรเสียนาน เพราะราชการล้นมือจนปลีกตัวไปไม่ได้ ปกติผมเป็นนักกอล์ฟที่ไม่เคยขาด ได้เวลาเลิกงานสี่โมงเย็น ผมเป็นต้องไปปรากฏตัวที่สโมสร

ที่สโมสร เราแบ่งกลุ่มนักกอล์ฟออกเป็นสามกลุ่มใหญ่ ๆ คือ
กลุ่มคนแก่
กลุ่มกลาง และ
กลุ่มใหญ่

เราให้ชื่อกลุ่มต่าง ๆ เหล่านี้ว่า ก๊วน

สาเหตุที่ต้องแบ่งเป็นก๊วนอย่างว่านี้ ก็เพราะ ในหมู่นักกอล์ฟของสโมสรเรานั้น ฝีไม้ลายมือย่อมไม่เท่าเทียมกัน และวัยก็มีต่าง ๆ กัน

คนหนุ่มจะไปเข้ากลุ่มคนแก่ ก็ไม่ค่อยจะทันใจ เพราะท่านผู้เฒ่าเหล่านั้น ท่านพิถีพิถันมากในการเล่น กว่าจะจรดไม้ตีลูกแต่ละที เล็งแล้วเล็งอีก กว่าจะจบรอบก็กินเวลานานมาก

พวกหนุ่ม ๆ จึงแยกกันออกมาตั้งก๊วน พวกตีไวใจเร็ว ขึ้นอีกพวกหนึ่ง แต่เนื่องด้วย ฝีไม้ลายมือยังไม่ถึงขนาดที่จะไปร่วมกับก๊วนที่มีฝีไม้ลายมือเข็มแข็งได้ เราจึงตั้งชื่อก๊วนของเราว่า ก๊วนกลาง

ส่วนก๊วนใหญ่นั้น สมาชิกในก๊วนนั้นเป็นพวกชั้นซีเนียรเป็นส่วนมาก

หากพวกก๊วนกลางคนใด กำแหงขึ้นไปขอเล่นด้วย ก็มักจะอยู่ด้วยไม่นาน เพราะต้องเจ๊งกลับลงมา นอกเสียจากพวกที่รู้จักหลบหลีกไม่ไปจับคู่กับมือที่เรียกกันว่าเป็น “ จระเข้ ” บ่อยนัก ก็พอที่จะทรงตัวอยู่ในก๊วนนั้นได้

ก๊วนของผมคือ ก๊วนกลาง ซึ่งถึงแม้ว่าจะมีความสำคัญน้อย รองลงมาจาก ก๊วนใหญ่ก็จริง แต่บางครั้งก็มีความสำคัญมาก เป็นวันวัน เช่น วันไหน พวกก๊วนคนแก่มากันน้อย ก็มักจะขอมาร่วมกับพวกเรา เช่นเดียวกับพวก ก๊วนใหญ่ ซึ่งเคยขอเข้าร่วมก๊วนเราบ่อยเหมือนกัน ก๊วนนี้จึงเป็นที่รู้จักอย่างดีในหมู่สมาชิก

ผมไม่ได้ไปเยี่ยมกรายสโมสรเสียนานร่วมเดือน เพราะติดราชการอย่างว่า จนพรรคพวกในก๊วนบางคนถึงกับโทรศัพท์มาถามข่าวคราว นึกว่าเกิดอะไรขึ้น หรือ ผมคิดอ่านจะเลิกกีฬาประเภทนี้เสียแล้ว

เมื่อได้ทราบว่า สาเหตุที่ผมขาดหายไป เป็นเพราะงานล้นมือ เพื่อนฝูงต่างก็สบายใจ และเมื่อได้รับคำรับรองจากผมว่า ผมยังไม่คิดอ่านเลิกเล่นกอล์ฟ และจะต้องไปปรากฏตัวอีกแน่ ๆ เมื่องานลดลง เสียงโทรศัพท์จึงค่อยหายไป

เช้าวันนั้น ผมไปที่ทำงาน ก็พบหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงาน ตรงหน้าเก้าอี้ที่ผมจะต้องนั่งเป็นปกติ ผมเห็นมันแปลกตา จึงกวาดสายตาดูไปทั่ว ๆ หัวข่าวที่ปรากฏอยู่บนหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์นั้น สายตาผมต้องหยุดชะงักอยู่ที่หัวข่าวขนาดย่อมตอนหนึ่ง ซึ่งอ่านได้ความว่า

“ สมาชิกกอล์ฟซัลโวเพื่อนสมาชิกด้วยกัน ด้วย ค๊อลต์ ๙ มม. ”

เลขา ฯ คนสำคัญของผมคงเอามันมาวางไว้ให้ผมเห็นชัด ๆ เพราะแกรู้ว่า ผมเป็นนักกอล์ฟ และข่าวนี้ต้องเป็นข่าวที่ผมควรอ่าน แกจึงเอามาวางไว้ในที่ที่ผมจะต้องได้อ่าน

ผมนั่งลงอ่านข่าวนั้นด้วยความสนใจ เนื้อข่าวนั้นมีใจความที่จะย่อได้ดังนี้

เมื่อวานนี้ ตอนประมาณสี่ทุ่มเศษ ขณะที่นายสมัคร ศรีดารา นักกอล์ฟผู้มีชื่อคนหนึ่งของสโมสรกอล์ฟแห่งหนึ่ง (หนังสือพิมพ์แห่งนั้นไม่บอกชื่อสโมสร) กำลังพักผ่อนอยู่กับบ้าน มีนายการันต์ เปรมชัย นักกอล์ฟสโมสรเดียวกัน ขึ้นไปหาบนบ้าน เมื่อเห็นตัวนายสมัคร นายการันต์ก็ชักปืนออกมายิงกระหน่ำไปที่ร่างนายสมัคร โดยไม่นับกระสุน

นายสมัครถูกกระสุนปืนในที่สำคัญหลายแห่ง ตายคาที่อยู่บนเก้าอี้ที่นอนอยู่นั่นเอง คนใช้คนเดียวของนายสมัคร ซึ่งได้ยินเสียงปืน วิ่งออกมาดู ก็เห็นนายการันต์ กำลังยืนพิจารณาดูร่างของนายสมัครที่นอนสิ้นใจอยู่นั้น มือข้างหนึ่งยังกุมปืนที่กรุ่นควันอยู่ นายการันต์ หันมาสั่งเขาให้เฝ้าศพไว้ และอย่าแตะต้องอะไรก่อนที่จะเดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นายการันต์ได้ไปมอบตัวแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจท้องที่ รับสารภาพว่า เขาเป็นผู้ยิงนายสมัครตาย และมอบปืนของกลางไว้ให้ตำรวจ ในแม๊กกาซีนปืนกระบอกนั้น ไม่มีกระสุนเหลืออยู่เลย และมันเป็นปืนออโตมาติก ขนาด ๙ มม.

เมื่อตำรวจกล่าวถามถึงสาเหตุแห่งฆาตกรรมรายนี้ นายการันต์ไม่ยอมพูด และแจ้งว่าเขาจะไม่ยอมบอกสาเหตุที่เขาต้องยิงนายสมัครครั้งนี้แก่ผู้ใดเลย

ผมอ่านข่าวนี้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายเที่ยว เหมือนคนไม่แน่ใจว่า จะได้อ่านข่าวเช่นนั้น ความจริง ผมก็รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ

ผมรู้จักทั้งผู้ฆ่า และผู้ถูกฆ่า ดีทั้งสองคน การันต์นั้นเป็นเพื่อนคนหนึ่งของผม และพวกที่อยู่ในก๊วนกลางด้วยกัน ปกติไอ้เสือเป็นคนสนุกสนาน และชอบเย้าแหย่เพื่อนฝูง อย่างที่เรียกว่า เป็นคนขี้เล่น

ผมไม่เคยเห็นการันต์เป็นคนเจ้าทุกข์ อายุอานามของมันก็ขนาด ๆ ผม คือสามสิบปลาย ๆ ใกล้สี่สิบ เป็นพ่อค้าที่ทันเล่ห์พ่อค้าด้วยกัน ฝีมือทางกอล์ฟของมันก็ขนาดเดียวกับผม คือ ไม่เก่งแต่ก็ไม่เลว

ส่วนนายสมัครนั้น เป็นนักกอล์ฟชั้นซีเนียร์กว่าผม ก็หมายความว่า ต้องซีเนียร์กว่าการันต์ เขาเล่นอยู่ในก๊วนใหญ่เป็นปกติ เคยเข้ามาร่วมในก๊วนกลางเป็นครั้งคราว เมื่อก๊วนใหญ่ไม่มีคนพอ อายุเลยสี่สิบไปแล้ว แต่ยังไม่มีเมีย

เรื่องที่แกยังไม่มีเมียนี่ ทำให้มีเรื่องพูดกันไปต่าง ๆ เกี่ยวกับตัวแก บางคนก็ว่า แกชอบยุ่ง ๆ กับพวกเมีย ๆ ของเพื่อนสมาชิกด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเมียใคร บางรายก็สำเร็จไป บางรายก็ไม่สำเร็จ เนื่องด้วยหากินได้ตามชาย เฟื่อยอย่างว่า จึงอาจเป็นสาเหตุที่ไม่จำเป็นต้องมีเมีย เขาว่า ที่แกไม่ยอมมีเมียนี่ เพราะกลัวจะเสียทีคนอื่นในประเภทเดียวกับแก

หรือว่าอีตาสมัครนี่ไปยุ่งกับเมียไอ้การันต์เข้า มันจึงยิงเอา ...!?

Create Date : 24 มกราคม 2555		4 comments
Last Update : 24 มกราคม 2555 22:56:27 น.
Counter : 802 Pageviews.
Share Tweet