เงื่อนไม่มีปม # 3 เรื่อง " ? " (ตอนที่ 6)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ประพันธ์เมื่อปี พ.ศ. 2516

เรื่อง " ? " (ตอน 6 - ตอนจบ)

มนัสแลกเช็คสามล้านกับหนังสือถอนการประมูลฉบับนั้น แล้วก็บอกขอบใจ ก่อนที่จะออกจากบริษัทสหอุตสาหกรรม
เขาจัดการยื่นหนังสือฉบับนั้นกับเจ้าหน้าที่ได้ทันก่อนที่ที่ทำงานจะปิด

มนัสเดินยิ้มออกมาจากที่นั่น

ต่อจากนี้ไป ทุกฝ่ายก็จะได้รับผลเป็นที่พอใจด้วยกัน
แม่เรไรคนนั้นได้สัมปทานป่าไม้รายนี้ไป
เขาได้มีความสุขกับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีวิธีติดต่อการค้าที่กล้าได้กล้าเสียคนหนึ่ง
และนายชุมพลคนนั้นก็ได้ค่าตอบแทนไปสมกับที่ได้ลงทุนไป ถึงแม้จะผิดหวังไปบ้าง ก็ยังมีโอกาสที่จะใช้เงินจำนวนนั้นที่ได้เปล่า ๆ ในทางการค้าอย่างอื่นได้

มนัสคิดว่า เขาได้ทำหน้าที่ของเขาถูกต้องเรียบร้อยแล้ว โดยไม่ได้ทำความผิดหวังให้กับเรไรคนนั้น ถึงแม้ว่า หล่อนจะยังคงคิดอยู่ว่า หล่อนได้ติดต่อเรื่องนี้กับนายชุมพลตัวจริงอยู่ตลอดเวลา

มนัสหัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะขับรถกลับบ้าน

มนัสลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ในวันรุ่งขึ้น เขากำลังทำงานอย่างอื่นอยู่ เลขาของเขาเปิดบังตาเข้ามาเมื่อใกล้จะเที่ยง บอกว่ามีผู้ต้องการพูดโทรศัพท์ด้วย มนัสยกหูขั้น พูดฮัลโหลลงไป

“ คุณชุมพลหรือคะ ” เสียงนั้นถามมา มนัสจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของใคร

เขาหัวเราะ ไม่ได้ตอบ เพราะไม่อยากโกหก

“ ดิฉันโทรมาเพื่อขอบคุณที่ได้ทำตามสัญญาทุกอย่าง ทางป่าไม้เขาบอกมาว่า คุณได้ถอนการประมูลแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้ ”

“ ผมไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง ” มนัสพูด
“ และผมรักษาคำพูดของผมเสมอ ”

“ ขอบคุณมากค่ะ ”

“ เท่านั้นหรือครับ ”

“ ก็จะมีอะไรมากกว่านี้อีกล่ะคะ ที่ดิฉันควรจะพูด ”

“ ผมยังคิดถึงเมื่อวานนี้ ” เขาทำเสียงเจ้าชู้
“ คุณไม่คิดว่า เราควรจะพบกันอีกสักครั้งหรือ ผมมีอะไรจะบอกคุณด้วย ”

เสียงหล่อนหัวเราะกังวานมาเบา ๆ
“ ดิฉันคิกว่า พอจะทราบว่าคุณมีอะไรจะบอก บ่อยนักมันจะดีหรือคะ ทำเป็นเด็กเคยตัวไปได้ คุณชุมพลนี่ ”

“ หมายความว่า เราจะไม่ได้พบกันอีกนาน งั้นหรือครับ ”

“ หมายความว่า เราอาจจะไม่ได้พบกันอีกเลยก็ได้ค่ะ ”

“ เสร็จธุระของคุณแล้วยังงั้นซิ ” เสียงของเขาชักจะสะบัด ๆ

หล่อนหัวเราะเบา ๆ มาอีกตามสาย ก่อนที่จะพูดว่า
“ คุณทำเหมือนเด็ก ๆ เรื่องอะไรที่มันควรจะจบ ก็ให้มันจบ จะให้มันมีอะไรยืดเยื้อผูกพันกันไปอีกทำไมคะ ”

“ ถ้ายังงั้น คุณโทรมาหาผมอีกทำไม ”

“ หากดิฉันไม่โทรมาขอบคุณในสิ่งที่คุณทำให้ มันจะไม่เป็นการเสียมารยาทไปหน่อยหรือคะ ”
เสียงของหล่อนเรียบ ๆ
“ คุณคิดมากไปเอง ดิฉันไม่ต้องการพูดอะไรกับคุณมากไปกว่า ขอบคุณ ”

หล่อนเว้นจังหวะนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง คล้ายจะรอคำโต้ตอบจากมนัส

มนัสกำลังค้นหาคำพูดที่จะโต้ตอบอันนั้นอยู่ เขาคิดไม่ออก

“ สวัสดีค่ะ ”
หล่อนพูดเบา ๆ แล้วมนัสก็ได้ยินเสียงวางหูดังกริ๊ก

มนัสยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างอยู่ในมือ เขานึกออกว่า ที่เขาค้นหาคำพูดโต้ตอบไม่ออกนั้น เป็นเพราะเขาไม่ได้นึกมันอย่างจริงจัง

ความจริงเขากำลังนึกว่า ผู้หญิงคนนี้จะต่อโทรศัพท์ผิดมาถึงเขาได้ถึงสองหนทีเดียวหรือ

ความคิดของเขาตอนนั้นกำลังตั้งแง่สงสัยเรื่องนี้อยู่มากกว่าที่จะหาคำโต้ตอบ และดูเหมือนว่า หล่อนก็จะรู้ว่า เขากำลังคิดอะไร หล่อนจึงกล่าวสวัสดีเสียก่อน

มนัสเรียกเลขาของเขาเข้ามา ถามหล่อนว่า ผู้หญิงที่ต่อโทรศัพท์เข้ามาเมื่อกี้นี้ หล่อนบอกว่า ต้องการพูดกับใคร เลขาของเขาตอบว่า หล่อนไม่ได้ออกชื่อผู้ที่หล่อนจะพูดด้วย เพียงแต่บอกว่า ต้องการพูดกับผู้จัดการเท่านั้น

มนัสให้หล่อนต่อโทรศัพท์ถึงผู้จัดการ บริษัทเศรษฐกรไทย

“ คุณกมลใช่ไหมครับ ” เขาพูดทันทีเมื่อต่อได้

“ ใช่ครับ ผม กมล ” ผู้รับสายอีกทางหนึ่งตอบมา

“ ผมอยากจะพูดกับคุณถึงเรื่องสัมปทานป่าไม้ จังหวัดน่าน ผมคือ มนัส ชโลรมณ์ ”

“ สวัสดี คุณมนัส มีอะไรหรือครับที่เกี่ยวกับป่าไม้รายนั้น ”

“ ผมต้องการมัน ”

“ หมายความว่า คุณจะซื้อสัมปทานจากผมยังงั้นหรือครับ ”

“ คุณจะขายในราคาเท่าไหร่ ”

“ มันเป็นสัมปทานที่มีราคามาก และเราประมูลได้มาด้วยการต่อสู้ค่อนข้างจะหนัก กว่าจะได้มันมา ป่ารายนี้เป็นป่าใหญ่มาก และจะทำได้หลายปี ”

“ ผมต้องการทราบราคา ” มนัสตัดบท

“ ผมต้องการให้คุณได้ทราบรายละเอียดบางอย่างเสียก่อนที่จะบอกถึงราคา ”

“ ไม่ต้องก็ได้ ผมต้องการทราบแต่เพียงราคา ”

“ สิบล้าน สำหรับสัมปทานเด็ดขาดไปเลย ทางผมจะไม่เกี่ยวข้องแต่อย่างใด ”

“ ผมทราบว่า คุณเสียให้ทาง บริษัทสหอุตสาหกรรม ไปเพียงสามล้านบาทเท่านั้น ”

เสียงอีกทางหนึ่งหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะพูดว่า
“ คุณต้องการทราบราคา ผมก็บอกให้ทราบแล้ว เห็นคุณว่า ต้องการทราบแต่เพียงเท่านั้น เรื่องอื่นจะไปรู้ทำไมครับ ”

“ คุณรู้จักคุณชุมพลดีอยู่หรือ ”

“ คุณหมายถึงผู้จัดการ บริษัทสหอุตสาหกรรม หรือครับ ”

“ ครับ ”

“ คุณชุมพลกับผมรู้จักกันดี ทั้งทางส่วนตัวและทางการค้า เรื่องการต่อสู้กันในชั้นเชิงการค้าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง บางทีเราก็ต้องแข่งขันกัน ”

“ ผมทราบมาว่า คุณมีหุ้นส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงอยู่ ”

“ เรามีหุ้นส่วนเป็นผู้หญิงอยู่สองสามราย แต่ที่ใหญ่ที่สุดคือผม ”

“ คุณมีหุ้นส่วนที่ชื่อ เรไร อยู่หรือเปล่า ”

“ ในบริษัทของผม ไม่มีหุ้นส่วนที่ชื่อ เรไร มีเรไรอยู่คนเดียวที่ผมรู้จัก ... เมียผม ”

มนัสเกือบปล่อยโทรศัพท์หลุดจากมือ !

“ เรื่องภายในบริษัทของเราเป็นเรื่องที่คุณสนใจด้วยหรือครับ ก่อนที่จะตกลงใจเรื่องการซื้อสัมปทานนี้ ? ”
เสียงผู้จัดการบริษัทเศรษฐกรไทย พูดต่อมาอีก เมื่อทางมนัสเงียบ
“ และคุณถามถึง เรไร ทำไม ”

“ มีคนมาบอกขายหุ้นของผู้หญิงขื่อ เรไร กับผม และบอกว่า เจ้าของเสนอขายในราคาถูก เขาทราบมาอีกว่า ทางคุณได้สัมปทานป่าไม้รายนี้ โดยทาง บริษัทสหอุตสาหกรรม จะถอนตัว ” มนัสตอบไป

“ คุณถูกต้ม ” เป็นเสียงพูดปนหัวเราะ “ ว่ายังไงครับ คุณยังสนใจราคาที่ผมบอกอยู่อีกไหม และผมขอยืนยันว่า ไม่มีใครในบริษัทนี้ที่คิดจะขายหุ้นอีกแล้วขณะนี้ ”

“ แล้วผมจะติดต่อมาอีกที ว่าผมตกลงใจอย่างไร ”

“ อย่าช้านักนะครับ ”

“ ถ้าผมไม่ติดต่อมาภายในพรุ่งนี้ ก็หมายความว่าผมไม่ต้องการ ”
มนัสตอบไป
“ สวัสดีครับ ”

เขาค่อย ๆ วางหูลงกับแท่นรอง เคาะนิ้วเล่นกราวกับโต๊ะ นัยน์ตายังจับอยู่ที่แท่นโทรศัพท์นั้น

คำว่า “ เมียผม ” ที่ผู้จัดการ บริษัทเศรษฐกรไทย พูดมาตามสายนั้น ยังก้องอยู่ในหู

มนัสหัวเราะหึๆ
เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า หล่อนต่อโทรศัพท์ผิดจริงหรือเปล่า
แม่เรไรคนนั้น ...

O o O

Create Date : 12 มกราคม 2555		1 comments
Last Update : 18 มกราคม 2555 0:34:05 น.
Counter : 746 Pageviews.
Share Tweet